ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 178
ตอนที่ 178 สายลับกับเขาเซียนทอแสง
โดย
Ink Stone_Fantasy
“ไม่ได้ ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อหลายปีก่อน อิทธิพลใหญ่หลายกลุ่มต่างก็ค่อนข้างให้ความสนใจกับพวกเราแล้ว ถ้ามีผู้ฝึกฝนอิสระหายไปอีกล่ะก็ เกรงว่าคงจะทำให้พวกเขาระวังตัวมากขึ้น ใช้ตัวตนที่เปิดเผยของพวกเราดึงผู้ฝึกฝนอิสระเข้าจวนจะดีกว่า จากนั้นก็ทำให้พวกเขาหายไปอย่างเงียบๆ ก็พอแล้ว” เงาดำรูปร่างสูงใหญ่ส่ายหน้ากล่าวออกมา
“ในเมื่อมีวิธีที่เชื่อถือได้มากกว่า ข้าย่อมไม่ขัดข้อง ใช่สิ! ทางด้านราชสำนักไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม? ทำไมข้าถึงได้ยินข่าวคราวมาว่าแขกระดับจิตวิญญาณทองคำก็เหมือนจะเริ่มสืบค้นเรื่องของพวกเราแล้ว” เงาดำเงาสุดท้ายพยักหน้า และถามออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“แขกระดับจิตวิญญาณทองคำ! นี่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยุ่งยากเข้าแล้ว แขกในราชสำนักเหล่านี้ พอเรากระทบโดนคนหนึ่งก็เท่ากับกระทบโดนรังแตนทั้งรัง พวกเขาเหมือนจะเป็นแขกของราชสำนัก แต่แท้ที่จริงแล้วทำงานให้เชื้อราชวงศ์มากกว่า แต่ถ้าคนในราชสำนักให้ความสนใจพวกเราล่ะก็ เป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะไม่ได้รับข่าวนี้ ตอนนี้คงจะเป็นการกระทำของแขกบางคนมากกว่า เอาอย่างนี้เถอะ! กลับไปข้าจะหาคนสืบหาต้นตอของข่าวนี้แล้วค่อยว่ากันอีกที แต่ก่อนอื่นอย่าเพิ่งไปยั่วเย้าแขกระดับจิตวิญญาณทองคำเหล่านั้น เชื้อพระวงศ์แตกต่างกับนิกายทั้งห้าที่อยู่ห่างไกลหมื่นพันลี้ หากรู้เรื่องพวกเราทั้งหมดล่ะก็ เกรงว่าคงจะลงมือในทันที และคงจะจัดการพวกเราด้วยความยินดี อีกอย่างด้วยอำนาจของเชื้อพระวงค์ในแคว้นต้าเสวียน เกรงว่าคงจะแอบฝึกฝนอาจารย์จิตวิญญาณของตนเองอย่างเงียบๆ ตั้งนานแล้ว เพียงแค่ไม่กล้าให้พวกเขาโผล่หน้าออกมาเท่านั้น” เงาดำรูปร่างสูงใหญ่กล่าวออกมา
“อะไรนะ เชื้อพระวงศ์มีอาจารย์จิตวิญญาณแล้ว เจ้าได้ยินข่าวอะไรมา?” เงาดำคนที่สองกล่าวออกมาด้วยความตกใจ
“เรื่องนี้ข้าไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดมายืนยัน เป็นแค่การคาดเดาเท่านั้น” เงาดำรูปร่างสูงใหญ่ส่ายหน้ากล่าวออกมา
“ต่อให้จะเป็นเรื่องจริง อาจารย์จิตวิญญาณของเชื้อพระวงศ์เหล่านี้ก็ไม่น่าหวาดกลัวเท่าใดนัก เพียงแค่พวกเขาเผยร่องรอยต่อหน้าผู้คนเพียงหนึ่งคน เกรงว่าสิ่งแรกที่นิกายใหญ่ทั้งห้าจะทำคือกำจัดทั้งราชวงศ์ เอาอย่างนี้เถอะ! กลับไปข้าจะให้คนของข้าหลบเลี่ยงแขกระดับจิตวิญญาณทองคำนี้ให้มากที่สุด ดีที่แค่ต้องอดทนให้พ้นครึ่งปีนี้ไปเท่านั้น ทุกอย่างก็จะจบลงอย่างราบเรียบ” เงาดำคนสุดท้ายเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะหัวเราะอย่างเยือกเย็นแล้วกล่าวออกมา
“อืม! คงได้แต่ทำเช่นนี้แล้ว” เงาดำคนที่สองถอนหายใจกล่าวออกมา
ต่อมาทั้งสามก็คุยกันต่อซักพักแล้วก็พากันลุกขึ้นไปและออกไปจากโถงใหญ่
……
เมื่อหลิ่วหมิงกลับเข้าเสวียนจิงอีกครั้ง ก็เป็นช่วงเวลาบ่ายแล้ว
ตอนนี้เขากลายเป็นนักพรตวัยกลางคนที่มีหนวดเครายาว และกำลังเดินอยู่บนถนนของเสวียนจิงที่ดูคึกคักสายหนึ่ง
ทันใดนั้นเขาก็ขยับตัวเลี้ยวไปยังตรอกด้านข้างที่ดูธรรมดาตรอกหนึ่ง
ตรอกนี้นับว่าไม่ลึกมาก แต่ทั้งสองด้านกลับมีร้านค้าเจ็ดแปดแห่งที่มีเครื่องหมายแบบต่างๆ
หลิ่วหมิงเดินเข้าไปไม่กี่เก้า ก็มาหยุดอยู่หน้าร้านขายโลงที่มีธงสีขาวแขวนอยู่ แล้วเดินเข้าไปอย่างไม่รีบร้อน
“ลูกค้า ท่านต้องการสั่งซื้อโลงไม้?”
ชายวัยกลางคนหลังค่อมกำลังขัดโลงไม้ด้วยสีเคลือบเงาสีดำ พอเห็นหลิ่วหมิงเดินเข้ามา ก็รีบวางสิ่งของในมือแล้วเดินมากระแอมไอก่อนกล่าว
หลิ่วหมิงพินิจดูชายหลังค่อมตรงหน้าสองสามทีแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาหยิบป้ายที่เปล่งประกายแสงสีเงินแวววาวออกมาจากแขนเสื้อแล้วยื่นไปด้านหน้า
พอชายหลังค่อมที่มีสีหน้านิ่งสงบได้เห็นแผ่นป้าย สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป และขยับตัวปิดประตูร้านด้วยความรวดเร็ว
จากนั้นเขาก็กลับมายืนตรงหน้าหลิ่วหมิง และหยิบป้ายเหล็กสีดำออกมาจากตัว
ดูจากขนาดรูปร่างของมัน นอกจากสีที่แตกต่างแล้ว อย่างอื่นก็ดูคล้ายกับป้ายของหลิ่วหมิงเป็นอย่างมาก
หลิ่วหมิงกระตุกหางคิ้ว และสะบัดข้อมือ โยนป้ายเงินออกไป
ชายหลังค่อมเห็นเช่นนี้ ก็โยนป้ายเหล็กสีดำด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
หลิ่วหมิงคว้าป้ายเหล็กสีดำไว้แน่น เขากวาดตาดูผ่านๆ แล้วก็ส่งพลังเวทย์เข้าไปเล็กน้อย
ค่ายกลอักขระสีดำปรากฏขึ้นบนป้ายเหล็ก และมีอักขระสีดำแปลกประหลาดหลายตัวลอยขึ้นมา
หลังจากที่หลิ่วหมิงดูอักขระเหล่านี้จนชัดเจนแล้ว ถึงพยักหน้าแล้วเก็บพลังเวทย์เข้าไป แสงบนป้ายเหล็กก็ดับลงแล้วกลับคืนสภาพดังเดิม
เวลานี้ ชายหลังค่อมผู้นั้นกลับหยิบขวดเล็กๆ ออกมาใบหนึ่ง และเทของเหลวอะไรบางอย่างลงบนป้ายเงิน หลังจากที่ตรวจดูสิ่งของบนมืออย่างละเอียดแล้ว ถึงโยนป้ายเงินคืนหลิ่วหมิงอย่างโล่งอก
“สถานะของท่านถูกต้อง ข้าเป็นสายลับที่ทางนิกายเตรียมไว้ คิดว่าชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับคนในนิกายเสียแล้ว”
“ข้าเป็นผู้ที่มารับภารกิจศิษย์ตรวจตราเสวียนจิงคนใหม่ เจ้ารู้เรื่องที่ศิษย์ตรวจตราคนก่อนหายไปหรือไม่?” หลิ่วหมิงโยนป้ายเหล็กสีดำคืนให้ให้ฝ่ายตรงข้ามแล้วกล่าวด้วยสีหน้าปกติ
“ใยท่านต้องใช้คำพูดทดสอบข้าด้วยเล่า! ข้าเป็นสายลับของนิกาย พลังเวทย์แต่เดิมได้ถูกทำลายไปนานแล้ว ปกติไม่สามารถสืบหาเรื่องราวใดๆ ได้ และก็ไม่ได้พบเจอกับศิษย์จิตวิญญาณคนใด เป็นแค่คนธรรมดาที่ใช้ชีวิตอยู่ในเสวียนจิงเท่านั้น มีประโยชน์อย่างเดียวคือเป็นช่องทางติดต่อนิกายให้กับคนอย่างท่านในเวลาสำคัญเท่านั้น ในเมื่อท่านมาหาข้า ดูท่าช่องทางการติดต่อที่เปิดเผยคงจะถูกทำลายไปแล้ว” ชายหลังค่อมกล่าวอย่างช้าๆ
“ดีมาก! เจ้าเก็บซ่อนตัวตนได้ดีมาก มิเช่นนั้นเจ้าคงไม่อยู่รอดมาจนถึงตอนนี้” หลิ่วหมิงได้ยินก็ไม่ได้โกรธเคืองแต่อย่างใด แต่กลับพยักหน้ากล่าวชื่นชม
“ท่านตามข้ามาเถอะ! ค่ายกลที่สามารถติดต่อกับนิกายได้ถูกซ่อนอยู่ใต้ดิน ข้าได้ลงไปตรวจสอบทุกปีเว้นปี แต่การใช้งานครั้งล่าสุดคือเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว” ชายหลังค่อมถอนหายใจแล้วกล่าวออกมา
หลิ่วหมิงพยักหน้าแล้วเดินตามเขาไปหลังร้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา