แม้ว่ามดยักษ์สองตัวที่ล้อมโจมตีอยู่นั้นจะมีวิชาวายุหลบหลีก แต่การโจมตีกลับอันโหดเหี้ยมของหลิ่วหมิง กลับทำให้พวกมันหลบแทบไม่ทัน
พอหนึ่งในนั่นเห็นว่าการล้อมโจมตีหลิ่วหมิงไม่ได้ผล มันจึงคิดจะใช้วิชาวายุหลบหลีกเพื่อหนีไป แต่กลับหลบหนีไม่ทัน จึงถูกปราณกระบี่สีเขียวฟันเข้าใส่จนหกคะเมน จากนั้นคมวายุเจ็ดแปดเส้นก็พุ่งยิงเข้ามาพร้อมกัน ทำให้ร่างของมันมีบาดแผลลึกเป็นจำนวนมาก และต้องหลบหลีกอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีเวลาใช้วิชาวายุหลบหลีกเลย
“เต๊งตั๊ง!” โซ่สีเงินเส้นหนึ่งหวดเข้ามาด้วยเสียงอันดัง และรัดพันมดยักษ์ตนนี้ไว้อย่างแน่นหนา
ขณะนั้นเอง เกิดคลื่นกระเพื่อมตรงหลังหลิ่วหมิง มดยักษ์อีกตัวปรากฏออกมา ขาคู่หน้าของมันกระโจนเข้ามาอย่างไร้สุ้มเสียง
หลิ่วหมิงยังไม่ทันหันหน้ามา ก็พลันพลิกมือฟันปราณกระบี่สีเขียวออกไปทันที
มดยักษ์บิดตัวหลบหลีกปราณกระบี่ที่ฟันเข้ามาได้อย่างเหลือเชื่อ
แต่ขณะนั้นเอง หลิ่วหมิงได้เคลื่อนไหวแขนข้างหนึ่งจนดูพร่ามัว กำปั้นสีทองอร่ามถูกชกออกไป
มดยักษ์ตนนี้รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ขาหน้าทั้งคู่ของมันประสานกันตรงหน้า เพื่อที่จะปัดให้กำปั้นสีทองกระเด็นออกไป
แต่พอขาหน้าทั้งคู่ของมันปะทะเข้ากับกำปั้นสีทอง พลังบางอย่างทะลักออกจากกำปั้น
มดยักษ์ร้องอย่างเวทนา ขาหน้าทั้งคู่ถูกพลังมหาศาลสั่นสะเทือนจนแตกละเอียด
กำปั้นสีทองเคลื่อนไหวจนพร่ามัว พริบตาเดียวก็เจาะไปยังหัวของมดยักษ์ และสังหารมันจนเสียชีวิตไปในทันที
ขณะเดียวกัน อักขระสีเงินได้ปรากฏขึ้นบนโซ่สีเงินที่รัดพันมดยักษ์อีกตัวอยู่ และมันก็รัดแน่นมากยิ่งขึ้น จนตัดมดยักษ์ออกเป็นหลายชิ้
ขณะที่หลิ่วหมิงจัดการมดยักษ์สองตัวนั้น เส้นผมยาวของหัวบินที่อยู่ที่ด้านหนึ่ง ก็จมหายเข้าไปในอากาศอย่างไร้ร่องรอยเช่นกัน
มีเสียงดังสะเทือนเลือนลั่น!
มดยักษ์สองตัวที่อยู่ท่ามกลางพายุ ถูกเส้นผมยาวบีบจนต้องออกมา ขณะเดียวกันเงาร่างสีเขียวก็เคลื่อนไหวติดต่อกัน ร่างของมันแยกออกเป็นสิบกว่าชิ้นก่อนที่จะตกลงมา
ขณะนี้หลิ่วหมิงตาถึงได้มองไปยังมดยักษ์ทั้งสี่ ที่ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ
พอปีศาจแมลงเห็นมดยักษ์ทั้งสี่ถูกฆ่าอย่างง่ายดายเช่นนี้ ใบหน้าอันงดงามก็ดูโมโหเป็นอย่างมาก หลังจากส่งเสียงร้องแปลกประหลาดออกมาแล้ว ก็กระพือปีกทั้งคู่และหมุนตัวทะยานขึ้นฟ้าเพื่อหลบหนี
หลิ่วหมิงรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ทำท่ามือโดยไม่ต้องคิด ทันใดนั้นแสงสีเขียวเป็นจุดๆ ก็ปรากฏออกมา คมวายุยักษ์เส้นหนึ่งปรากฎอยู่ตรงหน้าเขา
หลิ่วหมิงสะบัดข้อมือ คมวายุยักษ์พุ่งยิงออกไปด้วยเสียงอันดัง
ครู่ต่อมา ม่านแสงสีชมพูได้ปรากฏออกมาปกคลุมร่างของมันไว้ แต่พอแสงสีเขียวเปล่งประกายออกมา คมวายุยักษ์ก็ฟันม่านแสงกับร่างของปีศาจแมลงจนขาดเป็นสองส่วน
ปีศาจแมลงร้องออกมาอย่างเวทนา ร่างทั้งสองส่วนร่วงหล่นลงพื้น
“ฟู่!” “ฟู่!” เปลวไฟสองกลุ่มพุ่งยิงเข้ามา พริบตาเดียวร่างปีศาจแมลงก็กลายเป็นขี้เถ้า
มันคือเปลวไฟปีศาจที่หัวบินพ่นออกมา
จัดการปีศาจแมลงที่ดูแปลกประหลาดได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ทำให้หลิ่วหมิงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
แม้มดยักษ์สี่ตัวที่ปีศาจแมลงตนนี้ปล่อยออกมาจะร้ายกาจ แต่ร่างของมันก็อ่อนแอไปหน่อย และไม่รู้ว่าระหว่างการควบแน่นไอปีศาจมีปัญหาอะไร พลังของมันถึงได้ลดลงไปอย่างมากเช่นนี้
หลิ่วหมิงรู้สึกแปลกใจ แต่ก็รีบเหาะไปยังหลุมปีศาจโดยไม่คิดอะไรมาก
แม้คนตระกูลไป๋จะบอกว่า ไม่เคยมีคนมาหลุมปีศาจนี้เป็นเวลาหลายปี มันคงสะสมไอปีศาจบริสุทธิ์พลังน้ำเงินอันดับเจ็ดไว้ไม่น้อย แต่หลังจากพบปีศาจแมลงตนนี้ในหลุม กลับทำให้เขารู้สึกกังวลขึ้นมา
ต่อให้ไม่มีคนอื่นค้นพบสถานที่แห่งนี้ แต่ใครจะรู้ได้ล่ะว่าในช่วงระหว่างเวลานี้จะมีปีศาจอสูรมาใช้ไอปีศาจบริสุทธิ์จากหลุมปีศาจนี้ไปเท่าไหร่แล้ว
เมื่อหลิ่วหมิงคิดมาถึงจุดนี้ ก็ยิ่งรู้สึกกังวลมากขึ้นกว่าเดิม
ผ่านไปไม่นาน เขาก็มาถึงข้างหลุมปีศาจพร้อมกับจ้องมองลงไป และสุดท้ายสีหน้าเขาก็ต้องเปลี่ยนไปทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา