ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 802

เสียงผีร้องโหยหวนแหลมสูงดังเป็นระยะออกมาจากคุกมืดสีเงินไม่ขาด ฟังแล้วชวนให้คนรู้สึกขนลุก

หลังเสียงผีโหยหวนหายไปก็ได้ยินเสียงปึงดังสนั่นหลายหนอีกพักหนึ่ง

พร้อมกับเสียงดังสนั่นนี้ คุกมืดสีเงินยวงก็เริ่มสั่นไหวไม่หยุด แสงสว่างสีดำเหลืองทะลวงออกมามากขึ้นทุกที

หลัวเทียนเฉิงเห็นเช่นนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี มือทั้งสองข้างรีบร้อนใช้เคล็ดวิชาใส่คุกมืดสีเงินหมายเสริมความแกร่งให้คุกมืด

“เปรี้ยง” เสียงดังสนั่นสะเทือนฟ้าสะเทือนดินเสียงหนึ่งดังลอยมา!

เงาผีร้ายมหึมาตัวหนึ่งฉับพลันพุ่งแหวกกำแพงคุกมืดออกมาปรากฏตัวกลางท้องฟ้า

หลัวเทียนเฉิงถูกแรงสะท้อนจากที่คุกมืดถูกทำลาย ไม่เพียงกระอักเลือดคำหนึ่งดังพรูด สีหน้าฉับพลันก็ซีดขาวขึ้นไม่น้อย

หลิ่วหมิงใจสะท้าน เวลานี้บนลานหินเขียวคนผู้นั้นก็เรียกผีไม่ทราบนามตัวหนึ่งออกมาเช่นกัน เพียงแต่ยามนี้มองจากไกลๆ ถึงเห็นหน้าตาของมันกระจ่างชัดอย่างแท้จริง

บนศีรษะกลมใหญ่โตของเงาผีร้ายตัวนี้ไม่มีขนหรือเส้นผมใดๆ สัดส่วนไม่สมมาตรกับร่างกายอย่างที่สุด สองตาแดงก่ำขนาดเท่าโคมไฟจ้อมเขม็งที่หลัวเทียนเฉิง หลังร่างกายกำยำของมันยังมีหางสั้นหนายาวครึ่งจั้งเส้นหนึ่งติดอยู่ด้วย

ระหว่างที่ผีร้ายตัวนี้แหงนหน้ากู่ร้องเสียงประหลาดหลายครั้ง ปากกว้างสีแดงของมันก็อ้าหุบหลายหนสูดไอหมอกสีเงินที่อบอวลรอบด้านเข้าไปในปากจนหมด ภาพนี้ทำให้หลัวเทียนเฉิงกับหลิ่วหมิงที่อยู่ไกลออกไปล้วนพรั่นพรึง

เมื่อผีตัวนี้ดูดปราณหยินที่กระจายออกมาจากคุกมืดไป ร่างกายกับพละกำลังก็แข็งแกร่งขึ้นตามไม่น้อย ร่างกายฉับพลันยิ่งชัดเจนขึ้น

เงาผียิ้มเหี้ยมส่งเงากรงเล็บสีดำสนิทข้างหนึ่งเข้าใส่หลัวเทียนเฉิงในทันใด

หลังคุกมืดสีเงินถูกทำลาย หลัวเทียนเฉิงรู้สึกว่าเลือดลมปั่นป่วนไปวูบหนึ่ง ยามนี้เห็นเงาหมัดยักษ์สีดำสนิทข้างนี้จู่โจมมาจึงหน้าถอดสีอย่างห้ามไม่ได้ ได้แต่เรียกเกราะแสงสีเงินบางผืนหนึ่งตั้งขึ้นหน้าร่างอย่างฉุกละหุก

เสียงดัง “ปึง”

รอยกรงเล็บดำสนิทห้าสายโจมตีเกราะแสงสีเงินแตกสลายในทันใด จากนั้นโจมตีเข้าใส่กระดูกหน้าอกของเขาทันที

เสียง “แครก” ดังกังวาน!

ร่างกายของหลัวเทียนเฉิงประหนึ่งถุงกระสอบขาดๆ ลอยไปไกลและร่วงหล่นอย่างแรงตรงหน้าอกเห็นชัดว่ามีรอยกรงเล็บสีดำสนิทรอยหนึ่งเพิ่มขึ้นมา กระดูกหน้าอกไม่รู้ว่าแตกไปกี่ชิ้นแล้ว

หลัวเทียนเฉิงกัดฟันดิ้นรนลุกขึ้นมา เขาลูบหน้าอกเบาๆ พลางครางเสียงแผ่ว ปากก็กระอักน้ำลายปนเลือดออกมาคำหนึ่ง จากนั้นจึงเห็นมุมปากของเขาขมุบขมิบไปมา แสงสีเงินส่องสว่างหุ้มหน้าอกของเขาไว้

หลังแสงสว่างกระจายตัวไป บาดแผลบนร่างของเขาก็ฟื้นหายดีหมดสิ้น ทั้งร่างหายดีอีกครั้ง มีเพียงสีหน้าที่ซีดเผือดกว่าเดิมอยู่บ้าง

“เหอะ ต่อให้ร่างคงกระพันแล้วอย่างไร ดูสิว่าเจ้าจะฟื้นได้สักกี่หน!” บุรุษผมม่วงยิ้มเย็นชาจากนั้นยกมือข้างหนึ่งชี้กลางอากาศ เงาผีร้ายพลันคำราม สองเท้าลอยขึ้นพุ่งเข้าไปหาหลัวเทียนเฉิง

แม้มันดูเงอะงะแต่กลับเร็วอย่างน่าประหลาด จุดที่พุ่งผ่านทิ้งเงาเลือนรางสายแล้วสายเล่าไว้พร้อมกับชักพาอากาศให้สั่นสะเทือนบิดเบี้ยว

ยามนี้หลิ่วหมิงมองผ่านม่านแสงจากระยะไกลเช่นนี้ก็ยังสัมผัสได้เลือนรางว่าปราณของเงาผีร้ายมหึมาตัวนี้ไม่เป็นรองปีศาจอสูรระดับแก่นแท้ขั้นกลาง สีหน้าเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ครั้งก่อนยามบุรุษผมม่วงประมือกับเขา เงาผีร้ายที่ปล่อยออกมาไม่มีพลังระดับนี้ ดูท่าก่อนหน้านี้ยามประมือกับเขาอีกฝ่ายจะยังออมมืออยู่!

หลัวเทียนเฉิงพลิกมือเรียกยันต์สีทองกำหนึ่งออกมาขว้างไปกลางอากาศทันทีพร้อมกับที่ปากเริ่มท่องมนตร์

ยันต์สีทองสิบกว่าแผ่นบินวนอยู่กลางอากาศจากนั้นกลายเป็นไอหมอกจางๆ สีเหลืองทองก้อนหนึ่งแล้วผนึกรวมกันกลายเป็นเกราะหมอกปราณจิตวิญญาณสีทองบางๆ ชั้นหนึ่งเบื้องหน้าเขาอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันเขาก็พลิกมืออีกหนเรียกโอสถขวดหนึ่งออกมา ไม่พูดพร่ำแหงนหน้ากระดกอึกๆ เข้าไปในปากจนหมด

เขาเพิ่งทำทุกสิ่งนี้เสร็จ เจ้าผีก็ปรากฏตัวเบื้องหน้าเขาดั่งภูตพราย เงากรงเล็บแหลมคมตะปบเข้าใส่เกราะหมอกสีทอง

เสียง “ฉั้วะ” แสบแก้วหูดังขึ้น!

กรงเล็บแหลมคมทั้งคู่ของเงาผีประหนึ่งดาบคมกริบวาดผ่านเกราะหมอก กรีดผ่าเกราะหมอกปราณจิตวิญญาณสีทองอ่อนชั้นแล้วชั้นเล่าจนเผยร่างของหลัวเทียนเฉิงที่ถูกไอหมอกสีเงินยวงหุ้มอยู่ด้านใน

เสียง “ปึง” ดังสนั่น หลัวเทียนเฉิงหลบไม่ทัน ถูกโจมตีปลิวออกไปอีกครั้ง ทิ้งหมอกเลือดไว้กลางอากาศเป็นสาย เห็นชัดว่าพ่นออกมาจากปากของเขา

หลัวเทียนเฉิงกลางอากาศสีหน้าเปลี่ยนในฉับพลัน ตอนที่หางตาเหลือบเห็นผีตัวนั้นพุ่งเข้ามาใส่ตนต่อก็รีบพลิกมือเรียกวัตถุจิตวิญญาณสีเขียวม่วงก้อนหนึ่งออกมาขว้างไปหลังร่างทันที

แสงรัศมีสีเขียวม่วงฉายวูบหนึ่ง วัตถุจิตวิญญาณสีเขียวม่วงชิ้นนี้ก็พลันกางออก ขวางอยู่หน้าร่างหลัวเทียนเฉิงในทันใด

เสียง “ปึง” ดังขึ้นทีหนึ่ง!

เงาผีร้ายต่อยหนึ่งหมัดลงบนวัตถุจิตวิญญาณที่กางออกชิ้นนี้ชักพาให้อากาศรอบด้านสั่นสะท้านไปชั่ววูบ

ส่วนหลัวเทียนเฉิงอาศัยจังหวะนี้โฉบหนีออกจากขอบเขตการโจมตีของเงาผีร้ายอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งก็กวักเรียกวัตถุจิตวิญญาณสีเขียวม่วงที่ต่อกรกับเงาผีร้ายอยู่กลับมา

วัตถุชิ้นนี้เป็นอาวุธจิตวิญญาณรูปร่มที่ส่องแสงรัศมีสีเขียวม่วงทั้งคัน