ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 354

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 354 การต่อสู้หมู่ในหุบเขา (1)
ตอนที่ 354 การต่อสู้หมู่ในหุบเขา (1)
โดย
Ink Stone_Fantasy
แต่ดูเหมือนแขนเสื้อข้างหนึ่งของเขาจะเคลื่อนไหว อากาศบริเวณนั้นก็สั่นสะเทือน ขึ้นมาทันใด พายุบ้าระห่ำก่อตัวขึ้นมา

เงากำปั้นยักษ์สีครามก่อตัวเหนือศีรษะอสูรยักษ์ คลื่นสั่นสะเทือนกระเพื่อมออกไปทั่วทิศ

มีเสียงดัง “โครมคราม!” ขึ้นมาทันที อากาศบริเวณที่เต่ายักษ์อยู่กระเพื่อมออกมาเป็นชั้นๆ แสงสีฟ้าเป็นวงๆ ม้วนตัวไปทั่วทิศ ดูเหมือนจะมีพลังแปลกประหลาดไม่ทราบชื่อแฝงอยู่ในนั้น

พอคลื่นสั่นสะเทือนสีฟ้าม้วนตัวผ่านร่างของเต่ายักษ์ ร่างของมันก็สั่นสะท้านขึ้นมา การเคลื่อนไหวเชื่องช้าลงราวกับออกมาจากดินเลน

ขณะนี้ กำปั้นยักษ์กลางอากาศกระพริบผ่านไป และทุบใส่ร่างมหึมาของอสูรตนนี้

ลำแสงเปล่งออกจากร่างของเต่ายักษ์ท่ามกลางเสียงดังลั่น และตกลงในทะเลทันที ด้วยร่างขนาดใหญ่ของมัน ก่อให้เกิดเป็นคลื่นแตกกระเซ็นไปทั่วทิศ

มีเสียงร้องโหยหวนอย่างเวทนาดังออกมา!

เต่ายักษ์กลายเป็นเงาสีแดงพุ่งออกจากน้ำทะเล ดวงตาสีแดงเข้มทั้งคู่จ้องมองชายหนุ่มด้วยความโมโห

อสูรตนนี้คำรามออกมาสองที จากนั้นก็ฟาดหางไปกลางอากาศ พอมีเสียงระเบิดดังขึ้นมาบริเวณนั้น มันก็กลายเป็นพายุบ้าระห่ำพุ่งมาหาชายหนุ่มอีกครั้ง

ร่างขนาดใหญ่ของมันพุ่งผ่านอากาศราวกับเขาลูกเล็กๆ

รอยยิ้มของชายหนุ่มชุดขาวยังคงไม่หายไป แววตาของเขาดูเหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ จากนั้นก็ยกแขนขึ้นมาอย่างไม่รีบร้อน นิ้วมือนิ้วหนึ่งค่อยๆ ชี้ไปทางอสูรสมุทรที่พุ่งเข้ามา

แสงสีฟ้าเจิดจ้ารวมตัวกันออกมา พริบตาเดียว นิ้วมือยาวสิบกว่าจั้งก็ปรากฏบนอากาศเหนือตัวอสูรสมุทร มันค่อยๆ สั่นไหวแล้วชี้ลงบนร่างอสูรสมุทร

“เพล้งๆ!” มีเสียงดังออกมาติดต่อกัน อากาศบริเวณที่นิ้วยักษ์เคลื่อนตัวผ่านล้วนถูกแสงสีฟ้าเจิดจ้าปกคลุมไว้ จากนั้นก็หล่นลงบนตัวเต่ายักษ์ด้วยวิธีการอันมหัศจรรย์

ท่ามกลางเสียงดังโครมคราม ร่างขนาดมหึมาตกลงในทะเลอีกครั้ง และยังมีเสียงแตกร้าวของเกล็ดดังออกมา

ขณะที่เต่ายักษ์โผล่ออกจากทะเลอีกครั้ง กลิ่นไอก็ลดลงไปไม่น้อย เกล็ดแข็งแกร่งบนตัวหลายแห่งแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และยังมีรอยเลือดปรากฏออกมา

ด้วยสติปัญญาที่อสูรตนนี้ถือกำเนิดมาพันปี ตอนนี้จึงรู้ว่าพลังของฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเกินกว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของตนเองได้ ขณะที่ถูกตนเองสะกดรอยในก่อนหน้า เขาก็แค่ระงับกลิ่นไอไว้เท่านั้น

เต่ายักษ์จ้องมองชายหนุ่มชุดขาวที่อยู่บนฝั่งด้วยสีหน้าหวาดกลัว มันไม่กล้ากระโจนขึ้นมาอีก แต่กลับส่งเรียงร้องแปลกๆ แล้วหนีไปยังทิศทางที่จากมา

ชายหนุ่มชุดขาวยังคงไม่ขยับเขยื้อน ทันใดนั้น กลิ่นไออันน่าตกใจก็ระเบิดพุ่งขึ้นฟ้า ขณะเดียวกัน เงาร่างพร่ามัวขนาดใหญ่ก็พุ่งออกจากหลัง และพุ่งเข้าหาเต่ายักษ์ที่หลบหนีไป

“ตู๊ม!”

พอเต่ายักษ์สัมผัสกับเงาร่างขนาดใหญ่ มันก็คุกเข่ากลางอากาศโดยไม่รู้ตัว ไม่ว่าจะพยายามส่ายหัวอย่างไร ก็ถูกอานุภาพอันน่าเกรงขามทำให้เท้าทั้งสี่ไม่อาจเคลื่อนไหวได้

ชายหนุ่มเห็นเช่นนี้ ก็ยิ้มบางๆ พอสะบัดแขนเสื้อ แสงสีฟ้าก็กระพริบผ่านไปอีกครั้ง

ครู่ต่อมา มีวงแหวนสีฟ้าปรากฏเหนือร่างของเต่ายักษ์ มันค่อยๆ หล่นลงบนหัวที่ดูเหมือนอสรพิษของเต่ายักษ์

เต่ายักษ์เห็นเช่นนี้ กลับไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ แต่ยังคงส่งเสียงร้องแปลกๆ ออกมา

ขณะที่วงแหวนตกลงบนหัวเต่ายักษ์ แสงสีฟ้าก็รวมตัวกันแล้วหายเข้าไปในนั้น ต่อมาก็มีตราประทับรูปเกล็ดหิมะสีฟ้าปรากฏขึ้นตรงหน้าผากของเต่ายักษ์

ชายหนุ่มเห็นนี้ก็พยักหน้าด้วยความพอใจ ระหว่างที่เขาสะบัดแขนเสื้อ เต่ายักษ์ก็กลายเป็นแสงสีแดงจมหายเข้าไปในนั้น

ต่อมา เขาหันไปมองชายฝั่งที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นก็ค่อยๆ เหาะจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก

……

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

พริบตาเดียว คำสัญญาหนึ่งเดือนระหว่างวังเพลิงดำกับพวกชิงฉินก็ใกล้จะมาถึง

หอแห่งหนึ่งในหุบเขาเหล็กอัคคี

หลิ่วหมิงกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ดวงตาทั้งคู่ค่อยๆ หรี่ลง ใบหน้าเผยแววดีใจออกมา

“คงใกล้ถึงเวลาแล้ว ข้าเองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ถึงจะมีความเชื่อมั่นมากพ

อ” หลิ่วหมิงกล่าวจบก็กระโดดลงพื้น พอแบมือซ้ายออก ธงค่ายกลขนาดเล็กที่งดงามละเอียดอ่อนก็ปรากฏในมือ เขาโยนมันไปยังมุมต่างๆ ของห้อง และร่ายคาถาออกมา ทันใดนั้น ค่ายกลขนาดเล็กที่มีลำแสงสีเขียว ก็ปกคลุมห้องนี้ไว้

เมื่อทำทุกอย่างนี้เสร็จ หลิ่วหมิงก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง

เขาพลิกมือขึ้นมาทันที ยันต์ขนาดเท่าฝ่ามือที่เปล่งแสงอบอุ่นก็ปรากฏออกมา

แสงทรงกลดหลากสีหมุนวนอยู่บนตัวยันต์ ขณะที่ลำแสงค่อยๆ หมุนวนในแต่ละรอบ แสงทรงกลดจะหดตัวลงราวกับมีชีวิต

หลิ่วหมิงหดรูม่านตาจ้องมองยันต์ และค่อยๆ ออกแรงที่มือ จากนั้นยันต์ก็ถูกขยี้จนแตกกระจาย ทันใดนั้น คลื่นพลังจิตอันแข็งแกร่งก็หมุนวนอยู่เหนือค่ายกล มันหมุนวนตามลำแสงหลากสีอย่างรวดเร็ว