ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 283
ตอนที่ 283 กระดูกมังกร
โดย
Ink Stone_Fantasy
‘หลิ่วหมิง’ สะบัดข้อมือโยนยันต์ออกไปด้านหน้า จากนั้นใช้สองมือประกบมันไว้ และฟั่นไปมา
ทันใดนั้นเปลวเพลิงก็ลุกไหม้ขึ้นมา ขณะเดียวกันก็มีเสียงร้องขอชีวิตของมนุษย์เกราะทองคำ ที่ดูตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก
“ผู้อาวุโสโปรดยั้งมือ! ข้ายอมศิโรราบแก่ท่านแล้ว ได้โปรดอย่าลบสติปัญญาข้าเลย ถ้ามีข้าคอยรับใช้อยู่ข้างกายท่านล่ะก็ จะต้องช่วยท่านได้อย่างแน่นอน”
“ฮึ! กะอีแค่ยันต์จิตวิญญาณผืนหนึ่ง เจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถบ่มเพาะได้เองหรือ? ถ้าจะให้เก็บเจ้าไว้ ไม่สู้ข้าบ่มเพาะเองไม่ดีกว่าหรือ?”
‘หลิ่วหมิง’ กล่าวด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก จากนั้นสองมือก็ฟั่นกันอย่างรุนแรง
มนุษย์เกราะทองคำร้องออกมาอย่างเวทนา ไอสีดำพุ่งออกจากยันต์สีเหลือง จากนั้นก็ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมาอีกเลย
ยันต์ลึกลับพลังผ้าเหลืองนี้ ถูก ‘หลิ่วหมิง’ ลบสติปัญญาไปอย่างง่ายดาย
พอ ‘หลิ่วหมิง’ ทำทุกอย่างนี้เสร็จ ก็อ้าปากพ่นหอยสังข์เล็กๆ ที่สูงชุ่นกว่าๆ ออกมา มันหมุนวนอยู่ตรงหน้าทีหนึ่ง จากนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นมาชุ่นกว่าๆ มันคือหอยสังข์ย่อส่วนนั่นเอง
เขาแปะยันต์ในมือลงบนหอยสังข์ และมันก็พร่ามัวเข้าไปข้างใน
จากนั้น ‘หลิ่วหมิง’ ก็ไม่สนใจหอยสังข์ยักษ์ตรงหน้าอีก แต่กลับปล่อยพลังจิตอันแข็งแกร่งออกมาด้วยตาที่เป็นประกาย และกวาดดูภายในร่างของตนเอง
“จิตวิญญาณกระบี่ตัวอ่อนมีถึงสองเล่ม! เจ้าเด็กมนุษย์นี่ฝึกฝนกระบี่ และยังฝึกฝนกระบี่บินด้วย ด้วยเหตุนี้ตัวอ่อนกระบี่ของปรมาจารย์ลิ่วยิน ก็สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้แล้ว เฮ่อๆ! สำหรับคนอื่นแล้ว พลังสายโลหิตของจิตวิญญาณตัวอ่อนกระบี่เป็นเรื่องที่จัดการได้ยาก แต่สำหรับข้าแล้วการลบผนึกที่ประทับอยู่บนนั้นเป็นเรื่องง่ายมาก เมื่อครู่ข้าแค่ยืมใช้พลังจากมันเล็กน้อยเท่านั้น กายเนื้อนี้ดูอ่อนแอไปหน่อย เคล็ดวิชากระดูกดำที่ฝึกฝนในก่อนหน้านั้นก็ยังตื้นเขิน ซึ่งยังไม่ถึงแก่นแท้ของมัน จะต้องปรับปรุงใหม่อีกรอบ อืม! เปลือกมังกรแดงตนนั้นควรจะนำมาใช้……ช่างเถอะ! ก่อนอื่นจัดการสถานที่แห่งนี้แล้วรีบจากไปดีกว่า มิเช่นนั้น ถ้าผู้น้อยระดับผลึกเผ่าเจ้าสมุทรคนนั้นกลับมาล่ะก็ ด้วยสภาพของข้าในตอนนี้ คงต้องใช้พลังในการรับมือค่อนข้างมาก” ‘หลิ่วหมิง’ กล่าวด้วยตาที่เป็นประกาย
‘หลิ่วหมิง’ หยิบผ้าคลุมสีเขียวออกจากหอยสังข์ย่อส่วนมาใส่ พอเขาสะบัดแขนเสื้อก็มีแสงสว่างเปล่งประกายออกมา และหอยสังข์ย่อส่วนก็ถูกเก็บเข้าไป
‘หลิ่วหมิง’ กระทืบเท้าข้างหนึ่งลงพื้น จากนั้นก็กลายเป็นกลุ่มแสงสีดำทะยานขึ้นฟ้า และหมุนวนพื้นที่บริเวณนั้นหนึ่งรอบ ไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีอะไรในการเก็บธงยักษ์สีฟ้าที่อยู่บริเวณนั้นจนหมด และทำให้มันกลับมาเป็นธงเล็กสีฟ้าอีกครั้ง
พริบตาที่ธงยักษ์สีฟ้าถูกเก็บ ตาข่ายแวววาวที่ปกคลุมท้องฟ้าบริเวณนั้นก็กลายเป็นน้ำทะเล และสาดลงมา
ลำแสงดับลง!
‘หลิ่วหมิง’ ปรากฏตัวกลางพื้นที่บริเวณนี้ เขาจ้องมองธงค่ายกลในมือ และฟั่นมันด้วยสองมือจนเปลวเพลิงเปล่งประกายออกมา และสิ่งที่ประทับอยู่บนนั้นก็หายไป จากนั้นก็ยื่นมือข้างหนึ่งลงไปด้านล่าง
“ฟู่!”
มุกสีดำเม็ดหนึ่งพุ่งขึ้นจากพื้น มันเคลื่อนไหวแค่ไม่กี่ที ก็จมหายเข้าไปในแขนเสื้อ
ขณะนี้ ‘หลิ่วหมิง’ ถึงได้กลายร่างเป็นลำแสงพุ่งยิงเข้าไปในส่วนลึกของเทือกเขา
……
ลี่คุนรู้สึกว่าตนเองใกล้จะเป็นบ้า!
แม้เขาจะรักษาการณ์อยู่ในค่ายกลยักษ์ตรงใจกลางเมืองลอยน้ำของเผ่าเจ้าสมุทร แต่รู้สึกเหมือนเสือที่ถูกขังอยู่ในกรง และเดินวนอยู่ในค่ายกลไม่หยุด ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ เสื้อบริเวณหน้าอกมีคราบเลือดติดอยู่ กลิ่นไอบนตัวน่ากลัวเป็นอย่างมาก
ก่อนหน้านั้นไม่นาน เขาขาดการติดต่อกับมนุษย์เกราะทองคำ ภายใต้สถานการณ์ที่เขารับมือไม่ทัน ทำให้จิตของเขาได้รับบาดเจ็บ และพลังเวทย์สะท้อนจนต้องกระอักเลือดออกมา ทำให้เขารับรู้ได้อย่างลางๆ ว่าอายุขัยที่เหลืออยู่ลดลงไปเกือบครึ่งหนึ่ง แวบแรกเขาก็รู้เลยว่าเกิดเรื่องกับมนุษย์เกราะทองคำเข้าแล้ว จึงทำให้เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก
แต่ขณะที่เขากำลังลังเลอยู่ว่า จะขัดคำสั่งของหญิงสาวชุดหลากสี เพื่อไปเทือกเขาดีหรือไม่นั้น เขาก็ขาดการติดต่อกับธงค่ายกลทานตะวันวารีไปด้วย
ด้วยเหตุนี้ ต่อให้เขารีบไปตอนนี้ ฝ่ายตรงข้ามก็คงหนีลอยนวลไปแล้ว
อีกอย่างสำหรับเขาแล้ว ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามสังหารมนุษย์เกราะทองคำได้ จะต้องไม่ใช่ฝีมือของเจ้าเด็กมนุษย์นั่นอย่างแน่นอน เป็นไปได้ว่า แปดถึงเก้าส่วนจะต้องมีผู้แข็งแกร่งระดับผลึกยื่นมือเข้าช่วยอย่างแน่นอน
ถ้าเป็นเช่นนี้ล่ะก็ ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามจะยังอยู่ที่เดิม แต่ด้วยสภาพเขาในตอนนี้ ต่อให้ไปถึงก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้
ลี่คุนกัดฟันด้วยความเคียดแค้น
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา