ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 450

สรุปบท ตอนที่ 450: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา

ตอนที่ 450 – ตอนที่ต้องอ่านของ ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา

ตอนนี้ของ ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายกำลังภายในทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 450 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 450 ผู้ได้รับคัดเลือก
ตอนที่ 450 ผู้ได้รับคัดเลือก
โดย
Ink Stone_Fantasy
กฎการคัดเลือกนั้นง่ายมาก ก่อนอื่นให้ผู้เข้าร่วมคัดเลือกทำการประลอง ผู้ชนะยืนอยู่บนสังเวียน ผู้แพ้ให้ลงจากสังเวียนไป

สุดท้ายแล้วผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยืนรออยู่บนสังเวียนหนึ่งก้านธูป หากยังไม่มีใครกล้าท้าสู้ ก็จะได้เป็นตัวแทนไปเดิมพันการต่อสู้กับพันธมิตรจินอวี้

เฟิงจ้านเป็นคนควบคุมการประลองคัดเลือกเอง หลังจากพูดกฎไปหนึ่งรอบแล้ว ก็ขอให้ทุกคนให้ความสำคัญกับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ อย่าได้ทำการเข่นฆ่าเป็นอันขาด จากนั้นก็พาเฟิงไฉ่กับเว่ยจ้งไปยังแท่นสูงขนาดเล็กที่อยู่ไม่ไกล เพื่อทำการรับชมการต่อสู้ และประกาศให้เริ่มการประลองได้

พอสิ้นเสียงประกาศไม่นาน ก็มีคนสี่คนแบ่งเป็นสองกลุ่ม เหาะขึ้นบนสังเวียนอย่างรวดเร็ว และทำการต่อสู้ทันที

และบริเวณรอบๆ สังเวียน ย่อมมีคนกระตุ้นค่ายกลที่ได้จัดวางไว้แต่แรกแล้ว ทันใดนั้นม่านแสงสีขาวก็ปรากฏออกมาเป็นชั้นๆ และปกคลุมสังเวียนทั้งสองไว้

ฝูงชนที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ แม้จะไม่เบียดเสียห้อมล้อมสังเวียนจนแน่นขนัดเหมือนคนธรรมดา แต่ก็พากันมองมาจากที่ไกลๆ ด้วยสีหน้าตื่นเต้น

ไม่นานก็มีเสียงดังกึกก้องมาจากแท่นสังเวียนทั้งสอง จากนั้นก็ปรากฏผลแพ้ชนะออกมา และย่อมมีคนขึ้นไปท้าสู้บนแท่นสังเวียนต่อ

หลิ่วหมิงกับซินหยวนไม่ได้รีบร้อนลงมือ พวกเขาเพียงแค่มองดูการประลองบนแท่นสังเวียนที่อยู่ไกลๆ

“แขกในพรรคที่อยู่ระดับของเหลวขั้นกลางขึ้นไปมีทั้งหมดยี่สิบแปดคน และผู้ดูแลสาขาของพรรคมีสิบคน คงจะมีการฝึกฝนระดับของเหลวขั้นกลางทั้งหมด ขณะนี้พลังแกนกลางในพรรค คงจะมารวมตัวกันที่นี่แปดถึงเก้าในสิบส่วน” ซินหยวนมองดูคู่ต่อสู้บนแท่นสังเวียน และค่อยๆ กล่าวออกมา

“อ๋อ! คนเหล่านั้นต่างก็มาเข้าร่วมการประลองหรือ?” พอหลิ่วหมิงได้ยินก็ถามอย่างไม่ใส่ใจ

พูดถึงความเข้าใจในพรรคฉางเฟิง หลิ่วหมิงย่อมเทียบกับซินหยวนที่เข้าสังคมเก่งไม่ได้

“มันกลับไม่ใช่อย่างนั้น จากที่ข้าสอบถามมา การประลองในครั้งนี้รวมข้ากับเจ้าแล้ว ก็มีทั้งหมดแค่สิบแปดคน ส่วนคนอื่นๆ ต่างก็มาร่วมชมความสนุกสนานเท่านั้น” ซินหยวนกวาดสายตาดูกลุ่มคนที่อยู่ข้างๆ แล้วหัวเราะก่อนกล่าวออกมา

……

ครึ่งวันผ่านไป

ขณะนี้การต่อสู้บนแท่นสังเวียนทั้งสองกลับดุเดือดกว่าก่อนหน้านั้นไม่น้อย

บนแท่นสังเวียนแห่งหนึ่ง หลิ่วหมิงกำลังถือกระบี่จิตวิญญาณสีเงินต่อสู้กับนักพรตวัยกลางคนที่ชุดคลุมสีเทาผู้หนึ่ง

แม้นักพรตชุดคลุมสีเทาผู้นี้จะมีการฝึกฝนระดับเดียวกับหลิ่วหมิง แต่พอหอกยาวสีเลือดในมือเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่ครู่หนึ่ง มันก็กลายเป็นอสรพิษโลหิตสีแดง และอ้าปากพ่นลำแสงสีแดงออกมา วิชาที่เขาฝึกฝนดูอำมหิตมาก คิดไม่ถึงว่าจะทำให้หลิ่วหมิงมือไม้ยุ่งเป็นพัลวันอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

แต่พอนักพรตชุดคลุมสีเทาวางมือลง แสงสีแดงก็เปล่งประกายออกมา หัวหอกกลายเป็นอสรพิษยักษ์ที่ยาวหลายจั้งพุ่งเข้าหาหลิ่วหมิง แต่กลิ่นคาวเลือดโชยเข้าถึงก่อน

เมื่อหลิ่วหมิงได้กลิ่นของมัน ก็รู้สึกจิตใจว้าวุ่น และหน้ามืดตาลายอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เขาทำเสียงฮึดฮัด และกระตุ้นพลังจิตอันแข็งแกร่งทันที จากนั้นความรู้สึกผิดปกติก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

พอสะบัดข้อมือ กระบี่จิตวิญญาณสีเงินในมือก็ส่งเสียงดังกังวาน และกลายเป็นเงากระบี่ต้านทานอยู่ตรงหน้า

“เต้ง!” เงาร่างอสรพิษโลหิตกับเงากระบี่สีเงินหายไปพร้อมกัน และหัวหอกสีเลือดก็ถูกหลิ่วหมิงคว้าเอาไว้ได้

นักพรตชุดคลุมสีเทาเผยสีหน้าประหลาดใจออกมา เขากระตุกแขนทั้งสองในฉับพลัน เพื่อดึงหอกยาวออกจากฝ่ามือของฝ่ายตรงข้าม แต่อาวุธชิ้นนี้ไม่อาจเคลื่อนไหวได้เลยแม้แต่น้อย

พอหลิ่วหมิงสะบัดข้อมือข้างหนึ่ง พลังมหาศาลก็พรั่งพรูออกไป ทำให้นักพรตชุดคลุมสีเทาล่าถอยออกไปหลายจั้ง

และในขณะเดียวกัน พอกระบี่ในมือหลิ่วหมิงเปล่งแสงสีเงินออกมา มันก็ถูกเขวี้ยงออกไปจนกลายเป็นสายรุ้งสีเงินฟันใส่ฝ่ายตรงข้าม

นักพรตชุดคลุมสีเทาเพิ่งจะตั้งหลักได้ ก็รู้สึกว่ามีแสงสีเงินสว่างวาบตรงหน้า ขณะที่กำลังรู้สึกตกใจนั้น อักขระสีเลือดจำนวนมากก็ลอยออกจากหอกยาวในมือ หลังจากหมุนติ้วๆ รวมตัวกันแล้ว มันก็กลายเป็น โล่แสงโลหิตต้านทานอยู่ตรงหน้า

“เต๊ง!”

โล่กลมๆ สั่นสะท้านในทันที แสงโลหิตสว่างขึ้นมา หลังจากกระพริบหายไปแล้ว ก็มีรูกระบี่ปรากฏอยู่ตรงกลาง

นักพรตชุดคลุมสีเทารู้สึกเย็นที่แก้ม แสงสีเงินลำหนึ่งกระพริบผ่านด้านข้างไป ปราณแกร่งที่คุ้มตัวอยู่แตกสลายภายในพริบตา จนไม่อาจต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย

จากนั้นเสียงกระบี่ก็ดังมาจากด้านหลัง!

นักพรตหันกลับไปทันที แต่จะเห็นว่าสายรุ้งสีเงินแฉลบไปตามพื้นสังเวียนอย่างไร้สุ้มเสียง จนทิ้งรอยกระบี่ลึกที่ยาวสิบกว่าจั้งไว้

เหงื่อเย็นไหลนองเต็มหลังของเขาในทันที!

มาถึงตอนนี้ ไหนเลยเขาจะไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามยั้งมือให้แล้ว มิเช่นนั้นเพียงแค่แสงกระบี่เมื่อครู่โดนตัวเขาเพียงเล็กน้อย เกรงว่าวันนี้คงต้องเสียชีวิต ณ ที่นี้แล้ว

“วิชาขี่กระบี่ของสหายหลิ่วยอดเยี่ยมมาก ข้าน้อยมิอาจเทียบได้” นักพรตวัยกลางคนกุมมือให้ จากนั้นก็เก็บหอกโลหิตและหมุนตัวเดินลงสังเวียนไป

หลิ่วหมิงก็กล่าวอย่างนุ่มนวล “ท่านออมมือแล้ว!” จากนั้นก็เก็บกระบี่บินกลับมา ขณะเดียวกันก็กวาดสายตามองลงด้านล่าง

“หลิ่วหมิง แขกระดับสูง ชนะ!”

เฟิงจ้านที่อยู่บนแท่นสูงเห็นเช่นนี้ ก็ประกาศออกมาอย่างราบเรียบ ประจักษ์ชัดว่าแม้วิชาขี่กระบี่ของหลิ่วหมิงจะน่าตกใจ แต่ก็ยังไม่เข้าตาผู้แข็งแกร่งระดับผลึกผู้นี้

“หลิ่วหมิงผู้นี้เป็นใครกันแน่ แม้แต่ผู้ดูแลหลี่ก็ยังพ่ายแพ้ให้ ในพรรคนี้เขาเป็นผู้แข็งแกร่งรองมาจากรองประมุขพรรคทั้งสองเท่านั้นนะ”

“ข้าว่าเป็นเพราะผู้ดูแลหลี่ยังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดมากกว่า”

“พวกเจ้าจะรู้อะไร เดิมทีการฝึกฝนกระบี่ก็เป็นเรื่องยากมากแล้ว การท้าสู้เหนือขั้นยิ่งเป็นเรื่องธรรมดามาก”

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้”

เฟิงจ้านไม่ได้ตอบนางโดยตรง เพียงแค่ค่อยๆ พยักหน้าเท่านั้น

พอศิษย์นิกายห้าวิญญาณอย่างเว่ยจ้งได้ยินเฟิงไฉ่กล่าวเช่นนี้ ก็ทำเสียงฮึดฮัดอย่างอดไม่ได้ และแสดงแววตาดูถูกเหยียดหยามออกมา

หลิ่วหมิงกับซินหยวน คนหนึ่งอาศัยพลังมหาศาล อีกคนหนึ่งใช้วิชาขี่กระบี่จนไม่มีคนกล้าขึ้นแท่นสังเวียนเป็นเวลานาน

จนเมื่อเวลาหนึ่งก้านธูปใกล้จะมาถึง ถึงมีคนขึ้นไปท้าประลองด้วยความไม่พอใจ แต่ยังคงถูกทั้งสองโจมตีจนพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย

ครึ่งชั่วยามผ่านไป ในที่สุดก็ไม่มีใครกล้าขึ้นไปท้าประลอง

“ดี! ดีมาก! คิดไม่ถึงว่าสหายทั้งสองที่เพิ่งเข้าพรรคมาใหม่ จะคมในฝักเช่นนี้ บวกกับมีคุณชายเว่ยคอยช่วยด้วยล่ะก็ คิดว่าครั้งนี้พรรคของเราคงจะชนะพันธมิตรจินอวี้อย่างไม่ต้องสงสัย พอถึงเวลานั้นคงต้องเพิ่งสหายทั้งสองแล้ว” เฟิงจ้านกวาดสายตามองดูผู้คนทั้งหมด หลังจากนั้นก็กล่าวชมเชยหลิ่วหมิงกับซินหยวนด้วยรอยยิ้ม

“ท่านประมุขชมเกินไป พวกข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถ” หลิ่วหมิงคุมมือคารวะเฟิงจ้านอยู่บนแท่นสังเวียน และกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ซินหยวนที่ยืนอยู่บนแท่นสังเวียนอีกแห่งก็กล่าวด้วยความเกรงใจไปสองสามประโยค

”ฮ่าๆ! ท่านทั้งสองถ่อมตัวเกินไปแล้ว รอได้ชัยชนะจากเดิมพันการต่อสู้แล้ว พรรคเราจะจัดงานเฉลิมฉลองอย่างแน่นอน”

เฟิงจ้านหัวเราะฮ่าๆ แล้วกล่าวออกมา ขณะเดียวกันก็ยกมือขึ้น เพื่อบ่งบอกว่าให้ฝูงชนเงียบ จากนั้นก็ประกาศออกมา

“ตอนนี้ข้าขอประกาศว่า ตัวแทนสามคนของพรรคฉางเฟิงที่จะเข้าร่วมเดิมพันการต่อสู้ก็คือ คุณชายเว่ยจ้ง หลิ่วหมิง และซินหยวน”

พอกล่าวจบ แขกที่ปกติสนิทสนมกับซินหยวนก็พากันขึ้นมาแสดงความยินดี

“พี่ซิน พี่หลิ่ว ยินดีด้วย!” กวนอวี๋จ้องมองทั้งสองด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นธรรมชาติ

ครั้งนี้เขาก็ได้ลงชื่อเข้าร่วมประลองด้วย แต่น่าเสียดายที่ชนะแค่ครั้งเดียว จากนั้นก็ถูกชายฉกรรจ์ชุดเขียวผู้นั้นโจมตีจนพ่ายแพ้

พอคนอื่นๆ เห็นว่าการประลองจบลงแล้ว ก็คุยผูกไมตรีกับทั้งสองสองสามประโยค จากนั้นก็คารวะเฟิงจ้าน และพากันจากไปเป็นกลุ่มๆ

“หวังว่าแขกทั้งสองจะพักผ่อนให้มากๆ ในเวลาที่เหลือ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเดิมพันการต่อสู้ ในระหว่างเวลานี้ หากมีอะไรให้ข้าช่วยเหลือก็พูดออกมาได้เลย ทางพรรคจะพยายามจัดหามาให้” ขณะนี้เฟิงจ้าน เฟิงไฉ่ และเว่ยจ้งต่างก็ลงจากแท่นสูงมาอยู่ข้างๆ หลิ่วหมิงทั้งสองแล้ว และยังให้สัญญาด้วยความเบิกบานใจ

“พวกข้าจะไม่ทำให้ท่านประมุขผิดหวังอย่างแน่นอน”

หลิ่วหมิงและซินหยวนย่อมกล่าวขอบคุณออกมา ไม่นานก็ไปจากเกาะเล็กๆ แห่งนี้

…………………………………