So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 11

“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” ยัยเฟียสอะไรนั่นขวางทางฉันเอาไว้แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เด็กอนุบาลยังรู้ว่าไม่เป็นมิตร ดีค่ะเฟียส หนมชอบมากที่แสดงออกจัดเจนตอนอยู่กันสองคนแบบนี้

“มีอะไร” ฉันถามด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นยิ้มแบบพร้อมปะทะนะ

“เธอเป็นอะไรกับพี่เควิน” เข้าเรื่องได้เร็วมากค่ะนางไม่อ้อมค้อมเลยแม้แต่นิดเดียว แสดงว่าน้องเฟียสของเฮียเควินนี่ต้องแรงเอาเรื่อง

ขอยอมรับตรง ๆ ว่าความซวยมาหาขนมแล้วค่ะ บอกตามตรงเลยนะคะเห็นเซ็กซี่ลุคดูแรงแบบนี้มันแค่บุคลิกภายนอก ความร้ายก็ร้ายแบบตลกโปกฮา เกิดมาหนมยังไม่เคยทะเลาะตบตีกับใครเพราะผู้ชายเลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะซิสทุกคนต้องมีครั้งแรกเสมอ ถึงเวลาชนก็ต้องชน

“แล้วเธอรู้อะไรมาล่ะจ้ะ” ฉันยิ้มถามนางหน้าระรื่น แม้ในใจจะเริ่มหวั่นกลัวสู้นางไม่ได้ก็ตาม สงสารตัวเองว่ะ ฮ่า ๆๆ

“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน!” ยัยเฟียสจ้องฉันด้วยความไม่สบอารมณ์พร้อมกับเสียงที่แข็งขึ้น

“ใครเล่นฉันแค่ถาม เผื่อตอบไปแล้วมันมากกว่าที่เธอรู้เดี๋ยวเธอจะรับไม่ได้นะ” มาแล้วค่ะความกล้าเริ่มมาแล้วเมื่อโดนยัยนี่พูดจาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีใส่มากขึ้นเรื่อย ๆ

“ฉันไม่รู้อะไรมากหรอกเพราะพี่เควินไม่เคยพูดถึงเธอด้วยซ้ำ แต่ฉันเชื่อเซ้นส์ของฉันว่าเธอกำลังอ่อยผู้ชายของฉัน” เอ้าอีนี่พลิกลิ้นเฉย เมื่อกี้ยังถามฉันอยู่เลยว่าเป็นอะไรกับพี่เควิน ตอนนี้มาทำเป็นพูดโชว์เหนือ ฮ่า ๆๆ ผู้ชายของฉัน พูดเต็มปากเต็มคำมากค่ะ

ผู้ชายของเธอ แล้วก็ของใครอีกหลาย ๆ คนเนี่ยนะ น่าภูมิใจตรงไหน

“เชื่อเซ้นส์ของตัวเอง?” ฉันถามนางกลับ ฉันก็นึกว่าจะร้ายกว่านี้สุดท้ายก็แค่พวกผู้หญิงไม่มีสติเที่ยวหึงหวงผู้ชายแบบโง่ ๆ นี่เอง

“ใช่!”

“นี่เฟียสจ้ะ เธอจะเอาเซ้นส์บ้า ๆ บอ ๆ ของเธอมาตัดสินใครแบบนี้ไม่ได้นะ...มันปัญญาอ่อน” ฉันมองนางแล้วก็ยิ้มใส่ ยิ้มเยาะนะคะไม่ใช่ยิ้มหวาน

“อีขนม!” ผู้หญิงคนนี้เรียกชื่อฉันหยาบมากแล้วยังยกมือขึ้นมาจะตบฉันอีกแต่ฉันตั้งตัวทันก็เลยจับที่ข้อมือยัยนี่เอาไว้ ว่าจะไม่ทำอะไรแล้วนะแต่จะมาตบฉันก่อนแบบนี้ก็ยอมไม่ได้เหมือนกัน

“อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันไม่เคยตบกับใครเพราะเรื่องผู้ชายให้เสียมือ แต่ถ้าเธออยากลองฉันก็พร้อมที่จะตบเหมือนกัน” ฉันบอกยัยเฟียสพร้อมกับกำข้อมือของยัยนี่เต็มแรง แล้วอีกมือก็กระชากผมจนมันหน้าหงายแล้วก็ร้องออกมา

“โอ๊ย!”

“ฟังนะจ้ะเฟียสเผื่อเธอจะยังไม่รู้ ผู้ชายของเธอมาตามตื้อคอยตามรับตามส่งฉันเอง แต่ไม่ต้องห่วงฉันไม่แย่งเขามาจากเธอหรอก ตอนนี้แค่เอามาเล่นสนุก ๆ ถ้าเบื่อเมื่อไหร่ฉันจะปล่อยคืนไปให้เธอเอง!” ฉันพูดจบก็เอามือที่กำผมยัยเฟียสผลักหัวนางเต็มแรงจนยัยนั่นล้มลงไปกองกับพื้นพร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยความกลัว

“แก!” สายตากลัวนะแต่พอเป็นอิสระก็เลยปากเก่งขึ้นมาเชียว มาขึ้นเสียงใส่ฉันอีกสงสัยอยากเจอของจริง

“ถ้ายังไม่หุบปากเธอเจอของจริงแน่! ฉันไม่ได้แค่ขู่ถ้าอยากลองก็จะจัดให้ตรงนี้เอาไหม!” ฉันชี้หน้านางพร้อมกับขู่ไปด้วย กล้ายกมือจะตบอีหนมก่อนโดนแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ นี่ถือว่าปราณีที่สุดแล้วนะ พอเห็นท่าทางของฉันยัยเฟียสนั่นก็รีบลุกขึ้นแล้วก็เดินหนีไปทันที เหอะ! นึกว่าจะแน่

“ลูกสาวไปห้องน้ำนานมาก” ฉันเดินกลับมาก็เจอคุณแม่ร้องทัก แต่รู้สึกเหมือนโต๊ะมันจะโล่ง อ้อยัยเฟียสหายไป ผู้ชายของนางด้วยคงไปเข้าห้องน้ำมั้งคะหรือไม่ก็คงพากันไปไหนแล้ว

“แหะ ๆ ขอโทษที่ไปนานนะคะคนเยอะมากหนมเลยขึ้นไปชั้น 3”

“แล้วเมื่อกี้มีเรื่องไหม เห็นน้องเฟียสลุกตามหลังขนมไปท่าทางแปลก ๆ พี่ว่าจะตามไปดูอยู่เหมือนกัน” เจ้หวานกระซิบถามเบา ๆ เพื่อไม่ให้เฮียออสตินกับเฮียแอลฟ่าได้ยิน

“เกือบค่ะ แต่หนมจัดการเรียบร้อยแล้ว” ฉันบอกพี่ ๆ ที่มองหน้าฉันอยู่

“เลิศมากค่ะขนม” เสียงพี่มิลานดังขึ้นด้วยความชอบใจ หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้เซ้าซี้คุยเรื่องนี้กันต่อเพราะไม่ได้ใส่ใจให้ราคาพวกผู้หญิงที่มาหาเรื่องคนอื่นเพราะเรื่องผู้ชาย เอาเวลามาเม้าท์เรื่องแฟชั่นเรื่องเครื่องสำอางดีกว่าเยอะ

ฉันนั่งไปพักใหญ่อีตาเควินก็เดินกลับมาที่โต๊ะ เขาหันมายิ้มให้ฉันฉันก็เลยส่งยิ้มบาง ๆ กลับไปแล้วเมินหน้ามาสนใจอย่างอื่นต่อ ตลก! ยังมีหน้ากล้ายิ้มให้ฉันอีกนะ

“เด็กมึงล่ะไอ้วิน” เสียงเฮียแอลฟ่าถามขึ้นมาคงเพราะยัยเฟียสหายไปนานผิดปกติมั้ง

“กลับไปแล้ว”

“อ้าวทำไมรีบกลับวะ”

“ไม่รู้ว่ะ ช่างเถอะน่า” อีตาเควินบอกแล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ส่วนฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้วค่ะถึงแม้เขาจะคอยมองมาที่ฉันตลอดเวลาก็ตาม

-02.30 น.-

“ขับรถดี ๆ นะมึง”

“เออ ๆ เจอกัน”

เสียงพี่ ๆ ร่ำลากันดังขึ้นที่ลานจอดรถที่เป็นโซนส่วนตัวด้านหลังผับเพราะตอนนี้ผับปิดแล้วพวกเราก็เลยตัดสินใจแยกย้ายกันกลับ ที่จริงจะนั่งต่อก็ได้นะคะแต่เกรงใจพนักงานที่ต้องมาตามเก็บซากในวันต่อไปเลยตัดสินใจกลับดีกว่า

“หวัดดีเฮีย” เสียงอีตาเควิน เฮียออสติน แล้วก็เฮียแอลฟ่าดังทักทายพี่พอร์ชที่มารับพี่น้ำหวานกับฉัน

“เออหวัดดี กลับเลยไหมคะ” พี่พอร์ชตอบรับแล้วก็หันมาถามพี่หวานซึ่งพี่หวานเองก็พยักหน้ารับเพราะดูท่าทางจะง่วง

“ขับรถกลับดีๆ นะเฮีย” พอพวกฉันจะเปิดประตูขึ้นรถเสียงอีตาเควินก็ดังขึ้นมา พอพูดเสร็จเขาก็หันมามองหน้าฉัน ฉันอ่านสายตาเขาไม่ออกหรอกนะคะรู้สึกแค่ว่าวันนี้เขาเอาแต่คอยมองฉันแค่นั้น แล้วอีกอย่างวันนี้เราก็ยังไม่ได้คุยกันเลยสักคำ