ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 440

novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF
หน้าหลัก

ค้นหานิยาย

ompujang003
จันทร์
อังคาร
พุธ
พฤหัสบดี
ศุกร์
เสาร์
อาทิตย์
ทุกวัน
จบแล้ว
USER SETTINGS
LOGOUT
จันทร์

อังคาร

พุธ

พฤหัสบดี

ศุกร์

เสาร์

อาทิตย์

ทุกวัน

จบแล้ว

Hi, ompujang003

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 440 แยกย้ายดำเนินการ
ตอนที่ 440 แยกย้ายดำเนินการ
โดย
Ink Stone_Fantasy
หลังจากหลิ่วหมิงและคนอื่นๆ จากไปแล้ว พริบตาเดียวในห้องโถงใหญ่ก็เหลือแค่เฟิงจ้าน รองประมุขพรรคทั้งสอง และบุตรสาวของเฟิงจ้านกับชายชุดดำเท่านั้น

“ไฉ่เอ๋อร์ เจ้ากับคุณชายเว่ยเดินทางมานานคงเหนื่อยมากแล้ว ไปพักผ่อนก่อนเถอะ” เฟิงจ้านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวกับทั้งสอง

หญิงสาวตอบรับเบาๆ “ทราบ!” ส่วนชายชุดดำก็ไม่มีข้อโต้แย้งแต่อย่างใด

พริบตาเดียว ในห้องโถงใหญ่ก็เหลือแค่เฟิงจ้านกับรองประมุขทั้งสองเท่านั้น

ทั้งสามหารือเรื่องในพรรคกันเล็กน้อย แต่เรื่องเดิมพันการต่อสู้กับพันธมิตรจินอวี้ เฟิงจ้านกลับไม่พูดถึงเลย

แม้รองประมุขพรรคทั้งสองจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่กลับไม่พูดอะไรมาก

ครึ่งชั่วยามผ่านไป เมื่อพูดคุยกันพอประมาณแล้ว เฟิงจ้านก็ลุกขึ้นมาส่งแขก และรองประมุขทั้งสองก็เตรียมจะกล่าวลาเช่นกัน แต่ทันใดนั้นประมุขพรรคฉางเฟิงกลับกล่าวออกมาอย่างราบเรียบ

“ใช่สิ! การเดินทางลับเมื่อหลายปีก่อน ข้าเคยพบผู้แข็งแกร่งระดับผลึกท่านหนึ่ง ถูกยอดฝีมือระดับของเหลวหลายคนโจมตีบริเวณผาลืมมังกร โชคดีที่เขาใช้ท่าไม้ตายบางอย่างรักษาชีวิตไว้ได้ ถึงรอดมาได้อย่างปลอดภัย และหนีเข้าไปในแผ่นดินจงเทียน”

รองประมุขพรรคทั้งสองมองหน้ากันอย่างอดไม่ได้ ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้ว่าประมุขกำลังหมายถึงอะไร

“แต่ว่ามีเรื่องร้ายย่อมมีเรื่องดี ข้ากลับบังเอิญโชคดีหาไฉ่เอ๋อร์เจอในแผ่นดินจงเทียน คงเป็นเจตนารมณ์ของสวรรคในท่ามกลางความมืดมิด เอาล่ะ! เรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะ ท่านทั้งสองก็ไปพักผ่อนเถอะ เรื่องภายในพรรคพวกเรายังต้องร่วมมือร่วมใจกัน” เฟิงจ้านหัวเราะและกล่าวออกมาอย่างไม่ใส่ใจ

รองประมุขทั้งสองได้ยินเช่นนี้ ก็มีสีหน้าผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นพวกเขาก็ขานรับแล้วถอยออกไป

เมื่อทั้งสองเดินออกไปไกลแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเฟิงจ้านถึงค่อยๆ หายไป ถ้วยชาในมือถูกวางลงบนโต๊ะอย่างรุนแรง

ไม่นาน!

ภายในห้องโถงเล็กๆ แห่งหนึ่งที่อยู่ด้านหลังห้องโถงใหญ่ เฟิงจ้านเปลี่ยนมาสวมชุดสีขาว และกำลังนั่งอยู่ในนั้น บุตรสาวของเขากับชายหนุ่มชุดดำ ก็นั่งอยู่ทั้งสองข้างของเขา

ขณะนี้เฟิงไฉ่ได้เปลี่ยนมาสวมชุดสีสันสดใส ยิ่งทำให้ดูงดงามมากขึ้นกว่าเดิม

ในห้องมีแค่พวกเขาสามคนเท่านั้น หญิงรับใช้ได้ออกไปนานแล้ว

เฟิงจ้านจิบชาไปด้วย เล่าอะไรบางอย่างให้ทั้งสองฟังไปด้วย

“เช่นนี้ก็หมายความว่า ท่านพ่อสงสัยว่าผู้ที่ลอบโจมตีผู้แข็งแกร่งระดับผลึกของท่านคือประมุขพันธมิตรจินอวี้?” หญิงสาวกล่าวด้วยความโกรธแค้น

“ฮึ! ถ้าไม่ใช่จิ้งจอกเฒ่าผู้นี้ จะเป็นใครไปได้! ค่ายกลที่คนเหล่านั้นจัดวางไว้ เป็นค่ายกลกับดักคลื่นวารีของหอเทียนเซียง มันเป็นฝีมือของพ่อบ้านเจ้าเฒ่าตู๋กูอวี้ ไหนเลยข้าจะดูไม่ออก พรรคฉางเฟิงกับพันธมิตรจินอวี้เป็นศัตรูกันมานานขนาดนี้ ถ้าพวกเขาอยากจะจัดการข้าก็เป็นเรื่องธรรมดา หากมีโอกาสข้าก็จะไม่พลาดอย่างแน่นอน” เฟิงจ้านทำเสียงฮึดฮัดก่อนกล่าวออกมา

“แต่ดูจากที่ท่านพ่อเล่ามา ที่ท่านออกไปในครั้งนั้นก็เพราะเรื่องสำคัญ จึงไม่ได้พูดเรื่องนี้กับคนนอก นอกจากรองประมุขพรรคทั้งสองแล้ว ก็มีคนในพรรครู้แค่ไม่กี่คน” หญิงสาวกล่าวราวกับคิดอะไรอยู่

ดวงตาเฟิงจ้านเป็นประกายเยือกเย็น และค่อยๆ กล่าวออกมา “ไม่ผิด! เรื่องนี้ข้าเคยพูดกับรองประมุขทั้งสองเท่านั้น……”

“ความหมายของผู้อาวุโสเฟิงก็คือ หนึ่งในสองคนนั้น จะต้องมีคนใดคนหนึ่งสมคบคิดกับคนนอก และวางแผนมิดีมิร้ายกับพรรคของท่าน?” ชายหนุ่มชุดดำพูดแทรกเข้ามาในฉับพลัน

“คุณชายเว่ยสมกับเป็นศิษย์อัจฉริยะที่มาจากนิกายใหญ่ ถึงได้มีความคิดละเอียดรอบคอบยิ่งนัก และมีความรอบรู้เป็นอย่างมาก แต่เรื่องนี้ข้ายังไม่มีหลักฐาน คงได้แต่ปล่อยวางไปก่อน” เฟิงจ้านได้ยินก็หัวเราะออกมา

“ผู้อาวุโสเฟิงชมเกินไปแล้ว” ชายหนุ่มชุดดำกล่าวเช่นนี้ แต่ใบหน้าของเขากลับแสดงความพอใจเป็นอย่างมาก

“นอกจากนี้ เรื่องเดิมพันการต่อสู้ของพรรคเรากับพันธมิตรจินอวี้ อาจต้องให้คุณชายเว่ยยื่นมือเข้าช่วยเล็กน้อย” เฟิงจ้านเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ขณะเดียวก็หันไปส่งสายตาเป็นนัยให้กับเฟิงไฉ่

“ท่านพ่อวางใจเถิด! ศิษย์พี่เว่ยเป็นศิษย์ในสาขาของนิกายใหญ่ ไม่เพียงแต่มีพลังเวทหนาแน่น บนตัวยังมีอาวุธจิตวิญญาณระดับสุดยอดหลายชิ้นที่ผู้อาวุโสสาขามอบให้ สามารถรับมือกับคนของพันธมิตรจินอวี้ได้อย่างง่ายดาย” เฟิงไฉ่มองไปยังชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม ดวงตาทั้งคู่สวยหยาดเยิ้มราวกับสนิทสนมเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มชุดดำมองดูจนรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา เขายืดอกแล้วกล่าวด้วยความมั่นใจ

“ผู้อาวุโสเฟิงโปรดวางใจ นี่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น มอบให้ข้าเว่ยจ้งจัดการเถอะ!”

“ดี! ดี! ถ้าอย่างนั้นต้องรบกวนคุณชายเว่ยแล้ว! วันนี้คุณชายก็เหนื่อยมามาก ไปพักผ่อนก่อนเถอะ” เฟิงจ้านเห็นชายหนุ่มตอบรับเช่นนี้ ดวงตาทั้งคู่ก็เป็นประกาย และตบมือหัวเราะเป็นการใหญ่