So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 17

หลังจากนั่งกินข้าวเย็นพร้อมกับนั่งเป็นตัวประกอบที่มีบทพูดเล็กน้อยฟังสองคนนั้นคุยกันแล้วก็มีชวนฉันคุยบ้างพอให้รู้สึกว่าฉันไม่ได้ถูกปล่อยให้ไร้ตัวตนการกินข้าวที่โคตรน่าเบื่อและน่าอึดอัดก็จบลงสักที

“ขนมย้ายมาอยู่คอนโดพี่ไหมคะใกล้ที่ทำงานดี” หลังจากที่พี่เกลคนนั้นออกไปจากห้องฉันก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวไปผับของเฮียออสติน พอออกมาที่ห้องนั่งเล่นก็เจออีตานี่โยนคำถามที่แทบไม่ต้องคิดคำตอบมาให้

“ตลก” ฉันตอบออกไปโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น ส่วนคนที่ถามฉันเมื่อกี้ก็หน้างอใส่

“ก็แค่หวังดีเห็นหอหนูอยู่ไกล เดินทางไกลแบบนั้นทุกวันไม่เหนื่อยรึไง” เหนื่อยแต่ปลอดภัยค่ะเฮีย ใช้สมองส่วนไหนคิดวะถึงได้ชวนฉันมาอยู่ด้วยเนี่ย

“ก็ไม่นะคะถ้าพี่เควินเหนื่อยก็ไม่ต้องรับส่งหรอกขนมไปเองได้” ฉันบอกเขาแล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเป็นอันตัดบทการสนทนาไป

"ชิส์"

เหอะ! ที่คบกันก็อยู่ทุกวันนี้ก็แค่คบเพื่อเอาคืนฉัน แถมยังเพิ่งคบกันได้ 5 วันด้วยซ้ำยังมีหน้ามาชวนให้ฉันมาอยู่ด้วย ไม่ต้องบอกก็รู้ค่ะว่าเขาต้องการอะไรบักหน้ามึนเอ้ย หนมบ่ได้ใจง่ายเด้อจ้า ชาติหน้าตอนบ่าย ๆ ก็ไม่มีทางได้เห็นกกขาน้องดอกเฮีย! ไปค่ะอย่าร่ำรี้ร่ำไรไปเที่ยวตระเวนราตรีกันดีกว่า (กกขา = โคนขา / ต้นขา / ขาอ่อน)

“เมื่อกี้ตอนกินข้าวขนมไม่ค่อยพูดเป็นอะไรรึเปล่า” อยู่ ๆ อีตานี่ก็ถามขึ้นหลังจากที่ขับรถออกมาได้สักพัก ถามแปลกจะให้พูดน้องตอนไหนกันคะก็เล่นคุยกันอยู่สองคนด้วยเรื่องที่รู้กันแค่สองคน

“ไม่นี่คะก็ปกติดี แค่ไม่ได้รู้จักกับพี่เกลก็เลยไม่รู้จะคุยอะไร” ฉันตอบส่ง ๆ แต่ทำไมมันรู้สึกเหมือนคำพูดฉันมันคล้ายอาการพูดประชดยังไงก็ไม่รู้

“หึงเหรอ?” อีตานี่ฟังฉันพูดจบก็หันมาถามพร้อมรอยยิ้มกว้าง ๆ กว้างจนน่าหมั่นไส้

“เหอะ! กล้าถาม” ฉันแค่นยิ้มออกไปแค่นั้น เขาก็รู้ดีว่าฉันกับเขาคบกันเพราะอะไร เพราะฉะนั้นเรื่องหึงนี่ช่วยตัดออกไปจากสมองได้เลย

“เกลเป็นเพื่อนกับพี่มาตั้งแต่มัธยมแล้ว แล้วก็อยู่ห้องข้างกันด้วยก็เลยเข้าออกห้องพี่เหมือนบ้านตัวเอง แค่เพื่อนครับไม่มีอะไร อ้อยัยนั่นเป็นคนเปลี่ยนชุดให้ขนมวันนั้นไงพี่ลืมบอกไปเลย เพราะฉะนั้นไม่ต้องคิดมากนะครับ” อีตานี่อธิบายให้ฉันฟัง อธิบายทำไมไม่ได้อยากฟังสักนิด แต่ก็โล่งใจนะที่รู้ว่าเขาให้คนอื่นเปลี่ยนชุดให้จริง ๆ

“คิดมากอะไรคะ?”

“ก็คิดมากเรื่องเกลกับพี่ ยัยนั่นแค่เพื่อนจริง ๆ” หืม~ โคตรหลงตัวเองนี่คิดว่าที่ฉันนั่งกินข้าวเงียบ ๆ เพราะฉันกำลังหึงเหรอยะ เฮ้อ~ ไม่ต้องพูดอะไรดีกว่าอีหนมเอ๊ยเดี๋ยวเควินสุดหล่อจะหลงตัวเองไปมากกว่านี้

ฉันไม่คุยต่อเขาก็เงียบไม่นานหลังจากนั้นพวกเราก็มาถึงผับของเฮียออสตินค่ะ วันนี้คนเยอะมากแต่มันก็มากเป็นปกติอยู่แล้วแหละเนอะผับนี้ดังจะตาย

“พวกเจ้ ๆ ของขนมยังมาไม่ถึงนะ ไปนั่งกับพี่ก่อน” ตอนนี้เรากำลังเดินเข้ามาทางด้านหลังผับค่ะ แล้วเหมือนเขาจะได้รับไลน์จากใครสักคนพออ่านเสร็จก็หันมาบอกฉัน คงเป็นพี่มิน พี่มิลค์หรือไม่ก็พี่แมนนี่ไลน์มาบอกนั่นแหละ

“จะไม่กวนเหรอคะ” น้องถามไปแต่ไม่ได้เกรงใจนะคะ น้องแค่ไม่อยากไปนั่งหรืออยู่ใกล้เฮียเขานาน ๆ แค่ต้องเจอกันเช้าเย็นก็เบื่อจะแย่แล้ว

“ไม่ครับ ไปเถอะมีแต่น้องรหัสพี่ทั้งนั้น” เขาบอกแล้วก็คว้าข้อมือฉันไปจับ อยากสะบัด ๆๆ ให้หลุดตั้งแต่วินาทีแรกแต่อีหนมก็ทำไม่ได้ โดนเขาจับทีไรรู้สึกคันคายบอกไม่ถูก (คันคาย = อาการคันระคายเคือง)

พอเดินจากหลังผับมันก็จะมีบันไดมาโผล่ที่ชั้น 2 ที่เป็นโซน VIP พอดีค่ะ และพอเขากับฉันปรากฏตัวขึ้นก็มีสายตาหลายสิบคู่หันมามองพวกเรา ซึ่งก็ธรรมดานั่นล่ะค่ะเพราะหนมสวย อิอิ

“เฮีย!!!!!” มีเสียงเรียกเฮียดัง ๆ พร้อมกับแก๊งค์ผู้ชายหน้าตาดีเวอร์น่าจะประมาณ 3-4 คนมั้งคะฉันมองไม่ชัดเท่าไหร่ตะโกนเรียกอีตานี่พร้อมกับโบกมือให้ แต่เมื่อกี้ตะโกนว่าอะไรนะพูดอีกทีซิ ได้ยินไม่ชัดว่าเฮียหรือเหี้ย

“ไงพวกมึง” เขาจูงมือฉันเดินไปที่โซฟาหรูกลางผับ หนุ่ม ๆ พวกนั้นก็ยกมือไหว้เขาทันทีที่ไปถึง

“หวัดดีค้าบเฮีย”

“เออหวัดดี” อีตานี่พยักหน้าให้ทุกคน หูยอย่าบอกนะว่านี่คือสายรหัสของเขา ดีอ่ะหน้าตาดีงานดีทุกคน คณะที่เขาเรียนเป็นศูนย์กลางของผู้ชายหน้าตาดีเหรอคะช่วยบอกทีน้องจะได้ไปนั่งตกเหยื่อแถวนั้นอิอิ แต่ขอหล่อและดีนะ หล่อชั่วแบบบักเควินน้องขอบาย

“โอ้โห~ จะไม่แนะนำสาวสวยหน่อยเหรอเฮีย” มีผู้ชายคนหนึ่งมองฉันแล้วก็พูดขึ้นมาฉันก็เลยส่งยิ้มให้ ส่วนอีตาเควินก็เห็นมามองหน้าฉันแล้วก็ดึงฉันให้ไปนั่งชิดเขา

“นี่ขะ...”