So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 24

“หนูนั่งหน้าบึ้งเป็นตูดมาเป็นชั่วโมงแล้วนะครับ เมื่อไหร่จะหายงอนพี่ครับ” เสียงไอ้คนที่ขับรถอยู่พูดขึ้น เหมือนจะง้อนะแต่ก็ปากหมาเช่นเคย

“น้อง...” พออีหนมนั่งเงียบก็เรียกด้วยเสียงอ้อน มาอีกแล้วสรรพนามใหม่ ตั้งแต่เมื่อวานเป็นต้นมาเขาเรียกฉันหลายอย่างมาก ถึงจะฟังดูน่ารักแต่ยังไม่หายโกรธ เพราะโกรธมาก

“โกรธจริง?” เหอะ! ยังจะมีหน้าหันหน้ามาเอียงคอถาม มาบอกว่าหน้าสดเหมือนอาซิ่มใครจะไม่โกรธวะ อีขนมนี่ก็มั่นมาตลอดว่าสวยยันหน้าสดแต่พอเขามาบอกแบบนี้ความมั่นมันก็ติดลบไปเลย

“เงียบไปเลย” ฉันหันไปมองหน้าเขาด้วยความโกรธ

“พี่แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง หายงอนนะครับ” อีตาพี่เควินหันมาอ้อนฉันแล้วก็เอื้อมมือมากุมมือฉันไว้

“ล้อเล่นนิดเดียวที่ไหนคะ พี่วินมาด่าว่าขนมหน้าเหมือนอาซิ่มอ่ะ แรงมาก!” ฉันหันไปบอกเขา โกรธกว่าตบหน้าก็ด่าว่าขี้เหร่นี่แหละ

“พี่ก็แค่แกล้งแซวเล่น หนูสวยจะตาย เอางี้ไหมเดี๋ยวไปล้างเครื่องสำอางออกให้หมดแล้วพี่พาไปเดินห้างจะได้มั่นใจไงว่าสวยจริง ๆ พี่ยอมตะโกนบอกทุกคนเลยว่าคนนี้แฟนพี่ เอาไหม” โอ๊ย! บักคนหล่อ ซะแม่นกล้าเว่า แฮงเว่าแฮงสูน กวนตีนบ่หยุด! (ไอ้คนหล่อ ช่างกล้าพูด ยิ่งพูดยิ่งโมโห กวนตีนไม่หยุด!)

“...” ฉันไม่ตอบอะไรเขาแค่หันไปมองหน้าเขานิ่ง ๆ ถ้ากวนตีนอีหนมอีกไอ้เฮียนี่จะโดนทุบสากแน่หนมสาบาน!

“ข้อเสนอไม่เร้าใจสินะ” เขามองหน้าฉันแล้วก็พยักหน้าเบา ๆ เหมือนใช้ความคิด กรี๊ด!

“เควิน!”

“จ๋า~” พอฉันตะโกนเรียกชื่อเขาด้วยความโมโหเขากลับขานรับเสียงหวาน ใครก็ได้ช่วยหนมทีช่วยมาจัดการเย็บปากไอ้เฮียนี่ทีเถอะ

“จะหยุดกวนขนมได้รึยัง”

“พี่กวนที่ไหนก็หนูหน้าบูดเป็นตูด พี่ก็แค่พยายามทำให้แฟนพี่อารมณ์ดี” เขาตอบแล้วก็ขำออกมาเบา ๆ

“ด้วยการกวนตีนขนมเนี่ยนะ!” แม่งนี่แค่วันแรกของการเป็นแฟนอย่างจริงจังไอ้เฮีย เฮี่ย เฮี้ย เฮี๊ย เฮี๋ย นี่ยังกวนประสาทไม่หยุด ทำไมมันไม่หวานวะ หวานให้น้ำตาลอายน่ะ ทำไม ทำไม! หนมงึดกับความกวนตีนของเฮีย! (งึด = ไม่รู้จะพูดยังไง, พูดไม่ออก)

“โอ๋ ๆ พี่ขอโทษนะคะ พี่ไม่กวนแล้วเนอะ” พี่เควินหันมายิ้มให้ฉันแล้วก็พูดเสียงทุ้มน่าฟังแล้วก็กุมมือฉันแน่น

งื้อ~ /// เป็นครั้งแรกที่เรียกว่าพี่เควินในใจ ครั้งแรกในรอบหลายปีที่ยอมเรียกเฮียแกดี ๆ ขนมก็จะมีความเขินตัวเองอยู่ในใจ ฮ่าๆ

“ค่ะ" ฉันก็พยักหน้ารับเพราะใจมันบางไปแล้ว เขากวนตีนแทบตายพอหวานใส่นิดหน่อยก็ใจบางเฉยเลยไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

"พี่วินขนมอยากดื่มกาแฟ” พอเลิกงอนก็เลยเอ่ยปากบอกเขาเพราะน้องติดกาแฟสดมาก และตอนนี้ต้องการได้ดื่มด่ำคาปูชิโน่ซักแก้ว

“ครับ เดี๋ยวพี่หาร้านให้เนอะ หรือว่าอยากไปดื่มร้านไหน”

“ร้านไหนก็ได้ค่ะ” ฉันบอกเขา ขอแค่กาแฟก็พอขี้เกียจเลือกร้านให้วุ่นวาย เอาไว้ไม่อร่อยค่อยไปสาปคนชงทีหลัง อิอิ

“งั้นพี่พาไปร้านประจำพี่ดีกว่า ไหน ๆ วันนี้ก็ว่าง ร้านบรรยากาศดีขนมต้องชอบแน่นอนครับ” พอเฮียแกบอกฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะวันนี้วันเสาร์นี่เนอะ

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงค่ะเพราะร้านนี้อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ บรรยากาศดีเหมือนที่เขาบอกเลย แถมกาแฟก็อร่อยเข้มข้น พอได้กาแฟก็มานั่งเล่นกันตอนนี้ขอเข้าสู่โหมดสังคมก้มหน้าสักพัก ตั้งแต่ตื่นมายังไม่ได้เช็คโทรศัพท์เลย

“ขนม” แค่ก้มหน้าไปไม่ถึง 2 นาที พี่เควินก็เรียกชื่อฉันเสียงนิ่ง ฉันก็เลยเงยหน้าจากการเล่นโทรศัพท์ไปมองเฮียแกที่กำลังจ้องอีหนมเขม็ง

“คะ?” อะไรวะทำไมจ้องด้วยสายตาไม่พอใจ หรือน้องนั่งอ้าเปิดหวอโชว์ดูม ๆ ให้ผู้ชายในร้านเห็น ก็ไม่นะเพราะชุดมันไม่โป๊

“ลบรูปเดี๋ยวนี้” พี่เควินพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง แถมยังทำหน้าโกรธใส่หนมด้วย ว่าแต่ลบรูปอะไร?

“รูป?”

“รูปที่หนูลงเมื่อคืน ลบเดี๋ยวนี้เลย” อ๋อ รูปเมื่อคืนพี่แมนนี่เห็นว่าวันนี้แต่งตัวสวยเซ็กซี่เลยบอกให้โพสท่าเซ็กซี่ แล้วมันบังเอิญสวยมากฉันก็เลยโพส เมื่อกี้ก็เพิ่งเช็คไลค์มายอดไลค์เยอะมากค่ะ ก็ธรรมดาเพราะหนมสวย อิอิ

“ลบทำไมคะสวยดีออก หรือพี่วินว่าไม่สวยเนี่ยคนไลค์เป็นพันเลย”

“มันโป๊” พี่เควินบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่มันก็ไม่โป๊นะแค่เซ็กซี่เอง

“ไม่เอาขนมเสียดาย แถมมีเพื่อนมาไลค์มาเม้นท์ตั้งเยอะ” ฉันย่นจมูกใส่พี่เควิน

“จะเอายอดไลค์ไปแลกข้าวรึไงวะ ลบเดี๋ยวนี้ขนม ดูสิร่องนมโคตรชัด แล้วคอมเม้นท์พวกผู้ชายก็โคตรหื่นแม่งไอ้พวกเลว” พี่เควินพูดจบก็ลุกขึ้นเดินมานั่งข้างฉันก่อนที่จะแย่งโทรศัพท์จากมือฉันไป

“พี่วิน! มายุ่งอะไรกับโทรศัพท์ขนม” ฉันหันไปดุเขาแต่มันไม่ช่วยอะไร ไอ้พี่นี่มันลบไปแล้ว T_T

“ก็พี่หวง หนูอยากลงรูปโชว์นมทำไม” พี่วินหันมาบอกแต่ก็ไม่ได้มีสีหน้าทะเล้นนะคะ สีหน้าเขามันขรึม เหมือนพร้อมดุด่าอีหนมอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกโกรธเมื่อกี้ก็เลยเปลี่ยนเป็นเขินแทนเพราะแฟนหึง

“ชิส์ คนอย่างพี่วินจะหวงขนมไปได้นานแค่ไหนกัน” ฉันแกล้งพูดออกมากลบเกลื่อนความเขินแล้วก็หันไปสนใจกับเค้กตรงหน้า

“อย่ามาดูถูกความรู้สึกพี่ขนม” จู่ ๆ พี่เควินก็พูดขึ้น แต่น้ำเสียงเขาฟังดูไม่ค่อยพอใจฉัน แต่ช่างเถอะค่ะอีตานี่แสดงละครเก่งจะตาย สกิลการกวนตีนและแสดงละครขั้นเทพ

หลังจากนั่งในร้านกาแฟสักพักฉันก็ชวนพี่เขากลับเขาก็เลยพามาส่งที่หอเพราะฉันต้องทำรายงานการฝึกงานส่งมันใกล้ถึงเวลาส่งแล้ว ระหว่างทางบรรยากาศมันก็อึมครึมน่าอึดอัดเพราะเขาเงียบไม่พูดไม่จา จนมาถึงหอพักของฉัน

“ขอบคุณนะคะ” ฉันหันไปขอบคุณเขาแล้วก็ยิ้มให้คนที่นั่งเงียบมาตลอดทาง

“ครับ” พี่เควินแค่หันมาตอบสั้น ๆ สั้นแต่ไม่ห้วน แต่สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ไม่ค่อยทำให้ใจรื่นเริง

“ไหนโกรธอะไรขนมลองพูดมาซิสุดหล่อ” ตอนแรกก็ว่าจะลงรถแล้วนะแต่มาเจอคนอึนใส่เลยไม่อยากปล่อยผ่าน

“เปล่าครับ ขนมรีบไปเถอะจะได้ทำงาน” บอกมาแบบนี้แต่สีหน้าไม่ได้ดีขึ้นมันก็ไม่โอเคไหม

“ไม่จริงค่ะ พี่วินโกรธขนม” ฉันพูดออกมาเพราะไม่ชอบความรู้สึกค้างคาแบบนี้

“...”