ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 1163

เปรี้ยง!

ทันทีที่เงาหัวพยัคฆ์กับเงาก้ามสีแดงปะทะกัน ทั้งสองฝ่ายพลันระเบิดกระจุย

ในเวลาเดียวกันห้านิ้วมือขวาของหลิ่วหมิงลูบฝักกระบี่ที่ผลุบโผล่อยู่ข้างเอวตั้งแต่ไม่รู้เมื่อใด เคล็ดวิชาหลายสายส่องแสงเรืองๆ วูบหนึ่งก่อนจะจมหายไปในฝักกระบี่อย่างรวดเร็ว

เสียงครวญแผ่วเบาแทบจะไม่ได้ยินดังออกมากฝักกระบี่ว่างเปล่า

หลังจากอากาศรอบด้านบีบอัดแน่นพักหนึ่ง แสงสีทองดวงหนึ่งก็พุ่งออกมา จากนั้นพริบตาเดียวหายไปอย่างไร้ร่องรอย อากาศบริเวณใกล้ๆ ราวกับถูกวาดแหวกเป็นคลื่นน้ำ กระเพื่อมพัดไปรอบด้าน

เผ่าหนอนผีเสื้อร่างมนุษย์ระดับดาราพยากรณ์ฉับพลันตระหนกจนหูตั้ง มันไม่สนใจบัณฑิตคิ้วขาวอีก แต่พุ่งพรวดไปด้านข้างปานสายฟ้าแลบ แสงสีแดงทั่วร่างแผ่ออกมาห่อหุ้มทั้งร่างไว้อย่างแน่นหนาอย่างไม่เก็บออมไว้แม้แต่น้อย ในเวลาเดียวกันก้ามยักษ์สองข้างพลันพร่าเลือน หมุนสลับประหนึ่งวงล้อปกป้องจุดสำคัญทุกตำแหน่งบนร่างเอาไว้

“สะบั้น!”

หลิ่วหมิงตวาดแผ่วเบาคำหนึ่ง นิ้วหนึ่งจี้ดรรชนีไปด้านหน้าอย่างเร็วไว ด้านหลังแมลงร่างมนุษย์ระดับดาราพยากรณ์ตัวนั้นมีลูกกลมน้อยสีทองลูกหนึ่งปรากฏขึ้นดุจภูตพราย แล้วเริ่มหมุนติ้วด้วยตัวเอง

“ฟึบ!”

เผ่าหนอนผีเสื้อระดับดาราพยากรณ์ชะงักกลางอากาศ เงากระบี่เลือนรางคล้ายไม่มีอยู่เงาหนึ่งโผล่ออกมาแล่นผ่านลำคอของมันแล้วหายไปกลางอากาศอย่างไร้ร่องรอยประหนึ่งว่าไม่เคยปรากฏมาก่อน

เผ่าหนอนผีเสื้อร่างมนุษย์ระดับดาราพยากรณ์เผยสีหน้าไม่อยากเชื่อ ปากงึมงำเป็นเสียงประหลาดฟังไม่ชัด บนสองแขนกับตรงลำคอมีเส้นสีโลหิตตรงแน่วปรากฏขึ้น ต่อจากนั้นหัวกับแขนก็ไหลเลื่อนแยกออกจากตัว หมอกโลหิตสีดำสาดพรมเป็นผืนบนท้องฟ้า

แมลงยักษ์เผ่าหนอนผีเสื้อระดับแก่นแท้หลายตัวด้านหลังที่เหาะมาเกือบจะถึงชายป่าแล้ว เห็นเผ่าหนอนผีเสื้อระดับดาราพยากรณ์ถูกฟันเป็นชิ้นๆ กับตาตน สีหน้าที่เดิมทีโหดเหี้ยมก็เปลี่ยนไปในทันใด พวกมันพากันหมุนตัวหมายจะหนีในทันที

ผู้ที่สังหารระดับดาราพยากรณ์ขั้นกลางได้อย่างง่ายดาย พวกมันแมลงระดับแก่นแท้เหล่านี้จะต่อกรด้วยได้เช่นไรเล่า?

ในตอนนี้เองลูกกลมน้อยสีทองที่ลอยอยู่ไม่ไกลก็เปล่งแสงวูบหนึ่งแล้วหายไปอีกหน

อึดใจต่อมาความว่างเปล่าเบื้องหน้าเผ่าหนอนผีเสื้อแมลงปีกแข็งเขาเดียวระดับแก่นแท้ขั้นปลายตัวนั้นก็ไหวกระเพื่อม ลูกกลมสีทองลอยออกมาอย่างเงียบเชียบ พร้อมกับเงากระบี่เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ที่แล่นออกมาอีกครั้งจากนั้นก็หายไปกับความว่างเปล่า

“ฟึบ!”

แมลงปีกแข็งเขาเดียวทำได้เพียงกรีดร้องอย่างไม่ยินยอมครั้งเดียว หัวก็แยกออกจากร่างกายมหึมาในชั่วอึดใจ จากนั้นร่วงกระแทกพื้นดินอย่างหนักหน่วงสิ้นลมหายใจ

นับแต่หลิ่วหมิงปรากฏกายจนกระทั่งปล่อยลูกกลอนกระบี่ออกมาสังหารเผ่าหนอนผีเสื้อระดับสูงทั้งสองตัว ตั้งแต่ต้นจนจบเป็นเวลาเพียงชั่วครู่ นี่ทำให้ทุกคนที่นั่นตาโตอ้าปากค้างทันที

“เผ่าหนอนผีเสื้อที่เหลือยกให้พวกเจ้า!” หลิ่วหมิงกวาดสายตามองคนอื่นๆ แล้วเอ่ยเสียงเรียบ มือข้างหนึ่งยกขึ้นกวัก ลูกกลมน้อยสีทองเปล่งแสงวูบหนึ่งแล้วปรากฏขึ้นเบื้องหน้า มันหมุนติ้วพักหนึ่งจึงจมหายเข้าไปในฝักกระบี่ว่างเปล่าข้างเอว แล้วหายไปพร้อมฝักกระบี่

พวกโอวหยางเชี่ยนได้ยินจึงเพิ่งตั้งสติได้ พวกเขาพาศิษย์ระดับผลึกหลายสิบคนด้านหลังร่างเหาะไปหาแมลงที่เหลือซึ่งยังหนีไปได้ไม่ไกลอย่างยินดียิ่งนัก

หลิ่วหมิงลอยอยู่กลางท้องฟ้ามองดูศพเผ่าหนอนผีเสื้อบนพื้น จากนั้นสะบัดแขนเสื้อครั้งหนึ่ง ปราณดำสายหนึ่งม้วนตัวออกมาควักแก่นปีศาจของเผ่าหนอนผีเสื้อระดับแก่นแท้หนึ่งเม็ดกับแก่นปีศาจระดับดาราพยากรณ์หนึ่งเม็ดกลับมาอย่างราบรื่น

เขามองกลุ่มผู้ฝึกฝนเผ่ามนุษย์ที่อยู่ไกลๆ แล้วเผยสีหน้าครุ่นคิด

เขาค่อนข้างพึงพอใจกับผลัพธ์ที่ได้จากการทดลองใช้ลูกกลอนกระบี่ครั้งแรกหลังจากหล่อหลอมเสร็จสิ้น แต่พลังเวทบริสุทธิ์ระดับแก่นแท้ขั้นปลายของตน เพิ่งจะใช้ลูกกลอนกระบี่เพียงชั่วครู่ พลังเวทก็หายไปมากถึงหนึ่งในสามแล้ว นี่ทำให้เขาอดไม่ได้อึ้งไปเล็กน้อย

……

หลายวันหลังจากนั้นในที่สุดศึกที่เทือกเขาหยกฝันก็จบลง หลังจากหลิ่วหมิงได้รับคำสั่งจากนิกายก็ใช้เคลื่อนกลเคลื่อนย้ายแห่งแล้วแห่งเล่าเดินทางกลับไปยังเทือกเขาหมื่นวิญญาณ

เขาเพิ่งกลับมาถึงถ้ำที่เขาเจดีย์ก็ต้องเลิกคิ้ว ก้มหน้ามองถุงหล่อเลี้ยงวิญญาณข้างเอวแวบหนึ่ง ก่อนจะส่งจิตสัมผัสสายหนึ่งเข้าไป

ชั่วครู่ให้หลังหลิ่วหมิงพลันมีสีหน้ายินดี เขาหยิบแก่นปีศาจของระดับดาราพยากรณ์กับระดับแก่นแท้ที่ได้มาจากการสู้รบกับเผ่าหนอนผีเสื้อหลายปีนี้ออกมาโยนเข้าไปในถุงหล่อเลี้ยงวิญญาณอย่างไม่ลังเลสักนิด

แต่เมื่อเขาครุ่นคิดอีกเล็กน้อยก็รู้สึกเหมือนจะไม่เหมาะอยู่บ้าง มือขวาพลิกหงายขวดใบน้อยสีเขียวหยกหลายขวดทอแสงวูบหนึ่งแล้วผลุบเข้าไปในถุงหล่อเลี้ยงวิญญาณเช่นกัน จากนั้นจึงพูดกับตนเองเบาๆ ประโยคหนึ่ง

“ดูท่าเซียเอ๋อร์จะทะลวงคอขวดแล้วเหมือนกัน”

……