สามปีมานี้ แม้พวกเขาจะไม่ได้ประกาศให้คนนอกรู้ แต่ก็ไม่ต่างจากสามีภรรยาทั่วไป
ทุกเช้าเธอจะเลือกสูทพร้อมเนกไทให้เขาแล้วไปบริษัทด้วยกัน
กลางคืนต่างคนต่างแยกย้ายไปรับรองลูกค้า
ออกกำลังกายก่อนนอนเป็นประจำ อาบน้ำด้วยกันในบางครั้ง รวมถึงจูบราตรีสวัสดิ์ของทุกคืนก็ไม่เคยขาด
เขาไม่เคยพลาดของขวัญวันครบรอบวันแต่งงาน วันวาเลนไทน์และวันเกิด
เธออยากได้อะไรเขาก็มอบให้ตามที่ปรารถนาทั้งหมด
ความโรแมนติก ความพิธีรีตอง เขาล้วนทำให้ครบหมดทุกอย่าง
เขาทำทุกเรื่องที่สามีสมบูรณ์แบบคนหนึ่งพึงกระทำ
แม้แต่ตัวเธอเองยังนึกว่าชีวิตจะมีความสุขแบบนี้ไปเรื่อย ๆ
แต่ฉู่ซืออี๋กลับมาแล้ว
ดังนั้นทุกอย่างจึงต้องจบลง
ฉะนั้นเสียงผู้หญิงในสายเมื่อวานก็คงจะเป็นฉู่ซืออี๋
พวกเขาติดต่อกันมานานแล้วเหรอ?
ทริปดูงานหนึ่งเดือนนี้ พวกเขาอยู่ด้วยกันตลอดเหรอ?
เมื่อวานพวกเขากลับมาด้วยกันเหรอ?
เมื่อคืนเขาอยู่เป็นเพื่อนฉู่ซืออี๋เหรอ?
พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ ก้นบึ้งหัวใจเวินเหลียงก็เย็นเยียบ คล้ายกับฟู่เจิงเฉือนเลือดเฉือนเนื้อเธอทีละนิดจนขาดแหว่งไม่มีชิ้นดี
“เวินเหลียง เธอวางใจเถอะ ถึงเราจะหย่ากัน แต่เธอก็ยังเป็นคนตระกูลฟู่ เป็นน้องสาวที่ฉันห่วงใยมากที่สุด”
น้องสาว?
แต่งงานกันสามปี ร่วมเรียงเคียงหมอนสามปี สุดท้ายยังต้องถอยกลับไปอยู่สถานะน้องสาว
เธอจะยินยอมได้อย่างไร?
“ไว้ค่อยว่ากันเถอะ” เวินเหลียงหัวเราะเยาะตัวเอง หลุบตาลงพูดกลบเกลื่อนเพื่อให้ผ่านพ้นไป
ฟู่เจิงยกมือขึ้นดึงคอเสื้อ ใช้แววตาเคร่งขรึมมองเธอ “จริงสิ เมื่อกี้เธออยากบอกอะไรกับฉัน?”
เวินเหลียงพลิกเอกสารในมือแบบผ่าน ๆ พร้อมกระตุกมุมปากยิ้มนิด ๆ “ไม่มีอะไรค่ะ แผนเปิดตัวเสื้อผ้าไตรมาสใหม่ออกมาแล้ว ตอนแรกมีจุดที่ตัดสินใจไม่ได้จึงอยากปรึกษากับคุณหน่อย แต่ตอนนี้ฉันคิดวิธีที่ดีออกแล้วล่ะ”
เรื่องบางเรื่องก็ไม่มีความจำเป็นต้องพูดอีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง