So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 6

ฉันเดินออกมาจากโรงแรมด้วยความสนุกสนาน วันนี้สนุกมากจริง ๆ ค่ะ ถึงแม้จะเป็นความสนุกปนความอิจฉาก็ตาม แต่พี่สาวคนสวยแต่งงานทั้งทีความยินดีก็ต้องมีมากกว่าความอิจฉาอยู่แล้ว แต่ปาร์ตี้ย่อมมีวันเลิกราเพราะฉะนั้นขึ้นไปเก็บของจากห้องที่จองไว้สำหรับแต่งตัวเสร็จแล้วก็กลับหอดีกว่าจ้า

และในตอนนี้ฉันก็กำลังจะเดินออกจากโรงแรมไปหาแท็กซี่ ตอนนี้ตี 2 แล้วค่ะก็กลัวนะไม่ใช่ไม่กลัวแต่ฉันไม่ชอบรบกวนใครถึงแม้ว่าจะมีพี่ ๆ หลายคนอาสาไปส่งก็ตาม นี่ก็แอบแว๊บออกมาเพราะไม่อยากให้พี่ ๆ เขาต้องมาลำบากไปส่ง

ปริ๊น ๆๆ

เสียงแตรรถดังจากข้างหลังเหมือนกำลังดังทักทายใครทำให้ฉันหันมองซ้ายขวา ไม่มี ไม่มีใครอยู่แถวนี้ แล้วมันจะบีบแตรหาพระแสงของ้าวอะไรเวลานี้วะ

“ลูกสาว~” เสียงหล่อ ๆ แต่ดัดจริตดังขึ้นจากด้านหลังฉันทำให้ฉันหันไปตามเสียงเลยถึงบางอ้อว่าเสียงแตรรถที่ดังมันมาจากรถหรูคันหนึ่งที่มีขุ่นแม่แมนนั่งอยู่ตรงเบาะข้างคนขับนั่นเองก่อนที่รถคันนั้นจะขับมาจอดใกล้ ๆ

“ขึ้นมาค่ะลู๊ก~ ดึกแล้วคุณแม่ไปส่ง” พี่แมนนี่รีบกวักมือเรียกแต่ฉันเกรงใจอีกอย่างไม่ใช่รถพี่แมนนี่ด้วย ไม่รู้ว่าเป็นแฟนพี่แกรึเปล่ากลัวจะรบกวนเปล่า ๆ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่แมนนี่ หนมกลับเองได้ค่า ขอบคุณมากเลยนะคะ” ฉันยิ้มแล้วก็ยกมือไหว้ขอบคุณพี่แมนนี่ทันที

“ไม่ได้นี่ดึกแล้ว ขึ้นมา ๆ กลับคนเดียวได้ไงยิ่งสวย ๆ แบบนี้ด้วย เร็วเลยไม่งั้นคุณแม่จะโกรธ” พี่แมนนี่ร้องห้ามแกมบังคับน้องแบบนี้แล้วมีทางไหนให้อีหนมเลือกคะ

“แต่เอ่อ...” ฉันยิ้มบา งๆ ให้พี่แมนนี่แล้วก็มองเข้าไปในรถที่มีผู้ชายเป็นคนขับแต่ตรงนี้มันมืดค่ะเลยมองหน้าคนขับไม่ชัดเลย

“อุ้ย! ไม่ต้องเกรงใจขึ้นมาเลยค่ะ นาว!” พี่แมนนี่พูดแล้วก็รีบลงจากรถมาดึงฉันให้เข้าไปนั่งเบาะหลังทันที โอเคค่ะวันนี้ยังไงก็ต้องให้เจ้แกไปส่งสินะ

“เอ่อ รบกวนด้วยนะคะ” พอฉันเข้าไปนั่งในรถเสร็จแล้วฉันก็เอ่ยกับเจ้าของรถที่นั่งเงียบด้วยความเกรงใจทันที

“ยินดีครับ” ผู้ชายคนนั้นหันมาตอบฉันพร้อมกับรอยยิ้ม ฉิบหาย! ชัดเลยค่ะ พอเข้ามาในรถนี่มองเห็นกันชัดเลย...บักเควิน!

“ไม่ต้องเกรงใจค่ะลูกหนม คุณแม่กับสามียินดีไปส่งหนูถึงหอ” พี่แมนนี่พูดขึ้นพร้อมเอนตัวไปซบอีตาเควิน

“เฮ๊ย! เดี๋ยวน้องเขาก็หาว่าเราเป็นผัวแมนนี่จริง ๆ หรอก” อีตาเควินรีบขยับตัวหนีพี่แมนนี่แล้วก็พูดทันที โถ~ ไอ้เข้าชู้ อาการกลัวผู้หญิงหนีแน่นอนแบบนี้ แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ มาสนใจน้องหนมเลยค่ะหนมไม่หนีแน่นอน จะชอบตุ๊ดชอบเกย์รึเปล่าหนมไม่สนขอแค่เฮียเควินคนชั่วมาสนใจหนมตอนนี้แค่นั้นก็พอค่ะ

“ฮือ~ ผัวขาใจร้าย เห็นผู้หญิงสวย ๆ ทีไรก็ลืมเมียตลอด น้องหนมดูหน้าผู้ชายคนนี้ไว้นะคะ นี่คือเควินขาของขุ่นแม่เอง ผัวหนึ่งเดียวในใจ” พี่แมนนี่เล่นใหญ่แกล้งอีตาเควินที่เริ่มจะกลัวฉันเข้าใจผิดว่าเขาชอบไม้ป่าเดียวกัน แต่ฉันว่าอีตานี่ไม่ได้กลัวแค่ฉันเข้าใจผิดหรอก เขาน่าจะกลัวผู้หญิงสวย ๆ ทุกคนเข้าใจผิดเลยล่ะ

ตื๊ดดดด ตื๊ดดดด

“ฮัลโหล แมนนี่พูดค่ะ มีอะไรพูดมาอย่าชักช้า” เสียงโทรศัพท์ของพี่แมนนี่ดังขึ้นทำให้เจ้แกหยุดเล่นแล้วก็รับสายทันที

“ฮะ! โอ๊ยอีดอก อีตุ๊ดสมองกลวง ซื้อกินแล้วเสือกหอบทรัพย์สมบัติไปอวดผู้ จำไว้ทีหลังเอาไปแค่ค่าตัวกับค่าห้อง เออ ๆ รออยู่นั่นแหละเดี๋ยวกูรีบไป” พี่แมนนี่ตะโกนด่าคนในสาย อะไรสักอย่างที่ฉันฟังไม่ค่อยทัน แล้วก็กดวางสายด้วยความอารมณ์เสียทันที

“มีไรวะ”

“อีโก้โกมันไปซื้อผู้ชายมานอนแล้วโดนรูดทรัพย์ กูต้องไปดูมันหน่อย อีดอกไม่มีเงินจ่ายม่านรูดอีก ลำไยกระเทย!”

“อ้าว ที่ไหนเดี๋ยวพาไป” อีตาเควินพูดขึ้นมา หืม~ ยังอุตส่าห์มีน้ำใจตามมารยาทของสังคมเนอะ ขอเบ้ปากในความมืดแรง ๆ หนึ่งทีค่ะ แหวะ!

“ไม่ต้องค่ะผัวขาเดี๋ยวแมนนี่ไปเองดีกว่า แต่ฝากผัวขาไปส่งน้องขนมให้แมนนี่ทีนะคะ” พี่แมนนี่พูดเสียงหวานใส่อีตาเควิน ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าเขาแอบกินกันรึเปล่า อีตานี่อาจจะเป็นเสือไบก็ได้ใครจะไปรู้ แต่ความสงสัยเรื่องนี้ไม่ได้สำคัญเท่าเรื่องที่พี่แมนแกเพิ่งพูดหรอกนะ

“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะพี่แมนนี่ หนมกลับเองได้ค่ะ”

“ไม่ได้! / ไม่เป็นไรครับ” เสียงพี่แมนนี่กับอีตานั่นหันมาพูดกับฉันพร้อมกัน เออแล้วยังไงสรุปอีหนมต้องกลับไปกับไอ้ศัตรูหมายเลขหนึ่งที่หนมหมายหัวมาหลายปีใช่ไหม? -_-!

“ให้พี่เควินไปส่งค่ะลูกสาว ถึงแม้จะอันตรายไม่ต่างจากนั่งแท็กซี่แต่อย่างน้อยเป็นอะไรมาคุณแม่ก็รู้ว่าใครทำ โอเค๊~” ฮะ! เจ้แกพูดแบบนี้มาหมายความว่าไงวะ

“กูไปแล้วนะคะอีเควิน ไปส่งลูกสาวกูดี ๆ ล่ะถ้ามึงทำอะไรลูกสาวกู กูจะสวดมึงยันชาติหน้า บาย~” พอพูดกับฉันเสร็จพี่แมนนี่ก็หันไปพูดกับอีตานั่น แต่อะไรวะเดี๋ยวพูดดีเดี๋ยวพูดไม่ดีใส่กัน พอพูดจบเจ้แกก็เปิดประตูวิ่งไปเรียกแท็กซี่ทันทีทิ้งไว้แค่ฉันกับไอ้คนนิสัยไม่ดีให้อยู่ด้วยกันสองคนในรถคันหรู

“...” เอาไงล่ะคราวนี้? -_-!

“น้องขนมครับ” เสียงอีตาเควินดังขึ้นทำลายความเงียบ อี๋~ อย่ามาแอ๊บเสียงหล่อใส่หนูค่ะเฮีย หนูรู้สันดานชั่ว ๆ ของเฮียหมดแล้วค่ะไอ้คนเหยียดหน้าตา!

“คะ” ถึงแม้ในใจน้องนั้นจะอยากพูดออกไปดัง ๆ ว่า *เอิ้นหาสิแตกอีหยัง! แต่ในความเป็นจริงมันทำไม่ได้ อีกอย่างคำที่พี่หวานบอกมันก็ดังอยู่ในหู ถึงจะเกลียดจนไม่อยากเข้าใกล้แต่เพื่อความสะใจในภายภาคหน้าหนมต้องทำใจแล้วพยายามใกล้ชิดไอ้นี่ให้มากที่สุด