ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 318
ตอนที่ 318 ผนึกกับอสรพิษดำ
โดย
Ink Stone_Fantasy
สายน้ำสีดำที่ยาวสิบกว่าจั้งพุ่งออกจากหมอกดำ และปะทะใส่ล้อบินสีเงินที่อยู่บริเวณนั้น
“ตู๊มๆ!” ภายใต้การโจมตีของสายน้ำสีดำ ม่านแสงเจ็ดสีก็เริ่มสั่นไหว แม้แต่อักขระที่อยู่ในค่ายกล ก็เริ่มแตกกระจายออกมา
‘ตันกาน’ เห็นเช่นนี้ ก็ยิ่งดีใจมากกว่าเดิม
หากค่ายกลผนึกโบราณยังคงมีสภาพสมบูรณ์ล่ะก็ เกรงว่าต่อให้เป็นผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งกว่าเขาร้อยกว่าเท่า ก็คงไม่อาจสั่นสะเทือนมันได้
แต่ค่ายกลตรงหน้า ไม่รู้ว่าผ่านกาลเวลามากี่หมื่นปี ไม่เพียงแต่มีพลังเหลืออยู่น้อยมาก ตัวค่ายกลเองก็ถูกลมโกรกจนเสียหายไปกว่าครึ่งหนึ่ง อานุภาพในตอนแรกเหลือแค่ไม่ถึงหนึ่งในพัน
สิ่งที่ผนึกอยู่ในค่ายกล ย่อมเป็นบาทาของปีศาจยักษ์ที่ปกครองอวิ๋นชวนรวมไปถึงเขตทะเลชังไห่ในสมัยบรรพกาล
ตามที่บันทึกในคัมภีร์ ในสมัยก่อนปีศาจยักษ์ตนนี้ ถูกเผ่าเจ้าสมุทรในทะเลชังไห่จำนวนมากร่วมมือกันสังหาร แต่ไม่สามารถทำลายกายเนื้อมันได้ทั้งหมด ทำให้แต่แยกหัว มือ เท้าออกจากกัน และหาที่เร้นลับปิดผนึกมันไว้
แดนลึกลับที่เชื่อมต่อกับเจดีย์กักปีศาจนี้ เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ใช้ปิดผนึกมัน
แต่ตำแหน่งที่แม่นยำของสถานที่ปิดผนึกแห่งนี้ ถูกนักรบในสมัยก่อนปิดซ่อนไว้ คนที่รู้เรื่องนี้มีอยู่น้อยมาก ผ่านมานานขนาดนี้ ย่อมไม่มีคนรู้ตำแหน่งที่แท้จริงของมัน
ในสมัยก่อน ปรมาจารย์นิกายหยวนหมัวก่อตั้งนิกายขึ้นที่นี่ ต่อมาก็ค้นพบแดนลึกลับแห่งนี้ จึงได้สร้างเจดีย์กักปีศาจเชื่อมต่อมันเข้าด้วยกัน
ที่เจดีย์กักปีศาจมีปีศาจอสูรกลายเป็นมาร เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่ปีมานี้ และยังไม่มีลางบอกเหตุมาก่อน ราวกับว่ามันเกิดขึ้นมาเอง
ในเวลานั้น เป็นช่วงที่ ‘ตันกาน’ เป็นผู้ฝึกฝนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด ด้วยความอยากรู้อยากเห็น จึงใช้เวลาในการหาต้นตอของปีศาจอสูรเหล่านี้ หลังจากสืบค้นอยู่หลายสิบปี ในที่สุดก็สืบค้นมาถึงแดนลึกลับ และพบเจอร่องรอยที่เกี่ยวข้องกับผนึก จึงได้มั่นใจว่า แดนลึกลับเล็กๆ ในนิกายหยวนหมัวที่ไม่รู้ถูกค้นไปกี่รอบแล้ว เป็นสถานที่ปิดผนึกเท้าของปีศาจยักษ์
สิ่งนี้ทำให้ ‘ตันกาน’ รู้สึกตกใจระคนดีใจเป็นอย่างมาก!
แต่ยังไม่ทันที่อดีตหยวนหมัวผู้นี้ จะใช้วิธีการใดๆ จัดการกับมัน เขาก็ทะลวงเขตแดนแก่นแท้ล้มเหลว จนถูกพลังปีศาจสะท้อนกลับ ซึ่งไม่เพียงแต่ระดับการฝึกฝนลดลงจนเสียตำแหน่งหยวนหมัวไป แต่ยังต้องหลบซ่อนอยู่ในแดนต้องห้ามตรงไหล่เขาของเขาหยวนหมัว เพื่อขจัดพลังปีศาจที่สะท้อนกลับมา
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้แต่เก็บเรื่องสถานที่ปิดผนึกไว้
แต่หลังจากที่อดีตหยวนหมัวผู้นี้ ใช้เวลาศึกษามานานหลายปี ก็ค้นพบวิธีขจัดพลังปีศาจที่สะท้อนกลับได้ในที่สุด ซึ่งจำเป็นต้องดูดซับไอปีศาจจากเผ่าปีศาจที่แท้จริง ถึงจะมีไอปีศาจแท้ได้ และมันก็สามารถจัดการอันตรายจากพลังที่สะท้อนกลับได้ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าสถานที่ปิดผนึกอาจจะอยู่ในแดนลึกลับ ถึงได้เดินทางมาครั้งนี้
ส่วนการเปิดผนึกจะก่อให้เกิดปัญหาใดๆ ตามมาหรือไม่นั้น ในสถานการณ์ที่ ‘ตันกาน’ ไม่สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้ เขาย่อมไม่คำนึงถึงอะไรมาก
ยิ่งไปกว่านั้น ในการคาดเดาของเขา แม้ว่าปีศาจยักษ์โบราณตนนั้น จะมีพลังมหาศาล อานุภาพก็ยากจะคาดเดาได้ แต่สถานที่ปิดผนึก มีบาทาของมันอยู่ข้างเดียวเท่านั้น บวกกับระยะเวลาที่ผ่านมานานขนาดนี้ คงจะอ่อนแอไปอย่างมาก และคงไม่มีอำนาจคุกคามใดๆ
ครั้งนี้ เขาไม่ได้คิดจะทำลายผนึกโดยสมบูรณ์ เพียงแค่เปิดรอยร้าวเส้นหนึ่งบนผนึกนี้ ก็เพียงพอที่เขาจะรวบรวมไอปีศาจแท้ได้แล้ว
มิเช่นนั้น ด้วยอานุภาพของปีศาจยักษ์ในสมัยโบราณ ผนึกที่สามารถปิดผนึกเท้าของมันได้ ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกฝนระดับแก่นเสมือนคนหนึ่งจะกล้าทำอะไรกับมัน
ยิ่งไปกว่านั้น กายเนื้อของ ‘ตันกาน’ ที่อยู่ตรงหน้า หรือร่างที่อดีต ‘หยวนหมัว’ ยืมมาใช้ชั่วคราว มีระดับการฝึกฝนแค่ศิษย์จิตวิญญาณเท่านั้น ซึ่งเขาอาศัยเคล็ดวิชาส่งพลังเวทย์เข้าไป ทำให้สามารถกระตุ้นใช้ในเวลาที่ต้องการได้ โดยแลกกับอายุขัยที่ลดลง จวบจนกระทั่งสำแดงพลังที่แข็งแกร่งกว่าเจ้าของร่างได้
ด้วยเหตุนี้ ย่อมมีเวลาในการประคับประคองน้อยมาก
ส่วนสมบัติที่เขาหยิบออกมานั้น เป็นอาวุธจิตวิญญาณที่เขาตั้งใจเลือกมาทำลายค่ายกลโดยเฉพาะ แม้จะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดที่เขาสะสมมา แต่กลับเหมาะสมที่จะใช้ในสถานการณ์นี้พอดี ซึ่งมีผลต่อการทำลายค่ายกลอย่างน่าอัศจรรย์
ตอนแรกที่เขาเห็นค่ายกลปิดผนึกมีสภาพสมบูรณ์ ก็ยังรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก แต่คิดไม่ถึงว่า หลังจากลงมือไปหนึ่งครั้ง จะสามารถสั่นสะเทือนมันได้
สิ่งนี้ย่อมทำให้ ‘ตันกาน’ ดีใจเป็นอย่างมาก เขาเริ่มกระตุ้นสมบัติตรงหน้า เพื่อเพิ่มพลังการโจมตีผนึก
พอเขาเปิดฝาขวดเล็กสีทองออกมา ของเหลวสีเงินก็พุ่งออกจากในนั้น หลังจากผสมกับสายน้ำสีดำ อานุภาพของมันก็เพิ่มขึ้นเกือบครึ่งหนึ่ง
ส่วนป้ายหยกเหล่านั้น หลังจากที่โยนมันออกไปแล้ว มันก็ปล่อยสายฟ้าสีเงินออกมา และฟาดใส่ม่านแสงเจ็ดสีจนสั่นสะท้าน
นี่เป็นเพราะว่า ชั่วเวลาอึดใจที่อดีตหยวนหมัวผู้นี้เข้าสู่ระดับแก่นเสมือนนั้น เขาได้แบ่งจิตออกไปเป็นจำนวนมาก มิเช่นนั้น ต่อให้เป็นระดับผลึกโดยทั่วไป ก็ไม่สามารถควบคุมสมบัติล้ำค่าจำนวนมากนี้ได้
แต่ภายใต้การโจมตีพร้อมกันของสมบัติจำนวนมาก พลังเวทย์ในร่างของ ‘ตันกาน’ ก็พุ่งกระฉูดออกมาราวกับสายน้ำที่เชี่ยวกราก ชั่วเวลาไม่ถึงหนึ่งถ้วยชา เขาก็จำเป็นต้องกระตุ้นอายุขัยในร่างขึ้นมา
เวลาค่อยๆ ผ่านไป ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ ก็เริ่มมีรอยเหี่ยวย่นปรากฏออกมา ขณะเดียวกันเส้นผมสีดำ ก็ค่อยๆ กลายเป็นสีขาวเทา
ไม่นาน ‘ตันกาน’ ก็กลายร่างเป็นชายชราที่อายุย่างเข้าหกสิบ
แต่อดีตหยวนหมัวผู้นี้ ไม่ได้สนใจรูปร่างที่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เขาเอาแต่กระตุ้นสมบัติล้ำค่าอยู่ไม่หยุด
พออักขระในค่ายกลแตกสลายไปหนึ่งในสามส่วน ม่านแสงบางๆ ที่อยู่เหนือค่ายกล ก็ยังคงประคับประคองอย่างทุลักทุเล แต่ก็ไม่ได้แตกกระจายออกมา
เมื่อเป็นเช่นนี้ ‘ตันกาน’ ย่อมรู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก
ด้วยอายุขัยที่เหลืออยู่ของกายเนื้อในตอนนี้ ไม่สามารถยืนหยัดได้นานมากนัก
เขาครุ่นคิดไปมาอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็กัดฟัน และเอามือตบลงบนศีรษะอย่างรวดเร็ว ไอดำกลุ่มหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้ากลายเป็นใบหน้าแปลกประหลาดของชายผู้หนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา