So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 15

“อยากกลับรึยังครับ” หลังจากที่ดูหน้าตามุ่งมั่นของเธอเสร็จผมก็ชวนกลับเพราะนี่ก็จะ 3 ทุ่มแล้ว ทำงานมาทั้งวันยังไม่ได้พักบอกตรง ๆ ว่าผมเหนื่อยมากเหมือนกัน

“ก็กลับสิ” ขนมบอกแล้วก็เดินเชิดหน้าออกไปไม่รอผมเลยสักนิด น่าจับมาตีก้นจริง ๆ ว่ะ

#KEVIN END

#KANOM TALK

ฉันอยากจะกรี๊ดใส่หน้าเขาจริง ๆ ตอนที่เขายื่นข้อเสนอมาให้ตัวหนมนี่สั่นด้ด ๆๆ แทบจะอดใจเอามือไปตบเอาเท้าไปกระทืบไอ้คนหล่อนไม่ไหว (สั่นด้ด ๆ = สั่นสะท้าน,สั่นอย่างรุนแรง)

อย่าหาว่าหนมบ้าปัญญาอ่อนที่กลัวแค่รูปนอนเกาตูด อ้าปากค้างน้ำลายไหล แล้วก็หน้าสดหลุดเลยนะคะ เอื้อยเข้าใจบ่กว่าน้องสิงามปานนี่น้องเจ็บปานใด๋! (เอื้อย = พี่สาว , ปานนี่ = ขนาดนี้ , ปานใด๋ = แค่ไหน)

ในเมื่อเจ็บมาเยอะแล้วใครจะอยากโชว์สภาพตอนที่ตัวเองไม่สวยวะ ยิ่งสภาพนอนอุบาทว์แบบนั้นยิ่งทำใจไม่ได้ แล้วเป็นคนอื่นมาเห็นก็ไม่ได้ทำไมต้องเป็นอีตานี่ด้วยที่มาเห็นฉันในสภาพนั้น T_T

“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับที่หอนะ” ขับรถออกมาได้แค่แป๊บเดียวเขาก็เอ่ยปากพูดขึ้น จะมารับก็ช่วยพาน้องไปส่งก่อนเถอะเฮียเพราะตอนนี้กำลังหิวมากเวอร์ค่ะเมื่อกี้ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ ทั้งที่อาหารมันอร่อยมากแต่ต้องทำเป็นไม่อยากกินแล้วก็กินเข้าไปพอเป็นพิธีตอนนี้หนมเลยอยากรีบกลับหอไปกินบะหมี่เกี๊ยวอาเฮียหลีหน้าหอหนมแล้ว

“ไม่ต้องอ่ะไปเองได้” ฉันตอบกลับไปถึงแม้ว่าการที่เขามารับมันจะช่วยเพิ่มความสะดวกสบายให้กับฉันแบบเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะไม่ต้องโหนรถเมล์ดมกลิ่นสัตว์ใต้ท้องทะเลของใครต่อใครก็ตามเถอะ บางทีหนมก็สงสัยทำไมบางคนขยันหอบเต่าไปเลี้ยงกันตั้งแต่เช้า

“อย่าดื้อ” ชิส์! โอเคถ้างั้นก็มารับค่ะดีจะได้หลับได้แบบไม่กลัวเลยนั่งรถป้าย

“แวะซื้ออะไรกินก่อนไหม” พอฉันไม่ตอบเขาก็ถามคำถามอื่นขึ้นมา ถามทำไมคะเมื่อกี้เพิ่งออกจากร้านอาหาร และถึงแม้ตอนนี้จะหิวมากฉันก็ไม่ตอบรับหรอก บอกแล้วไงศักดิ์ศรีมันค้ำคอ! อีกอย่างบะหมี่เกี๊ยวอาเฮียหลีก็รอน้องอยู่

“ไม่หิว รีบ ๆ ขับไปเถอะง่วงนอนจะแย่อยู่แล้ว”

“โอเคครับ...คุณแฟน” กรี๊ด!!! อีตานี่กำลังปั่นประสาทฉันอยู่ฉันรู้ทัน! หลังจากนั้นไม่ว่าเขาจะแหย่อะไรมาฉันก็เงียบค่ะ ถึงแม้ว่าในใจจะเดือดปุด ๆ แทบต้มไข่สุกแล้วก็ตาม

“ถึงแล้วครับ” เขาพูดขึ้นหลังจากที่จอดรถเรียบร้อย เหอะ! ไม่ต้องพูดฉันก็รู้แล้วว่าถึงจะพูดทำไมให้เปลืองน้ำลายยิ่งไม่อยากคุยอยู่ด้วย

“ขอบคุณ” ฉันบอกแล้วก็เดินลงจากรถทันที

“ให้พี่ขึ้นไปส่งไหม” เขาลดกระจกแล้วก็ถาม มั่นหน้ามั่นโหนกมั่นกะโหลกมั่นเบ้า เชื่อแล้วว่าสมองเป็นซองเลย์ คิดได้ไงถึงถามใครจะบ้าให้คนอย่างเขาขึ้นไปส่ง

“กลับบ้านไปเถอะจ้ะ” ฉันเอี้ยวตัวกลับไปครึ่งเดียวแล้วก็ตอบเขาจากนั้นก็สะบัดตูดใส่!

“โอเค๊!” อีตาเควินก็สะบัดเสียงใส่ฉันเหมือนกันค่ะ มาแปลกแฮะพอพูดเสร็จเขาก็ขับรถออกไปเลย ซึ่งนั่นก็ดีเพราะบะหมี่เกี๊ยวอาเฮียหลีรอหนมอยู่ กลิ่นที่ลอยตามอากาศในระยะความห่าง 20 เมตรจากหน้าหอนั้นทำให้หนมต้องรีบตรงไปค่ะ!

งุ๊ย~ บะหมี่เกี๊ยวหมูแดงต้มยำซุปเปอร์พิเศษชามโตคู่ปากของขนมมาวางอยู่ตรงหน้าแล้ว พอมาถึงอาเฮียหลีก็รู้ใจไม่ต้องให้เอ่ยปากสั่งเพราะกินแบบนี้ทุกวัน อิอิ กินค่ะหิวมากต้องรีบกินอย่าพากอะไรตอนนี้เลยขนมเอ้ย (อย่าพาก = อย่าโม้)

“เอาแบบนี้ที่หนึ่งครับเฮีย” หือ? เสียงไผวะคุ้น ๆ น้องกำลังโซ้ยบะหมี่เต็มปากก็เลยเงยหน้าเลื่อนสายตาขึ้นมาดู แล้วก็เหมือนเจ้าของเสียงจะรู้ว่าน้องอยากรู้จักถึงได้เดินมาที่โต๊ะแล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเพื่อให้น้องได้เห็นหน้าชัด ๆ (ไผ \= ใคร)

กรี๊ด!!! บักเควิน!

“ไง อร่อยไหมคะ” บักเควิน! บักเจ้ากรรมนายเวร มาเฮ็ดอีหยังอีก! เป็นผีติผลุบ ๆ โผล่ ๆ มาแต่ละทีก็มีแต่ตอนที่หนมจะต้องขายหน้าทั้งนั้น! (เฮ็ด = ทำ , อีหยัง = อะไร , เฮ็ดอีหยัง = ทำอะไร , ติ = เหรอ)

“อึก!” เสียงกลืนบะหมี่คำใหญ่ที่อัดแน่นเต็มปากของฉันดังขึ้น กลืนลงไปทั้งที่ยังไม่ได้เคี้ยวด้วยซ้ำ อีตานั่นก็มองแล้วก็ยิ้มขำ ขำเพื่อ! แถมยังมีหน้ามายื่นแก้วน้ำให้ฉันอีก!

“มาทำไม” พอกลืนบะหมี่ลงไปพร้อมกับคว้าแก้วน้ำในมือเขามาดื่มเสร็จฉันก็ถามทันที ไปแล้วไม่ใช่เหรอแล้วกลับมาทำไมกลับมาตอนไหน แล้วทำไมถึงรู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้

“มาจ่ายค่าบะหมี่ให้หนูไงคะ” อีตานี่ยิ้มแล้วก็บอกฉัน ว่าแต่เรียกฉันว่าอะไรนะ หนูเหรอ หนูพ่อง!

“จะมาจ่ายให้ทำไมฉันมีเงิน กลับไปได้แล้ว” ฉันตอบกลับแล้วก็ยกน้ำขึ้นมาดื่ม ไม่กงไม่กินมันแล้วเสียอารมณ์

“ไหนเงิน” อีตาเควินถามฉันพร้อมรอยยิ้มโชว์เหนือ เป็นบ้าอะไรเนี่ย

“ก็...” ฉิบหาย! น้องลืมไปว่าอีตาเควินเอากระเป๋าน้องไปซุกไว้ใต้เบาะรถ แล้วเมื่อกี้รีบเดินเชิดลงจากรถ ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้กระเป๋าคืน

“หึ ๆๆ กินให้อิ่มก่อนครับเดี๋ยวพี่กินเป็นเพื่อน” เขาหัวเราะเยาะฉันใช่ไหม T_T แต่พอจะต่อปากต่อคำอาเฮียหลีแกก็ยกบะหมี่เกี๊ยวหมูแดงต้มยำซุปเปอร์พิเศษชามโตมาเสิร์ฟเลยต้องหุบปากไปก่อนเพราะอาย

“ฉันอิ่มแล้ว เอากระเป๋าฉันคืนมา” ฉันบอกเขาทันทีที่อาเฮียหลีเดินไปแล้ว แต่อีตานี่ไม่สนใจฉันสักนิด เขาตักน้ำซุปแล้วก็ยกซดซะงั้น

“นี่นาย ฉันบอกว่าเอากระเป๋าฉันคืนมา” ฉันบอกเขาอีกครั้งแต่อีตานี่ก็ทำหูทวนลมอีก

“อยู่ที่รถ” เขาตอบแค่นั้นแล้วก็คีบบะหมี่ขึ้นมากินหน้าตาเฉย โอ๊ย! ใครก็ได้บอกทีเถอะว่าอีตานี่เป็นคนกวนประสาทแบบนี้โดยชาตืกำเนิดรึเปล่า