สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 47

บทที่ 47 ผมเป็นคนขุดเอง

คุณชายหลีจ้องหลีชิงเยียนด้วยใบหน้าเย็นชาและไม่แยแส เขาหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ดมือที่เลอะไปด้วยคราบไวน์

ห้องจัดเลี้ยงเงียบสงบ บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที!

หลีชิงเยียนกวาดตามองพวกบอดี้การ์ดชุดสูทสีดำที่รายล้อมรอบตัวเธอ ใบหน้าของเธอเย็นชาขึ้นมาทันใด

“คุณชายหลี นี่มันหมายความว่าอย่างไร?” หลีชิงเยียนถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แขกจำนวนมากต่างมองดูเหตุการณ์ด้วยความประหลาดใจ อีกทั้งยังส่งสายตามองหลีชิงเยียนด้วยแววตาที่ซับซ้อน

คุณชายหลีอุตส่าห์โยนกิ่งต้นมะกอกให้เธอต่อหน้าคนมากมาย แต่เธอกลับตอบปฏิเสธออกไปโดยไม่รักษาน้ำใจ...และไม่เห็นแก่หน้าคุณชายหลีเลยสักนิด

“ชิงเยียนผมก็ไม่อยากทำกับคุณแบบนี้ ผมจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย...คุณจะยอมร่วมมือกับผมไหม?” คุณชายหลีพูดเสียงเรียบ สายตาจับจ้องหลีชิงเยียน เธอไม่ยอม หากต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเขา อย่างไรเธอก็จะต้องพึ่งพาตัวเอง

“คุณชายหลี บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปจัดการปัญหาเองได้...คุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด!” ใบหน้าหลีชิงเยียนราวกับปกคลุมไปด้วยน้ำเเข็ง น้ำเสียงไม่ทนอีกต่อไป!

“ชิงเยียนแต่ไหนแต่ไรมาไม่มีใครเคยปฏิเสธผมมาก่อน คุณคือคนแรก” ในขณะที่คุณชายหลีกำลังพูด เขาก็แสดงอาการเย็นชาออกมา! เขาเป็นคนหยิ่งผยอง ทว่าตอนนี้เขาไม่สามารถจัดการกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ ซึ่งนั่นเท่ากับเป็นการดูถูกเขา!

เฉินเป่ยจับมือเรียวยาวของหลีชิงเยียนเอาไว้ เขาพูดอย่างช้าๆว่า “คุณชายหลี นี่คุณต้องการลงมือใช่ไหม?”

คุณชายหลีเหลือบตามองเฉินเป่ยด้วยความเย็นชา ดวงตาของเขาเฉียบคม! เขามีท่าทีไม่แยแส ร่างกายของเขาถอยกลับในฉับพลัน ทันใดนั้นดวงตากลับเปลี่ยนเป็นดุร้าย!

“แกมันตัวอะไร ไสหัวไปข้างๆ แกไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับฉัน!” คุณชายหลีตำหนิด้วยน้ำเสียงดูถูก

ดวงตาเฉินเป่ยหรี่ลงเล็กน้อย มีความนิ่งนัยน์ตาคู่นั้น ...

“คนแซ่เฉิน แกยังคิดว่าตัวเองจะมีชีวิตรอดก้าวออกจากประตูโรงแรมนี้ไปได้งั้นหรือ?” ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงเคียดแค้นดังมาจากข้างๆ ร่างนั้นค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ใบหน้าเยือกเย็นมองไปทางเฉินเป่ยเหมือนอยากจะฆ่า!

เฉินเป่ยหันไปมองก็พบว่าเป็นประธานจางคนนั้นมาปรากฏตัวอยู่ที่ตรงนี้! แก้มบวมแดงของเขาถูกพันด้วยผ้าก๊อชหนา ทั้งหัวถูกพันเหมือนมัมมี่

ประธานจางยืนอยู่ไม่ไกลนัก เขาหยุดฝีเท้าและมองไปทางเฉินเป่ย รอยยิ้มที่เยือกเย็นแฝงไปด้วยการเยาะเย้ย

การปรากฏตัวของประธานจางตามมาด้วยกลุ่มมือปืนบอดี้การ์ด บอดี้การ์ดทุกคนเตรียมพร้อมไปด้วยปืนผาหน้าไม้ ทุกคนเล็งไปที่หัวเฉินเป่ยกับหลีชิงเยียน!

บรรยากาศเหมือนถูกแช่เเข็ง มีกลิ่นอายของการสังหารร้อนระอุไปทั่วทั้งห้อง!

ภายในห้องจัดเลี้ยงเงียบกริบไร้สุ้มเสียง ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มร่วงพื้น คนเหล่านั้นล้วนเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม พวกเขากำลังถือแก้วไวน์ไว้ในมือ ใบหน้าเปลี่ยนสี นี่เหมือนกับฉากหนึ่งในเกมสังหาร!

ประธานจางมองไปทางเฉินเป่ยด้วยเเววตาอาฆาตแค้น! เฉินเป่ยและหลีชิงเยียนได้มอบความอัปยศอดสูให้แก่เขา เขาจะต้องแก้แค้น!

แขกที่เข้าร่วมงานต่างมองไปทางประธานจางด้วยสายตางงงวย ประธานจางคนนี้มีที่มาอย่างไร ทำไมเขาถึงทำตัวไม่เกรงใจใครในงานเลี้ยงต้อนรับคุณชายหลี

คุณชายหลียังคงมีสีหน้าไม่แยแสราวกับว่าเขารู้ทุกอย่างดี ทุกอย่างอยู่ภายใต้เงื้อมมือของเขา 　　

ดวงตาที่สวยงามของหลีชิงเยียนมองประธานจาง “ตอนนั้นคุณมาจากเยี่ยนจิง ทั้งน่าอับอายและน่าสมเพช ฉันอุตส่าห์ให้งานดีดีกับคุณ แต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นพวกเดียวกับเขา...”

ประธานจางหัวเราะเสียงดัง เขาพูดด้วยความคับข้องใจ “หลีชิงเยียน เธอทำให้ฉันเสียหน้าต่อหน้าคนมากมาย...ฉันก็ต้องล้างแค้น...บวกกับคุณชายหลีอุตส่าห์เดินทางมาไกล เดิมทีฉันเองก็เป็นคนของตระกูลหลี แล้วทำไมฉันจะไม่ออกตัวช่วยคุณชายหลีล่ะ?”

เฉินเป่ยหรี่ตามองประธานจาง หลีชิงเยียนมีสีหน้าขาวซีด “ฉันไม่น่าไล่แกออกตั้งแต่ทีแรกเลย ฉันน่าจะตัดไอ้นั่นที่ไร้ประโยชน์ของแกทิ้งซะ!”

ในขณะนี้บนตัวของหลีชิงเยียนเต็มไปด้วยกลิ่นอายของท่านประธานหญิง แม้แต่น้ำเสียงของเธอก็ยังแฝงไปด้วยความโกรธ!

เธอไม่คิดเลยว่าประธานจางจะหักหลังเธอ เธอเพิ่งเข้าใจว่าเดิมทีประธานจางก็เป็นคนของตระกูลหลีแห่งเยี่ยนจิง อย่างไรเสียก็ย่อมเห็นเธอเป็นศัตรู!

“ชิงเยียนคุณคิดจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลหลีของผมจริงๆน่ะหรือ? คุณรู้ผลลัพธ์ของมันไหม?!” คุณชายหลีก้าวออกมา ใบหน้าของเขาเย็นชามาก ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นสังหาร

เสียงคุณชายหลีไม่ได้ดังมาก แต่กลับเยือกเย็นไปทั่วทั้งห้องจนทำให้แขกทุกคนที่มาร่วมงานถึงกับสั่นสะท้าน

บอดี้การ์ดที่ล้อมรอบเฉินเป่ยกับหลีชิงเยียนนั้นเต็มไปด้วยกระสุนโดยไม่ต้องสงสัย บรรยากาศก็ตึงเครียดอย่างฉับพลัน!

“คุณชายหลี นี่คุณกำลังขู่ฉันงั้นหรือ? บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปของฉันก็มีอิทธิพลในเมืองเมืองหู้ไห่เหมือนกัน! คุณชายหลี...หวังว่าคุณจะเข้าใจ!” หลีชิงเยียนหันกลับไปพูด เธอทนไม่ได้ แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่งก็ตาม แต่ถึงอย่างไรเธอก็เป็นถึงลูกสาวของหลีหยางแห่งเมืองเมืองหู้ไห่เธอจะไม่ยอมให้คุณชายหลีมาทำตัวกำเริบเสิบสานในพื้นที่ของเธอได้ง่ายๆ

คุณชายหลีพุ่งสายตาเยือกเย็นมองไปทางหลีชิงเยียน บรรยากาศในห้องจัดเลี้ยงรู้สึกได้ถึงความตึงเครียด

ประธานจางยิ้มมุมปาก หลีชิงเยียนกล้าทำตัวขัดแย้งกับคุณชายหลี เธอต้องตายแน่ๆ!

ใบหน้าคุณชายหลีนั้นล้ำลึกและเย็นชา เขาเป็นคนทะนงตัวเสียขนาดนี้ ด้วยคำป่าวประกาศที่หลีชิงเยียนเพิ่งพูดออกไปก็เหมือนเป็นการตบหน้า เขาจะยอมได้อย่างไร!

แขกที่มองไปที่หลีชิงเยียนต่างประหลาดใจ ไม่มีใครคิดว่าหลีชิงเยียนจะมีด้านที่แข็งแกร่งและไม่ยอมใคร!

“ดี ดี ดี!” คุณชายหลีจ้องหลีชิงเยียนอย่างเอาเป็นเอาตายโดยพูดออกมาเพียงสามคำ จากนั้นเขาก็พูดอย่างดุดันว่า “หลีชิงเยียน ฉันจะจำเอาไว้ แล้วเธอจะต้องเสียใจ”

ตอนนี้ภายในห้องจัดเลี้ยงเงียบกริบ แขกผู้มาเข้าร่วมงานมองหลีชิงเยียนด้วยความประหลาดใจ ไม่มีใครคาดคิดว่าหลีชิงเยียนสาวงามอันดับหนึ่งในวงการธุรกิจจะกล้าทำแบบนี้กับบุคคลผู้ยอดเยี่ยมที่มาจากเยี่ยนจิง