ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 504

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 504
ตอนที่ 504 สามวิธีการ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ขณะเดียวกัน ภายในห้องลึกลับบางแห่งของนิกายยอดบริสุทธิ์ ที่อยู่ในหอที่มีม่านแสงปกคลุมอยู่

ผู้อาวุโสท่านหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกสีแดง เขากำลังชื่นชมเตาหลอมสีแดงที่ถืออยู่ในมือ มันคือเตาหลอมสามอัคคีที่หอดำเนินการนำกลับมาในก่อนหน้านั้น แต่ขนาดของมันเล็กกว่าเดิมสิบกว่าเท่า

ชุดสีแดงของผู้อาวุโสค่อนข้างเก่า ใบหน้าธรรมดา ผมสีดอกเลายุ่งเหยิงอยู่บนศีรษะ ดวงตาเป็นสีฟ้าอ่อนๆ และเปล่งแสงแปลกประหลาดออกมา

เขาจ้องมองของชิ้นนี้อยู่พักใหญ่ๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นมาในฉับพลัน และโยนเตาหลอมเล็กไปกลางอากาศ พอทำท่ามือด้วยมือเดียว และปล่อยพลังออกไป แสงสีแดงก็กระพริบหายไปในเตาหลอมเล็ก

ทันใดนั้น ลวดลายสีแดงก็เปล่งประกายบนผิวเตาหลอม ร่างของมันขยายใหญ่ขึ้นมา และหมุนตัวติ้วๆ กลางอากาศอยู่ไม่หยุด ไม่นานก็กลายเป็นเตาหลอมยักษ์ที่สูงสองสามจั้ง และหล่นลงมาเสียงดังโครม ขณะเดียวกัน คลื่นพลังจิตวิญญาณที่สั่นสะเทือนออกมา ก็หนาแน่นขึ้นเล็กน้อย และม้วนตัวออกไปทั่วทิศ

พอผู้อาวุโสโบกแขนเสื้อ ฝาเตาหลอมยักษ์ก็ค่อยๆ เปิดออกมา หมอกควันสีขาวพุ่งออกมาจากในนั้น

จากนั้นเขาก็พุ่งขึ้นด้านบน ดวงตาทั้งคู่หรี่ลง และจ้องมองเตาหลอมยักษ์ ทันใดนั้นเขาก็ต้องร้องอุทานออกมา

“ข้าจำได้ว่าตอนที่สมบัติชิ้นนี้ถูกขโมยไป คือตอนที่ศิษย์น้องจงใช้อยู่ และในนั้นยังมีโอสถเม็ดหนึ่งที่ยังปรุงไม่เสร็จ ซึ่งบ่มเพาะจิตวิญญาณอยู่ในนั้น ดูเหมือนจะเป็นการทดสอบโอสถบางอย่างตามตำราโอสถ คุณสมบัติของโอสถยังไม่คงที่ ว่าแต่โอสถนี้มีชื่อว่าอะไรนะ โอสถเลี้ยงกระบี่ หรือว่าโอสถต้านกระบี่? เฮ้อ…..อายุมากแล้ว ความจำไม่ค่อยดีเลย แต่ดูเหมือนมันจะมีผลต่อการฝึกฝนสายกระบี่มาก ดูเหมือนว่าพลังของศิษย์ทรยศผู้นั้น ไม่สามารถเปิดเตาหลอมนำโอสถออกมา หากไม่ใช่ว่าจิตวิญญาณที่บ่มเพาะล้มเหลว จึงทำให้โอสถนี้ถูกทำลายไปล่ะก็ คงเป็นเพราะบ่มเพาะจิตวิญญาณสำเร็จแล้ว มันจึงพุ่งออกจากเตาหลอมเอง และคงตกอยู่ในอบอ้าว ช่างเถอะ! เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ รอศิษย์น้องจงกลับถึงนิกายแล้วค่อยบอกเขาก็ได้ แต่ว่าตอนนี้สมบัติชิ้นนี้ว่างแล้ว ในที่สุดข้าก็สามารถใช้หลอมเจ้าสิ่งนั้นได้แล้ว” ผู้อาวุโสลูบผม และหัวเราะก่อนกล่าวออกมา

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พลิกฝ่ามือข้างหนึ่งขึ้นมา ขวดเล็กสีทองอร่ามใบหนึ่งปรากฏอยู่ในมือ บนนั้นยังมียันต์สีเงินแปะอยู่ผืนหนึ่ง

พอฝาขวดเปิดออก กลิ่นไอเหม็นคาวก็โชยออกมาทันที

เขาเทของเหลวสีเขียวลงไปในเตาหลอม และควักพืชสมุนไพรแปลกๆ จำนวนหนึ่งออกจากยันต์เก็บของบนเอว และโยนลงเตาหลอมพร้อมกัน หลังจากโบกแขนเสื้อเบาๆ ฝาเตาหลอมก็ค่อยๆ ปิดลง

ผู้อาวุโสลอยลงมาเบาๆ และเริ่มร่ายคาถาออกมา ขณะที่มือทั้งสองทำท่ามือ นิ้วทั้งสิบก็ดีดออกไปอย่างต่อเนื่อง พลังลึกลับพุ่งทะลักออกไป และค่อยๆ จมลงในเตาหลอมยักษ์

เตาหลอมยักษ์สั่นสะเทือนเบาๆ เปลวไฟสามสีตรงด้านล่างพุ่งขึ้นมาทันที จากนั้นเปลวไฟอันโชติช่วงก็ปกคลุมเตาหลอมยักษ์ไว้ เปลวไฟทั้งสามสีประสานกันไปมาไม่หยุด หลังจากมีแสงสามสีแวววาวหมุนวนอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เปลวไฟสามสีก็แบ่งออกไปสามชั้น ซึ่งได้แก่ชั้นนอก ชั้นกลาง และชั้นใน

พอเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ผู้อาวุโสถึงพยักหน้าด้วยความพอใจ จากนั้นก็หมุนตัวไปกลับบนเก้าอี้โยก และหลับตาพักผ่อนอีกครั้ง

……

เช้าวันที่สอง หลิ่วหมิงยังคงหลับอย่างเอาเป็นเอาตายในห้องนอน การเดินทางในแดนอบอ้าวทำให้เขาอ่อนล้าไม่น้อย จึงต้องพักผ่อนให้มากๆ

แต่ผู้ที่มีความรอบคอบระมัดระวังอย่างเขา ยังคงใช้พรสวรรค์หนึ่งจิตสองพลังปล่อยพลังจิตครึ่งหนึ่งไปดูสถานการณ์อยู่นอกถ้ำ

ทันใดนั้น แสงหลบหลีกสีเหลืองลำหนึ่งก็พุ่งเข้ามา พอแสงดับลงก็เผยให้เห็นรูปร่างของชายหนุ่มสวมชุดสีฟ้าที่มีอายุราวๆ ยี่สิบกว่าปี

จากนั้นก็มีเสียงราบเรียบดังขึ้นข้างหูหลิ่วหมิง “ข้าเป็นศิษย์หอคุมกฎ ตั้งใจมามอบแต้มคุณูปการ ศิษย์น้องอยู่ในถ้ำหรือไม่?”

หลิ่วหมิงได้ยินเช่นนี้ ก็ออกมาจากห้องนอนทันที ประตูถ้ำค่อยๆ เปิดออกมา หน้าประตูมีชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่

“ศิษย์น้องหลิ่ว ข้ามามอบแต้มคุณูปการให้เจ้า นำป้ายของเจ้าออกมาเถอะ!” ชายหนุ่มชุดฟ้ากวาดสายตาสังเกตดูหลิ่วหมิงทีหนึ่ง และเอ่ยปากออกมา

หลิ่วหมิงได้ยินก็หยิบป้ายออกมาจากเอว และยื่นให้อย่างไม่รีบร้อน

เมื่อชายหนุ่มชุดฟ้าโบกแขนเสื้อ พู่กันหยกด้ามหนึ่งก็ปรากฏออกมา พอแตะลงเบาๆ ก็มีแสงสีทองพุ่งออกจากปลายพู่กัน และกระพริบจมหายไปในแผ่นป้าย ทำให้มีแต้มคุณูปการบนป้ายเพิ่มมาอีกสามพันแต้ม

“ขอบคุณศิษย์พี่ผู้นี้มาก” หลิ่วหมิงรู้แต่แรกแล้วว่า การทำลายรังอัคคีจิตวิญญาณในครั้งนี้ จะมีแต้มคุณูปการให้อย่างแน่นอน แต่มันมากกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ สิ่งนี้ทำให้เขาคุมมือคารวะชายหนุ่มชุดฟ้าด้วยความดีใจ

“ศิษย์น้องหลิ่วไม่ต้องเกรงใจ ข้าเองก็ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับการแสดงฝีมือของศิษย์น้องหลิ่วในแดนอบอ้าวแล้ว” ดูเหมือนชายหนุ่มชุดฟ้าจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงกล่าวกับเขาด้วยรอยยิ้ม

หลิ่วหมิงรู้สึกตะลึงเล็กน้อย ดูท่าชายหนุ่มชุดฟ้าผู้นี้ คงไม่ใช่ศิษย์ธรรมดาทั่วไป แต่เขาก็รับแผ่นป้ายมาแขวนไว้บนเอวด้วยสีหน้าปกติ

ทั้งสองเพียงแค่พูดคุยไม่กี่ประโยค จากนั้นชายหนุ่มชุดฟ้าก็ประสานมือกล่าวลา พอเขาหมุนตัว ก็กลายเป็นแสงหลบหลีกสีเหลืองพุ่งไปยังเขาอีกลูก

“หอคุมกฎทำงานได้มีประสิทธิภาพสูงจริงๆ” หลิ่วหมิงมองไปยังทิศทางที่ชายหนุ่มชุดฟ้าพุ่งออกไป และพูดพึมพำออกมาหนึ่งประโยค จากนั้นก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในถ้ำ และประตูตรงด้านหลังก็ค่อยๆ ปิดลง

หลิ่วหมิงเดินไปเดินมาในห้องโถงใหญ่ภายในถ้ำ หลังจากดวงตาทั้งคู่เป็นประกายขึ้นมา เขาก็รีบเดินไปยังห้องลับทันที

……

สองเดือนต่อมา

มีไอดำลอยวนอยู่ในห้องลับภายในถ้ำที่พักของหลิ่วหมิง

มังกรหมอกดำกับพยัคฆ์หมอกดำที่ดูราวกับมีชีวิต กำลังหมุนวน และปรากฏขาดๆ หายๆ อยู่ท่ามกลางไอหมอกที่พวยพุ่ง

ท่ามกลางของทั้งสอง หลิ่วหมิงกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่เงียบๆ มือทั้งสองทำท่ามืออยู่ แสงสีดำจางๆ เปล่งประกายอยู่บนตัว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเข้าฌาน

ทันใดนั้น สีหน้าเขาก็พลันเปลี่ยนไป ดวงตาทั้งคู่เปิดออกมา ภายใต้เสียงมังกรร้องพยัคฆ์คำราม มังกรพยัคฆ์หมอกดำก็กลายเป็นกลุ่มไอสีดำจมเข้าไปในศีรษะของเขา