So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 21

“อะไร ต้องการอะไรอย่ามาลีลา”

“ต้องการอะไรที่มันเป็นของจริงไง ในเมื่อให้เป็นแฟนดี ๆ ไม่ชอบก็ข้ามขั้นเป็นเมียมันคืนนี้ไปเลยจะได้เลิกดื้อกับพี่สักที!” พอผมพูดจบขนมก็มองผมตาค้าง ได้ยินแบบนี้อาละวาดชัวร์ยิ่งดื้อ ๆ อยู่ด้วย

“ไอ้ทุเรศ!” เห็นไหมคิดไว้แล้วไม่มีผิดว่ายังไงก็ต้องด่าหรืออาละวาด แต่ผมไม่แคร์หรอกดีซะอีกจะได้ปราบพยศกันให้สนุกไปเลย

ผมพูดจบก็ลงรถแล้วเดินไปเปิดประตูรถฝั่งของเธอ ยัยเด็กน้อยกำลังตั้งท่าจะหนีแต่ผมคว้าเอาไว้ได้ก่อน

“นี่ปล่อยนะ อย่ามาทำอะไรฉันนะ!” เธอตะคอกใส่ผม ตะคอกเสียงแข็งแต่แววตาตอนนี้เริ่มลนลานเหมือนลูกกวางตัวน้อย หึ ๆๆ เดี๋ยวจะเคี้ยวเนื้อกวางให้มันปากกันไปเลย

“มานี่เลยยัยเด็กดื้อ” นอกจากผมจะไม่ปล่อยแล้วยังจับเธอมาอุ้มพาดบ่าพาเดินเข้าไปในบ้าน

“กรี๊ด!!! ปล่อยนะไอ้บ้า! ปล่อย!!!” ขนมกรี๊ดแล้วก็ดิ้นไปดิ้นมา แต่เสียงกรี๊ดดังฉิบหายดังขนาดนี้อีกไม่นานแม่บ้านที่หลับไปแล้วคงได้แห่ออกมาดูแน่

“กรี๊ดให้คอแตกพี่ก็ไม่ปล่อย เก็บเสียงไว้ครางเถอะ”

“ไอ้บ้า อย่ามาทำกับฉันแบบนี้นะ ปล่อย!” ขนมยังไม่ยอมแถมยังทุบหลังผมอีก แต่แรงเท่ามดแค่นี้ผมไม่สะเทือนหรอกครับ

#KAVIN END

#NANOM TALK

“เอ้า! ดิ้นเข้าไปถ้าไม่กลัวตกบันไดคอหักตาย สาบานได้พี่จะตามไปปล้ำเรายันนรกเลย” เขาหยุดเดินตอนที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดแล้วก็พูดประโยคนี้ขึ้นมา ไอ้บ้านี่มันสุดจริง ๆ T_T ฉันกลัวแล้วจริง ๆ นะคะ ถึงจะปากหมาปากดีขี้วีนใส่เขาแต่พอเขาลากมาถึงบ้านแบบนี้มันก็เกิดความกลัวมากนะ

ตุบ!

“โอ๊ย!” อีตาเควินโยนฉันลงที่เตียง ตอนนี้เขาอุ้มฉันมาถึงในห้องนอนแล้ว น้ำตาอีน้องเอ่อออกมาแล้วค่ะเพราะรู้สึกไม่มีทางสู้ ดูอย่างตอนเขาอุ้มพาดบ่ามาที่นี่สิดิ้นเท่าไหร่ก็ยังไม่หลุดพ้นเลย

“จะทำอะไร อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ” ฉันเสียงสั่นแล้วก็ขยับตัวหนีเขาที่ตอนนี้นั่งคุกเข่าบนเตียง เขาจ้องฉันพร้อมกับค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองไปด้วย แววตาเขาตอนนี้มันเหมือนเสือตัวร้ายที่จ้องจะกินลูกกวางตัวน้อย ๆ อย่างอีหนม น้ำตาที่เอ่อมันก็เลยไหลออกมาทันที

“เกิดจะกลัวพี่ขึ้นมาแล้วรึไง” เขาถามเสียงทุ้มพร้อมกับยิ้มให้ฉันน้อย ๆ แต่ทำไมมันน่ากลัว มันน่ากลัวมากสำหรับฉันในตอนนี้ มันดูเป็นน้ำเสียงและรอยยิ้มที่เคลือบยาพิษ

“พี่เควินปล่อยขนมไปเถอะนะคะ” ฉันพยายามพูดดีกับเขาเผื่อว่าจะทำให้เขาใจเย็นลงบ้าง บางทีที่เขาทำแบบนี้อาจจะเพราะโกรธกับสิ่งที่ฉันทำวันนี้ก็ได้

“...” พอฉันพูดจบเขาก็หยุดขยับตัวเข้ามาใกล้ฉันแล้วก็มองหน้าฉันนิ่ง

“นะคะ” ฉันมองเขาด้วยแววตาอ้อนวอนต่อ

“ทำไมพี่ต้องปล่อยเราไป ไหนลองบอกเหตุผลดี ๆ มาซิ” เขายังอยู่ที่เดิมแล้วก็พูดขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตาจริงจัง ฮือ~ กลัวแล้วหนมกลัวเฮียโหมดจริงจังแล้วจริง ๆ

“ได้โปรดสงสารลูกนกลูกกาเถอะอย่าทำอะไรมันเลย มันก็แค่ปากดีปัญญาอ่อนทำอะไรไม่คิดไปตามประสา มันสู้ใครจริงจังไม่ได้หรอกปล่อยมันไปเถอะนะคะ” ฉันรัวคำพูดส่งให้เขาพร้อมกับพนมมือขอร้อง ไม่เชิดไม่เก่งใส่เขาแล้วทั้งนั้น

“หึ ๆๆ” เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วท่าทีของเขาก็เริ่มอ่อนลงก่อนที่เขาจะหยุดทำท่าทางคุกคามฉันแล้วก็เอามือมาจับที่หัวฉัน

“กลัวพี่ปล้ำรึไง” เขาถามเสียงอ่อนพร้อมกับส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้ อย่าบอกนะว่าคำขอร้องของอีหนมเป็นจริง แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรมันถือเป็นสัญญาณที่ดีฉันเลยได้แต่พยักหน้าส่งให้เขา

“ปล่อยขนมกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ” ฉันถามเขาด้วยความดีใจ เขาก็ส่งยิ้มกลับมาให้

“พี่ไม่ปล่อยครับ” ฮะ! จะเล่นอะไรกับอีหนมอีก! T_T

“ไหนบอกว่าถ้าบอกเหตุผลแล้วจะปล่อยไง” ฉันถามไปน้ำตาไหลไป กลัวจนตัวสั่นแล้วจริง ๆ

“พี่แค่ให้ลองบอกเหตุผลไม่ได้รับปากว่าจะปล่อย” เขาบอกมาแล้วก็ยังจะส่งรอยยิ้มน่าขนลุกมาให้ฉัน ตอนแรกนึกว่าจะแค่เจ้าชู้กะล่อนมั่วหญิงไปวัน ๆ แต่พอได้เห็นสีหน้าแววตาร้าย ๆ ของเขาวันนี้ฉันกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าเขาร้ายแล้วก็น่ากลัวเหมือนปีศาจ

ฉันโง่เกินไปค่ะ โง่จนไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่ออสตินกับพี่แอลฟ่า พี่มินตราพี่มิลานเคยเล่าถึงความเลวของสามีให้ฉันฟัง ยอมรับเลยว่าเลวจริง ๆ เลวฉิบหาย แต่ทำไมมึงถึงโง่อีหนม ทำไมมึงไม่คิดว่าอีกคนก็ต้องเลวไม่ต่างกัน

“ไอ้เลว!” พูดดีแล้วไม่ได้ผลก็ขอด่าหน่อยแล้วกัน ทำไมเขาถึงได้เป็นคนตลบตะแลงตอแหลปลิ้นปล้อนได้ขนาดนี้

“ในเมื่อพี่พยายามทำดีกับเราแล้วมันไม่ได้ผลก็ขอใช้วิธีเลว ๆ แล้วกันขนม” พอเขาพูดจบก็จับข้อมือฉันแล้วดึงเข้าไปหาทันที ฉันที่ไม่ได้ตั้งตัวว่าจะโดนเขากระชากก็เลยถลามาตามแรงดึง

“อื้อ!” ยังไม่ทันที่จะได้ด่าเพราะทุกอย่างมันเร็วมากจริง ๆ ฉันไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีไหนถึงทำให้ฉันนอนราบลงไปที่เตียงแล้วก็จับข้อมือฉันรั้งไว้บนหัวก่อนที่เขาจะก้มลงมาจูบฉันเต็มแรง

“อื้อ! อื้อ!!” เป็นเพราะกำลังจะอ้าปากด่าก็เลยเปิดทางให้เขาสอดลิ้นเข้ามาได้ง่าย ๆ ส่วนร่างกายฉันก็โดนเขาทับเอาไว้จนดิ้นไปไหนไม่รอด

เขาจูบฉันรุนแรงมากจนฉันเจ็บที่ปาก พยายามดิ้นเท่าไหร่มันก็ดิ้นไม่หลุด แล้วไหนจะตอนนี้ที่รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังดันต้นขาฉันอยู่อีก -///-

“อื้ม~” หลังจากที่เขาจูบฉันจนฉันรู้สึกว่าปากตัวเองบวมเขาก็ผละออกแล้วซุกไซร้ไปตามคอฉันไม่หยุด

“ฮื่อ ๆ ปล่อย~ อย่าทำแบบนี้ ปล่อย~” ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคืนนี้ฉันไม่มีทางรอดจากน้ำมือเขาได้ น้ำตามันก็ไหลออกมาไม่หยุด

“ไหนเคยบอกว่าไม่ชอบบังคับใครไง ปล่อย” ฉันถามเขาออกไปทั้งที่เสียงสั่นแล้วก็เริ่มอ่อนแรง

“อืม~ พี่เว้นให้เราเป็นคนแรกเลย” เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกพร้อมกับส่งรอยยิ้มร้ายมาให้เพื่อเป็นการบอกให้รับรู้ว่าเขาจะทำมันจริง ๆ

“ปล่อยขนมเถอะขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” ฉันพยายามอ้อนวอนเขาอีกครั้ง ขอร้องเถอะช่วยฟังฉันหน่อยได้ไหม อย่าข่มขืนฉันได้ไหม แต่เขากลับไม่ฟังเพราะเขาก้มหน้าลงไปที่เนินอกของฉันที่โผล่พ้นเกาะอกขึ้นมา แล้วใช้มือข้างเดียวรวบข้อมือทั้งสองของฉันไว้ มือข้างที่ว่างของเขาก็จับที่เกาะอกของฉันแล้วดึงมันลง

พรึ่บ!

เขาดึงทีเดียวเสื้อเกาะอกมันก็ลงไปกองอยู่ด้านล่างหน้าอกทำให้ตอนนี้หน้าอกฉันมันโชว์หร่าต่อหน้าเขา ถึงแม้จะมีบราปีกนกปกปิดไว้แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย เพราะเขาแค่ดึงมันออกเบา ๆ ก็หลุดแล้ว

“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้พี่เค...อื้อ!!!”

แผล็บ~

เขาจับหน้าอกฉันบีบเบา ๆ แล้วก็ก้มลงไปดูดที่ปลายยอดของมัน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโดนใครมองหน้าอกเต็ม ๆ ตา ไม่เคยโดนจับ แล้วก็ไม่เคยโดน...เลีย มันใหความรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว แต่มันก็ให้ความเสียใจมากกว่าเพราะกำลังจะโดนข่มขืน

“ขนมยอมแล้ว ฮื่อ ๆๆ ยอมทุกอย่างแล้ว เรามาเริ่มต้นกันใหม่ก็ได้ ฮื่อ ๆๆ นะคะพี่เควิน” พอฉันพูดแบบนั้นไปเขาก็เงยหน้าขึ้นมาถามอีกครั้ง

“เริ่มต้นใหม่?”

“ค่ะเริ่มต้นกันใหม่ ขนมจะทำตามที่พี่ต้องการ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ สัญญาว่าจะลืมเรื่องในอดีตไปให้หมด” ฉันรีบสัญญากับเขาทันทีเพราะเริ่มมองเห็นทางรอด แม้จะดูเลือนลางก็ตามเถอะ

“พี่เชื่อใจเราแค่ไหน”

“ขนมสาบานเลยจะไม่คิดเอาคืนพี่อีกแล้ว นะคะอย่าข่มขืนขนมเลยนะ” ฉันสาบานจริง ๆ ค่ะ ถ้ารอดจากการโดนข่มขืนไปได้อีหนมจะไม่แก้แค้นเขาอีกแล้ว

“...”

“พี่วิน...ขนมขอร้อง~” เพราะเขาเงียบเอาแต่มองมันทำให้ฉันใจเสียเลยขอร้องเขาอีกครั้ง

“...เฮ้อ!” เขาถอนหายใจออกมาดัง ๆ แล้วก็ปล่อยมือที่รั้งข้อมือฉันไว้ก่อนที่จะดึงฉันให้ไปซุกอยู่ที่อกของเขา

“ฮึก! ฮื่อๆๆ” พอเห็นท่าทีเขาหยุดข่มเหงแล้วฉันก็ปล่อยโฮออกมาทันทีด้วยความรู้สึกทั้งกลัวทั้งกดดัน ตอนนี้ฉันตัวสั่นเป็นลูกนกในกอดของเขาคนที่เพิ่งจะทำท่าเหมือนจะข่มขืนฉัน แต่ฉันก็ไปไหนไม่ได้นอกจากอยู่ตรงนี้แล้วปล่อยให้เขากอดปลอบ

“พี่ขอโทษ” เขากอดฉันแน่นแล้วก็เอ่ยขึ้นมาเสียงแผ่วเบา ทั้งที่เมื่อกี้เขากำลังจะข่มเหงรังแกฉันแท้ ๆ แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้แค่เขากอดแล้วก็พูดแค่นี้ฉันถึงรู้สึกอบอุ่นแล้วก็ปลอดภัย

“ฮึก! ฮื่อ ๆๆ” ฉันนอนสะอื้นโดยที่มีเขากอดแล้วก็ลูบผมเบา ๆ อยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีกว่าที่จะหยุดสะอื้นได้

“หยุดร้องไห้แล้วเนอะ” เขาคงเห็นว่าฉันหยุดส่งเสียงสะอื้นแล้วถึงได้ถาม แต่น้องไม่กล้าคุยไม่กล้ามองหน้าเฮียแล้วเลยได้แค่ซุกหน้าอยู่ที่อกเขาแล้วก็พยักหน้าตอบ บอกตรง ๆ คำว่าเก่งแต่ปากมันใช้ได้ผลกับอีหนมตอนนี้เลยหละ พอเขาเอาจริงขึ้นมาฉันสู้เขาไม่ได้เลย

“ไหนเงยหน้ามาคุยกับพี่ดี ๆ ก่อนครับ” เขาบอกฉันเสียงทุ้ม น้ำเสียงอบอุ่นแตกต่างจากเมื่อกี้มากแล้วก็เอามือมาลูบหลังฉันเบา ๆ แต่ไม่เอาหรอกหนมยังไม่พร้อมคุย เมื่อกี้เฮียกำลังจะข่มขืนหนมแถมยังดูดนมหนมด้วย!

-///-

....นม?

เชี่ย!!