ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 227
ตอนที่ 227 เงาร่างปีศาจ
โดย
Ink Stone_Fantasy
เดินไปอีกประมาณหลายลี้ ขณะที่หลิ่วหมิงคาดว่าตนเองคงจะมาถึงด้านล่างของเขาเซียนทอแสงแล้วนั้น เส้นทางก็เริ่มมุ่งไปสู่ด้านบน
ครั้งนี้เขาไม่ได้เผชิญกับชั้นจำกัดใดๆ หลังจากผ่านไปไม่นานก็มองเห็นปลายทางที่อยู่ด้านหน้า ตรงนั้นมีประตูหินสีดำที่เปล่งประกายแสงสีขาวอยู่
บนพื้นผิวประตูหินมีอักขระมีเงินกระจายอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ตัวบานประตูหายไปเกือบครึ่งหนึ่ง และพิงอยู่ตรงทางออก ราวกับว่าถูกคนใช้พลังมหาศาลกระแทกมันออกมา
พอหลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที เขาโบกมือข้างหนึ่งไปยังด้านหน้าเพื่อเก็บยันต์ที่ลอยอยู่ และหยิบยันต์อีกผืนมาแปะบนร่างตัวเอง
“ฟู่!” ร่างของเขาถูกแสงสีเหลืองจางๆ ปกคลุมไว้ จากนั้นก็เคลื่อนตัวจมหายไปในผนังหินด้านหนึ่ง
เขาใช้ยันต์ดำดินค่อยๆ เข้าไปใกล้ประตูหินโดยไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา
ผ่านไปไม่นานหลิ่วหมิงก็หยุดเคลื่อนไหว หลังจากทำท่ามือด้วยมือเดียวแล้วก็ปล่อยพลังจิตอันแข็งแกร่งออกไป
ชั่วพริบตานั้นจิตรับรู้ของเขาก็ทะลุออกจากชั้นดินหนาๆ ไป ปรากฏภาพแจ่มชัดเป็นพิเศษในทะเลจิตรับรู้ของเขา
ด้านหลังประตูหิน เป็นห้องโถงใหญ่ที่กว้างสี่สิบถึงห้าสิบจั้ง มีเพดานสูงสิบกว่าจั้ง
ห้องโถงใหญ่ทั้งห้องปูด้วยก้อนอิฐที่ราบเรียบเสมอกัน รอบด้านมีเสาหินขนาดใหญ่ ซึ่งต่างก็ถูกทำลายจนเปลี่ยนสภาพไปหมดสิ้น มีเพียงไม่กี่เสาที่ยังรักษาสภาพเดิมไว้
สิ่งที่ทำให้คนตกใจยิ่งกว่าก็คือ มีร่างคนชุดดำใส่หน้ากากล้มอยู่บนพื้นสิบกว่าคน แต่ละคนผอมแห้งผิดปกติ ไร้ซึ่งลมหายใจ เห็นได้ชัดว่าไม่รู้ตายไปนานเท่าไหร่แล้ว
นอกจากนี้แล้ว ตรงมุมห้องโถงยังมีหุ่นแกะสลักสีขาวเทาที่สภาพไม่สมบูรณ์จำนวนหนึ่ง กับศพของสัตว์ประหลาดที่ดูเหมือนคนก็ไม่ใช่วัวก็ไม่เชิง
และตรงข้ามกับประตูหินสีดำ มีประตูทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่กว่าตั้งอยู่บานหนึ่ง มันดูโบราณและเรียบง่าย บนพื้นผิวของมันมีค่ายกลอักขระแวววาวที่ดูลึกลับเป็นอย่างมากจารึกอยู่ รอบด้านล้วนเป็นอักขระหลากสีจำนวนมาก มันเปล่งประกายลำแสงที่ดูอันตรายออกมา
ด้านหน้าประตูทองสัมฤทธิ์บานนี้ มีคนชุดดำสวมหน้ากากยืนอยู่สองคน คนหนึ่งสูง คนหนึ่งอ้วน
คนที่อ้วนกำลังเอาผลึกโลหิตใส่เข้าไปในรอยเว้าที่อยู่ใจกลางประตู
พอผลึกโลหิตเข้าไปในนั้นประตูทั้งบานก็ส่งเสียงดังหวึ่งๆ ออกมา ผลึกโลหิตเริ่มเปล่งประกายอย่างบ้าคลั่ง แสงสีเลือดฟุ้งไปทั่วค่ายกลอักขระแวววาว
ประตูทองสัมฤทธิ์ที่เดิมดูโบราณและเรียบง่ายดูน่าหลงใหลขึ้นมาทันที
คนชุดดำทั้งสองเห็นเช่นนี้ ต่างก็ตกใจจนถอยออกไปหลายก้าว และตั้งท่าเตรียมพร้อมไว้
ขณะนั้นเอง แสงสีเลือดบนประตูทองสัมฤทธิ์ก็เปล่งประกายออกมา ค่ายกลอักขระแวววาวลอยออกมาจากในนั้น และหมุนติ้วๆ ในอากาศอย่างรวดเร็ว
ทุกการหมุนวนในแต่ละรอบ จะทำให้แสงสีเลือดบนนั้นเข้มข้นขึ้น
แต่ดูเหมือนว่าชั่วอึดใจเดียว แสงสีเลือดก็ดูเหนียวข้นราวกับโลหิต มันสะเทือนใจผู้ที่พบเห็นจนรู้สึกถึงความโหดร้ายโดยไม่รู้ตัว
ดีที่คนชุดดำทั้งสองเป็นผู้ฝึกฝน ถึงแม้จะแอบตกใจที่เห็นเหตุการณ์เช่นนี้ แต่ก็ไม่ได้สติหลุดลอยแต่ย่างใด แต่กลับจ้องมองประตูทองสัมฤทธิ์อย่างไม่ละสายตา
“แอ๊ด!” ในที่สุดประตูทองสัมฤทธิ์ที่ปิดสนิทก็ค่อยๆ แง้มออกมา
“สำเร็จแล้ว”
คนชุดดำร่างสูงใหญ่กล่าวด้วยความดีใจ
แต่พอเขากล่าวจบ ค่ายกลอักขระแวววาวที่เดิมหมุนวนอย่างรวดเร็วก็ค่อยๆ ช้าลง ขณะเดียวกันแสงสีเลือดบนนั้นก็จางลง ประตูทองสัมฤทธิ์ชะงักลง จากนั้นก็ค่อยๆ ปิดตัวลง
“แย่แล้ว! โลหิตบริสุทธิ์ในผลึกโลหิตไม่เพียงพอ!” คนชุดดำร่างอ้วนเห็นเช่นนี้ ก็รู้สึกตกใจมาก หลังจากกล่าวด้วยน้ำเสียงอันหนักอึ้ง เขาก็รีบก้าวไปด้านหน้าทันที แสงสีเงินเปล่งประกายขึ้นบนมือ ไม่คิดว่าเขาจะกรีดข้อมือของตนเอง จากนั้นก็กระตุ้นพลังเวทย์อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นโลหิตบริสุทธิ์ก็พุ่งเข้าใส่ค่ายกลอักขระ
พริบตาที่โลหิตสัมผัสลงบนค่ายกลอักขระ มันก็หายวับไปจนหมดสิ้น
ค่ายกลอักขระเริ่มหมุนวนอีกครั้ง!
ประตูทองสัมฤทธิ์ค่อยๆ เปิดออกมาท่ามกลางแสงสีเลือดอันเข้มข้น
บังเกิดเสียงดังออกมา!
ค่ายกลอักขระแวววาวระเบิดตัวแตกกระจายในทันที พอแสงสีเลือดหายไป ประตูทองสัมฤทธิ์บานใหญ่ก็ค่อยๆ เปิดออก จากนั้นม่านแสงสีขาวโพลนก็ปรากฏขึ้น ทำให้มองเห็นไม่ชัดเจนว่ามีอะไรอยู่ข้างในนั้น
พอคนชุดดำหยุดปล่อยพลังเวทย์ โลหิตบนข้อมือก็หยุดพุ่ง จากนั้นเขาก็หยิบยันต์อีกผืนออกมาแปะลงบนตัว
ทันใดนั้นรอยบาดแผลก็สมานกันอย่างรวดเร็วจนกลับมาเป็นปกติ
แต่ดวงตาทั้งคู่ของชายร่างอ้วนมืดสลัวเป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าสูญเสียพลังไปไม่ใช่น้อย
“หมายเลขสอง เจ้าทำได้ดีมาก ถ้าครั้งนี้ไม่มีเจ้าข้าคงทำไม่สำเร็จ” คนร่างสูงเห็นเช่นนี้ก็กล่าวอย่างโล่งอก
“ฮึ! ครั้งนี้ข้าเสียหายไปมาก หวังว่าสมบัติในนั้นคงจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง ด้านในคงไม่มีชั้นจำกัดที่ร้ายกาจอะไรหรอกนะ พวกเราเข้าไปกันเถอะ” คนชุดดำร่างอ้วนทำเสียงฮึดฮัดออกมา จากนั้นก็ก้าวเข้าประตูทองสัมฤทธิ์ไป
ชายร่างสูงจ้องมองแผ่นหลังชายร่างอ้วนด้วยแววตาชั่วร้าย แต่ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาอีก แววตาถึงได้กลับมาเป็นเช่นเดิม หลังจากนั้นเดินตามไปอย่างไร้สุ้มเสียง
ทั้งสองเดินหายเข้าไปในม่านแสงสีขาว โดยไม่มีอะไรมาขัดขวางไว้
ผ่านไปไม่นาน แสงสีเหลืองจางๆ ก็เปล่งประกายบนผนังมุมหนึ่งของห้องโถงใหญ่ จากนั้นร่างหลิ่วหมิงก็ปรากฏออกมา
เขากวาดสายตามองสถานการณ์ในห้องโถงใหญ่ และมองม่านแสงสีขาวที่อยู่ไม่ไกลทีหนึ่ง จากนั้นก็แสดงสีหน้าลังเลออกมาเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา