สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 53
บทที่ 53 งานหมั้นของคุณชายหลี
ปั้ง!
ทันใดนั้น บรรดาบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่เต็มลานกว้าง เดินเข้ามาล้อมเฉินเป่ย!
บรรยากาศช่างน่าสะพรึงกลัว มีกลิ่นเขม่าควันคละคลุ้งไปทั่ว!
เฉินเป่ยที่ถือกล่องข้าวอยู่ในมือ ยังคงมีสายตานิ่งเรียบ เหลือบมองไปที่หวูยู่และสามีของหล่อน ถามขึ้น “ทำร้าย? ทำร้ายอะไรกัน?”
“ไอ้ยาจก อย่ามาแกล้งโง่หน่อยเลย ที่งานประมูล มีแค่นายกับคนชั้นต่ำนั่น รวมหัวกันทำร้ายฉัน!” สีหน้าของหวูยู่บูดเบี้ยว โมโหมาก
“หมูอ้วนอย่างคุณเป็นฝ่ายเริ่มลงมือก่อน ผมแค่ตอบโต้เพื่อป้องกันตัวเท่านั้น” เฉินเป่ยมองหวูยู่จากทางด้านข้าง พูดขึ้นด้วยเสียงนิ่งขรึม
“กล้าทำร้ายภรรยาของฉัน นายรู้จักตระกูลหวูแห่งเมืองหู้ไห่รึเปล่า!” ชายสวมชุดสูทวัยกลางคนหรี่ตาลง ระเบิดความโมโหออกมา!
“ตระกูลหวูแห่งเมืองหู้ไห่? ไม่เคยได้ยินมาก่อน” เฉินเป่ยครุ่นคิดอยู่สักพัก พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
“ปั้ง!”
ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ พนักงานหลายคนทำสีหน้าตกตะลึง มองเฉินเป่ยด้วยความเหลือเชื่อ!
ตระกูลหวูแห่งเมืองหู้ไห่เป็นตระกูลเศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองหู้ไห่! บริษัทอสังหาริมทรัพย์ภายใต้ชื่อของหวูยู่มีมากมายนับไม่ถ้วน!
หากเป็นคนเมืองหู้ไห่ ต้องเกรงใจและเคารพตระกูลหวูเป็นอย่างมาก!
แต่สุดท้าย เฉินเป่ยกลับบอกว่าไม่รู้จัก!
เขากำลังดูถูกเหยียดหยามกันชัดๆ
“แย่แล้วประธานหลี เฉินเป่ยมาแล้วค่ะ” สีหน้าของหลินเฉว่เปลี่ยนไปทันที พูดขึ้นด้วยความกระวนกระวายใจ
“ไอ้หมอนี่ ก่อเรื่องไม่หยุด สร้างแต่เรื่องปวดหัวให้ฉัน!” หลีชิงเยียนยืนอยู่ที่ริมหน้าต่าง เมื่อเห็นเฉินเป่ยผู้เอาแต่ใจ สีหน้าของหล่อนกลับเยือกเย็นขึ้นมาทันที!
หลีชิงเยียนหันหลังกลับอย่างไม่ลังเล รีบก้าวเดินด้วยรองเท้าส้นสูงขึ้นลิฟต์ลงไป!
และในขณะเดียวกัน ชายวัยกลางคนกำลังจ้องหน้าเฉินเป่ยด้วยความเคืองแค้น บรรยากาศในตอนนั้นราวกับถูกกดดันจนทุกอย่างดูอึดอัดไปหมด!
“แล้วนายรู้รึเปล่า ว่าฉันเป็นใคร?” ชายสวมชุดสูทวัยกลางคนเดินก้าวเข้ามา ด้วยท่าทีอันเหี้ยมโหด!
“คุณ?” เฉินเป่ยกวาดสายตามองชายวัยกลางคน ท่ามกลางสายตาของผู้คนจำนวนมาก จู่ๆเขาหัวเราะเยาะขึ้น พูดขึ้นด้วยความบ้าคลั่ง “คุณเป็นใครล่ะ ทำไมผมต้องรู้ด้วย?”
“ดี! ดี! ดี!” ชายวัยกลางคนหัวเราะด้วยความโกรธขั้นสุด ทันใดนั้น เขายกมือตบไปที่หน้าของเฉินเป่ยอย่างรวดเร็ว!
สีหน้าของเฉินเป่ยนิ่งไปทันที ชายวัยกลางคนสวมชุดสูทลงมือกับเขาก่อน เขายังไม่ทันตั้งตัวหลบ กลับถูกมองอย่างไม่สบอารมณ์
“เพี้ยะ”
เสียงดังกังวาน กึกก้องไปทั่วลานจตุรัสหน้าประตูบริษัทตระกูลหลี!
สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึง ในที่สุดตระกูลหวูก็สำแดงฤทธิ์อำนาจ! ตบหน้าคนขับรถของประธานหลีตรงหน้าอาคารตระกูลหลีอย่างเปิดเผย การตบครั้งนี้ไม่ได้ถือเป็นการตบเฉินเป่ย แต่ทว่าตบหลีชิงเยียน!
เสียงดังกังวานราวกับฟ้าผ่า กึกก้องไปทั้งหูของทุกคนในที่นั้น!
ทันใดนั้น!
รอยยิ้มของชายวัยกลางคนในชุดสูทหุบลงทันที! การตบของเขา ราวกับกำลังตีเหล็กลงบนใบหน้าของเฉินเป่ย เขาตบอย่างเต็มแรง แต่กลับไม่มีรอยบนใบหน้าของเขาแม้แต่น้อย!
ชายวัยกลางคนในชุดสูทค่อยๆเดินถอยหลังกลับ มองไปที่เฉินเป่ยที่สีหน้าเยือกเย็นเหมือนน้ำ ช่างน่าสมเพช!
จิตใจของเขาสั่นสะท้าน เขาไม่อยากเชื่อเลยว่า นักเลงข้างถนนผู้นี้ โดนตบอย่างแรงจนทำให้เขาแขนชา! นี่เขายังเป็นคนอีกรึเปล่า!
แต่เฉินเป่ยกลับเหมือนคนที่ไม่เป็นอะไร เขาจับคลำบนใบหน้า มองตรงไปที่ชายวัยกลางคน ยิ้มอ่อน ท่าทีสบายใจราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น “ตบนี้ ตบอย่างสุขสบายใจรึเปล่า?”
หวูยู่ประคองชายวัยกลางคนไว้ มองเฉินเป่ยด้วยสีหน้าเคืองแค้น พูดเตือน “ไอ้ยาจก ยังกล้าต่อปากต่อคำกับฉันอีก จัดการมันซะ!”
ทันใดนั้น เหล่าบอดี้การ์ดชุดดำนับจำนวนไม่ถ้วย วิ่งตรงเข้ามารุมเฉินเป่ยอย่างรวดเร็วราวสายน้ำ!
“ใครจับตายได้ ฉันให้รางวัลหนึ่งแสน ใครจับเป็นได้ ฉันให้รางวัลห้าแสน” ชายวัยกลางคนในชุดสูทพูดปลุกใจให้พวกบอดี้การด์คลั่งมากขึ้น ให้พวกเขาอาฆาตจนถึงที่สุด!
“หยุด!”
ทันใดนั้น เสียงอันเยือกเย็นดังมาจากทางด้านข้าง ทำให้พวกชายชุดดำหยุดชะงักทันที
เมื่อพวกเขาหลีกทางออก หญิงสาวแสนสวยก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูอาคารตระกูลหลี กำลังขยับถุงน่องสีดำที่ปกคลุมขาของหล่อนไว้ ค่อยๆเดินสวมรองเท้าส้นสูงมาอย่างสง่างาม
“หลีชิงเยียน” ชายวัยกลางคนในชุดสูทมองไปที่หญิงสาวคนนั้นอย่างตกตะลึง
“คุณหลี คนขับรถของฉันไม่ค่อยมีความรู้ ขอให้คุณได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะค่ะ” หลีชิงเยียนเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าคุณหลีเอ่ยปากขอร้องไว้ชีวิตเฉินเป่ย
“ประธานหลี คนขับรถของคุณเป็นคนทำร้ายภรรยาของผมก่อน ตอนนี้มาดูถูกผมอีก ชื่อเสียงของผมในเมืองหู้ไห่ ถูกเขาย่ำยีจนป่นปี้หมดแล้ว” คุณหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สายเปย์เบอร์หนึ่ง