ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 323
ตอนที่ 323 เผยความจริงของศิลาหุนเทียน
โดย
Ink Stone_Fantasy
ดวงตาหลิ่วหมิงเป็นประกายขึ้นมา ครั้งนี้เขาไม่ได้ดึงนิ้วกลับมาทันที แต่กลับแสดงสีหน้าราวกับคิดอะไรอยู่
ไม่รู้เป็นเพราะอะไร!
หลังจากที่เขาสัมผัสของสิ่งนี้สองครั้งแล้ว ก็รู้สึกคุ้นเคยกับศิลาจารึกมาก ราวกับว่ามันมีสายเลือดสัมพันธ์กับเขา
หลิ่วหมิงรู้สึกตกใจมาก หลังจากลังเลเล็กน้อย ก็ลองส่งพลังเวทย์เข้าไปในนั้น
แต่ขณะนั้นเอง ศิลาจารึกตรงหน้าก็สั่นไหวขึ้นมาทันที และส่งเสียงดังหวึ่งๆ นาฬิกาทรายเปล่งแสงสีทองออกมา
เขารีบดึงนิ้วกลับมาอย่างรวดเร็ว พอกวาดสายตามองดูรูปนาฬิกาทราย ถึงค้นพบว่าส่วนบนของมันว่างเปล่า ไม่มีทรายแม้แต่เม็ดเดียว
พอศิลาจารึกพร่ามัว ภาพนาฬิกาทรายสีทองก็กลับหัวลงอย่างน่าประหลาดใจ
จากนั้น ดวงตาทั้งสองของหลิ่วหมิงก็มืดลงในฉับพลัน ศีรษะหนักอึ้งขึ้นมา จิตของเขาหลุดออกจากห้องว่างเปล่าลึกลับ และมาปรากฏตัวบนแท่นบูชาอีกครั้ง
เขาสังเกตดูรอบด้านด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป ตอนนี้ร่างของเขาลอยอยู่กลางอากาศ บาทายักษ์ที่ถูกผนึกอยู่บนแท่นบูชา หดเล็กลงสิบกว่าเท่า ไม่เพียงแต่ปากที่อยู่กลางฝ่าเท้าจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยเท่านั้น ร่างของมันยังกลายเป็นศพแห้งๆ ที่ยาวสิบกว่าจั้ง และดูไม่มีพลังชีวิตแล้ว
เกล็ดบนบาทาก็แห้งเหี่ยวและมืดสลัวลง ทั้งยังมีผงสีขาวไม่ทราบชื่อปรากฏออกมา
หลิ่วหมิงจ้องมองผงเหล่านี้อยู่ครู่หนึ่ง ถึงค้นพบว่ามันกลายสภาพมาจากโซ่สีขาวในก่อนหน้านั้น
เพียงแต่ไม่ทราบสาเหตุที่มันกลายสภาพเป็นผงเหล่านี้
หลิ่วหมิงสังเกตดูแท่นบูชาอย่างละเอียด ถึงค้นพบว่าอักขระบนแท่นบูชาต่างก็ปรากฏรอยร้าวออกมา ค่ายกลทั้งหลังไม่มีส่วนไหนที่ยังคงสภาพสมบูรณ์ไว้ได้เลย
ประจักษ์ชัดว่าค่ายกลถูกทำลายโดยสมบูรณ์แล้ว ด้วยเหตุนี้โซ่อาญาสิทธิ์ถึงได้สายสภาพเป็นผงสีขาว
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หลิ่วหมิงก็ไม่กล้าเสี่ยงเดินเข้าไป แต่กลับทำท่ามือด้วยมือเดียว พอสะบัดข้อมือ คมวายุก็พุ่งยิงออกไป
พอแสงสีเขียวเปล่งประกายออกมา คมวายุก็ฟันลงบนบาทายักษ์ที่แห้งเหี่ยว
ฉากที่ทำให้เขารู้สึกตกใจได้บังเกิดขึ้นแล้ว!
“ฟู่!” พริบตาที่คมวายุกระพริบผ่านไป บาทายักษ์อันแห้งเหี่ยวก็กลายเป็นกองขี้เถ้าทันที
หลิ่วหมิงรู้สึกตกตะลึงขึ้นมาจริงๆ แล้ว
อวัยวะของปีศาจยักษ์ที่ถูกผนึกอยู่ ถูกทำลายอย่างง่ายดายเช่นนี้หรือ!
นี่เป็นสิ่งที่ผู้มีพลังจำนวนมากในสมัยบรรพกาลไม่สามารถทำได้!
หลิ่วหมิงจ้องมองขี้เถ้าสีดำบนแท่นบูชาด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
เขาย่อมไม่รู้ว่า ผนึกที่นักรบผู้มีพลังในสมัยบรรพกาลวางไว้นี้ เดิมทีก็ค่อยๆ สลายพลังของอวัยวะของปีศาจยักษ์ได้ และบาทายักษ์ที่ถูกผนึกนี้ ไม่ได้โชคดีเหมือนกับมือยักษ์ค้ำฟ้า ที่ถูกปีศาจอสูรจำนวนหนึ่งทำลายผนึก จนสูญเสียพลังไปไม่น้อย พอฟื้นตัวขึ้นมา ก็ยังสามารถรักษาพลังส่วนหนึ่งไว้ได้
แต่บาทายักษ์กลับถูกผนึกอยู่บนแท่นบูชามาโดยตลอด พลังต้นกำเนิดก็ถูกสลายไปไม่ใช่น้อยแล้ว ด้วยเหตุนี้ เมื่อไอปีศาจที่หลงเหลืออยู่ เข้าไปในฟองอากาศลึกลับที่อยู่ในร่างหลิ่วหมิงแล้ว มันก็เลยดับสลายไป
พอโซ่อาญาสิทธิ์สีขาวเหล่านั้น ไม่สามารถรับรู้พลังต้นกำเนิดของบาทายักษ์ได้ ก็เผาไหม้ตนเองขึ้นมา
แม้หลิ่วหมิงจะไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ แต่หลังจากคิดไตร่ตรองอย่างละเอียดแล้ว ก็พอจะคาดเดาได้บ้าง
พอความรู้สึกประหลาดใจบนใบหน้าหายไป เขาก็จ้องมองกองขี้เถ้าสีดำที่สูงกว่าครึ่งจั้ง หลังจากลังเลเล็กน้อย ก็ตบถุงหนังบนเอว
แสงสีดำพุ่งออกมา หลังจากหมุนติ้วๆ รวมตัวกันแล้ว ก็กลายเป็นหัวผู้ชายที่มีผมสีเขียวเต็มศีรษะ
มันคือหัวบินนั่นเอง
“ไป!”
หลิ่วหมิงชี้ไปทางแท่นบูชา และออกคำสั่ง
พอหัวบินได้ยินเช่นนี้ ก็หมุนตัวไปบินไปทางกองขี้เถ้าอย่างไม่ลังเล
หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา
หากหัวบินที่มีสัมผัสไวต่อไอปีศาจ ไม่มีอะไรผิดปกติล่ะก็ แสดงว่าบนแท่นบูชาไม่มีอันตรายใดๆ
ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่เช่นนี้ หัวบินก็ลอยอยู่เหนือกองขี้เถ้าสีดำแล้ว มันทำจมูกฟุดฟิด จากนั้นก็แสดงสีหน้าดีใจอย่างบ้าคลั่ง และร่อนลงไปทันที มันทุ่มตัวลงในกองขี้เถ้า และอ้าปากกลืนกินอย่างเมามัน
หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ ย่อมรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย แต่ครู่ต่อมาก็พอจะเข้าใจขึ้นมาบ้าง
เดิมทีหัวปีศาจตนนี้ เกิดจากการกลืนกินไอปีศาจ แม้บาทายักษ์จะกลายเป็นขี้เถ้าแล้ว แต่สำหรับมันแล้วอาจจะมีประโยชน์อะไรบางอย่างที่คาดไม่ถึง
แต่ก็ด้วยเหตุนี้ ความกังวลสุดท้ายของหลิ่วหมิงก็หมดไปทันที จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ลอยไปบนแท่นบูชา และจ้องมองการกลืนกินขี้เถ้าของหัวบิน
หัวบินกลืนกินอย่างรวดเร็ว ชั่วเวลาไม่กี่อึดใจ ก็กลืนกินขี้เถ้าเหล่านี้ไปเกือบครึ่งหนึ่ง พอถึงตอนสุดท้าย ก็อ้าปากพ่นแสงสีเขียวดูดมันเข้าไปโดยตรง
พอขี้เถ้าเข้าไปในปากหัวบินจนหมดสิ้น มันก็อ้าปากส่งเสียงร้องอย่างดีอกดีใจ
หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ ก็พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อ เพื่อหยิบถุงหนังใบหนึ่งออกมา และโยนไปข้างหัวบิน
พอหัวบินอ้าปาก ไอสีเขียวก็ม้วนตัวผ่านไป ถุงหนังผุกร่อนจนเกิดเป็นรูจำนวนมาก และผลึกหินสีดำก็หล่นออกมาจากในนั้น
มันคือผลึกปีศาจร้อยกว่าก้อน ที่หลิ่วหมิงได้มาจากกวนจื่อยางนั่นเอง
หัวบินรู้สึกตกตะลึงในตอนแรก จากนั้นก็อ้าปากดูดเอาผลึกปีศาจเข้าไปในปาก หลังจากมีเสียงเคี้ยวดัง “กรอบแกรบ!” มันก็แสดงสีหน้าดีอกดีใจออกมา
พอมันอ้าปากอีกที ก็กลืนผลึกสีดำบนพื้นจนหมด และบินมาทางหลิ่วหมิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา