ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 807

ตอนที่ 807 ถูกขัง
หลังศิษย์อัปลักษณ์ของนิกายปีศาจลี้ลับถูกหนวดเนื้อมากมายล้อมโจมตีหลายต่อหลายครั้ง ในที่สุดเขาก็กดโทสะในหัวใจไม่ไหว หลังคำรามเกรี้ยวกราดคำหนึ่งปราณสีดำทั่วร่างก็พลุ่งพล่านในทันที ฝ่ามือสองข้างพร่าเลือนวูบหนึ่งโจมตีออกไปเป็นเงาฝ่ามือเกี่ยวกวัดมองไม่ชัดแถบหนึ่งตบหนวดเนื้อสีเลือดใกล้ๆ กำจัดจนหมดสิ้นในชั่วพริบตา

ส่วนบุรุษหน้าเหยี่ยวซึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนท้องฟ้าไม่สูงนัก ดวงตาเปล่งประกายวูบวาบ เบื้องหน้าร่างกระจกหกเหลี่ยมบานหนึ่งหมุนวนอยู่หน้าร่างเขาไม่หยุด ลำแสงสีเงินสายแล้วสายเล่าพุ่งออกมาจากด้านในเป็นระยะ

จุดที่ลำแสงสีเงินกวาดผ่าน หนวดเนื้อสีเลือดแตะถูกปุบก็สลายไปในทันใด ไม่อาจทำอันใดบุรุษหน้าเหยี่ยวได้สักนิด

ใกล้ๆ กับบุรุษหน้าเหยี่ยว เซวียผานถือดาบสีขาวเล่มหนึ่งขยับร่างกายไม่หยุด เงาร่างเลือนรางสีขาวสายหนึ่งพาเงาดาบตวัดซ้ายขวาฟันเข้าใส่จุดที่หนวดเนื้อรวมตัวกันแน่นหนาอย่างเหิมเกริม

การกระทำของทั้งสามคนนี้ดึงความสนใจของคนที่เหลือทันที โอวหยางเชี่ยนขมวดคิ้วดกดำ นางกำลังคิดจะอ้าปากเอ่ยอะไรสักอย่าง สถานการณ์ที่ทุกคนไม่ทันป้องกันก็บังเกิดขึ้น!

มิติทั้งหมดสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นอย่างกะทันหัน ทันใดนั้นแรงสั่นสะเทือนรุนแรงสายหนึ่งก็ส่งมาอย่างไม่มีที่มา

พริบตานั้นที่ร่างกายของทุกคนโซเซไม่มั่นคง หนวดเนื้อยักษ์ที่หนากว่าก่อนหน้านี้หลายเท่าหลายร้อยเส้นก็ทะลวงออกมารอบตัวพวกเขาในเวลาเดียวกัน พวกมันกระหวัดพันกันกลางอากาศเกิดเป็นดอกไม้กินคนดอกแล้วดอกเล่ารวบตัวทุกคนที่ไม่ทันระวังเข้าไปทั้งหมดแล้วกระชากลงไปใต้ผืนดินที่ขยับยุกยิกเบื้องล่างอย่างรวดเร็ว

หลิ่วหมิงรู้สึกว่าฟ้าดินพลิกตลบพร้อมกันนั้นกลิ่นเหม็นน่ารังเกียจก็โถมเข้าใส่ใบหน้า เขาพบว่าตนเองถูกหนวดเนื้อหลายสิบเส้นขังไว้ในมิติสีเลือดขนาดเพียงสี่ห้าจั้งแห่งหนึ่ง

เขาไม่พูดพร่ำเหวี่ยงแขนข้างหนึ่งออกมาทันที เงาหมัดสีดำเรืองรองข้างหนึ่งโจมตีกำแพงเนื้อเบื้องหน้าอย่างหนักหน่วง

เสียง “ปัง” เบาๆ ดังขึ้นทีหนึ่ง กำแพงเนื้อสั่นเล็กน้อยแล้วดูดกลืนเงาหมัดทั้งหมดเข้าไป ไม่มีปฏิกิริยาแต่อย่างใด

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้คิ้วก็ขมวดเล็กน้อย มือข้างหนึ่งทำท่ามือกลางอก คมวายุสีน้ำเงินยาวหลายฉื่อสายหนึ่งก่อตัวขึ้น หลังนิ้วดีดเบาๆ ทีหนึ่งมันก็บินพุ่งเข้าใส่กำแพงเนื้อด้านข้าง

หลังเสียงแผ่วเบาสายหนึ่ง คมวายุยักษ์ก็ฟันลงบนกำแพงเนื้อ ทว่าฟันขาดลึกเพียงไม่กี่ชุ่นก็จมเข้าไป หลิ่วหมิงกระตุ้นเคล็ดวิชา คมวายุก็ส่งเสียงดังทีหนึ่งแตกออกเป็นแสงสีน้ำเงินดวงแล้วดวงเล่า

กำแพงเนื้อที่หนวดเนื้อเหล่านี้สร้างขึ้นมาจัดการยากกว่าหนวดเนื้อทีละเส้นๆ มากอย่างเห็นได้ชัด การโจมตีธรรมดาไม่อาจสะบั้นมันขาดได้สักนิด

หลิ่วหมิงอดไม่ได้สีหน้าถมึงทึงขึ้นมา

……

หลังบุรุษผมม่วงแห่งหอเป๋ยโต่วถูกขังอยู่ในกำแพงเนื้อกลับมีท่าทางไม่ใส่ใจ เขาเพียงสะบัดมือข้างหนึ่งอย่างสบายๆ คมดาบสีม่วงแถบหนึ่งก็ซัดออกมาฟันเข้าใส่กำแพงเนื้อแถบหนึ่งใกล้ๆ อย่างรุนแรง ผลปรากฏว่าฟันเข้าไปลึกไม่กี่ชุ่นเท่านั้นก็สลายหายไป

บุรุษผมม่วงเห็นเช่นนี้กลับหัวเราะ มือข้างหนึ่งตบถุงหล่อเลี้ยงวิญญาณที่ประณีตไม่ธรรมดาซึ่งส่องแสงสีแดงเป็นประกายใบหนึ่งข้างเอว

เสียง “ฟู่” ดังขึ้น แสงสีแดงสายหนึ่งม้วนออกมาจากข้างใน หลังก่อตัวหมุนวนอยู่หน้าร่างก็กลายเป็นแมงมุมสีเลือดสูงหนึ่งฉื่อกว่าตัวหนึ่ง

แมงมุมตัวนี้ทั้งร่างแดงก่ำประหนึ่งโลหิต แปดขาใสแวววาวประหนึ่งหยกไร้ตำหนิ

มันปรากฏตัวออกมาในมิติสีเลือดปุบก็เหวี่ยงขาหน้าสองข้างอย่างอดทนรอไม่ไหว ฟันเลือดเนื้อแถบหนึ่งบนกำแพงเนื้อออกมาอย่างง่ายดายแล้วโถมเข้าไปกัดกินอย่างบ้าคลั่งพลางส่งเสียงร้องดัง “ซือๆ” ออกมาเป็นระยะคล้ายชมชอบเลือดเนื้อเหล่านี้ยิ่งนัก

“เดิมทียังคิดหนักอยู่ว่าจะไปหาเลือดเนื้อมากมายเช่นนั้นมาเลี้ยงเจ้าได้อย่างไร วันนี้กลับได้มา ให้เจ้าอิ่มได้มื้อหนึ่งโดยไม่ต้องเปลืองแรงแล้ว” หลังบุรุษผมม่วงพึมพำคำหนึ่งก็นั่งขัดสมาธิอยู่ที่เดิมหลับตาทำสมาธิ

แมงมุมสีเลือดได้ยินก็กระโดดตึงตังเข้ากัดกินเลือดเนื้อบนพื้นอย่างสนุกสนาน จากนั้นกระโดดขึ้นมาเกาะแน่นตรงจุดหนึ่งบนกำแพงเนื้อ เริ่มกัดกินอย่างบ้าคลั่งกว่าเดิม

ปริมาณเลือดเนื้อที่แมงมุมกัดกินมากขึ้นเท่าไหร่ ขนาดตัวของมันก็ยิ่งขยายพรวดพราด สีก็ยิ่งแดงเป็นประกายขึ้นเช่นกัน

ในช่วงไม่กี่ลมหายใจสั้นๆ มันก็โตขึ้นจนตัวใหญ่ยักษ์เกือบหนึ่งจั้งกว่า ความต้องการเลือดเนื้อมีแต่จะเพิ่มขึ้นไม่มีลดลงประหนึ่งไม่มีวันกินอิ่ม ขาหน้าทั้งสองข้างยังคงควักเลือดเนื้อยัดเข้าปากกลืนกินอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดแม้สักนาที

ทว่ายิ่งร่างใหญ่ยักษ์ของแมลงปีศาจตัวนี้ใหญ่ขึ้น ปริมาณเลือดเนื้อที่กลืนลงไปแต่ละครั้งก็มากขึ้นจนก่อนหน้านี้เทียบไม่ติด กลืนลงไปคำหนึ่งเลือดเนื้อก็น้อยลงไปหลายชั่งในทันใด

แม้มิติเลือดเนื้อแห่งนี้จะซ่อมแซมประสานตัวเองไม่หยุด แต่ไม่ทันที่เลือดเนื้อเส้นแล้วเส้นเล่าจะประสานกันก็ถูกแมงมุมตัวนี้กลืนลงท้องอีกครั้ง ชั่วขณะกำแพงเนื้อตรงที่ถูกกัดกินค่อยๆ บางลง

……

ในเวลาเดียวกันนี้ในมิติเลือดเนื้อที่ค่อนข้างกว้างอีกแห่งหนึ่งเงาคนสีเหลืองที่สวมเสื้อผ้าเรียบง่ายประหนึ่งชาวนาร่างหนึ่งกำลังพลิกไปมาไม่หยุด พยายามหลบหลีกการโจมตีของหนวดเนื้อสีเลือดที่หวดมาถึงเส้นแล้วเส้นเล่าอย่างสุดกำลัง บนหน้าผากเหงื่อท่วม หอบหายใจแฮกๆ

คนผู้นี้ก็คือเผิงเยวี่ย ตอนนี้บนร่างเขาสวมชุดเกราะจักรกลพุ่งหนีไปพลาง เหวี่ยงกระบอกกลมสีแดงฉานหนาเท่าแขนสองท่อนปล่อยลำแสงสีแดงฉานเส้นแล้วเส้นเล่าฟาดฟันจุดหนึ่งของกำแพงเนื้อไม่หยุดไปพลาง

ทว่าลำแสงเหล่านี้กลับฟาดฟันขาดเพียงหนวดเนื้อที่ยื่นออกมาในมิติเป็นระยะเท่านั้น กำแพงเนื้อหนากลับฟันขาดได้เพียงส่วนหนึ่งก็พังทลายหายไป ทิ้งรอยขาดที่สมานได้ในพริบตาไว้

เวลานี้ชุดเกราะจักรกลบนร่างเขาเห็นชัดว่าถูกแสงสีเลือดชั้นหนึ่งกลืนกินแสงสีเงินที่แผ่ออกมาจากชุดเกราะเลือนรางไปแล้ว เทียบกับครั้งแรกนอกแดนมรดกแสงจิตวิญญาณเห็นชัดว่าหม่นหมองลงไปส่วนหนึ่ง

สองฝั่งของเขาหุ่นนักรบเกราะสีเหลืองห้าหกตัวกำลังถูกหนวดเนื้อสีเลือดหนาหลายเส้นรัดไว้แน่นหนา ตรงหน้าอกถูกควักเป็นรูขนาดเท่ากำปั้นรูแล้วรูเล่าอย่างเห็นได้ชัด แก่นบริสุทธิ์ด้านในไม่รู้ว่าถูกสิ่งใดทำลายจนแหลก