สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 19
บทที่ 19 เขามาทำอะไร
ซูเหลยกวาดตามองพวกชายฉกรรจ์อย่างเย็นชา สายตาของเธอจ้องไปที่ หลีชิงเยียน ที่กำลังดิ้นรนสุดกำลัง แววตาเผยความเยือกเย็น
บุคคลลึกลับคนนั้นพูดไม่ผิด ประธานหลี ได้ตกอยู่ในอันตรายจริงๆ!
ซูเหลยกำมือไว้แน่น ร่างเพรียวที่เพอร์เฟ็ค กำลังซ่อนพลังที่น่ากลัว
“พวกเรา จัดการ!” หนึ่งในชายฉกรรจ์หัวเราะเยาะ จากนั้นก็หยิบท่อเหล็กขึ้นมา พุ่งไปที่ซูเหลย!
ทันใดนั้น ร่างทั้งหลายถึงท่อเหล็กไว้ ดูมีพลังยิ่งใหญ่ ท่อเหล็กตัดผ่านอากาศ พลังน่าทึ่งยิ่งนัก!
“ไม่!”
หลีชิงเยียนตะโกน ดวงตาที่สวยงามเบิกกว้าง มอง ซูเหลยคนเดียว ถูกชายฉกรรจ์ทั้งหลายรายล้อมจมหายไป
หลีชิงเยียนหลับตาลง เธอไม่อยากเห็นฉากนั้นเกิดขึ้น
และในตอนที่ หลีชิงเยียนหลับตา เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ดังขึ้น
เมื่อรอหลีชิงเยียน ลืมตาขึ้น กลับพบว่า พวกชายฉกรรจ์ที่ถือท่อเหล็กไว้ สีหน้าท่าทางโหดเหี้ยม กับล้มลงกองอยู่บนพื้นทั้งหมด!
สภาพยับเยินดูไม่ได้!
ส่วนซูเหลย ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาปลอดภัยโดยสวัสดิภาพ ใบหน้าดั่งน้ำค้างแข็ง
ชายฉกรรจ์พวกนั้นสีหน้าเจ็บปวดทรมาน บางคนกุมท้องคุกเข่าลงกับพื้น เลือดอาบหน้า
“แกเป็นใคร!” ชายฉกรรจ์ที่จับหลีชิงเยียนไว้ ดวงตานิ่งอึ้ง เขายังไม่ทันมองได้ชัดเจน จำได้เพียงว่า พวกพี่น้องของตัวเอง เมื่อกี้พุ่งกระโจนเข้าใส่ ซูเหลย จากนั้นก็โดนทิ้งออกมา ราวกับว่าวที่เส้นขาด น่าอนาถยิ่งนัก!
การเคลื่อนไหวของซูเหลยเร็วเกินไป ชายฉกรรจ์ยังไม่ทันได้เห็นท่าทางของ ซูเหลย !
ชายฉกรรจ์ในฐานะเป็นนักเลงอันธพาล จะรู้จักได้ยังไง ท่าที่ซูเหลยใช้เมื่อกี้ ซึ่งก็คือ หมัดทหาร!
“ปล่อยเธอออก!” ซูเหลยเดินเข้าไปหาชายฉกรรจ์ ทุกที่ที่ไป พลางร้องอย่างโหยหวน
“ปล่อยเธอออก ฝันไปเถอะ นังสารเลว!” ชายฉกรรจ์แสยะยิ้ม
“บูม—!” ฝีมือการต่อสู้ของ เฉินเป่ย ระเบิดออกทันที พุ่งเข้าหาชายฉกรรจ์!
ทันใดนั้น ชายฉกรรจ์ตาลาย ซูเหลย ก็ปรากฏต่อหน้าเขาแล้ว!
“ตาย!” ชายฉกรรจ์ตะโกนอย่างเยือกเย็น ท่อเหล็กในมือระเบิดพลัง ทุบเข้าใส่ซูเหลย อย่างรุนแรง!
ดวงตาที่สวยงามของหลีชิงเยียน เต็มไปด้วยความตกตะลึงในทันที ท่อเหล็กหนาราวกับแขนเด็ก ถ้าหากโดนบนตัวซูเหลย จะต้องทุบ ซูเหลยจนเลือดตกยางออกแน่นอน!
“อย่า—!” หลีชิงเยียนตะโกนด้วยเสียงตกใจ แต่มันสายไปแล้ว!
ท่อเหล็กฟาดไม่โดน เห็นเพียง ซูเหลย ใช่ท่าทางที่แปลกประหลาด ในการหลบหลีกท่อเหล็ก ช่างอันตรายยิ่งนัก
ชายฉกรรจ์เบิกตากว้างใจ สมองว่างเปล่า!
ถึงกับ......หลบไปได้?! เป็นไปได้อย่างไร คนปกติเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบออกได้
และในขณะนี้ มือข้างหนึ่งวางไว้บนไหล่ของชายฉกรรจ์ จากนั้นท่าเหวี่ยงข้างที่สวยงาม!
ตูม—!”
พื้นแตกร้าว เกิดรอยแตกคล้ายใยแมงมุม น่าตื่นตาตื่นใจ
หลีชิงเยียน ที่อยู่ข้างๆ ใบหน้าที่งดงามขาวซีด ฝีมือการต่อสู้ของ ซูเหลยเหนือจินตนาการของเธอมาก!
“ประธานหลี ขอโทษ ฉันมาสายแล้ว” หลีชิงเยียนตัวสั่นสะท้าน ซูเหลยพยุงตัวหลีชิงเยียน ขึ้น พูดด้วยความรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร” หลีชิงเยียน พูดเสียงสั่น เธอในขนาดนี้ เสื้อผ้าฉีกขาด ผิวพรรณที่เรียบเนียนละเอียดอ่อนบริเวณใหญ่ ทำให้คนหัวใจเต้นระรัว
สามารถกล่าวได้ว่า ที่เด้งก็เด้ง ที่ควรแน่นก็แน่น ยอดปทุมที่มีเสน่ห์น่าหลงใหล มองสุดลูกหูลูกตา ไม่มีสิ่งกีดขวาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สายเปย์เบอร์หนึ่ง