ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 771
โดย
Ink Stone_Fantasy
“เอ๋? ทั้งสองท่านคงเป็นสหายจากตระกูลโอวหยางสินะ! ได้ยินมานานแล้วว่าตระกูลโอวหยางมีวิชาลับสำหรับใช้ประสานกันวิชาหนึ่ง พลังไร้ขีดจำกัด วันนี้ได้เห็นแล้วสมคำร่ำลือจริงๆ” บุรุษชุดดำเห็นฉากนี้แรกสุดแค่นเสียงหยัน จากนั้นก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงเผยรอยยิ้มประสานมือเอ่ยกับสตรีทั้งสองในทันใด
หลิ่วหมิงที่อยู่ด้านข้างได้ยินเข้าสีหน้าก็เปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้เขาสังเกตว่าสตรีชุดม่วงคนนั้นคล้ายกับโอวหยางเชี่ยนที่พบในวังมายานภาหยกเมื่อตอนนั้นอยู่บ้าง ตอนนี้ได้ยินคำพูดของบุรุษชุดดำอีก คิดว่าในสิบมีแปดเก้าส่วนไม่ผิดแล้ว
“คุณชายมู่หรง ที่นี่คืองานแลกเปลี่ยน ไม่ใช่ตระกูลมู่หรงของท่าน เมื่อครู่สหายผู้นั้นถูกท่านทำร้ายเจ็บหนัก วารีเซียนสวรรค์นี้คิดว่าคงไม่มีผู้ใดกล้าแย่งชิงกับท่านอีกแล้ว ไยต้องบีบคั้นบังคับคน จะต้องเอาชีวิตเขาให้ได้จนถึงขั้นเกือบทำร้ายคนบริสุทธิ์เลยหรือ” สตรีชุดม่วงไม่ได้ตอบรับเรื่องฐานะของตน กลับแค่นเสียงเหอะแล้วเอ่ยเช่นนี้
“เซียนโอวหยางพูดถูกต้องที่สุด เมื่อครู่ข้าลงมือบุ่มบ่ามอยู่บ้างจริงๆ สหายท่านนี้ ตอนนี้มอบของชิ้นนี้ออกมาตามเงื่อนไขที่ข้าบอกไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?” บุรุษชุดดำหัวเราะ จากนั้นก็เคลื่อนสายตาไปยังชายวัยกลางคนชุดขาวที่สีหน้ายังคงซีดเผือดอยู่ผู้นั้นอีกหน
“ถ้าเช่นนั้น…ถ้าเช่นนั้นก็แลกตามที่สหายบอกก่อนหน้านี้” หลังได้เห็นพลังของบุรุษชุดดำแล้ว ชายวัยกลางคนชุดขาวไหนเลยยังกล้าพูดอีก เขาเอ่ยตอบด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย
“ตรงดี ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงเช่นนี้ เซียนทั้งสองขอตัวตรงนี้ หวังว่าในงานประตูสวรรค์ยังจะได้รับการสั่งสอนจากท่านทั้งสองอีก” บุรุษชุดดำหาวทีหนึ่งจากนั้นก็พาเซียนเฮยเฟิงรวมถึงชายวัยกลางคนชุดขาวผู้นั้นเดินไปทางห้องศิลาขนาดเล็กใกล้ๆ ห้องหนึ่ง
เวลานี้ชายหนุ่มธรรมดาผู้นั้นเคลื่อนย้ายจากไปพร้อมกับแสงวูบหนึ่งตรงค่ายกลนานแล้ว คนอื่นที่ล้อมมุงดูอยู่ใกล้ๆ เห็นความขัดแย้งจบลงแล้วก็แยกย้ายกันไปทันที
ตั้งแต่ต้นจนจบไม่เห็นคนของวังสวรรค์ออกหน้าเลย
หลิ่วหมิงเห็นสถานการณ์นี้ ตอนนี้ถึงเข้าใจอยู่บ้างว่าทำไมหลงเหยียนเฟยจะต้องลากตนมาที่นี่ให้ได้ ที่นี่แตกต่างจากงานแลกเปลี่ยนธรรมดาและโกลาหลเกินไปอยู่บ้างจริงๆ เกรงว่าเรื่องบังคับซื้อบังคับขายคงเกิดขึ้นไม่น้อยแน่นอน
ขณะที่หลิ่วหมิงครุ่นคิดพิจารณาอยู่ที่เดิมนั้น สตรีชุดเขียวไม่ไกลออกไปก็ดึงชายเสื้อของสตรีชุดม่วงพลางบ่นเสียงเบา
“เพราะพี่จะลงมือให้ได้ ตอนนี้ฐานะเลยเปิดเผย”
“ไม่เป็นไร พวกเราเองก็ไปกันเถอะ” หลังสตรีชุดม่วงเอ่ยราบเรียบประโยคหนึ่งแล้วก็หมุนตัวหายวับไปท่ามกลางฝูงชนพร้อมกับสตรีชุดเขียว
……
ในเวลาเดียวกับที่งานแลกเปลี่ยนดำเนินไป บนท้องฟ้าเหนือหุบเขาที่ถูกน้ำแข็งปกคลุมไปทั่วแห่งหนึ่งไม่ไกลจากหุบเขาชันของเขาหิมะ ลำแสงสีเงินเส้นหนึ่งกับลำแสงสีฟ้าเส้นหนึ่งกำลังเหาะไล่ตามกันไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้เองเงาดำสิบกว่าร่างฉับพลันก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าตั้งท่าล้อมเป็นครึ่งวงกลม พวกมันยกมือข้างหนึ่งขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ปล่อยไอปีศาจสีดำสายแล้วสายเล่าออกมา หลังไอหมอกหมุนวนเร็วรี่แล้วก็หยุดนิ่งกลางอากาศเชื่อมต่อกันกลายเป็นกำแพงหมอกสีดำสูงเจ็ดแปดจั้งผืนหนึ่ง ขวางลำแสงสีเงินเอาไว้อย่างนั้น
คนในลำแสงสีเงินปฏิกิริยาไวอย่างที่สุด ลำแสงหยุดชะงักแล้วดับหายไป เผยคนชุดสีเงินผู้หนึ่งข้างในออกมา หลัวเทียนเฉิงนั่นเอง!
ลำแสงสีฟ้าที่ตามติดอยู่ด้านหลังเขามาถึงก็หยุดลงเช่นกัน เผยชายหนุ่มชุดฟ้าผู้หนึ่งออกมา
“ท่านทั้งหลายเป็นผู้ใด ไยขวางทางพวกเราสองคน?” สายตาของหลัวเทียนเฉิงกวาดผ่านฝั่งตรงข้าม พบว่าคนเหล่านี้ทั้งหมดล้วนสวมชุดดำปิดบังใบหน้า ทั้งยังแผ่กลิ่นอายระดับผลึกขั้นปลาย เขาสีหน้าเคร่งขรึมตวาดถาม
ชายหนุ่มชุดฟ้าด้านข้างมาถึงข้างกายเขาก็มองไปยังคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความระแวงเช่นกัน
“เจ้า คือหลิ่วหมิงใช่ไหม?” บุรุษปิดหน้าที่มีรูปร่างสูงใหญ่กว่าผู้อื่นเล็กน้อยคนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้า สองตากวาดมองพิจารณาหลัวเทียนเฉิงตั้งแต่หัวจรดล่างแล้วเอ่ยปากถามอย่างรวดเร็ว
“ศิษย์พี่ ข้าเห็นกับตาตัวเองว่าคนผู้นี้สังหารเสือดาวหิมะตัวหนึ่งในทุ่งหิมะไม่นานก่อนหน้านี้ สิ่งที่ใช้ก็คือวิชามังกรพยัคฆ์ทมิฬนั่น ไม่ผิดแน่นอน ไยต้องเปลืองคำพูดกับเขา สังหารเขาแก้แค้นให้นายน้อยเสียเลย มอบศีรษะของเขาให้ผู้อาวุโส ถ้าผู้อาวุโสใหญ่พอใจอาจจะมอบรางวัลอะไรให้บ้าง” ในกำแพงหมอกหลังร่างเขา เสียงแหบสากเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ก็ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ลงมือเถอะ”
บุรุษปิดหน้าที่เป็นหัวหน้าได้ยินพลันพยักหน้า ในดวงตาเปล่งประกายจากนั้นยกมือทำสัญลักษณ์มือ บุรุษชุดดำที่ปิดหน้าสิบกว่าคนก็ยกมือขึ้นพร้อมกัน ฝ่ามือยักษ์สีดำที่แปลงมาจากไอปีศาจสายแล้วสายเล่าก่อร่างผุดออกมาจากในกำแพงหมอกสีดำสนิท กดทับไปหาหลัวเทียนเฉิงประหนึ่งเม็ดฝน
บุรุษที่เป็นหัวหน้ายิ่งไม่ลังเลสักนิดพลิกมือข้างหนึ่ง คว้าธงกระดูกสีดำขนาดใหญ่หนึ่งฉื่อกว่าๆ คันหนึ่งโยนออกไปกลางอากาศ หลังธงกระดูกหมุนคว้างรอบหนึ่ง ผีหน้าตาดุร้ายขนาดสิบกว่าจั้งตัวหนึ่งก็โผล่ออกมาจากข้างใน ปากพ่นเพลิงปราณสีเทาพุ่งเข้าใส่หลัวเทียนเฉิง
“คนของนิกายปีศาจลี้ลับไม่ประมาณกำลังตนจริงๆ ศิษย์น้อง เจ้ารออยู่ด้านข้าง ข้าคนเดียวก็จัดการได้แล้ว” หลัวเทียนเฉิงเห็นสถานการณ์นี้พลันโกรธจัด กระทั่งคำพูดอธิบายยังคร้านจะพูดมาก เขาส่งกระแสจิตหาชายหนุ่มชุดฟ้าด้านหลังอย่างรวดเร็ว หลังแขนสองข้างสะบัดทีหนึ่ง รอบกายปราณสีเงินพลันพลุ่งพล่านออกมา
ชายหนุ่มชุดฟ้าได้ยินร่างกายก็พุ่งถอยหลังหลบออกไปไกลๆ
ในเวลาเดียวกันนั้น ร่างของหลัวเทียนเฉิงพร่าเลือนกลายเป็นเงาสีเงินสายหนึ่ง ไม่ถอยกลับมุ่งรุกไปข้างหน้า หลังหลบหลีกอย่างพิสดารสองสามหนก็หลบฝ่ามือยักษ์สีดำระลอกแรกที่ประจันหน้ามาถึงได้
ครู่ต่อมาเสียงมังกรคำรามก้องฟ้าสายหนึ่งก็ดังขึ้น มังกรหมอกสีเงินยาวสามสิบจั้งสี่ตัวพุ่งเร็วรี่ออกมาจากหลังร่างเขา ชั่วพริบตาระหว่างที่คำรามก็โจมตีฝ่ามือยักษ์สีดำที่เหลืออยู่จนสลาย ทั้งยังประจันหน้าเข้าใส่เพลิงปราณสีเทาที่พ่นออกมาจากใบหน้าผีสีดำ
เสียง “ตู๊ม” ดังสนั่นขึ้นทีหนึ่ง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา