ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 23

“ดูเหมือนชื่อเสียงของน้องสามจะมีประโยชน์”

“จริงด้วย น้องสามเป็นจอมพลใหญ่ของหน่วยทหาร ถึงแม้คนที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นคนของหน่วยทหารก็ตาม แต่ครั้งนี้ดูเหมือนเป็นการใช้อำนาจในเรื่องส่วนตัว เกรงว่าอาจส่งผลให้ต้องขึ้นศาลทหาร”

“ที่นั่นถือเป็นฝันร้ายของทหารทุกคน”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินเจิ้นจงก็รู้สึกกระหยิ่มใจ

คนอื่น ๆ ในตระกูลหลินรวมไปถึงคนของตระกูลอื่นต่างก็มีความคิดเช่นนี้ พวกเขาค่อย ๆ หันมองพวกของเฉินอีด้วยใบหน้าหยิ่งยโส

แต่ทว่า !

“ทำไมผู้ช่วยของพวกแกยังไม่มาอีก ?”

จู่ ๆ เฉินอีก็เอ่ยถามขึ้นมาด้วยท่าทีหมดความอดทน

หลินเจิ้นหลงนิ่งเงียบไปพักใหญ่ จากนั้นเขาจึงค่อย ๆ พูดออกมาว่า : “น้องสามของฉันกำลังยุ่งอยู่กับเรื่องภายในหน่วยทหาร ใครจะเหมือนนายที่เกณฑ์ทหารมาเป็นจำนวนมากเพื่อมาจัดการเรื่องส่วนตัวของตนเอง มันหมายความว่าอย่างไรกัน !”

“จริงด้วย”

หลินเทียนหรงเองก็พูดขึ้นมา “ต่อให้แกจะเป็นคนของหน่วยทหาร แต่ครั้งนี้ก็ถือว่าทำผิดกฎของหน่วยทหาร พวกแกรอรับโทษให้ดี ๆ เถอะ ความตายกำลังรอพวกแกอยู่ข้างใน”

“เหอะ ๆ จะต้องติดคุกไปตลอดชีวิต แกเต็มใจจริง ๆ หรือ ? เพื่อนังแพศยาสามคนเนี่ยนะ ?”

เธอแสยะยิ้มออกมาอย่างยโส

แต่เพียงครู่เดียวเธอก็ต้องหุบยิ้ม เพราะสายตาของเฉินอีที่เชือดเฉือนราวกับดาบคมที่กำลังทิ่มแทงเธอ

“แกอยากตายหรือ ?”

“นังสารเลว แกกล้าล่วงเกินนายหญิงกับนายน้อยทั้งสอง อยากรนหาที่ตายหรืออย่างไร !”

เสือขาวเดินตรงไปข้างหน้าแล้วตบเธอเข้าหลายฉาด ด้วยแรงมหาศาลของเขา แม้แต่หลินเจิ้นหลงที่เคยฝึกยุทธ์ก็ไม่อาจทานทนได้ นับประสาอะไรกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างหลินเทียนหรง เธอหมดสติไปทันที

“แก แก แก !”

เมื่อหลินเจิ้นหลงเห็นหลานสาวของคนเองถูกตบหน้า เขาก็กัดฟันกรอดด้วยความโมโหทันที

แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเสือขาวที่รูปร่างสูงใหญ่กำยำ หลินเจิ้นหลงเองก็รู้สึกตกใจเช่นกัน

“คุกเข่าลง !”

เสือขาวก้าวขึ้นไปด้านหน้า แล้วใช้เท้าเตะคนของตระกูลหลินให้คุกเข่าลงทีละคน ๆ

ส่วนคนนอก เมื่อสบตาเข้ากับดวงตาที่น่ากลัวของเสือขาว ต่างก็รีบคุกเข่าลงในทันที

เมื่อเห็นตระกูลหลินซึ่งมีอิทธิพลมากขนาดนั้น กลับถูกทำร้ายอย่างไม่ไว้หน้า แล้วนับประสาอะไรกับพวกเขา

“คุกเข่าจนกว่าผู้ช่วยของพวกแกจะมา !”

เสือขาวตะคอกเสียงดัง ขณะที่เขากำลังเดินมุ่งหน้าไปหาเฉินอี จู่ ๆ เขาก็หรี่ตาลงและหันหลังกลับในทันที และยื่นมือขวาออกไป

“กระสุน !”

เฉ่าเฉียงเห็นสิ่งที่อยู่บนฝ่ามือของเสือขาวอย่างชัดเจน มันคือลูกกระสุน สิ่งนี้ทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที

“องครักษ์ทุกคน เริ่มปฏิบัติการป้องกันภัยขั้นสูงสุด !”

เฉ่าเฉียงตะโกนเสียงดัง

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเฉินอี ใคร ๆ ก็รู้ดีว่าหากมีเขาอยู่ คงไม่มีใครกล้ายิงเช่นนี้แน่นอน แต่ตอนนี้กลับมีคนทำ

รนหาที่ตายจริง ๆ !

แต่ทว่า !

“พอพูดถึงผีผีก็มา”

เฉินอีพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่กลับดังเข้าหูของทุกคนพอดี

เฉ่าเฉียงหน้าถอดสี รีบหันมองด้านนอกตำหนักมังกรหยก เห็นทหารระดับพระกาฬกำลังระดมพลเข้ามาปิดล้อมที่นี่เอาไว้ในทันที

คนที่เป็นผู้นำไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลินเจิ้นเป้า !

“น้องสาม !”

ท่าทางของหลินเจิ้นหลงราวกับได้พบเจอผู้ช่วยชีวิต เขารีบตะโกนเสียงดังทันที

หลินเจิ้นเป้าไม่ได้สวมชุดทหาร แต่เดินเข้ามาด้วยท่าทีขึงขังราวกับสวมชุดทหารอยู่

“พี่ใหญ่ !”

เขากำลังจะเข้าไปประคองหลินเจิ้นหลงให้ลุกขึ้น แต่กลับมีคนเข้ามาขวางด้านหน้าของเขาเอาไว้ ไม่ใช่เสือขาว แต่เป็นองครักษ์เสือ

“เจ้ามังกรมีคำสั่ง ให้พวกเขาคุกเข่า แกมีปัญหาอะไรไหม ?” องครักษ์เสือพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

สิ่งนี้ทำให้หลินเจิ้นเป้ารู้สึกโกรธจัดอย่างไม่ต้องสงสัย

“แกคิดว่าแกเป็นใคร ? กล้าขวางทางฉันหรือ ?”

“ฉันเป็นใครนะหรือ ?” องครักษ์เสือหัวเราะเยาะ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ศึกเดือด มหากาฬ