ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 307

สรุปบท ตอนที่ 307: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 307 – ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา โดย Internet

บท ตอนที่ 307 ของ ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 307 คนในโลงศพ
ตอนที่ 307 คนในโลงศพ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ม่านแสงสีแดงนี้ ย่อมเกิดจากชั้นจำกัดของเกราะหนังมังกรตัวนั้น แม้จะด้วยข้อจำกัดของระดับการฝึกฝน ทำให้ไม่สามารถแสดงอานุภาพออกมาได้ทั้งหมด แต่ก็เหลือเฟือที่จะต้านทานเกล็ดหิมะอันแหลมคมตรงหน้านี้ได้

แต่พอหลิ่วหมิงเห็นแผ่นน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นบริเวณรอบๆ ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาทำเสียงฮึดฮัด และทำท่ามือด้วยมือทั้งสองอย่างรวดเร็ว

แสงสีแดงรุมล้อมรอบตัวเขา อึดใจเดียวก็ก่อตัวเป็นลูกเปลวไฟสีแดงจำนวนสิบกว่าลูกที่มีขนาดเท่ากำปั้น

ภายใต้การกระตุ้นเคล็ดวิชา มันพุ่งยิงออกไปรอบทิศทางทันที

“ตู๊มๆ!” เสียงระเบิดดังขึ้นติดต่อกัน

ลูกเปลวไฟปะทะใส่แผ่นน้ำแข็งบริเวณนั้นแล้วม้วนตัวออกไป

ขณะนั้นเอง อสรพิษหมอกดำที่วนรอบตัวเขาอยู่ ก็กระโจนออกไปพร้อมกับเสียงมังกรคำราม มันแยกเขี้ยวยิงฟันหมุนวนอยู่กลางอากาศ จนเกิดเป็นพายุบ้าระห่ำพัดพาเกล็ดหิมะแวววาวร่วงหล่นลงไป

แต่ขณะนี้ ชายหนุ่มที่อยู่ไกลๆ ได้แสดงสีหน้าดุร้ายออกมา เขาขยับแขนในทันที นิ้วมือกึ่งโปร่งแสงชี้มาทางหลิ่วหมิง

มีเสียงดังขึ้นกลางอากาศ!

เกล็ดหิมะที่ร่วงหล่นลงมาหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ไม่นานก็มีเสียงดังขึ้นมา แท่งวารีแวววาวร่วงลงมาเป็นจำนวนมาก

แต่ละแท่งล้วนยาวครึ่งฉื่อกว่าๆ ปลายแหลมคม มองดูไกลๆ ราวกับว่าเป็นคมมีดแวววาวพุ่งยิงลงมาพร้อมกัน

แม้อสรพิษหมอกดำจะส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง แต่ร่างของมันก็ถูกแทงจนบังเกิดบาดแผลจำนวนมาก ในที่สุดก็กลายเป็นไอดำ และหายเข้าไปในร่างของหลิ่วหมิง

ด้วยเหตุนี้ แท่งวารีจึงตกใส่ม่านแสงสีแดงโดยไม่มีสิ่งใดมาต้านทานไว้ แม้ว่ากว่าครึ่งหนึ่งจะกระเด็นออกไป แต่ยังมีส่วนหนึ่งที่ตกลงบนม่านแสงแล้วระเบิดออกมา

แม้ม่านแสงสีแดงจะมีพลังต้านทานอันน่าตกใจ แต่ภายใต้การโจมตีอย่างต่อเนื่องของแท่งวารี มันก็เริ่มจะต้านทานไม่ไหว

แต่ขณะนี้เอง หลิ่วหมิงได้ลงมืออีกครั้งแล้ว

เขาคว้ามือไปกลางอากาศโดยไม่เปล่งคำพูดใดๆ ออกมา หมอกดำพวยพุ่งกลางฝ่ามือ และกลายเป็นมุกสีดำเม็ดหนึ่ง เขาสะบัดแขนโยนมันออกไป

“ฟิ้ว!”

มุกสีดำหมุนวนอยู่สองสามรอบ ก็ขยายใหญ่เท่าปากถ้วย ขณะเดียวกันก็มีหมอกดำกระเพื่อมออกมา หนึ่งชั้น สองชั้น สามชั้น…… ติดต่อกันไม่หยุด พริบตาเดียวก็กลายเป็นระลอกน้ำสีดำขนาดใหญ่หมู่กว่าๆ มันปั่นแท่งวารีที่ตกลงมาจนแตกละเอียด

แท่งวารีก็ตกลงมาอยู่ไม่หยุด มันยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่องราวกับสายฝนที่โปรยปราย

ชายหนุ่มที่อยู่ไกลๆ เห็นเช่นนี้ ก็เขม้นตามองมา หลังจากลังเลเล็กน้อยแล้ว ก็สะบัดแขนเสื้อมาทางด้านหลิ่วหมิง

“ฟู่!”

แท่งวารีกลางอากาศหยุดชะงักในฉับพลัน ไอเย็นสะท้านรอบด้านหายไปในพริบตา

“ดีมาก! เจ้าสามารถต้านทานวิชาหิมะบินของข้าได้ เจ้ามีสิทธิ์เข้าเจดีย์กักปีศาจพร้อมกับข้าแล้ว หวังว่าเวลาที่เผชิญกับปีศาจอสูรตนนั้น เจ้าจะยังองอาจเช่นนี้” ขายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงซึมกระทือ จากนั้นก็กลายร่างเป็นแสงสีขาวพุ่งยิงออกไป

หลิ่วหมิงยังคงมีสีหน้าปกติ แต่มือที่จับกระบี่สั้นสีทองอยู่ในแขนเสื้อค่อยๆ คลายออกมา จากนั้นก็โบกมือไปทางอากาศ

ระลอกคลื่นสีดำกลางอากาศหายไปในทันที มุกสีดำลดขนาดเท่าเดิมและร่วงหล่นลงมา ม่านแสงสีแดงบนตัวก็หายไปในพริบตา

ขณะนี้ หลิ่วหมิงถึงได้มองไปยังนอกลานทีหนึ่ง และเผยรอยยิ้มออกมา

เขาก็ทำท่ามือด้วยมือเดียว และกลายร่างเป็นสายรุ้งยาวพุ่งทะยานออกไป

ผู้คนที่อยู่นอกลานเห็นเช่นนี้ ย่อมส่งเสียงฮือฮาด้วยความตกใจ แต่ในที่สุดก็ต้องแยกย้ายกันไป

“ดีมาก! ตอนนี้ปู่สองของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? เขาแบกรับชื่อเสียงของหยวนหมัวไว้เพียงคนเดียว คาดว่าคงจะมีความสุขมากสินะ” ชายผู้นี้ถามขึ้นมาในฉับพลัน

“ตอนนี้ปู่สองพาศิษย์พี่เย่ไปร่วมคัดเลือกสามแก่นหกศิษย์ที่พันธมิตร สถานการณ์ที่แน่ชัดเป็นเช่นใดนั้น หลานไม่ทราบจริงๆ” พอหญิงสาวได้ยินเช่นนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไป และตอบกลับอย่างคลุมเครือ

“สามแก่นหกศิษย์อะไรกัน? เขาคิดจริงๆ หรือว่า อาศัยทรัพยากรเพียงเล็กน้อย ก็สามารถสร้างผู้ฝึกฝนระดับแก่นแท้ได้ ถ้ามันง่ายเช่นนี้ ข้าจะตกอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร หากไม่สามารถเกาะตัวเป็นแก่นแท้ได้ ต่อให้อวิ๋นชวนจะมีผู้ฝึกฝนระดับแก่นเสมือนอย่างเขาอีกสองสามคน ก็ไม่สามารถรับมือกับเผ่าเจ้าสมุทร และราชาปีศาจสมุทรได้ ทั่วทั้งอวิ๋นชวนจวบจนกระทั่งศิษย์นิกายเรา ต่างก็คิดว่าผู้นำหยวนหมัวมีแค่ปู่สองของเจ้าคนเดียวเท่านั้น ไหนเลยจะรู้ว่า ถ้าแต่ก่อนข้าไม่ชิงชื่อเสียงอันดับหนึ่งในแผ่นดินอวิ๋นชวนมาให้หยวนหมัว และทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยเขาบรรลุเขตแดนล่ะก็ เขาจะมีโอกาสเข้าสู่ระดับแก่นเสมือนได้อย่างไร และจะใช้ชื่อเสียงหยวนหมัวเดินเฉิดฉายอยู่ภายนอกได้อย่างไร” ชายผู้นี้ทำเสียงฮึดฮัด และกล่าวด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

หญิงสาวนั่งกึ่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าโลงศพ โดยไม่กล่าวอะไรออกมา

“เอาล่ะ! เจ้าออกไปเถอะ! เรื่องที่ข้าพูดกับเจ้าในวันนี้ ห้ามแพร่งพรายให้คนอื่นรู้โดยเด็ดขาด” ในสุดสุดชายผู้นี้ก็กลับมาสงบดังเดิม และสั่งด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนล้า

หญิงสาวตอบรับอย่างนอบน้อมแล้วรีบถอยออกไปจากวิหารทันที

“เฮ่อๆ! ไอปีศาจแท้ หยวนหมัว! น้องรอง เจ้าอย่าได้ดีใจเร็วเกินไป และอย่าได้คิดว่าตนเองเป็นหยวนหมัวตัวจริงเด็ดขาด ตอนนี้เจ้าเป็นแค่ตัวแทนเท่านั้น รอข้าได้ของสิ่งนั้นแล้ว ข้าไม่เพียงแต่จะจัดการกับภัยที่แฝงอยู่ในเคล็ดวิชาได้ แต่ยังมีโอกาสสำเร็จแก่นแท้ไม่ใช่น้อย พอถึงแม้เวลานั้น ชื่อของหยวนหมัวจะตกอยู่ในมือข้าอีกครั้ง เจ้าจะเป็นแค่เงาของข้าเท่านั้น”

พอหญิงสาวออกไปแล้ว ชายในโลงศพก็พูดพึมพำกับตนเอง แต่น้ำเสียงค่อยๆ เบาลง ในที่สุดก็จางหายไป

กลางดึก มีเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกวิหาร และเงาร่างคนผู้หนึ่งก็เดินเข้ามาโดยไม่สนใจชั้นจำกัดจำนวนมากเหล่านั้นเลย เขาคุกเข่าหน้าโลงศพด้วยสีหน้านอบน้อม

“ตันกานคารวะอาจารย์ปู่ ไม่ทราบว่าอาจารย์ปู่เรียกศิษย์หลานมาครานี้ มีเรื่องอันใดให้รับใช้ แม้ตายเป็นหมื่นๆ ครั้ง ศิษย์ก็จะทำให้สำเร็จอย่างแน่นอน”

คนผู้นี้ก็คือตันกานที่นำทางหลิ่วหมิงเข้ามาในนิกายหยวนหมัวนั่นเอง

“ตันกาน อาจารย์ปู่ปฏิบัติกับเจ้าอย่างไรบ้าง?” ผ่านไปนานสองนาน ก็มีน้ำเสียงเนิบนาบของผู้ชายดังออกมาจากโรงศพ

………………………………………