ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 27

“เจ้ามังกร อันที่จริงแล้วสิ่งที่เต่าดำพูดมานั้นถูกต้อง คุณจะไม่ยอมไปพบนายหญิงเช่นนี้ไม่ได้ นี่จะยิ่งทำให้ความเข้าใจผิดทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น”

หงส์แดงกล่าวเตือน

เฉินอีแสดงสีหน้าจนใจ จากนั้นจึงลุกขึ้นแล้วพูดว่า : “กลับกันเถอะ”

ตอนนี้โต๋วโต๋วกำลังดูแลน้องสาวของเธออยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“คุณลุงคะ คุณลุงคะ ทำไมโน่วโน่วถึงยังไม่ตื่นขึ้นมาสักทีละคะ”

โต๋วต๋วร้อนใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา ครั้งนี้โน่วโน่วหมดสติไปเป้นเวลานาน อย่าว่าแต่โต๋วโต๋วเลย แม้กระทั่งฉินปิงหลันเองก็รู้สึกกังวลใจเช่นกัน

แต่เธอไม่ใช่โต๋วโต๋ว จึงไม่อาจลดตัวลงไปถามมังกรหนึ่งได้

“นายน้อยโต๋วโต๋ววางใจเถอะครับ หมอที่พวกเราเชิญมาเป็นหมอที่เก่งที่สุดในเมืองฉือ ไม่มีทางเกิดปัญหาอะไรขึ้นแน่นอนครับ”

มังกรหนึ่งทำได้เพียงเอ่ยปลอบใจโต๋วโต๋วเบา ๆ

ในฐานะที่เขาเป็นนักสู้ที่ผ่านสมรภูมิรบมาอย่างโชกโชน จึงรู้ดีว่าอาการของโน่วโน่วมีเหตุผลหลักมาจากการได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจ จึงจำเป็นต้องใช้ในการเยียวยาสักระยะ

“เพียงแต่ครั้งนี้นานกว่าปกติเท่านั้น มิน่าล่ะนายน้อยโต๋วโต๋วถึงได้เป็นห่วงเช่นนี้ หวังว่าเจ้ามังกรจะรีบเดินทางมาโดยเร็ว มีเพียงทักษะทางการแพทย์ของเจ้ามังกรเท่านั้น ที่พอจะเยียวยารักษาอาการของนายน้อยโน่วโน่วได้

มังกรหนึ่งแอบคิดในใจ และอดไม่ได้ที่จะพูดโพล่งออกมา : “รอเจ้ามังกรกลับมา จะต้องรักษาอาการของนายน้อยโน่วโน่วได้อย่างแน่นอน”

“ใครอยากให้เขากลับมากัน ? ฉันไม่เชื่อว่าในโลกนี้ นอกจากเขาแล้วจะไม่มีใครสามารถรักษาลูกสาวของฉันได้ !”

ฉินปิงหลันหันมองมาด้วยสายตาเย็นชา ทำให้มังกรหนึ่งรู้สึกตกใจจนพูดไม่ออก

“แม่คะ ทำไมคุณพ่อยังไม่กลับมาอีกล่ะคะ ?”

โต๋วโต๋วเองก็นึกถึงผู้ชายที่กอดตนเองขึ้นมาได้ เขาคือพ่อของตน แต่ทำไมพ่อถึงออกไปข้ามวันข้ามคืนแล้วยังไม่กลับมาอีก

คงไม่ใช่เพราะไม่ต้องการโต๋วโต๋วแล้วนะ

ตอนนี้น้ำเสียงของฉินปิงหลันอ่อนโยนลงมาก เธอพูดออกมาเบา ๆ ว่า : “โต๋วโต๋ว อย่าเรียกมั่วซั่วสิลูก นั่นไม่ใช่พ่อของหนูนะ พ่อของหนูกลายเป็นดวงดาวบนท้องฟ้าไปตั้งนานแล้ว ไม่สามารถกลับมาได้อีกแล้ว”

“ฮือฮือฮือ คุณแม่โกหก เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเมื่อคืนคุณพ่อเป็นคนช่วยคุณแม่กับโต๋วโต๋วและน้องไว้ คุณแม่โกหกหนู !”

โต๋วโต๋วพูดพลางก็ลุกลงจากเตียง

ฉินปิงหลันดึงเธอเอาไว้ แล้วถามว่า : “โต๋วโต๋ว ลูกจะไปไหน ?”

“คุณพ่อกำลังจะกลับมาแล้ว หนูจะไปรับคุณพ่อ !”

โต๋วโต๋วอาศัยจังหวะที่ฉินปิงหลันไม่ทันระวัง รีบวิ่งออกไปทันที

“โต๋วโต๋ว !”

ฉินปิงหลันรีบวิ่งตามไปทันที แล้วดึงโต๋วโต๋วเข้ามากอดเอาไว้ จากนั้นจึงพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่สงบ : “แม่เคยบอกแล้วว่า ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่พ่อของลูก เขาเป็นแค่ปีศาจ เข้าใจไหม ?”

“หนูไม่เชื่อ คุณพ่อช่วยโต๋วโต๋วกับน้องเอาไว้ เขาไม่ใช่ปีศาจ คุณแม่นิสัยไม่ดี !”

โต๋วโต๋วดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดกำลัง ถึงแม้ร่างกายของฉินปิงหลันจะอ่อนแอ แต่ก็ใช่ว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งจะสู้แรงของเธอได้

“แม่บอกแล้วว่าเขาไม่ใช่พ่อของลูก เขาคือปีศาจ !”

ฉินปิงหลันหมดความอดทน เธอตบหน้าของโต๋วโต๋วจนแดงก่ำ

“นายหญิง นี่คุณ !”

มังกรหนึ่งคิดจะเข้าไปขวาง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแววตาที่เย็นชาราวกับน้ำแข็งของฉินปิงหลัน เขาก็พูดไม่ออกในทันที

แต่มังกรเก้าอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา : “นายหญิง โต๋วโต๋วเธอเป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง คุณทำเช่นนี้ไม่เกินไปหน่อยหรือ”

“เธอก็เป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่อยากจะพบพ่อ แต่คุณกลับใช้กำลังทั้งหมดของคุณขัดขวางเธอเช่นนี้ คุณยังถือว่าเป็นแม่คนอยู่อีกหรือเปล่า ? !”

“มังกรเก้า !”

มังกรหนึ่งหน้าถอดสี แต่ก็สายเกินไปที่จะหยุดเขาแล้ว

ฉินปิงหลันเหลือบมองกลับไปด้วยสายตาที่เย็นชา แล้วพูดกลับไปอย่างไม่แยแส : “ฉันจะขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่ใช่นายหญิงของพวกคุณ และลูกสาวของฉันก็ไม่ใช่นายน้อยของพวกคุณด้วย”

“ส่วนคนที่พวกคุณเรียกว่าเจ้ามังกร เขาก็เป็นเพียงแค่ปีศาจ ต่อให้เขาจะมีอำนาจยิ่งใหญ่คับฟ้าแค่ไหน ฉันก็ไม่มีวันยอมให้ลูกสาวของฉันมีพ่อเป็นปีศาจอย่างแน่นอน !”

“ไป !”

มือซ้ายของเธออุ้มโต๋วโต๋วเอาไว้ ส่วนมือขวาของเธอก็อุ้มโน่วโน่วเอาไว้ จากนั้นจึงเดินมุ่งหน้าไปที่ประตู แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นกลับพบกับเฉินอีที่กำลังเดินมุ่งหน้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“คุณพ่อ !”

ดวงตาของโต๋วโต๋วเบิกโพลง และเต็มไปด้วยความหวัง

เฉินอีเผยรอยยิ้มออกมา และเดินตรงเข้าไปเพื่อที่จะอุ้มเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ ของเขา แต่ฉินปิงหลันกลับหลบเลี่ยง

“......”