ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 941

เสียง “เปรี้ยง” ดังสนั่นสะเทือนฟ้าสะเทือนดินครั้งหนึ่ง

สี่เท้าของอสูรยักษ์ที่รูปร่างเหมือนเต่ากระทืบลงบนเกราะแสงห้าสีในพริบตา กำแพงเกราะทั้งหมดสั่นไหวอย่างรุนแรงในทันที แสงรัศมีห้าสีที่เกี่ยวกระหวัดกันกะพริบวูบวาบท่าทางคลอนแคลนเหมือนจะถล่ม

ร่างกายมโหฬารของอสูรยักษ์ถูกพลังมหาศาลสายหนึ่งกระแทกกลับไปทันที ร่างกายมหึมาลากไปบนพื้นเกิดเป็นร่องลึกเส้นหนึ่ง

หลังจากอสูรยักษ์ตั้งหลักได้ มันก็สะบัดศีรษะมหึมาสองครั้งเหมือนมึนงงอยู่บ้างเพราะถูกกระแทก

พริบตาที่อสูรยักษ์พุ่งชน ร่างกายของศิษย์นิกายเทียนกงห้าคนรอบด้านก็สั่นสะท้านเล็กน้อยเช่นเดียวกัน พวกเขารีบสะบัดธงค่ายกลในมือ ยิงเคล็ดวิชาสายแล้วสายเล่าจมลงไปในค่ายกลใต้เท้าอีกครั้ง เกราะแสงห้าสีจึงมั่นคงขึ้นบ้าง

“อาศัยจังหวะตอนนี้แหละ!” เยี่ยโจ่งที่ลอยอยู่กลางท้องฟ้าตะโกนเสียงดัง ปากท่องเคล็ดวิชาหลายประโยคแล้วอ้าปากพ่นโลหิตบริสุทธิ์คำหนึ่งลงบนแผ่นค่ายกลห้าสีที่กำลังหมุนวนอย่างเร็วไวอยู่

แผ่นค่ายกลห้าสีฉับพลันระเบิดแสงรัศมีแล้วส่งเสียงสั่นสะเทือนดังอื้ออึงออกมาพักหนึ่ง คลื่นปราณจิตวิญญาณรุนแรงรวมตัวจากสี่ด้านแปดทิศก่อตัวเป็นพายุหมุนพลังจิตวิญญาณขนาดมหึมาลูกหนึ่ง ชักนำให้ท้องนภาทั้งผืนสั่นไหวอย่างรุนแรง แม้หลิ่วหมิงจะยืนอยู่ไกลออกไปก็ยังสัมผัสได้ว่าอากาศเบื้องหน้าสั่นไหว

ศิษย์นิกายเทียนกงห้าคนที่อยู่รอบด้านยกมือขึ้นทันที ธงค่ายกลในมือมีแสงจิตวิญญาณเส้นหนาเส้นหนึ่งพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

ม่านแสงห้าสีเปล่งแสงรัศมีเจิดจ้า ยันต์บนม่านแสงเริ่มกะพริบวูบวาบรัวเร็ว

เสียง “ปัง” ดังขึ้นครั้งหนึ่ง!

ม่านแสงห้าสีรูปครึ่งวงกลมทั้งหมดก็พังทลายกลายเป็นประกายแสงแวววาว ทว่าครู่ต่อมาประกายแสงทั้งหมดกลับผนึกตัวรวมกันกลายเป็นแถบแสงห้าสีแถบแล้วแถบเล่าพาดสลับถักทอกันเหมือนตาข่ายยักษ์พันธนาการร่างกายของอสูรยักษ์ไว้อย่างแน่นหนา

อสูรยักษ์เพิ่งตระหนักได้ว่าสถานการณ์ท่าจะไม่ดีแล้ว กระดูกแหลมที่เหมือนเสาศิลาหลายสิบแท่งบนแผ่นหลังมีไอหมอกสีเทาแถบใหญ่ผุดออกมาในทันใด ร่างกายมโหฬารดิ้นรนอย่างรุนแรงจนพื้นดินใกล้ๆ สั่นสะเทือนรุนแรงดังครืดคราด

แม้แถบแสงที่เกิดจากชั้นจำกัดจะเป็นเส้นเรียวเล็กอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับขนาดร่างของอสูรยักษ์ แต่มันทนทานเหนือกว่าที่ผู้คนคาดคิด ไม่ว่าอสูรยักษ์จะขยับดิ้นรนอย่างไร มันก็ยังพันธนาการอสูรไว้กับที่อย่างแน่นหนา

ในเวลาเดียวกันหุ่นธาตุห้าตัวในค่ายกลที่เดิมทีสูงไม่กี่สิบจั้งก็มียันต์ที่เป็นสัญลักษณ์ของห้าธาตุก่อตัวขึ้นกลางหน้าอก จากนั้นร่างกายก็เริ่มขยายขนาดขึ้นทีละนิดอีกครั้ง พร้อมกับที่เยี่ยโจ่งและศิษย์นิกายเทียนกงอีกห้าคนขยับอย่างต่อเนื่อง

สองสามลมหายใจหลังจากนั้น หุ่นทั้งห้าตัวก็ขยายใหญ่จนสูงร้อยจั้ง รอบร่างส่องแสงเจิดจ้าสีแดง เหลือง ฟ้า เขียว ทองห้าสีไม่หยุด

ครู่ต่อมาศิษย์นิกายเทียนกงห้าคนก็ทำท่าเคล็ดวิชาอย่างพร้อมเพรียงแล้วยิงยันต์ตัวหนึ่งลงบนร่างหุ่นยักษ์

หุ่นขนาดยักษ์สีฟ้าตัวที่อยู่ใกล้หลิ่วหมิงกับหลัวเทียนเฉิงที่สุดร้องคำราม ยันต์รูปร่างเหมือนหยดน้ำตรงหน้าอกกะพริบวูบวาบไม่กี่ครั้ง เสาแสงสีฟ้าหนาเท่าถังน้ำสี่เส้นก็พุ่งออกมาตามต่อกัน พุ่งเข้าใส่หุ่นสี่ตัวที่เหลืออย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันหุ่นตัวอื่นก็เคลื่อนไหวแบบเดียวกัน ลำแสงต่างสีสันพุ่งออกมาจากตัวพวกมันด้วย

ชั่วพริบตาค่ายกลแสงรูปดาวห้าแฉกที่ตัดกันไปมาค่ายกลหนึ่งก็ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วยิ่งนัก มันส่องสว่างขึ้นอีกครั้งแล้วพาแสงจิตวิญญาณห้าสีร่วงลงมาขังอสูรยักษ์รูปร่างเหมือนเต่าไว้ด้านในทั้งตัว

ม่านแสงห้าสีกับค่ายกลแสงห้าแฉกแสดงพลังของชั้นจำกัดสองชั้นออกมาพร้อมกัน กำราบอสูรยักษ์ให้มันฟุบหมอบลงไปกับพื้นได้ทันที

สองตามหึมาของอสูรยักษ์ฉายแววตระหนกลนลานออกมาเล็กน้อย มันอ้าปากพ่นกระแสลมสีดำเหลือบม่วงมากมายเข้าใส่หุ่นสีแดงที่อยู่ตรงกันข้ามมันทันที พลังดุดันจนทำให้คนที่ล้อมอยู่หวาดหวั่นอยู่ในใจ!

แม้อสูรยักษ์ตัวนี้จะสติปัญญาต่ำเตี้ยมากขนาดไหน เวลานี้มันก็เข้าใจว่าหุ่นห้าตัวนี้รอบร่างคือกุญแจสำคัญของค่ายกลนี้ ขอเพียงทำลายได้สักตัว ตนย่อมเป็นอิสระ

พวกเยี่ยโจ่งย่อมไม่มีทางให้มันได้สมหวัง พวกเขาตวาดเบาๆ อย่างพร้อมเพรียงอีกหนและตั้งท่าเคล็ดวิชาในเวลาเดียวกันอีกครั้ง!

ขณะที่กระแสลมสีดำเหลือบม่วงอยู่ห่างจากหุ่นนักรบสิบกว่าจั้ง ใต้เท้ามันก็พลันมีแสงเรืองรองห้าสีแถบใหญ่พุ่งออกมาโถมเข้าใส่กระแสลมสีดำ

กระแสลมสีดำเหลืองม่วงส่วนหนึ่งถูกแสงเรืองรองห้าสีพุ่งชนจนทยอยพังทลายหายไป แต่ก็มีส่วนหนึ่งสะท้อนย้อนกลับมา

เสียงเปรี๊ยะดังอลหม่านขึ้นพักหนึ่ง!

กระแสลมสีดำเหลือบม่วงเหล่านี้ทยอยฟาดลงบนส่วนหัว ลำตัวและขาทั้งสี่ข้างของอสูรยักษ์จนร่างของมันสั่นสะท้าน แม้ไม่ทิ้งร่องรอยไว้บนผิว แต่มันก็เจ็บปวดจนไม่กล้าพ่นลมหายใจออกมาอีก

“ค่ายกลหุ่นเทพห้าธาตุไม่ธรรมดาจริงๆ! ตอนนี้ถึงตาพวกเราลงมือแล้ว ศิษย์น้องหยวน ศิษย์น้องเวินพวกเจ้าสองคนรับผิดชอบโจมตีสองฝั่งของหัวอสูรตัวนี้อย่างเต็มกำลัง ข้าจะรับผิดชอบโจมตีด้านหน้า ศิษย์น้องหลิ่ว ศิษย์น้องหลัว พวกเจ้าสองคนอยู่ด้านข้างรอจังหวะลงมือ หากอสูรยักษ์ตัวนี้เจ็บปวดจนอ้าปากก็พุ่งเข้าไปได้ทันที” จินเทียนชื่อเห็นเช่นนี้ก็หันมาสั่งทุกคน

ศิษย์น้องหยวนที่เขาเรียกก็คือศิษย์ชายคนนั้นที่เหลือของนิกายเทียนกง รูปร่างของเขาดูแล้วเตี้ยอยู่บ้าง แต่ร่างกายกำยำยิ่งนัก หลังจากได้ยินคำพูดของจินเทียนชื่อ เขากับเวินเจิงก็ขยับวูบเดียวแยกกันไปปรากฏตัวสองฝั่งของหัวอสูรยักษ์ จินเทียนชื่อก็ขยับร่างมาประจันหน้ากับหัวของอสูรตัวนี้เช่นเดียวกัน

อีกด้านหนึ่งหลิ่วหมิงกับหลัวเทียนเฉิงต่างกลายเป็นเงาสีดำสองร่าง พวกเขาโฉบวูบไม่กี่ครั้งก็ปรากฏตัวอยู่ไม่ไกลด้านหลังจินเทียนชื่อแล้วรออย่างนิ่งสงบ

จะว่าไปแล้วหัวของอสูรตัวนี้ก็ใหญ่ถึงหนึ่งหมู่กว่า เมื่อเทียบกันแล้วร่างกายของพวกจินเทียนชื่อก็ไม่ต่างจากมด แตกต่างกันอย่างยิ่งจริงๆ

อสูรยักษ์เห็นผู้คนเหาะเข้ามาใกล้ ดวงตาก็ฉายแววบ้าคลั่ง ร่างกายส่ายไปมา ดิ้นรนลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า พลางส่งเสียงคำรามดังสนั่นฟ้าขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาเดียวกันแถบแสงห้าสีรอบตัวก็รัดแน่นขึ้นอีกหน่อย

เยี่ยโจ่งรวมถึงศิษย์นิกายเทียนกงห้าคนที่ควบคุมค่ายกลอยู่เวลานี้เหงื่อท่วมศีรษะ เม็ดเหงื่อใหญ่เท่าเมล็ดถั่วเหลืองไหลร่วงลงมาไม่หยุด เห็นชัดว่าการควบคุมค่ายกลกักขังห้าธาตุนี้ไม่ใช่เรื่องสบายอย่างใด แต่ผลาญพลังเวทรวมถึงพลังจิตมากอย่างที่สุด