ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 18

พวกเขายืนกรานในความคิดของตัวเอง แต่ก็เชื่อในการตัดสินใจของวังจ่างหลินมากกว่า

เพียงแต่การกระทำก่อนหน้านี้ของตระกูลหลินนั้นมันน่าตกใจมากเกินไป ทำให้พวกเขาตกใจกลัวไม่น้อย เดิมทีคิดว่าจะต้องจบชีวิตลงตรงนี้ แต่การมาของเฉ่าเฉียงกลับได้ทำลายหมากที่ตกอยู่ในภาวะชะงักงันกระดานนี้

“ประธานวัง คุณรู้แต่แรกแล้วหรือเปล่าว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ ดังนั้นจึงยืนหยัดที่จะเป็นปรปักษ์กับตระกูลหลิน?” จู่ ๆ ก็มีคนถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

ได้เกิดการคาดคะเนแบบนี้ขึ้นมาในใจของพวกเขา เพราะถ้าตัดเรื่องนี้ออกไป ก็ไม่สามารถอธิบายได้จริง ๆ

หรือแม้กระทั่ง พวกเขายังเชื่อว่าผู้สนับสนุนของวังจ่างหลินคือชายหนุ่มคนนั้น

แต่พวกเขาไม่รู้ว่า ความตะลึงงันภายในใจของวังจ่างหลินในตอนนี้ไม่น้อยกว่าพวกเขาเลย

“ผู้หญิงบ้าคนนั้น ไม่สิ สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดไม่ใช่คำพูดที่ไม่มีเป้าหมาย ยิ่งไม่ได้คุยโวโอ้อวด พวกเขามีพลังที่สามารถทำลายตระกูลหลินได้จริง ๆ !”

ในเวลานี้วังจ่างหลินได้เงียบไปครึ่งค่อนวัน

ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่เคยคิดเลยว่า ผู้หญิงที่จู่ ๆ ก็ได้มาที่ห้องทำงานของตัวเอง และได้พูดคำพูดที่ยโสโอหังมากมายออกมา คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะกลายเป็นจริง!

แต่ว่า พวกเขามีฐานะอะไรกันแน่?

แล้วชายหนุ่มคนนั้นเป็นบุคคลเช่นไหนกัน?

คำถามมากมายวนเวียนอยู่รอบ ๆ หัวใจของวังจ่างหลิน แค่ต้องการรอให้ทางด้านเฉินอีให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผล

เพียงแต่ว่า เฉินอีไม่มีท่าทีว่าจะอธิบายเลยสักนิด

เขาลุกยืนขึ้นอย่างสบาย ๆ และก้าวเท้าเดินลงมาจากด้านบน พวกหงส์แดงเดินตามหลังมาติด ๆ ส่วนเฉ่าเฉียงนั้นได้ยืนอยู่อีกข้าง ไม่กล้าเข้าใกล้เลยสักนิด

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าสำนักมังกรลับเป็นการมีอยู่ที่แข็งแกร่งเพียงใด แต่ตราบใดที่มีความเกี่ยวข้องกับกองกำลังนอกเขตชายแดน เช่นนั้นจะต้องไม่อ่อนแออย่างแน่นอน

ไม่ว่าเฉินอีจะมีตำแหน่งอะไรในสำนักมังกรลับ ล้วนไม่ใช่สิ่งที่ข้าราชการตำแหน่งสูงของที่นี่อย่างเขาสามารถล่วงเกินได้

และก็เพราะการหลีกเลี่ยงอย่างว่าง่ายของเฉ่าเฉียง ทำให้ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นต้องตะลึงมากยิ่งขึ้น

หลินเจิ้นหลงเองก็กำหมัดแน่น คิดอยากจะตะโกนด่าออกมา แต่ทันทีที่มองเห็นปลายกระบอกปืนสีดำสนิทนั่น เขาก็ทำได้เพียงกำหมัดแน่น ไม่กล้าเอ็ดปากแม้แต่นิดเดียว

นั่นมันทำให้ที่มุมปากของเฉินอีปะปนไปด้วยอารมณ์หยอกล้อ

“ทำไมเหรอ? นายท่านตระกูลหลิน ก่อนหน้านี้แกยังคุยโวโอ้อวดอยู่เลยว่าจะให้พวกเราทั้งหมดอยู่บนเขาติ้งจุน ใต้พื้นดินของตำหนักมังกรหยก ทำไมตอนนี้ถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”

“แม่ง!”

หลินเจิ้นหลงตะโกนด่าคำหยาบออกมาในใจ

สถานการณ์ในตอนนี้ ถ้าเขายังกล้าอวดดีอีก ถ้าไม่ใช่เพราะสมองของเขามีปัญหา ก็คงเป็นเพราะสมองของอีกฝั่งมีปัญหา

แต่หมอนี่ได้รังแกมาจนถึงบนหัวแล้ว เขาจะไม่ปิดปากเงียบอย่างแน่นอน

“เฉิน คุณเฉิน ใช่ไหม?”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ใช้คำศัพท์จำพวกเศษสวะ แต่ก็ได้รู้จักแซ่ของเฉินอีมาผ่านทางเฉ่าเฉียง

สำหรับตรงนี้ เฉินอีเพียงแค่พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร

หลินเจิ้นหลงสูดลมหายใจครั้งหนึ่ง แล้วเอ่ย: “คุณเฉิน ก่อนหน้านี้เกรงว่าระหว่างพวกเราจะมีความเข้าใจผิดกัน พวกเรามานั่งคุยกันจะดีกว่า เพราะถึงยังไงก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เหล้าสักสองสามแก้วแก้ไขไม่ได้”

เฒ่ากะล่อน

นี่คือธรรมชาติของพวกนักธุรกิจ คิดว่าอาศัยเหล้าเพียงไม่กี่แก้ว อย่างน้อยก็ทำให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นมาได้บ้าง

แต่วิธีนี้ใช้ได้แต่กับพวกนักธุรกิจเท่านั้น ไม่มีผลใด ๆ เฉินอี

เฉินอีหัวเราะเบา ๆ แววความเย็นชาปรากฏขึ้นมาที่มุมปากเล็กน้อย

“เข้าใจผิดงั้นเหรอ?”

“ไม่ ฉันไม่คิดว่ามีอะไรเข้าใจผิด”

“ลูกชายของแกจับภรรยาของฉัน แล้วยังลักพาตัวและกักขังลูกสาวของฉัน เพื่อข่มขู่ให้ภรรยาของฉันยินยอม ดังนั้นฉันเลยหักขาของมัน แกคิดว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดไหม?”