ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 33

“อย่างไรเสียต่อให้แกไม่อยากไปก็ต้องไป งานเลี้ยงในคืนนี้แกจะต้องแสดงฝีมือให้เต็มที่ !”

ในขณะที่ฉินปิงหลันกำลังรู้สึกสิ้นหวังอยู่นั้น น้ำเสียงที่ฟังดูแก่ชราก็ดังก้องกังวานขึ้น และดังเข้าไปในหูของฉินปิงหลัน เธอเงยหน้าขึ้นทันที และเห็นคนกลุ่มใหญ่กำลังเดินออกมาจากห้องโถงด้านหลัง

คนที่เดินนำหน้ามาเป็นหญิงชราคนหนึ่ง เสียงเมื่อครู่คือเสียงของเธออย่างไม่ต้องสงสัย

หากเป็นเมื่อก่อน ฉินปิงหลันคงไม่กล้าที่จะขัดใจหญิงชราผู้นี้ เพราะหญิงชราผู้นี้คือย่าของเธอเอง และยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเป็นเสาหลักของตระกูลฉินอีกด้วย ในตอนนั้นเป็นเพราะคำพูดของเธอที่ทำให้ฉินปิงหลันไม่อาจกลับมาเหยียบที่นี่ได้อีก

ผ่านไปหลายปี ฉินปิงหลันไม่ใช่เด็กสาวที่ขี้ขลาดอย่างเช่นแต่ก่อนอีกแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังมีลูกสาวอีกสองคน จะให้เธอทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร !

“คุณย่าคะ เรื่องนี้หนูทำไม่ได้จริง ๆ !”

“หนูมีลูกสาวแล้ว ถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ลูก ๆ ของหนูจะถูกคนอื่นมองเช่นไร ? !”

ฉินปิงหลันโต้แย้งด้วยเหตุผล

แต่หญิงชรากับส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา แล้วพูดอย่างไม่เห็นด้วยว่า : “พรหมจรรย์ของแกไม่มีเหลือแล้ว แกคิดว่าผู้หญิงที่เคยผ่านเรื่องราวอย่างเช่นในตอนนั้นมาอย่างแก ยังมีเกียรติยศชื่อเสียงอะไรหลงเหลืออยู่อีกหรือ”

“อีกอย่าง ครั้งนี้เกี่ยวพันถึงความก้าวหน้าของตระกูลฉิน ยัยลูกผสมของแกทั้งสองคนนั่นจะถูกคนอื่นมองว่าอย่างไร แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับอนาคตของตระกูลฉินกัน ?”

“คุณย่าพูดถูก เมื่อเทียบกับอนาคตของตระกูลฉินแล้ว ยัยลูกผสมสองคนนั้นต่อให้ต้องตายก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร เพราะอย่างไรเสีย พวกมันก็ไม่ใช่ลูกหลานที่ตระกูลฉินของเรายอมรับอยู่ดี”

ชายหนุ่มที่เดินตามหลังหญิงชราคอยพูดเสริมไม่หยุด

“ฉินหวยจือ แกมันเลว !”

ฉินปิงหลันรู้สึกโกรธจัด

ตัวเธอถูกดูหมิ่นไม่เป็นไร แต่อย่าดึงลูกสาวของเธอเข้ามาเกี่ยวข้องเด็ดขาด !

แต่ฉินหวยจือกลับไม่ใส่ใจเลยสักนิด เขากลับหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า : “ฉินปิงหลัน ตอนนั้นเธอยอมหลับนอนกับผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า มิหนำซ้ำยังให้กำเนิดยัยลูกผสมสองคนนี้ออกมาอีก คืนนี้ก็แค่อยู่เป็นเพื่อนคุณชายหลี่เจ๋อเท่านั้น มันจะเป็นไรไป ?”

“เอาล่ะ ดูเหมือนเธอเองก็คงอยากหาประโยชน์จากเรื่องนี้เหมือนกันสินะ เอาอย่างนี้ ขอแค่คืนนี้เธอยอมอยู่เป็นเพื่อนคุณชายหลี่เจ๋อและทำให้เขาพอใจได้ ตระกูลฉินของเราก็คงไม่ใจร้ายกับเธออย่างแน่นอน”

“อืม จะแบ่งให้เธอสักสองสามแสนก็คงไม่เป็นปัญหา แต่ผลประโยชน์ของพ่อแม่และน้องชายของเธอก็คงจะไม่มีแล้วนะ

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกไป สีหน้าของพ่อ หลิวหลันผู้เป็นแม่ และฉินปิงซินผู้เป็นน้องชายก็เปลี่ยนไปในทันที

“พี่ใหญ่ ที่พวกเราเคยตกลงกันไว้ไม่ใช่อย่างนี้นี่ คุณย่าเคยรับปากเอาไว้แล้วว่าขอเพียงแค่ฉินปิงหลันยอมอยู่เป็นเพื่อนคุณชานหลี่เจ๋อหนึ่งคืน ผมก็จะได้ขึ้นเป็นผู้จัดการฝ่ายขายของบริษัทไม่ใช่หรือ ?”

“จริงด้วย ท่านย่า ท่านรับปากครอบครัวของพวกเราแล้ว จะกลับคำเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาด !”

“แม่ครับ ปิงซินเองก็โตจนป่านนี้แล้ว ควรจะให้เขามีโอกาสได้ทำประโยชน์เพื่อตระกูลฉินบ้างนะครับ”

พ่อแม่และน้องชายแท้ ๆ ของตนเอง เอ่ยปากพูดต่อกันไม่หยุดด้วยท่าทีร้อนใจ ทำให้หัวใจของฉินปิงหลันแตกสลายลงอย่างสมบูรณ์

สองสามแสน ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอยอมขึ้นเตียงกับชายอื่นได้อย่างนั้นหรือ ?

เพียงแค่ตำแหน่งผู้จัดการ ก็เพียงพอที่จะยอมให้ลูกสาว ยอมให้พี่สาวของตนเองกลายเป็นโสเภณีได้แล้วอย่างนั้นหรือ ?

“พ่อคะ แม่คะ น้องชาย พวกคุณช่างใจร้ายเกินไปแล้ว !”

ฉินปิงหลันอยากจะตะโกนด่าแต่กลับไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

ฉินหวยจือมองดูภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าแล้วรู้สึกสะใจอยู่ลึก ๆ

ตอนนั้นฉินปิงหลันยอดเยี่ยมเกินไป ยอดเยี่ยมจนกระทั่งท่านย่าเรียกหาแต่เธอ ถึงขนาดมีความคิดที่จะยกตระกูลฉินให้เธอเป็นผู้ดูแล

ตอนนั้นฉินหวยจือเคยแอบใส่ร้ายฉินปิงหลันลับหลัง แต่กลับถูกท่านย่าด่าและไล่ตะเพิดไป ตอนนั้นฉินปิงหลันถือเป็นหัวแก้วหัวแหวนที่ไม่มีใครเทียบได้

เมื่อเห็นว่ารากฐานทุกอย่างของครอบครัวจะต้องตกไปอยู่ในมือของฉินปิงหลัน ฉินหวยจือก็รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก แต่เป็นเพราะโชคชะตา หลังจากเรื่องอื้อฉาวของฉินปิงหลันถูกแพร่สะพัดออกไปในตอนนั้น เธอก็กลายเป็นตัวแทนของหญิงใจแตก ทำให้ท่านย่ารู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างยิ่ง และขับไล่เธอออกจากตระกูลทันที