สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 74

บทที่74 เจอผีแล้ว!

“ให้ฉันขอโทษพวกต่ำต้อยนี้ ฝันไปเถอะ! ฉันตายก็จะไม่ขอโทษ!” ป้าใหญ่ถลึงตาใส่เฉินเป่ยอย่างแรง สายตาแค้นเคืองเย็นชา ไม่มีความคิดที่จะยอมให้สักนิด

“จริงด้วย พวกเราไม่ได้ให้คนต่ำนั้นคุกเข่าให้ตระกูลหลีก็ดีแค่ไหนแล้ว นายเป็นเพียงแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน อย่าทำเกินไปหน่อยเลย” ป้าสองพูดคล้อยตาม

ญาติของตระกูลหลีท่านอื่นมองเฉินเป่ยเช่นกัน สายตาล้วนเมินเฉย

หลีชิงเยียนยังไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น เขาที่เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านมีสิทธิ์อะไร?

คนที่ไม่มีสิทธิ์ส่งเสียงมากที่สุดก็คือเขา คาดไม่ถึงยังกล้ามาสามหาวใส่ป้าใหญ่ของหลีเช่าเทียน อยากตายหรือไง?

ช่วยชีวิตถังเต๋อแล้วกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างนั้นหรือ?

แม้แต่หลีชิงเยียนยังมึนงงแล้วนิดหน่อย ใบหน้างดงามเผยความตื่นตระหนกออกมา

เจ้าหมอนี้กำลังคิดจะทำอะไร?

หลีชิงเยียนขมวดคิ้วแน่น ถังเต๋อยังอยู่ที่นี่ เฉินเป่ยให้ป้าใหญ่ป้าสองขอโทษ ช่างกำเริบเสิบสานจริงๆ ไม่เคยสนใจผลกระทบเลย

“เฉินเป่ย ไม่ต้องมาทำให้เธอลำบากใจที่นี่หรอก” หลีชิงเยียนขยับเข้าไปใกล้ พูดเสียงเบาๆ เบาจนถ้าไม่ใช่ขยับมาพูดข้างหูเฉินเป่ย เดิมทีคงฟังไม่ชัด

แต่เฉินเป่ยยังเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ จ้องมองคนตระกูลหลีเหล่านั้น น้ำเสียงนิ่งสงบ กลับไม่ยอมอ่อนข้อ “ขอโทษ”

ด้านข้าง ซูเสี่ยวหยุนมองด้วยความสนใจ ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งที่สัญชาตญาณอ่อนไหว เธอมักมีลางสังหรณ์บางอย่าง ที่นี่……ใกล้จะเกิดศึกใหญ่ฉากหนึ่งขึ้นแล้ว

“เมื่อกี้คุณด่าคุณหลีแล้วยังไม่ขอโทษอีก? ในโลกนี้ไม่มีเหตุผลแบบนี้หรอกนะ” ผู้เฒ่าด้านข้างรีบเอ่ยปากตามมา

หลีเช่าเทียนยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าเย็นชา เวลานี้ขมวดหัวคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเฉินเป่ยบีบบังคับพวกเขา……ส่วนหลีเช่าเทียน ในฐานะคนที่มีฝีมือมีโชค ทำไมถึงยอมแพ้ในการประจัญบานที่ไม่มีรูปฉากนี้กัน?

คุณชายหลีอย่างเขา แต่ไหนแต่ไรไม่เคยก้มหัวให้คนอื่น มีเพียงคนอื่นที่ก้มหัวให้เขา ไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องก้มหัว!

เขาเป็นคุณชายรองตระกูลหลี อยู่เหนือมวลชนโดยกำเนิด แต่ไหนแต่ไรไม่มีใครกล้าใช้น้ำเสียงแบบนั้นมาพูดกับเขา มีเพียงหนึ่งเดียวคือเฉินเป่ย!

“เฉินเป่ย ฉันขอเตือนนาย……หยุดแค่หอมปากหอมคอ” หลีเช่าเทียนเอ่ยปาก นั่นเป็นการตักเตือนครั้งสุดท้าย

“ไสหัวไป!” เฉินเป่ยกวาดตาอย่างเย็นเฉียบ ทันใดนั้นพ่นคำหนึ่งออกมา

หลีเช่าเทียนสีหน้าทึมทึบหนาวเย็นทันใด เขามองเฉินเป่ยอย่างเย็นชา ดวงตาทั้งคู่ลึกลับ มีแสงหนาวเย็นที่น่าสะพรึงกลัวยิงออกมา

ความกล้าของเฉินเป่ย……นับวันยิ่งมากขึ้น!

“ได้ ได้ ได้……” หลีเช่าเทียนแสยะปาก ทันใดนั้นหัวเราะแล้ว!

แต่มีเพียงแค่คนตระกูลหลีเท่านั้นที่รู้……นี่คือการโกรธจัดถึงหัวเราะ คุณชายหลีโดนเฉินเป่ยยั่วให้เกิดโทสะถึงที่สุดแล้ว!!

“เช่าเทียน ช่างเถอะ ที่จริงเรื่องนี้เป็นเพราะป้าใหญ่ป้าสองทำให้เกิดเรื่อง ขอโทษไป เรื่องก็ถือว่าผ่านไปแล้ว” ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งลอยมาจากด้านข้าง หลีเช่าเทียนหันหน้า มองเห็นถังเต๋อค่อยๆ เอ่ยปาก เสียงเรียบนิ่ง

ดวงตาทั้งคู่ของหลีเช่าเทียนจ้องเขม็งเล็กน้อย ภายในแววตาที่ล้ำลึกประกายความตกใจ

ส่วนป้าใหญ่ป้าสองสีหน้าตระหนก เปลี่ยนมาเป็นซีดขาว มองถังเต๋ออย่างเหม่อลอย นี่มันคืออะไรกัน ถังเต๋อ……คาดไม่ถึงว่าจะพูดแทนเฉินเป่ย!

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนทั่วไป ตระกูลหลีย่อมไม่ต้องสนใจในสายตา……แต่ถังเต๋อไม่เหมือนกัน……นั่นคือขุนนางชั้นใหญ่ของประเทศ! คำพูดของถังเต๋อ พอที่ทำให้หัวเซี่ยเกิดพายุและคลื่นโหมซัดสาดได้

หลีเช่าเทียนจ้องมองถังเต๋ออยู่ ถังเต๋อท่าทางนิ่งสงบ ในสายตาแฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง

สายตาที่ไร้รูปทั้งสองพัวพันปะทะกันกลางอากาศ ว่างเปล่าสั่นเทา หลังจากที่ปะทะกันแบบที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า หลีเช่าเทียนค่อยๆ เอ่ยปาก “ป้าใหญ่ ป้าสอง ขอโทษเถอะ”

ซู่!

ทั้งฉากเงียบสงบ ป้าใหญ่ป้าสองค่อยๆ หันหน้ามองทางหลีเช่าเทียน สายตาตื่นตระหนก ระมัดระวัง สงสัย อารมณ์สารพัดระคนกัน

ใบหน้างดงามของหลีชิงเยียนงุ่มง่าม แต่ภายในใจกลับโล่งอกไปทีหนึ่ง

เพราะเธอรู้ว่าการประจัญบานครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าถังเต๋อชนะแล้ว

หลีเช่าเทียน ไม่ยอมผิดใจถังเต๋อ ยิ่งไม่กล้าพังประตูออกไป แบบนี้ตระกูลหลียิ่งเป็นศัตรูต่อถังเต๋อ……ถึงแม้หลีเช่าเทียนจะจิตใจหยิ่งยโสมากแค่ไหน ก็ไม่กล้าเสียการใหญ่เพราะเรื่องเล็กๆ

ถึงหลีเช่าเทียนจะเป็นคนที่มีฝีมือมีโชค แต่ถ้าถังเต๋อคิดแล้ว ไม่เพียงสามารถเค้นคอฆ่าภายในเปล แค่ระหว่างยกมือ ก็ทำให้ทุกอย่างล้มเหลวได้หมด

บุคคลเหนือชั้นแห่งเยี่ยนจิงท่านนี้ พอออกประกาศก็บังคับใช้ทันที……ถึงแม้จะเป็นหลีเช่าเทียนก็ไร้ความสามารถ!

คำพูดของเขา หลีเช่าเทียนกล้าไม่ทำตามหรือ?

ส่วนป้าใหญ่ป้าสองนั้นผมยาว ความรู้น้อย เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจ ตอนแรกพวกเธออยากจะต่อต้าน แต่ตอนที่สายตาของหลีเช่าเทียนซึ่งเต็มไปด้วยความกดดันมองมา กลับทำให้ภายในใจพวกเธอสั่นสะเทือน ไม่ยอมคงไม่ได้แล้ว

ป้าใหญ่ป้าสองหมุนตัว ถลึงตาใส่เฉินเป่ยและหลีชิงเยียนอย่างเย็นเฉียบ เสียงเบาจนเหมือนจะจมหายไม่มีในอากาศ

“ขอโทษ”

ป้าใหญ่กับป้าสองแข็งใจเอ่ยปาก ผู้คนมากมายของตระกูลหลีสีหน้าตะลึง บนใบหน้าร้อนแดง อับอายจนไม่มีที่ให้หลบอย่างยิ่ง

ป้าใหญ่ป้าสองของหลีเช่าเทียนขอโทษออกไปจริงๆ ด้วย!

คนตระกูลหลีแห่งเยี่ยนจิง เกิดมาอยู่เหนือมวลชน มีสักวันหนึ่งที่……คาดไม่ถึงว่าจะก้มหัวได้?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังก้มหัวให้กับลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้ต่ำต้อยคนหนึ่ง!

นี่คือเรื่องน่าตกใจที่สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วสังคม

ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป จะต้องขึ้นพาดหัวข่าวเมืองหู้ไห่พรุ่งนี้เป็นแน่! อาจจะถูกแพร่ไปอย่างบ้าระห่ำ