ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 879

“โอ๊ะ ศิษย์หลานหลิ่วนี่เอง ครั้งนี้ผ่านไปนานครึ่งค่อนปีเชียวนะถึงกลับมา” บุรุษวัยกลางคนสวมชุดสีเทาคนหนึ่งในห้องโถงใหญ่เห็นหลิ่วหมิงเดินเข้าประตูใหญ่มาก็หัวเราะฮ่าๆ เข้ามาต้อนรับทันที

แมวดาวสีขมิ้นบนหัวไหล่เขาเหลือบมองหลิ่วหมิงอย่างเกียจคร้านแล้วอ้าปากหาว

“ผู้อาวุโสเจียงมากพิธีไปแล้ว” หลิ่วหมิงยิ้มแล้วเอ่ยประโยคหนึ่ง หลังจากนั้นก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้น แสงสีดำสว่างกลางฝ่ามือ ห่อผ้าเปื้อนเลือดห่อหนึ่งปรากฏขึ้นมา

เมื่อสายตาของชายวัยกลางคนชุดเทากวาดผ่านห่อผ้าในมือ รอยยิ้มบนใบหน้าก็ยิ่งกว้าง เขายกมือข้างหนึ่งขึ้น แสงเรืองรองสีเทาพลันม้วนออกไปรับห่อผ้ามา

ท่าทีของคนผู้นี้เปลี่ยนไปจากครั้งแรกที่หลิ่วหมิงมาราวฟ้ากับดิน

แต่นี่ก็เป็นเรื่องสมควร ภายในสองปีหลิ่วหมิงสังหารผู้ฝึกฝนชั่วร้ายที่ถูกตั้งค่าหัวมาหลายปีไปถึงห้าหกคน จนชายวัยกลางคนชุดเทาในฐานะผู้อาวุโสที่ดูแลหอความเป็นความตายของสายในได้รับคำชื่นชมจากนิกายมาครั้งหนึ่งแล้ว

ในเวลานี้เองชายวัยกลางคนชุดเทาก็เปิดห่อผ้าในมือออก จึงเห็นว่าด้านในคือศีรษะโชกเลือดที่บนศีรษะล้านเลี่ยน มีรอยธูปจี้สองแถวคล้ายกับเป็นพระรูปหนึ่ง

“นี่…นี่มันหลวงจีนฉางจี้ภิกษุลามกแห่งเกาะเสี้ยนคงเขตหนานไห่! คนผู้นี้พลังบรรลุจุดสูงสุดของระดับแก่นแท้ขั้นกลางแล้ว เขาอาศัยอยู่ในเขตหนานไห่มานาน ไม่มีความชั่วใดไม่กระทำ เพราะมีนิสัยรอบคอบขี้ระแวง นิกายยอดบริสุทธิ์กับนิกายเทียนกงร่วมกันประกาศล่าตัวมาเกือบร้อยปีก็ไม่มีใครสังหารเขาได้มาตลอด ศิษย์หลานหลิ่วฝีมือดีจริงๆ!” ชายวัยกลางคนชุดเทาดวงตาเป็นประกายจากนั้นก็เอ่ยอย่างยินดียิ่ง

“คนผู้นี้เจ้าเล่ห์อย่างแท้จริง ข้าเสียเวลามากนักถึงบีบให้เขาจนมุมได้” หลิ่วหมิงเอ่ยนิ่งๆ

จะว่าไปแล้วที่สังหารหลวงจีนฉางจี้ผู้นี้สำเร็จได้เพราะวิชาอนธการค้นวิญญาณมีส่วนช่วยอย่างมาก เขาไล่สังหารคนผู้นี้มานานหลายเดือนเต็มๆ ถึงตามหาจนพบว่าคนผู้นี้ซ่อนตัวอยู่ในนิกายแห่งหนึ่งที่เขตหนานไห่

หนึ่งปีมานี้ผู้ฝึกฝนชั่วร้ายในรายชื่อความเป็นความตายแต่ละคนเหมือนจะรู้ข่าวจึงพากันเก็บซ่อนร่องรอย อยากจะหาพบสักคนลำบากยิ่งกว่าเดิม ส่วนข้อมูลที่นิกายมีให้ก็น้อยนิด หลายครั้งเมื่อเขาไล่ตามร่องรอยในข้อมูลไป ผู้ฝึกฝนชั่วร้ายเหล่านั้นก็หนีไปไกลโพ้นไม่เหลือร่องรอยแล้ว

นี่ก็ไม่แปลก แผ่นดินจงเทียนกว้างใหญ่ไพศาล แค่สองเขตเล็กๆ ก็ห่างกันหลายหมื่นลี้ แม้โดยสารเรือหยกจันทราและใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายก็ยังเสียเวลาไม่น้อย

นับแต่นี้ต่อไปจะเก็บแต้มคุณูปการจากรายชื่อความเป็นความตายคงยากเย็นยิ่งกว่าเดิม

“ภิกษุลามกคนนี้ลำดับในรายชื่อความเป็นความตายค่อนไปทางต้นๆ นิกายมีรางวัลให้สามแสนแต้มคุณูปการ” ชายวัยกลางคนชุดเทาสำรวจศีรษะอย่างละเอียดรอบหนึ่ง เมื่อยืนยันว่าเป็นตัวหลวงจีนฉางจี้แน่นอนแล้วถึงเก็บไป

หลิ่วหมิงพยักหน้า มือข้างหนึ่งหยิบป้ายแสดงตัวตนที่เอวส่งไปให้ ชายวัยกลางคนหยิบกระบองน้อยสีเงินแท่งหนึ่งออกมา มือซ้ายตั้งท่าเคล็ดวิชา ทันใดนั้นแสงสีเงินสายหนึ่งก็พุ่งเข้าไปในป้ายแสดงตัวตน

หลิ่วหมิงรับป้ายมาสำรวจมองแต้มคุณูปการด้านในเล็กน้อย เขาสะสมมาได้เก้าแสนหลายหมื่นแต้มแล้ว แต่ยังห่างจากหนึ่งล้านห้าแสนแต้มอยู่อีกไม่น้อยจึงอดไม่ได้ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

แม้แต้มคุณูปการของรายชื่อความเป็นความตายสายในจะสูงกว่าสายนอกอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับพลังของเป้าหมายที่เพิ่มขึ้นพรวดพราด แต้มเหล่านี้ก็แลดูน้อยไปอยู่บ้าง

แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ รายชื่อความเป็นความตายของสายในเดิมทีก็มีไว้ให้ศิษย์สายในระดับผลึกขึ้นไป แม้ศิษย์สายนอกอยากรับก็ไม่มีคุณสมบัติ

“ดูจากสีหน้าของศิษย์หลานหลิ่ว เหมือนจะต้องการแต้มคุณูปการของนิกายจำนวนไม่น้อยอย่างเร่งด่วนสินะ?” ชายวัยกลางคนชุดเทาเห็นสีหน้าของหลิ่วหมิงก็พลันยิ้มแล้วถามขึ้นมา

“ผู้อาวุโสเจียงพูดไม่ผิด ข้าต้องการแต้มคุณูปการของนิกายไม่น้อยเพื่อธุระเรื่องหนึ่งจริงๆ” หลิ่วหมิงตอบอย่างตรงไปตรงมาไม่ปิดบังเช่นกัน

“ถ้าเช่นนั้นก็พอดี ข้ามีคนที่ถูกตั้งค่าหัวคนหนึ่ง รางวัลสามแสนห้าหมื่นแต้มคุณูปการ คนผู้นี้เคยสังหารโหลนของผู้อาวุโสระดับดาราพยากรณ์คนหนึ่งของนิกายเราเมื่อหลายสิบปีก่อน ผู้อาวุโสท่านนั้นจนปัญญาด้วยกฎของรายชื่อความเป็นความตายทำให้ไม่อาจลงมือเองได้ จึงเคยสัญญาไว้ว่าหากศิษย์นิกายเราสังหารผู้ฝึกฝนชั่วร้ายคนนั้นได้ เขาจะให้แต้มคุณูปการสมทบอีกหนึ่งแสนแต้ม” ชายวัยกลางคนชุดเทาเอ่ยช้าๆ

“สี่แสนห้าหมื่นแต้มคุณูปการ! ผู้อาวุโสเจียงโปรดบอกรายละเอียดด้วย!” หลิ่วหมิงสูดลมหายใจดังเฮือก หัวใจเต้นแรงทันที

“คนผู้นั้นนามว่าเฟ่ยอี๋ เป็นผู้ฝึกฝนสายปีศาจที่อยู่เพียงลำพังผู้หนึ่ง สองร้อยกว่าปีก่อนฝึกฝนจนบรรลุระดับแก่นแท้ ชำนาญวิชามายา เล่าลือกันว่าคนผู้นี้ครอบครองร่างจิตวิญญาณพันมายาที่หายากอย่างที่สุด แปลงกายได้ดั่งใจ มีฉายาในหมู่ผู้ฝึกฝนชั่วร้ายว่า ‘ปีศาจพันมายา’” ชายวัยกลางคนชุดเทาเห็นหลิ่วหมิงเหมือนจะสนใจอย่างยิ่งก็ล้วงคัมภีร์หยกเล่มหนึ่งออกมาจากตัว

“แต่นิกายไม่อาจสืบหาร่องรอยที่แน่ชัดของคนผู้นี้ได้ ในนี้คือข่าวเกี่ยวกับ ‘ปีศาจพันมายา’ ที่ผู้อาวุโสระดับดาราพยากรณ์ผู้นั้นส่งคนไปเก็บรวบรวมจากทั่วทุกสารทิศในช่วงหลายสิบปีมานี้ ฉบับคัดลอกชุดหนึ่งเก็บไว้ที่ตัวข้ามาตลอด หากศิษย์หลานสนใจรับภารกิจนี้น่าจะช่วยเจ้าได้บ้าง” ชายวัยกลางคนชุดเทาเอ่ยเรียบๆ แล้วโยนคัมภีร์หยกมาให้

“เช่นนั้นก็ขอบคุณผู้อาวุโสยิ่ง ภารกิจนี้ข้ารับไว้แล้ว” หลิ่วหมิงยื่นมือรับคัมภีร์หยกไปแล้วประสานมือเอ่ยอย่างแน่วแน่

สี่แสนห้าหมื่นแต้มคุณูปการช่างยั่วยวนใจยิ่งนักอย่างแท้จริง ขอเพียงมีร่องรอยแม้สักนิด เขาอาศัยวิชาอนธการค้นวิญญาณอย่างมากก็คงใช้เวลาไม่กี่เดือนถึงครึ่งปี เขาไม่เชื่อว่าจะตามหาที่อยู่ของปีศาจพันมายาคนนั้นไม่ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้หลิ่วหมิงก็ขอตัวออกจากหอความเป็นความตายอย่างรวดเร็ว จากนั้นขี่เมฆตรงกลับไปถ้ำที่พักในยอดเขาลั่วโยวอย่างไม่หยุดพัก

“นายท่าน ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว!”

เมื่อเขาเดินเข้ามาในถ้ำที่พัก หญิงสาวผู้สวมชุดตาข่ายสีดำคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาต้อนรับอย่างเร็วไว เซียเอ๋อร์นั่นเอง

สองปีนี้ขณะไล่ล่าสังหารผู้ฝึกฝนชั่วร้ายในรายชื่อความเป็นความตายอยู่ข้างนอก เขาไม่ได้พาอสูรเลี้ยงสองตัวไปไว้ข้างกาย เหตุผลประการหนึ่งเพราะหลังเข้าสู่ระดับแก่นเสมือน เขาเชื่อมั่นว่าจะทำภารกิจรายชื่อความเป็นความตายสำเร็จได้โดยไม่ต้องอาศัยคนอื่นช่วย อีกประการหนึ่งก็เพราะครั้งก่อนหลังจากหัวบินกลืนกินภูตระดับแก่นแท้ตนนั้นลงไปก็อยู่ในสภาวะหลับลึกมาตลอด เขาจึงต้องทิ้งเซียเอ๋อร์ไว้ดูแลมัน