“หรือว่าหลานเซิ่งจี ทำความเข้าใจวิธีเพิ่มความเร็วบนชั้นจำกัดของเรือเหาะได้แล้ว?”
“กล่าวอย่างไม่ปิดบัง หลายปีก่อนข้าได้รับมอบอาวุธกลไกจากมนุษย์ผู้ฝึกฝนใน ‘งานพยากรณ์’ ในแคว้นไห่เยวี่ยและแคว้นอื่นๆ มามากมาย ในนั้นมีเรือกลเหาะระดับธรรมดาอยู่ไม่น้อย เวลาว่างข้าก็จะลองปรับแต่งค่ายกลพายุระห่ำที่ใช้เพิ่มพลังบนตัวผู้ฝึกฝน เพื่อให้ชั้นจำกัดสามารถนำไปใช้กับเรือเหาะได้ หลังจากเรือเหาะชำรุดเป็นจำนวนมาก ก็ขัดเกลาเป็นค่ายกลชั่วคราวได้ ข้าเรียกมันว่า ‘ค่ายกลเหาะระห่ำ’ สามารถทำให้เรือเหาะเพิ่มความเร็วได้มากสุดประมาณสามส่วน” เซียนเซิ่งจีเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้ากล่าว
“วิเศษไปเลย หลานเซิ่งจีสมกับเป็นผู้เชี่ยวชาญค่ายกลอันดับหนึ่งของเผ่าเกล็ดแดง ถ้าอย่างนั้นก็อย่าได้ชักช้า รีบวางค่ายกลเถอะ!” หงซานฟังจบก็แสดงสีหน้าดีใจออกมา
แต่เซียนเซิ่งจีกลับหน้านิ่วเล็กน้อย ผ่านไปซักพักถึงค่อยๆ พยักหน้าแล้วกล่าวออกมา
“เป็นเรื่องน่าขบขันแล้ว แม้ว่าค่ายกลนี้จะดี แต่หากจะสำแดงอานุภาพออกมาจนถึงขีดสุด จะขาดผลึกหินธาตุลมระดับสูงไม่ได้ ตอนนี้ข้ามีผลึกหินธาตุลมระดับกลางอยู่เพียงก้อนเดียว และยังเหลือพลังไม่มากแล้ว เกรงว่าคงจะลดอานุภาพไปมาก และไม่รู้ว่าจะประคับประคองไปถึงจุดหมายหรือไม่……”
“ข้ามีผลึกหินธาตุลมระดับสูงอยู่ก้อนหนึ่ง ซึ่งแลกกับมนุษย์ผู้ฝึกฝนในการเปิดตลาดของเผ่าเราครั้งนั้น พลังของมันมีเพียงพอ หลานเซิ่งจีดูสิว่าใช้ได้ไหม?” หงซานรีบชิงกล่าวออกมา ทันใดนั้นก็หยิบผลึกหินสีเขียวอ่อนที่มีขนาดราวๆ ลูกกำปั้นออกมา
“เช่นนี้ย่อมดียิ่งนัก! ถ้าอย่างนั้นเซิ่งจีจะเริ่มวางค่ายกลล่ะนะ” เซียนเซิ่งจีรับผลึกหินธาตุลมที่หงซานยื่นให้ด้วยสีหน้าดีใจ
ผลึกหินก้อนนี้มีแสงสีเขียวเปล่งประกายออกมา คลื่นพลังอันน่าตกใจกระเพื่อมออกจากในนั้น ซึ่งผลึกหินธาตุลมระดับกลางทั่วไปยากจะเทียบได้
เซียนเซิ่งจีค่อยๆ ถอยออกมาสองสามก้าว จากนั้นก็ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน สีหน้าดูลังเลขึ้นมา สายตาค่อยๆ กวาดมองไปยังด้านล่าง ดูเหมือนกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่
ทันใดนั้น นางก็ตบยันต์เก็บของที่อยู่บนเอว แสงสีเขียวจำนวนมากพุ่งยิงออกมา และหมุนวนหนึ่งรอบก่อนตกมาอยู่ในมือของนาง
ธงค่ายกลสีเขียวอ่อนหกอัน มีขนาดยาวประมาณสองสามฉื่อ มีอักขระจำนวนหนึ่งปรากฏอยู่
เซียนเซิ่งจีอ้าปากพ่นโลหิตบริสุทธิ์ใส่ธงค่ายกลโดยไม่กล่าวอะไรให้มากความ
ทันใดนั้นแสงสีเขียวบนธงค่ายกลทั้งหกก็สว่างขึ้นมา
จากนั้นเซียนเซิ่งจีก็สะบัดข้อมือด้วยตาที่เป็นประกาย
ธงค่ายกลในมือกลายเป็นลำแสงสีเขียวหกเส้นพุ่งยิงไปด้านหน้าเรือเหาะ พริบตาเดียวก็จมลงไปด้านล่าง และหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ครู่ต่อมา เซียนเซิ่งจีค่อยๆ เขม้นตาทั้งคู่ และโยนผลึกหินสีเขียวขึ้นไปลอยอยู่กลางอากาศ
เสียงร่ายคาถาดังชัดออกจากปากเซียนเซิ่งจี
ต่อมาฉากอันน่าตกใจก็ได้ปรากฏขึ้น!
ผลึกหินที่ลอยอยู่กลางอากาศ เปล่งแสงสีเขียวเจิดจ้าออกเป็นวงๆ
ขณะเดียวกัน มีอักขระสีเขียวจางๆ จำนวนมาก พุ่งออกจากพื้นผิวตรงส่วนหน้าของเรือที่ธงค่ายกลหายไป และอักขระเหล่านี้ก็ก่อตัวเป็นค่ายกลแสงที่มีขนาดจั้งกว่าๆ ล้อมรอบผลึกหินสีเขียวไว้พอดี
ค่ายกลแสงเปล่งประกายตามจังหวะการร่ายคาถา แสงสีเขียวค่อยๆ ห่อหุ้มเรือเหาะทั้งลำไว้ พริบตาเดียวเรือเหาะสีขาวก็กลายเป็นสีเขียวจางๆ ทันที
พอเซียนเซิ่งจีเห็นเช่นนี้ สีหน้าที่ขาวซีดก็ดูผ่อนคลายเล็กน้อย แต่สายตายังคงหนักแน่นไม่เปลี่ยน นิ้วทั้งสิบเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็วราวกับล้อรถ เคล็ดวิชาถูกปล่อยเข้าไปในค่ายกล และถูกดูดเข้าไปจนหมดสิ้น
เรือเหาะสั่นไหวอย่างรุนแรง จากนั้นก็พุ่งยิงออกไปด้วยความเร็วที่ต่างจากก่อนหน้านั้นมาก
แม้จะพูดได้ว่าหงซานผู้นี้เป็นผู้มีความรู้กว้างไกล แต่พอเห็นฉากตรงหน้าก็รู้สึกอึ้งเล็กน้อย ผ่านไปซักพักใหญ่ๆ ถึงหันมากล่าวกับเซียนเซิ่งจี
“เรือเหาะรวดเร็วเช่นนี้ อีกสองวันคงถึงหุบเขาเหล็กอีคคี ไม่ต้องกังวลว่าเวลาจะกระชั้นชิดจนเกินไป”
เซียนเซิ่งจีพยักหน้า และกล่าวด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก
“พลังของชิงฉินและชื่อลี่ สองผู้แข็งแกร่งระดับผลึกไม่ใช่เรื่องเล่นๆ พอถึงหุบเขาเหล็กอัคคีแล้ว พวกเราก็ต้องระวังตัวไว้บ้าง”
“หากไม่ลอบโจมตี ต่อให้ชิงฉินกับชื่อลี่จะมีสามหัวหกแขน ก็ไม่สามารถทำร้ายลี่คุนได้ถึงเพียงนี้ เพียงแค่ไปทันเวลา โอสถเทพที่ข้านำมาจากเผ่า ก็สามารถรักษาชีวิตเขาไว้ได้แล้ว” หงซานทำเสียงฮึดฮัดแล้วกล่าวออกมา
“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น การเดินทางมาเกาะตะพาบน้ำครั้งนี้ พวกเราได้จัดซื้อหินแร่จากเขาหมื่นสมบัติมาจำนวนเพียงพอแล้ว รอจัดการเรื่องทางด้านเจียหลานเสร็จ ก็ไปรายงานกับราชวงศ์พร้อมกัน” เซียนเซิ่งจีกล่าวด้วยตาที่เป็นประกาย
“พูดถึงเรื่องนี้ ประกอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นในหุบเขาผลึกก่อนหน้านั้น คิดว่าหญิงเผ่ามนุษย์ที่สังหารหลานทั้งสามของข้า จะต้องเป็นเย่เทียนเหมยอย่างแน่นอน นางอาศัยสถานะผู้ฝึกฝนกระบี่ของตนเอง สังหารหลานของข้าเช่นนี้ มันจะรังแกกันมากไปแล้ว” หงซานกล่าวด้วยสีหน้าเยือกเย็น
“อาสาม งานใหญ่ต้องมาก่อน! สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ ก็คือจัดการเรื่องราชาปีศาจสมุทรก่อน เพื่อป้องกันปัญหาที่แทรกซ้อนเข้ามา เรื่องของเย่เทียนเหมยไว้ค่อยพูดทีหลัง” เซียนเซิ่งจีส่ายหน้าแล้วพูดเกลี้ยกล่อม
หงซานครุ่นคิดอย่างเงียบๆ ผ่านไปซักพักใหญ่ๆ ถึงถอนหายใจและพยักหน้าออกมา
“ช่างเถอะ แค้นนี้จะต้องมีโอกาสชำระอย่างแน่นอน ไม่ต้องรีบร้อนในตอนนี้ พวกเราเพิ่งสวามิภักดิ์ราชวงศ์ชังไห่ไม่นาน การครั้งนี้ไม่อาจผิดพลาดได้โดยเด็ดขาด”
เซียนเซิ่งจีเห็นเช่นนี้ ก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
ด้วยความรักที่หงซานมีต่อหลานทั้งสาม นางกลัวจริงๆ ว่าเขาจะหัวร้อนไปยุแหย่เย่เทียนเหมยที่มีพลังไม่อาจคาดเดาได้ผู้นั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา