ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 1089

ห้องขนาดเพียงสิบกว่าจั้ง ด้านในมีค่ายกลเคลื่อนย้ายรูปวงกลมที่จุได้ราวสิบคนอยู่ค่ายกลหนึ่ง เบื้องหน้าค่ายกลมีเผ่ายมโลกวัยกลางคนหัวโล้นที่สวมชุดเกราะสีเขียวหยกนั่งขัดสมาธิอยู่ตนหนึ่ง

เมื่อเขาเห็นปี้เหยียนก็สะดุ้งลุกขึ้นทันที สองมือประสานกันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง

ทว่ายังไม่ทันที่เผ่ายมโลกวัยกลางคนหัวโล้นจะเอ่ยปาก ปี้เหยียนก็ล้วงป้ายสีเขียวอมฟ้าแผ่นหนึ่งออกมาแกว่งตรงหน้าเขา

“ที่แท้ท่านปี้เหยียนนี่เอง!”

เผ่ายมโลกวัยกลางคนหัวโล้นเห็นเช่นนี้จึงคำนับปี้เหยียนครั้งหนึ่ง แล้วไม่ถามตัวตนของพวกหลิ่วหมิงที่อยู่ด้านหลังอีก เขาหมุนตัวไปโบกมือยิงเคล็ดวิชาสายหนึ่งใส่ค่ายกลเคลื่อนย้าย

แสงสีขาวส่องสว่าง ค่ายกลเคลื่อนย้ายทำงานทันที

“ไปเถอะ”

ปี้เหยียนไม่พูดมากพาพวกหลิ่วหมิงไปยืนในค่ายกลเคลื่อนย้าย

ท่ามกลางแสงสีขาว ภาพเบื้องหน้าพร่าเลือนไปวูบหนึ่ง หลังจากนั้นทุกคนก็ปรากฏตัวบนแท่นศิลากลางแจ้งแท่นหนึ่ง

ต่อจากนั้นปี้เหยียนก็นำพวกหลิ่วหมิงไปใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายอีกหลายต่อหลายค่ายกล

หนึ่งวันเต็มๆ คณะเดินทางก็มาอยู่ที่เทือกเขาเตี้ยแห่งหนึ่งห่างจากเมืองปี้โยวไม่รู้กี่หมื่นลี้

“หลังจากซวีหลิงผู้นั้นหลบหนีไป เผ่าภูตสูญทั้งหมดก็ทรยศหนีไปด้วย จากข่าวที่ได้มาตอนนี้ ลูกหลานที่เหลืออยู่ของเผ่าภูตสูญซ่อนตัวอยู่ใน ‘เผ่าภูตแดง’ ที่อยู่ในเทือกเขาแถบนี้ ห่างจากที่นี่อีกหมื่นกว่าลี้ พลังแฝงกายชนิดนั้นของเผ่าภูตสูญพิสดารหยั่งไม่ถึง ไม่เพียงแฝงกายบนร่างสิ่งมีชีวิตโดยไม่ถูกจับได้ ภูตสูญระดับแก่นแท้ยังแฝงกายไปกับสิ่งต่างๆ เช่นก้อนหิน ต้นไม้ใหญ่ได้อีกด้วย ทำให้คนป้องกันไม่ทัน ดังนั้นหนทางต่อจากนี้พวกเราต้องระวังให้มาก” ปี้เหยียนเอ่ยกับพวกหลิ่วหมิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

พวกหลิ่วหมิงฟังจบก็มองหน้ากันแล้วทยอยพยักหน้า เผ่ายมโลกครึ่งแมลงกับเผ่ายมโลกหัวพยัคฆ์เวลานี้เก็บสีหน้าหยิ่งทะนงไปแล้ว

“ข้ามีเรือหมอกภูตลำหนึ่ง มีความสามารถในการเปลี่ยนรูปร่างและซ่อนตัว ต่อจากนี้พวกเรานั่งของสิ่งนี้เดินทางเถิด” ปี้เหยียนน้ำเสียงผ่อนคลายลงแล้วโบกมือ แสงสีเทาเส้นหนึ่งพุ่งออกมาจากร่างของเขาแล้วกลายเป็นเรือเหาะทรงกลมแบนที่ยาวหลายจั้งลำหนึ่ง

เรือเหาะลำนี้ตลอดทั้งลำเป็นสีขาวอมเทา ด้านข้างลำเรือสลักลวดลายจิตวิญญาณโบราณรูปร่างคล้ายเมฆหมอกไว้หลายต่อหลายดวง พวกมันส่องแสงสีเทาออกมาเรืองๆ

ปี้เหยียนท่องมนตร์แล้วโบกมือยิงเคล็ดวิชาสายหนึ่งออกไป ลวดลายจิตวิญญาณเมฆหมอกเหล่านั้นฉับพลันทอแสงสว่าง เมฆหมอกสีเทาผืนใหญ่ผุดออกมาล้อมเรือเหาะเอาไว้ด้านใน มองจากด้านนอกเหมือนเมฆสีเทาทั่วไปบนท้องฟ้า เพียงแต่มีคลื่นพลังเวทเบาบางอย่างยิ่งแผ่ออกมาจากด้านในเท่านั้น

หลิ่วหมิงดวงตาเป็นประกาย เห็นชัดว่าเรือเหาะลำนี้เป็นระดับต้นแบบอาวุธเวท พูดถึงความสามารถในการซ่อนตัวเหนือกว่าเรือหยกจันทราของเขาอย่างที่เทียบไม่ติด

“ไปเถอะ!” ปี้เหยียนทะยานร่างขึ้นไปบนเรือเหาะ เผ่ายมโลกตนอื่นก็เหาะตามขึ้นไปด้วย

เมฆสีเทาบนท้องฟ้าลอยวนเป็นวงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเหาะเร็วรี่ไปทางทิศหนึ่งอย่างเงียบเชียบ ความเร็วค่อนข้างเร็วทีเดียว ไม่ต่างกับลำแสงของผู้ฝึกฝนระดับแก่นแท้ทั่วไปเท่าไร

ท้องนภาของยมโลกเป็นหมอกสีเทาขมุกขมัวเสมออยู่แล้ว หลังจากก้อนเมฆสีเทาลอยสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ระดับหนึ่งจึงซ่อนร่องรอยได้แทบจะสมบูรณ์แบบ

ทั้งเจ็ดตนบนนั้นนั่งพิงกราบเรือกลับแลดูไม่เบียดเสียดนัก

“พี่ปี้เหยียนไม่เสียทีเป็นคนสนิทของท่านปี้โยว ถึงขั้นมีเรือเหาะที่เหมาะแก่การเดินทางอย่างลับๆ เช่นนี้อยู่ด้วย” สายตาของเผ่ายมโลกครึ่งแมลงมองสำรวจเรือเหาะเล็กน้อยแล้วเอ่ยชื่นชม

“พี่ชื่อหูชมเกินไปแล้ว เผ่าตัวริ้นของพวกท่านทรัพย์สมบัติมหาศาล สมบัติเช่นไรไม่เคยเห็นบ้าง เรือเหาะลำน้อยนี่ของข้านับเป็นอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น” ปี้เหยียนหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยอย่างเกรงใจ

เผ่ายมโลกครึ่งแมลงหัวเราะหึๆ แล้วไม่พูดสิ่งใดอีก

“ตอนนี้มีเวลานิดหน่อย ข้าจะบอกลำดับแผนการในการจับกุมซวีหลิงผู้นั้นให้ฟัง…” ปี้เยียนบังคับเรือเหาะให้เคลื่อนไปข้างหน้าแล้วเอ่ยกับพวกหลิ่วหมิงไปด้วย

พวกหลิ่วหมิงได้ยินก็พากันจดจ่อสมาธิตั้งใจฟัง

ด้วยความเร็วของเรือเหาะ พวกเขาจึงเหาะผ่านระยะทางหมื่นกว่าลี้ได้รวดเร็วยิ่งนัก

เกือบครึ่งชั่วยามให้หลัง ก้อนเมฆสีเทาก็หยุดอยู่หลังเทือกเขามหึมาลูกหนึ่ง

“เผ่า ‘ภูตแดง’ นั่นซ่อนตัวอยู่อีกด้านหนึ่งของเทือกเขาแห่งนี้ ทุกท่านอย่าใช้จิตสัมผัสค้นหา เผ่าภูตสูญไวต่อการใช้จิตสัมผัสค้นหาเป็นพิเศษ” ปี้เหยียนกวาดสายตามองเบื้องหน้าแล้วเอ่ยเสียงเบา

พวกหลิ่วหมิงพยักหน้า ผู้ฝึกฝนอิสระเผ่ายมโลกสามตนในกลุ่มเผยสีหน้ากระอักกระอ่วนออกมาเล็กน้อย เมื่อครู่ทั้งสามตนกำลังจะปล่อยจิตสัมผัสออกไปสำรวจรอบด้านอยู่พอดี

ปี้เหยียนโบกมือ ก้อนเมฆสีเทาลอยลงไปด้านล่างอย่างเงียบเชียบแล้วเหาะไปยังที่ราบระหว่างภูเขาที่ซ่อนอยู่มิดชิดแห่งหนึ่ง ในตอนที่ใกล้จะถึงก้นหุบเขานั่นเอง อากาศรอบบด้านพลันไหวกระเพื่อมเป็นระลอก จากนั้นเมฆสีเทาก็ผลุบเข้าไปด้านในแล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ภายในที่ราบระหว่างภูเขาแห่งนี้มีชั้นจำกัดซ่อนเอาไว้!

ด้านในที่ราบระหว่างภูเขา เมฆหมอกสีเทากระจายออกเผยให้เห็นร่างคณะเดินทางของปี้เหยียน

ต่อจากนั้นปี้เหยียนก็ยกมือกวัก เรือเหาะกลายเป็นเงาสีเทาสายหนึ่งลอยเข้าไปในแขนเสื้อของปี้เหยียนแล้วหายไปทันที

หลิ่วหมิงเงยหน้ามองสำรวจแล้วพบว่ารอบด้านค่อนข้างวังเวง สิ่งที่เห็นในสายตาล้วนเป็นก้อนหินใหญ่ยักษ์ที่วางกองระเกะระกะ