ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 52

"แกกำลังสงสัยการตัดสินของแม่เฒ่าอย่างฉันงั้นเหรอ?"

ท่านย่าฉินมองไป นัยน์ตาดูเลือดเย็นมาก

ฉินหวยจือจนปัญญาทันที รีบก้มหน้าลงพูด "แต่ท่านย่า ท่านทำแบบนี้ไปทำไมกัน ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ "

"ใช่ เฉินอีทำแบบนี้กับเรา แล้วยังมีไอ้สารเลวฉินปิงหลันกลับไม่ช่วยพวกเราแม้แต่คำเดียว ความเหี้ยมเกรียมแบบนี้ ท่านย่าขืนกินลงได้ยังไง?"

ฉินโร่ซีก็เอ่ยขึ้น

สำหรับบิดาทั้งสองต่างก็พยักหน้าว่าใช่

"แม่ การตัดสินวันนี้ของท่านค่อนข้างเร่งรีบไปหน่อยหรือเปล่า ครั้งนี้หากทำให้ทั้งตระกูลฉินของพวกเราเสียชื่อเสียง อย่างไรข่าวเสียๆหายๆของฉินปิงหลันนั้นรุนแรงเกินไปแล้ว"

คนที่พูดคือพ่อของฉินหวยจือฉินต้าซาน ท่านประธานคนเก่าของบริษัท วันนี้ได้วางมือก็เพื่อช่วยเหลือลูกชาย

เดิมทีตอนนั้นก็แค้นเคืองที่ฉินปิงหลันแย่งตำแหน่งลูกชายตัวเอง ไม่ง่ายเลยที่จะรอให้คนด้านหลังลงมา สุดท้ายผ่านไปเจ็ดปีก็ยังจะแย่งตำแหน่งท่านประธานกับลูกชายตัวเอง!

รู้สึกเกลียดชังอย่างมาก!

ทว่าฉินต้าซานก็เป็นพวกที่มีความคิดลุ่มลึก สีหน้ายังคงไม่แปรเปลี่ยน และยังพูดอย่างมีเหตุผล

"เหอะ ความคิดของพวกแก ฉันจะไม่เข้าใจเหรอ?"

"หลายปีมานี้พวกแกแต่ละคนถูกเลี้ยงดูอย่างเอาอกเอาใจก็พอแล้ว แม่เฒ่าอย่างข้าเปิดตาข้าง หลับตาข้างมาหลายปีนี้ แต่พวกแกก็ยิ่งอยู่ยิ่งเกินเลย!"

ท่านย่าฉินแค่นเสียงเย็นชา มือที่ถือจอกชากระเบื้องไว้ก็โยนทิ้งไปทันที

"ท่านย่า นี่ท่าน!"

ทุกคนมีสีหน้าเปลี่ยนไป

ท่านย่าฉินยิ่งอยู่ยิ่งแค่นเสียงเย็นชามากขึ้น

"ฉินหวยจือ แกโกงเงิบริษัทไปมากแค่ไหน แกรู้ดีแก่ใจ ส่วนถ้วยน้ำชาตัวนี้คุ้มค่ามากสุดก็คงไม่กี่หมื่นเท่านั้น เงินที่เหลือไปไหนหมด?!"

"ท่านย่า ผม นี่......."

ฉินหวยจืออึ้งไปจริงๆ

ก่อนหน้านี้ท่านย่ายังพูดอย่างดีอกดีใจ สุดท้ายตอนนี้กลับโมโหสุดขีด เขาไม่เข้าใจเหตุผลในนั้นจริงๆ

"เอกสารฉบับนี้ที่เฉินอีให้เขียนไว้อย่างชัดเจน ไม่งั้นแกจะโกหกฉันที่ตาพร่ามัว แย่งตำแหน่งประธานกรรมการของฉันไปเลยใช่ไหม?!"

ท่านย่าฉินยิ่งโมโหขึ้นเรื่อยๆ

ครั้งนี้ ท่านย่าฉินโมโหจริงๆ

ฉินหวยจือหัวใจสั่นคลอนอย่างมาก

เฉินอี เฉินอีอีกแล้ว!

ทำไมเรื่องอะไรก็ต้องเกี่ยวข้องกับเฉินอีด้วย!

"แม่ ใจเย็นๆ ก่อน!"

สะใภ้สองสามคนเดินหน้ามาพยุงท่านย่าฉิน พวกเธอก็ไม่กล้าถกเถียงใดๆอีก ยังไงถึงแม้ท่านย่าฉินจะไม่ได้ทำงานอะไรแล้ว ทว่าตอนโมโหขึ้นมา ไม่แน่วันข้างหน้าอาจถูกไล่ออกจากบ้านก็ได้

"ปล่อย!"

ท่านย่าฉินตบมือของสะใภ้สองสามคน แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาต่อ "ฉันเซ็นอนุมัติให้ฉินปิงหลันและฉินหวยจือรับผิดชอบหน้าที่เป็นตัวแทนท่านประธาน หลักๆคือเพราะว่าหลายปีมานี้พวกแกโง่เง่าเกินไป"

"หลบเลี่ยงภาษี แล้วยังกระทำความผิดอื่นๆ ถูกเฉินอีสืบเจอแล้ว ขืนฉันไม่ตอบตกลงเขา เกรงว่าพรุ่งนี้เอกสารพวกนี้คงจะปรากฏในออฟฟิศของบุคคลสำคัญในหน่วยการคลัง!"

"อะไรนะ!"

ตระกูลฉินเหมือนถูกฟ้าผ่ากลางอากาศที่แจ่มใส ทุกคนอ้าปากกว้าง กลับพูดอะไรออกมาไม่ได้แม้แต่คำเดียว

"เขา ทำไมเขาถึงทำได้?" มีคนถามด้วยเสียงสั่นเทา

เป็นแค่นักเลงคนหนึ่ง ทำไมถึงมีปัญญาสืบเรื่องนี้เจอด้วย?

"เสียเงินจ้างคนไปสอดแนม ก็น่าจะเป็นไปได้"

ฉินต้าซานครุ่นคิดอย่างเงียบๆ

"ยังไงแค่เขาช่วยฉินปิงหลันได้ขึ้นตำแหน่ง สิ่งตอบแทนที่ได้รับในอนาคต ไม่สามารถเทียบกับค่าตอบแทนนี้อยู่แล้ว"

"ฮ่าๆ ฉันยังดูถูกเฉินอีไปแล้วจริงๆ เขามีลูกเล่นหลายไม้ติดต่อกันจริงๆ คนที่ไม่ระมัดระวังตัวคงจะถูกเขาเล่นงานจนตายแน่นอน"

ฉินหวยจือและคนอื่นๆได้ยินก็รู้สึกตกใจ