ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 788

ตอนที่ 788 กวาดเรียบ
“เหอะ มรดกประตูสวรรค์ไหนเลยจะเป็นสิ่งที่ผู้ไร้พลังเพ้อฝันถึงได้ พวกเจ้าคนธรรมดาเหล่านี้กระทั่งเศษแผ่นค่ายกลยังไม่มี ยังคิดจะกวนน้ำจับปลาที่นี่ รู้จักสถานการณ์ก็ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!” เมื่อบุรุษผมม่วงมองเห็นกลุ่มคนมากมายเข้าไปใกล้แท่นศิลาพลันตวาดเสียงเย็นชา

เสียงของเขาไม่ดัง ทว่าไม่ทราบใช้วิชาลับอันใดหรือไม่ ทุกคนจึงรู้สึกว่าเสียงพูดของเขาแหลมเสียดหูอย่างน่าประหลาด ทั้งในหูมีความรู้สึกเจ็บแปลบส่งออกมาเป็นพักๆ

หลิ่วหมิงกับคนของสี่ยอดนิกายใหญ่และแปดตระกูลใหญ่ที่เหลือส่วนใหญ่ หลังใบหน้าเผยสีหน้าประหลาดใจออกมาเล็กน้อยแล้วก็กลับมาเป็นปกติ ส่วนศิษย์นิกายเหล่านั้นที่เหลือฉับพลันกลับเผยสีหน้าเจ็บปวด คนสองคนที่พลังอ่อนแอถึงขั้นล้มลงกับพื้นเดี๋ยวนั้น จากนั้นกลิ้งบนพื้นไม่หยุด สองหูเลือดไหลริน ท่าทางทรมานอย่างยิ่ง

“มรดกในแดนลึกลับแห่งนี้ เหตุใดพวกเราสืบทอดไม่ได้ พวกเจ้าไม่ใช่แค่โชคดีนิดหน่อยหาเศษชิ้นส่วนที่เปิดทางไปสู่มรดกพบเท่านั้นหรือ” ชายฉกรรจ์สูงใหญ่กายห่มหนังเสือ ใบหน้าดุร้ายผู้หนึ่งหลังสะบัดศีรษะอย่างมึนงงแล้วก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจทันที

“ใช่แล้ว…” ชายหนุ่มรูปร่างเล็กเตี้ย คิ้วโจร ดวงตาดั่งหนูคนหนึ่งข้างกายคนผู้นี้ก็เอ่ยตามเสียงเบาเช่นกัน

บุรุษผมม่วงได้ยินพลันหน้าบึ้ง แสงรัศมีรอบร่างสว่างวูบหนึ่ง บนใบหน้าลวดลายจิตวิญญาณสีดำกับเขียวสองสีสลับกันสายแล้วสายเล่าพลันปรากฏขึ้นมาในบัดดล

นาทีต่อมาร่างเขาก็พร่าเลือนวูบหนึ่ง ฉับพลันปรากฏตัวหลังร่างชายฉกรรจ์ตัวสูงใหญ่ประหนึ่งภูตผี มือหนึ่งควักไปตรงหน้าอกรวดเร็วดุจดั่งสายฟ้าแลบ

ชายฉกรรจ์รูปร่างสูงใหญ่ยังตามไม่ทันว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ปราณแกร่งคุ้มร่างก็ส่งเสียงดังเปรี้ยงแล้วแตกกระจาย หน้าอกเย็นวูบหนึ่ง หัวใจที่ยังคงเต้นตุบๆ เลือดไหลโชกดวงหนึ่งก็ถูกควักออกมา

ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่ใบหน้าชะงักงัน ปากอ้าหุบอยู่หลายที แต่กลับไม่มีเสียงใดๆ ส่งออกมา ร่างกายล้มตึงกับพื้น

มือของบุรุษผมม่วงบีบแน่นทีหนึ่ง หัวใจที่ยังเต้นตุบๆ อยู่ก็ถูกบีบจนเป็นเนื้อแหลกเละ สายตาของเขาประหนึ่งน้ำแข็งกวาดมองผู้คนรอบด้าน ทันใดนั้นใบหน้าก็เผยความเหี้ยมโหดเอ่ยว่า

“คนที่อยู่ที่นี่หากคิดจะเข้าไปยังดินแดนแห่งมรดกก็จงรับหมัดของผู้แซ่หลี่ว์หนึ่งหมัดก่อน รับได้ก็เข้าไป รับไม่ได้ ฮ่ะฮ่ะ ถ้าเช่นนั้นก็ช่วยตัวเองนะ”

เพิ่งเอ่ยจบ บุรุษผมม่วงก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้น ปราณสีม่วงสายหนึ่งซัดออกมาโจมตีโซ่โชคชะตาบนศพของชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่จนแหลก ไอสีเทาสายแล้วสายเล่าทะลักออกมาโถมเข้าไปในโซ่หยกแวววาวในมือเขา

ชายหนุ่มร่างเตี้ยคิ้วโจรตาหนูผู้นั้นเห็นภาพนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาหมุนตัวกลายเป็นลำแสงสีน้ำตาลเส้นหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้าไปทันที

บุรุษผมม่วงไม่สนใจ เขาเพียงหัวเราะหยัน ร่างกายขยับไหววูบหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าเซวียผานที่อยู่ใกล้ที่สุด หลังแขนขยับทีหนึ่ง ปราณสีม่วงสายหนึ่งก็พันรอบแขน จากนั้นพลันกลายเป็นเงาหมัดสีม่วงเสมือนของจริงขนาดเท่าศีรษะหมัดหนึ่งโจมตีออกไป

เซวียผานสีหน้าตกตะลึง เขากำลังจะลงมือ ตรงหน้ากลับมีเงาคนขยับไหว บุรุษหน้าเหยี่ยวขวางอยู่เบื้องหน้าเขาแล้ว

คนผู้นี้เพียงไขว่สองมืออยู่หน้าร่าง เพลิงปราณสีเงินสองสายพลันซึมทะลุออกมาจากบนแขน ผนึกรวมตัวกันกลายเป็นม่านแสงสีเงินชั้นหนึ่งขวางอยู่ด้านหน้า

เสียงเปรี้ยงดังสนั่นทีหนึ่ง!

เงาหมัดสีม่วงแตะถูกม่านแสงสีเงินปุบพลันระเบิดแตกกระจุยกลายเป็นแสงสีม่วงดวงแล้วดวงเล่าสลายหายไป ส่วนม่านแสงสีเงินกลับเพียงสั่นไหวเล็กน้อยก็ฟื้นคืนดังเดิม

บุรุษผมม่วงเห็นภาพนี้กลับไม่หยุดสักนิด ร่างกายพร่าเลือนวูบหนึ่งอีกหนก็ปรากฏตัวเบื้องหน้าชายหนุ่มชุดแดงอีกคนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลดั่งภูตผี อัดหนึ่งหมัดประหนึ่งสายฟ้าแลบออกมาเช่นเดียวกัน

ผลปรากฏว่าบุรุษชุดแดงผู้นั้นกระทั่งการเคลื่อนไหวของบุรุษผมม่วงก็ยังมองเห็นไม่ชัด จึงถูกโจมตีหนักหน่วงปลิวออกไป ร่วงลงบนพื้นดินว่างเปล่าห่างไปหลายจั้งประหนึ่งถุงกระสอบขาดๆ หน้าอกปรากฏรูเลือดใหญ่รูหนึ่ง หัวใจด้านในแหลกป่นเป็นผง เลือดทะลักออกมาจากปากแผลไม่หยุด

ชายหนุ่มชุดแดงยังไม่ทันได้กรีดร้องก็หมดลมหายใจไปทันที

เห็นบุรุษผมม่วงลงมือสังหารอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้จริงๆ คนที่อยู่ในบริเวณนั้นซึ่งคิดว่าตนเองพลังไม่ถึงก็พากันหน้าถอดสี พวกเขาไหนเลยยังกล้ารั้งอยู่อีก ครู่เดียวแตกกระเจิง ชั่วพริบตาก็หนีไปเจ็ดแปดคน

บนใบหน้าของบุรุษชุดม่วงยังคงประดับรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมไว้ แต่ไม่ได้ไล่ตามคนที่หนีไปเหล่านั้น เขาเพียงดีดนิ้วทีหนึ่ง กระแสลมแรงสายหนึ่งพุ่งรวดเร็วออกมาโจมตีโซ่โชคชะตาบนมือของชายหนุ่มชุดแดงจนแหลก หลังดูดซับโชคชะตาครึ่งหนึ่งแล้ว ร่างกายถึงพร่าเลือนอีกหน ปรากฏตัวเบื้องหน้าสตรีชุดเขียวจากสำนักเฮ่าหราน

หญิงสาวประหนึ่งไม่เห็นการลงมืออันโหดร้ายก่อนหน้านี้ของบุรุษผมม่วง นางกลับยิ้มน้อยๆ ให้คนตรงหน้า ในดวงตางามพลันปรากฏเปลวเพลิงสีแดงฉานวูบไหววูบ

บุรุษผมม่วงเห็นสิ่งนี้สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังลังเลอยู่ชั่วครู่กลับไม่ลงมือโจมตี แต่ร่างกายพลิ้วหมุน ไม่รู้ทำอย่างไรไปปรากฏตัวเบื้องหน้าชายหนุ่มคิ้วหนาผิวดำขลับคนหนึ่ง โจมตีออกมาอีกหนึ่งหมัด

ชายหนุ่มคิ้วหนาเตรียมตัวอยู่ก่อนแล้ว แสงสีดำในมือส่องสว่างเรียกโล่สีดำแผ่นหนึ่งออกมาขวางเบื้องหน้าอย่างมั่นคง

เงาหมัดสีม่วงมาถึงพร้อมเสียงดังสนั่น ผิวโล่ส่องประกายวูบหนึ่งแต่ถูกเงาหมัดทะลวงผ่านไปตรงๆ

ชายหนุ่มคิ้วหนากรีดร้องทีหนึ่ง ร่างกายปลิวลอยออกไป ศีรษะแหลกกลายเป็นแตงโมเละ

บุรุษผมม่วงร่างกายไหววูบต่อเนื่องไปเช่นนี้ รวดเดียวก็โจมตีคนไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำสิ้นใจไปอีกสามสี่คน เวลานี้คนที่ยังกล้ารั้งอยู่ที่นี่ แทบทั้งหมดล้วนเป็นศิษย์นิกายใหญ่ต่างๆ

เวลานี้บุรุษผมม่วงกำลังหัวเราะลั่น ปรากฏตัวเบื้องหน้าชายหนุ่มรถเงินของนิกายเทียนกง

ชายหนุ่มรถเงินแค่นเสียงหยัน มือข้างหนึ่งสะบัด แสงสีน้ำเงินสายหนึ่งพุ่งเร็วรี่ออกมาจากในแขนเสื้อ มันเปล่งแสงวูบหนึ่งกลายเป็นหุ่นเต่ายักษ์สีน้ำเงินขนาดสองสามจั้งตัวหนึ่ง อักขระสีน้ำเงินดวงแล้วดวงเล่าบนหลังเดี๋ยวสว่างเดี๋ยวมืด พร้อมกันนั้นก็แผ่ปราณมหาศาลสายแล้วสายเล่าออกมาเลือนราง

บุรุษผมม่วงตะลึงเล็กน้อย เขาประเมินเต่ายักษ์ทีหนึ่งก็ไม่ลงมือโจมตีต่อ รอบร่างแสงสีม่วงม้วนออกมา ปรากฏตัวตรงหน้าชายหนุ่มชุดเทาหน้าตาวิตกกังวลคนต่อไป

แผ่นกลมสีเหลืองขุ่นแผ่นหนึ่งตรงหน้าอกของชายหนุ่มชุดเทาขยายจนมีขนาดหลายจั้งอยู่ก่อนแล้ว บนแผ่นกลมปรากฏลายแกะสลักสีน้ำตาลทองลายแล้วลายเล่า สภาพคล้ายคลึงกับโล่พสุธาในมือหลิ่วหมิงอย่างยิ่ง

เสียงเปรี้ยงหนักหน่วงดังขึ้น!