ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 338
ตอนที่ 338 ป้ายอวิ๋นชวน
โดย
Ink Stone_Fantasy
“สหายเหมิงหนิง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผู้ดำเนินพันธมิตรของเราสองคน ก็หายตัวในเมืองกู่หนานของพวกเจ้า ตามหลักแล้ว หุบเขาผลึกต้องรับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตามที่ข้ามา ผู้ฝึกฝนระดับผลึกก็เพียงพอที่จะเป็นแขกอาวุโสของหุบเขาผลึกได้ ด้วยสถานะของเจ้า อย่าบอกนะว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย” เย่เทียนเหมยกล่าวด้วยประกายตาที่เยือกเย็น
“อืม! กล่าวเช่นนี้ก็ไม่ผิด เรื่องการหายตัวของผู้ดำเนินการพันธมิตรของท่าน ทางหุบเขาเราย่อมไม่อาจนิ่งดูดายได้ ท่านเซียนเย่วางใจเถอะ! เรื่องนี้ข้าจะไปรายงานเจ้าหุบเขาด้วยตัวเอง เชื่อว่าหลังจากเจ้าหุบเขาเข้าใจต้นสายปลายเหตุแล้ว จะต้องส่งคนมาตรวจสองเรื่องนี้โดยเร็ว พอถึงเวลานั้นจะต้องให้คำตอบกับทางพันธมิตรและท่านเซียนเย่อย่างแน่นอน” เหมิงหนิงลังเลเล็กน้อยแล้วกล่าวกับเย่เทียนเหมยด้วยสีหน้าจริงจัง
หลิ่วหมิงได้ยินเหมิงหนิงกล่าวเช่นนี้ ก็แสดงสีหน้าออกมาราวกับคิดอะไรอยู่
พอเย่เทียนเหมยได้ยิน ก็ทำเสียงฮึดฮัดออกมา กลิ่นไอบนตัวดูดุเดือดรุนแรงยิ่งกว่าเดิม จากนั้นนางก็เลิกคิ้วกล่าวกับเหมิงหนิง
“คำพูดบอกปัดเช่นนี้ ใช้หลอกเด็กอายุสามขวบเถอะ! เจ้าคิดว่าข้าเป็นใครกัน คิดว่าข้าจะฟังคำพูดขายผ้าเอาหน้ารอดของเจ้าหรือ?”
“ท่านเซียนกล่าวเกินไปแล้ว” ได้ยินเย่เทียนเหมยกล่าวเช่นนี้ สีหน้าเหมิงหนิงก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นก็รีบกุมมือกล่าวออกมา
“ไม่อยากให้ข้าพูดเกินไป สหายก็ควรแสดงความจริงใจออกมา คิดจริงๆ หรือว่าจะหลอกข้าได้?” แสงแวววาวเปล่งประกายในดวงตาของเย่เทียนเหมย
เผชิญหน้ากับคำพูดฉอดๆ เช่นนี้ เหมิงหนิงก็ไม่ได้รีบเอ่ยปากแต่อย่างใด สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปมาอยู่ไม่หยุด ดวงตาสีเหลืองทองแลดูลังเลขึ้นมา
เย่เทียนเหมยจ้องมองเขาด้วยสีหน้าเยือกเย็น โดยไม่กล่าวอะไรออกมา
วิหารหินเข้าสู่ความเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง
เวลาค่อยๆ ผ่านไปท่ามกลางบรรยากาศอันแปลกประหลาดเช่นนี้
สีหน้าหลิ่วหมิงยังคงเป็นปกติ แต่แอบทำการคาดเดาอยู่ในใจ
ดูท่าผู้อาวุโสของหุบเขาผลึกผู้นี้ จะต้องรู้อะไรบางอย่าง แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้
เรื่องนี้ไม่ต้องพูด คิดว่าเย่เทียนเหมยก็คงดูออก
ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ เขาควรจะรอดูอย่างเงียบๆ ดีกว่า
“สหายเหมิงหนิง พิจารณาว่าอย่างไรบ้าง?” ผ่านไปสักพัก พอเห็นว่าเหมิงหนิงยังคงมีท่าทีลังเล และยังตัดสินใจไม่ได้ เย่เทียนเหมยก็ดูเหมือนจะอดทนไม่ไหวอีกต่อไป
เหมิงหนิงถอนหายใจออกมาเบาๆ พอมองหลิ่วหมิงที่อยู่ด้านข้างทีหนึ่งแล้ว ก็ขยับปากโดยไร้เสียงสองสามที ดูเหมือนว่าเขาจะส่งเสียงพูดอะไรบางอย่างกับเย่เทียนเหมย
หลังจากเย่เทียนเหมยฟังจบ สีหน้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป กลิ่นไอน่ากลัวบนตัวเบาบางลงไปมาก
ฉากนี้ตกอยู่ในสายตาของหลิ่วหมิง ทำให้เขารู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก แต่ด้วยสถานะของเขาในตอนนี้ เมื่อเผชิญกับผู้ฝึกฝนระดับผลึกทั้งสอง ย่อมไม่กล้าเอ่ยปากถามอะไร
“คิดไม่ถึงว่าจะพัวพันกับคนผู้นี้ มิน่าล่ะสหายเหมิงถึงได้เกรงกลัว ครั้งนี้พันธมิตรอวิ๋นชวนได้รับน้ำใจจากท่านแล้ว ที่เหลือข้าจะจัดการเอง จะไม่ให้พัวพันถึงสหายเลยแม้แต่น้อย ที่ข้ามาเกาะตะพาบน้ำในครั้งนี้ ยังต้องจัดซื้อทรัพยากรเพื่อทำภารกิจของผู้ดำเนินการทั้งสองให้สำเร็จ ไม่ทราบว่าสหายเหมิงพอจะอำนวยความสะดวกได้หรือไม่?” เย่เทียนเหมยพยักหน้าและกล่าวขอบคุณ คิดไม่ถึงว่านางจะไม่พูดถึงเรื่องผู้ดำเนินการทั้งสองอีก แต่กลับพูดเรื่องจัดซื้อทรัพยากรกับเหมิงหนิงที่สีหน้าดูผ่อนคลายลงไปมาก
พันธมิตรอวิ๋นชวนส่งผู้ดำเนินการระดับของเหลวเดินทางไกลมาเกาะตะพาบน้ำ เพื่อจัดซื้อทรัพยากรสำหรับการฝึกฝน คิดไม่ถึงว่าผู้ดำเนินการทั้งสอง ทำภารกิจยังไม่สำเร็จก็หายตัวไปก่อน ระหว่างที่ตรวจสอบเรื่องราวเหล่านี้ เย่เทียนเหมยย่อมถือโอกาสจัดซื้อทรัพยากรสำหรับการฝึกฝนไปด้วย
เพราะเรื่องสามแก่นหกศิษย์เกี่ยวข้องกับอนาคตของมนุษย์ในแผ่นดินอวิ๋นชวน การค้านี้ต้องรีบทำให้สำเร็จ และส่งทรัพยากรกลับไปอย่างปลอดภัย ไม่อาจชักช้าได้
แม้จะบอกว่าเรื่องในก่อนหน้านี้ ทำให้พันธมิตรสูญเสียหินจิตวิญญาณเป็นจำนวนมาก แต่สำหรับพันธมิตรอวิ๋นชวนแล้ว แม้จะนับว่าเป็นจำนวนไม่น้อย แต่ก็ยังพอจะรับได้
พอเหมิงหนิงได้ยินเย่เทียนเหมยกล่าวเช่นนี้ แม้จะรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกโล่งใจไปมาก เขาจึงกล่าวกับเย่เทียนเหมยด้วยรอยยิ้มในทันที
“ท่านเซียนเย่จะจัดซื้อทรัพยากรอะไร ก็พูดมาได้เลย เพียงแค่พันธมิตรของท่านจ่ายค่าตอบแทนที่เพียงพอ ข้าจะต้องทำให้สหายพอใจอย่างแน่นอน”
เวลาต่อมา เย่เทียนเหมยก็นำแผ่นหยกที่สลักรายการทรัพยากรออกมา และโยนให้ผู้อาวุโสมนุษย์อสูร
เหมิงหนิงมอบแผ่นค่ายกลสีม่วงให้กับเย่เทียนเหมยแผ่นหนึ่ง และบอกว่าพอทรัพยากรทั้งหมดที่นางต้องการเตรียมพร้อมแล้ว ก็จะแจ้งผ่านของสิ่งนี้ แม้กระทั่งยังรับรองว่า จะให้ราคาพิเศษของทรัพยากรที่จัดซื้อกับเย่เทียนเหมย
เย่เทียนเหมยไม่ได้รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด เพียงแค่กล่าวขอบคุณเบาๆ
จากการสนทนาในตอนท้ายของทั้งสอง หลิ่วหมิงก็พอเข้าใจว่า ผู้อาวุโสระดับผลึกตรงหน้าไม่เพียงแต่ประจำการอยู่ในเมืองกู่หนาน แต่ยังเป็นหนึ่งในสิบกว่าคนของผู้อาวุโสระดับผลึกในหุบเขาผลึก
สิ่งนี้ทำให้หลิ่วหมิงรู้สึกประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของหุบเขาผลึกเล็กน้อย
อิทธิพลของหุบเขาผลึกตามที่เขาคาดไว้ เกรงว่าต่อให้นิกายทั้งห้าในแคว้นต้าเสวียนร่วมมือกัน ก็ยังไม่ใช่คู่ศัตรูของหุบเขาผลึก
ในเมื่อกลุ่มอิทธิพลใหญ่อีกสองกลุ่ม สามารถยึดครองพื้นที่บนเกาะตะพาบน้ำได้ คิดว่าคงมีกำลังพอๆ กัน
ด้วยเหตุนี้ หลิ่วหมิงจึงรู้ว่าแม้เกาะตะพาบน้ำจะมีพื้นที่ไม่เท่าอวิ๋นชวน แต่ความแข็งแกร่งก็ด้อยกว่าอวิ๋นชวนไม่มาก
หลังจากเย่เทียนเหมยพูดคุยเรื่องการจัดซื้อทรัพยากรเสร็จแล้ว ก็กล่าวลากับผู้อาวุโสท่านนั้น และพาหลิ่วหมิงไปจากวิหารหิน
ระหว่างทางกลับโรงเตี๊ยมคลื่นสีคราม หลิ่วหมิงค่อยๆ เดินตามหลังเย่เทียนเหมยโดนไม่กล่าวอะไรออกมา แม้สีหน้าจะดูปกติ แต่ในใจก็แอบคาดเดาว่า ก่อนหน้านั้นผู้อาวุโสกล่าวอะไรกับเย่เทียนเหมยกันแน่ ถึงทำให้นางเปลี่ยนไปเช่นนี้
ดูเหมือนเย่เทียนเหมยจะสังเกตเห็นท่าทีหลิ่วหมิงตั้งแต่แรกแล้ว พอนางโบกแขนข้างหนึ่งออกไป ม่านแสงไร้รูปก็ปกคลุมร่างของนางกับหลิ่วหมิงไว้ จากนั้นนางก็กล่าวกับหลิ่วหมิงอย่างเยือกเย็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา