So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 16

“เฮ๊ย! ทำอะไรออกไปนะ!” ฉันที่ยืนรอเขาเปิดประตูให้ถึงกับต้องร้องออกมาเสียงหลงเพราะอีตานี่ก้าวเข้ามาในห้องฉันทันทีที่เปิดประตูเสร็จ

“ไม่ พี่ง่วง อิ่มแล้วก็ง่วงมากพี่จะนอนแล้ว” อีตาเควินหันมาบอกฉันแล้วก็ล้มตัวลงนอนที่เตียง นี่มันจะบ้าบอหน้ามึนไปกันใหญ่แล้วนะ!

“ใครอนุญาตออกไปเลย!” ฉันยืนเท้าสะเอวมองเขาด้วยความโมโห

“พี่อนุญาตตัวเองจ๊ะ” อีตานี่เงยหน้าจากหมอนขึ้นมาตอบฉันพร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ สูนคักแล้วเด้ออดไว้เด้อหนมเอ๊ย! (สูนคัก = โกรธมาก / โมโหมาก , อดไว้ = อดทนไว้)

“เควิน” ฉันเรียกชื่อเขาเสียงเย็นเพราะกลัวว่าจะเผลอตะโกนออกไปเสียงดังจนคนข้างห้องแตกตื่น

“ครับ” เขาขานรับเสียงอู้อี้เพราะกำลังเอาหน้าซุกหมอน

“ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่ตลกด้วยนะ”

“ก็พี่บอกหนูว่าพี่จะนอนไง พี่ตลกตรงไหน” กรี๊ด! บักปอบ! หน้ามึนคัก (หน้ามึนคัก = หน้ามึนมาก)

“...”

ฉันยืนเงียบอยู่ตรงนี้แหละ แม่งไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เถียงไปด่าไปก็เท่านั้น อีตาเควินก็คงรู้สึกได้ว่าบรรยากาศมันเงียบผิดปกติเขาก็เลยเงยหน้าขึ้นมามอง

“โกรธเหรอ?” เหอะ! ยังมีหน้ามาถาม น้องยืนหน้าบึ้งขนาดนี้คงกำลังแฮปปี้มั้งคเหี๊ย เอ๊ย! เฮีย

“เกลียด” ฉันตอบไปตรง ๆ เลยค่ะ เกลียดมากถึงมากที่สุด

“เกลียดยังไงได้ยังงั้นนะครับ” นี่ตกลงอีตาเควินไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำว่าเกลียดของฉันเลยใช่ไหม ทำไมหน้ามึนได้ขนาดนี้อ่ะ คือหนมเหนื่อยหนมอยากอาบน้ำนอน!

“ฉันเกลียดจิ้งจกมากกว่านาย และฉันจะยอมมีผัวเป็นจิ้งจกโอเคนะ”

“เหอะ!” พอฉันพูดแบบนั้นไปเขาก็ฟุบหน้าลงที่หมอนอีกครั้ง โว้ย! จะอะไรกับฉันนักหนาวะคะบักเควิน!

“จะกลับไหม วันนี้ฉันฝึกงานทั้งวันจนหัวหมุนแล้วนะฉันต้องการพักผ่อน” พอเขาเงียบไปก็ต้องเป็นฉันที่เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน ไม่งั้นก็คงคุยกันไม่รู้เรื่องไม่จบเรื่องสักที

“ก็พี่บอกว่าพี่จะนอนที่นี่ไง”

“ไม่ขำนะ กลับได้แล้วขอร้องเหอะ” ฉันเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงเพราะมันอาจจะได้ผลกว่าการที่ปากหมาไปวัน ๆ ใส่เขาก็ได้

“คุยกับพี่เพราะ ๆ ก่อนแล้วพี่จะยอมกลับ” พอฉันเสียงอ่อนลงเขาก็หันหน้ามาบอกฉัน เหอะ! เอาเลยบังคับเลยตอนนี้เฮียเป็นต่อนี่ เอาสิทรมานใจหนมให้พอใจเลยบักพากมึง!

“กลับบ้านได้แล้วนะคะฉันต้องการพักผ่อน” ฉันสูดลมหายใจลึก ๆ แล้วก็พูดกับเขาดี ๆ พร้อมกับส่งยิ้มหนึ่งทีไปให้

“คำพูดโคตรไม่จริงใจ นอนละพี่ไม่อาบน้ำนะ” ฮะ? เฮ๊ย! เขาพูดเสร็จก็ตลบผ้าห่มขึ้นมาห่มตัว ปวดหัวกับความกวนตีนไม่สิ้นสุดของบักพากนี่จริง ๆ

“นี่! จะให้พูดยังไงฮะ จะเอาแบบไหนถึงจะพอใจเขียนสคลิปมาเลย” ฉันกระชากผ้าห่มออกจากเขาแล้วก็เอาหมอนข้างฟาดลงไปที่ตัวเขาเต็มแรง

ตุบ!

“เฮ๊ย! มันเจ็บนะขนม” เขาสะดุ้งสุดตัวเพราะฉันไม่ได้ฟาดเบานี่คะ

“จะให้พูดยังไงบอกมา!”

“คิดเอง” อีตาเควินบอกฉันพร้อมหน้าตาที่กำลังเหวี่ยงฉัน เหอะ! ใครควรเหวี่ยงใครกันแน่

“...”

“เรียกพี่เหมือนเดิมแล้วก็แทนตัวเหมือนเดิมครับ พูดดี ๆ แล้วจะยอมกลับ” เขามองหน้าฉันที่นิ่งไปแล้วก็บอกออกมา

“พี่เควินคะกลับได้แล้วค่ะขนมอยากพักผ่อน” ฉันรีบพูดทันที พูดด้วยน้ำเสียงดี ๆ ด้วยค่ะแอ๊บให้น่ารักไปเลยจะได้จบสักที หนมไม่ได้โง่งี่เง่าที่จะพูดไม่ดีแล้วให้เขาบังคับให้พูดใหม่อีกที พูดอีกทีพูดอีกทีได้รึเปล่า ถรุ้ย!

“น่ารักที่สุด” ฮะ! พอฉันพูดจบเขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มแล้วก็เดินออกไป เดี๋ยว ๆ มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ เฮ๊ยแล้วปล่อยให้อีหนมเมื่อยปากไล่ตั้งนานทำไม!

“ขนม” เขาเรียกฉันที่หันหลังให้ฉันก็เลยหันไปตามเสียงเรียก

“อือ มีอะ...”

จุ๊บ!

“ฝันดีนะคะ”

OoO!

บักเควิน!

-หลายวันต่อมา-

“เหนื่อยไหมครับ” พอขึ้นรถก็เจอคำถามเดิมที่เขาถามเหมือนเมื่อวาน เมื่อวันก่อน เมื่อวานซืน ฯลฯ ตอนนี้เลิกงานแล้วค่ะและแฟนจำเป็นของน้องก็มารับที่หน้าบริษัทเรียบร้อยแล้ว