ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 954

หากหลิ่วหมิงเผชิญหน้ากับการโจมตีดุจสายฟ้าของจี๋อิ่งในโลกภายนอก ต่อให้หลบพ้นก็คงได้รับบาดเจ็บอยู่บ้าง แต่ในมิติคุกมืด จิตสัมผัสและประสาทสัมผัสทั้งห้าของจี๋อิ่งล้วนได้รับผลกระทบอย่างใหญ่หลวง

หลิ่วหมิงขยับร่างเพียงครั้งเดียว รอบด้านพลันมีหมอกสีดำหนาทึบม้วนตลบมาขวางเบื้องหน้า พร้อมกันนั้นร่างกายก็พุ่งถอยหลัง ทั้งร่างกลืนเข้ากับความมืดรอบด้าน

“เผ่ามนุษย์อ่อนแอ หากกล้าก็ออกมาสู้กับข้าซึ่งๆ หน้า!” จี๋อิ่งตะปบพลาดเป้าก็เต้นผางเหมือนถูกสายฟ้าฟาด เขาตวาดใส่ความมืดรอบด้านไม่หยุด

ร่างกายของหลิ่วหมิงเคลื่อนอย่างเงียบเชียบท่ามกลางปราณสีดำ เขาลอยห่างออกจากขอบเขตการรับรู้ของจี๋อิ่งแล้วเฝ้าสังเกตการเคลื่อนไหวทุกอย่างของอีกฝ่ายอยู่เงียบๆ ทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวของเขา

ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ทอประกายเย็นเยียบ สายตาจับจ้องบนร่างจี๋อิ่งเพียงชั่วครู่ก็ใช้เคล็ดกระบี่ทันที

กระบี่ขู่หลุนที่บินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ขยายใหญ่หลายเท่าในทันใด ประกายแสงสีม่วงส่องสว่างวูบหนึ่งก่อนจะแตกออกเป็นเส้นไหมกระบี่สีม่วงมากมายแล้วกลายเป็นเงากิเลนสีม่วงขนาดสิบกว่าจั้งตัวหนึ่งที่มีอสนีบาตล้อมอยู่ทั่วร่าง

ก่อนหน้านี้หลิ่วหมิงใช้พลังแปลงประกายแสงของกระบี่เป็นวัตถุน้อยครั้งนัก ไม่ใช่เขาทำไม่เป็นแต่เพราะธาตุของกระบี่ว่างเปล่าไม่เหมาะจะใช้กับวิชาศาสตร์กระบี่ที่โฉ่งฉ่างเช่นนี้

แต่หลังจากผูกพันธะหลายวันนี้ หลิ่วหมิงค้นพบว่ากระบี่ขู่หลุนที่ได้มาโดยบังเอิญเล่มนี้กลับเหมาะจะใช้แปลงประกายแสงกระบี่เป็นวัตถุเช่นนี้อย่างยิ่ง

แสงอสนีบาตส่องสว่างวูบหนึ่งจากนั้นก้อนเมฆสีม่วงก็ปรากฏใต้เท้าทั้งสี่ของกิเลนสีม่วง ร่างกายมโหฬารลอยขึ้นบนอากาศแล้วพุ่งเร็วรี่เข้าใส่จี๋อิ่งท่ามกลางปราณสีดำรอบด้านที่ซ่อนตัวมันไว้

เวลานี้ประสาทสัมผัสทั้งห้าของจี๋อิ่งถูกมิติคุกมืดจำกัด เมื่อเขาสัมผัสการเคลื่อนไหวได้ กิเลนก็อยู่ห่างจากแผ่นหลังของเขาไปไม่ถึงเจ็ดแปดจั้งแล้ว

เสียงเปรี๊ยะดังขึ้นสับสนอลหม่าน กรงเล็บคู่หน้าที่ถูกหุ้มด้วยอสนีบาตสีม่วงตะปบเข้าใส่แผ่นหลังของเขาอย่างรุนแรง

อย่างไรเสียจี๋อิ่งก็เป็นผู้ที่ผ่านศึกมานับร้อย ทันทีที่เขารู้สึกว่าท่าไม่ดี เขาไม่แม้แต่จะหันหลังกลับ บนร่างส่องแสงสีเลือดชั้นหนึ่งโดยฉับพลัน ทั้งร่างกลายเป็นดวงตะวันสีโลหิตที่ส่องแสงสีเลือดแสบตาดวงหนึ่ง

ปัง!

กรงเล็บสองข้างของกิเลนสีม่วงซึ่งทรงพลังจนน่าตะลึงสัมผัสถูกดวงตะวันสีเลือดเพียงนิดเดียวก็ถูกดีดออกมา ไม่อาจตบลงไปได้แม้แต่น้อย

ดวงตาของหลิ่วหมิงฉายแววเหี้ยมเกรียม เคล็ดกระบี่เปลี่ยนไปทันที กิเลนสีม่วงอ้าปากกว้างพ่นแสงสายฟ้าแสบตาหนาเท่าถังน้ำเส้นหนึ่งออกมา

สายฟ้ารวดเร็วปานใด เพียงแวบเดียวมันก็แหวกแสงสีเลือดที่ปกป้องร่างกายของจี๋อิ่งแล้วฟาดลงบนแผ่นหลังของเขา

เปรี้ยง!

ชุดยาวสีเลือดบนร่างจี๋อิ่งถูกเผาเป็นรูขนาดใหญ่ ขนสีเลือดหนาบนแผ่นหลังถูกโจมตีครั้งเดียวไหม้เกรียมเป็นแถบและมีควันสีเทาลอยโชยออกมา

“รนหาที่ตาย!”

ใบหน้าเขาเผยสีหน้าตกตะลึงและโกรธเกรี้ยวออกมาชั่วครู่แล้วคำรามในลำคอ ทันใดนั้นเขาก็หายวับไปก่อนจะหมุนตัวกลับมา อ้าปากกว้างพ่นลูกบอลแสงสีเลือดสิบกว่าลูกออกมาเป็นพรวน พวกมันหมุนติ้วอย่างรวดเร็วจากนั้นกลายเป็นพายุหมุนสีเลือดขนาดมหึมา

ภาพที่น่าตะลึงบังเกิดขึ้นแล้ว!

ปราณกระบี่อสนีบาตรอบร่างกิเลนสีม่วงฉับพลันกลายเป็นเส้นไหมแวววาวสีม่วงเส้นแล้วเส้นเล่า ทยอยถูกแรงมหาศาลดูดเข้าไปในพายุหมุนสีเลือดแล้วมลายหายไป

เวลาเพียงสองถึงสามลมหายใจ กิเลนสีม่วงก็ร้องครวญคราง ร่างกายถูกโจมตีจนแหลกเป็นชิ้น เผยร่างต้นของกระบี่บินสีม่วงออกมา หลิ่วหมิงหน้าถอดสี เขารีดเค้นพลังอย่างบ้าคลั่งถึงพุ่งออกจากพันธนาการของพายุหมุนอันปั่นป่วนมาได้

ทว่าในเวลานี้เองเงาดำก็ขยับวูบหนึ่ง ร่างของหลิ่วหมิงปรากฏตัวข้างกายจี๋อิ่งอย่างกะทันหัน สองแขนวาดแหวกอากาศ เงาหมัดสีดำนับไม่ถ้วนต่อยออกมาในทันใด

ระยะห่างที่ใกล้เช่นนี้ แม้จี๋อิ่งอยากหลบก็สายไปเสียแล้ว!

เสียงประหนึ่งสายฝนกระทบใบตอง บนร่างเขาตั้งแต่บนจรดล่างรับหมัดไปไม่รู้เท่าไร ร่างกายถอยตึงตังต่อเนื่องหลายก้าว

ทว่าดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด สีหน้าเกรี้ยวกราดปรากฏบนใบหน้า แขนข้างหนึ่งเหวี่ยงโดยไม่ต้องคิด เส้นไหมแวววาวสีเลือดนับไม่ถ้วนพุ่งพรวดออกมาจากใจกลางกลายเป็นตาข่ายยักษ์ครอบลงมาหาหลิ่วหมิง

ปัง!

ปราณดำบนร่างหลิ่วหมิงเพิ่มพรวดแล้วก่อตัวเป็นมังกรหมอกสีดำตัวหนึ่งดันตาข่ายยักษ์สีเลือดไว้ในพริบตา จากนั้นทั้งร่างก็พุ่งถอยออกไปดุจภูตพรายเร้นหายไปในความมืดอีกครั้ง

จากนั้นทั้งสองคนก็ตกอยู่ในการต่อสู้ยืดเยื้ออันแปลกประหลาด แม้หลิ่วหมิงจะทำร้ายจี๋อิ่งให้บาดเจ็บจริงๆ ไม่ได้ แต่อาศัยชัยภูมิที่ได้เปรียบของคุกมืด เขาก็ใช้กลยุทธ์สู้ไม่ได้แล้วหนี ยื้อเขาไว้ได้ชั่วคราว

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเมื่อจี๋อิ่งบีบหลิ่วหมิงให้ถอยไปหลังโจมตีได้อีกครั้ง ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายแสงสีเลือด แหงนหน้าคำรามเกรี้ยวกราดในทันที อ้าปากพ่นโลหิตบริสุทธิ์หลายคำออกมาอย่างต่อเนื่อง

โลหิตส่ายไหวท่ามกลางสายลมแล้วลุกไหม้ กลายเป็นเปลวเพลิงโลหิตชั้นหนึ่งหุ้มทั้งร่างของเขาไว้ จากนั้นสองมือก็ตั้งท่าเคล็ดวิชาอย่างเร็วไวใช้วิชาลับอันแข็งแกร่งบางอย่างออกมา

หลิ่วหมิงที่อยู่ท่ามกลางความมืดเห็นภาพนี้ในใจพลันหวาดผวา แม้เขายังไม่รู้ว่าจี๋อิ่งใช้วิชาลับอันใด แต่จะให้เขาสมหวังไม่ได้

เขาไม่คิดสิ่งใดกระตุ้นเคล็ดกระบี่ทันที กระบี่ขู่หลุนที่อยู่เบื้องหน้าฟาดอสนีบาตออกมากลายเป็นแสงกระบี่สีม่วงยาวสิบกว่าจั้ง ฟันลงไปหาเปลวเพลิงโลหิตที่จี๋อิ่งเสกออกมาอย่างหนักหน่วง

เสียงอสนีบาตฟาดดังขึ้นครั้งหนึ่ง!

แสงกระบี่สีม่วงที่ฟันลงมาจากด้านบนกลับประหนึ่งกระทบกำแพงล่องหน มันถูกดีดออกอย่างง่ายดาย ทำร้ายจี๋อิ่งที่อยู่กลางเปลวเพลิงสีเลือดไม่ได้แม้แต่น้อย

เพียงครู่เดียวที่เสียเวลาไปนี้ สองมือที่ตั้งท่าเคล็ดวิชาของจี๋อิ่งผู้อยู่กลางเปลวเพลิงโลหิตก็หยุด เขาอ้าปากกว้างสูดลมหายใจ ทันใดนั้นเปลวเพลิงสีเลือดที่ล้อมอยู่รอบร่างก็โถมเข้าไปในปากของเขา

หลังจากนั้นเสียงหวีดแหลมยาวสายหนึ่งก็ดังออกมาจากปากของเขา ร่างกายฉับพลันขยายใหญ่ถึงสองจั้งในพริบตา ส่วนหัวกลายสภาพเป็นหัวหมาป่าสีครามที่มีเขี้ยวโค้งกับแผงคอน่าเกรงขามอย่างสมบูรณ์ แม้ร่างกายใหญ่โตแต่ก็ยังคงร่างมนุษย์ เพียงแต่กำยำกว่าเดิมขึ้นหนึ่งเท่า

“วิชาสภาวะคลั่ง…”

หลิ่วหมิงสัมผัสได้ถึงพลังปีศาจอันแข็งแกร่งไม่ธรรมดาที่แผ่ออกมาจากร่างของจี๋อิ่ง สายตาจึงฉายประกายบางอย่างออกมาในทันที

ทว่าเวลาชั่วครู่นี้ที่มหาค่ายกลวิญญาณพฤกษาทำงาน หลิ่วหมิงได้ผ่อนลมหายใจขณะหนึ่ง กระบี่ขู่หลุนพาแสงสีม่วงสายหนึ่งแทงตรงเข้าใส่จี๋อิ่ง

จี๋อิ่งตอบสนองทันที ร่างกายพร่าเลือนวูบหนึ่งกลายเป็นเงาห้าหกสาย

หลิ่วหมิงสะบัดมือยิงเคล็ดกระบี่สายหนึ่งออกมา กระบี่ขู่หลุนสั่นไหวระหว่างทางแล้วระเบิดเงากระบี่สีม่วงนับไม่ถ้วนออกมาล้อมเงาทั้งหมดของเขาไว้ตั้งแต่หัวจรดเท้า

ฟึบๆ!

เงาค่อนครึ่งถูกเงากระบี่สีม่วงซัดครั้งเดียวก็พังทลายสลายไป

มีเพียงเงาที่เหาะเร็วที่สุดร่างหนึ่งหนีออกไปห่างหลายสิบจั้ง แสงสีเลือดกะพริบวูบหนึ่งจี๋อิ่งผู้มีศีรษะเป็นหมาป่าก็ปรากฏตัวออกมา

เขาหันหน้ากลับมามองหลิ่วหมิง ดวงตาทอประกายแสงสีเลือด บนร่างมีชุดเกราะสีแดงหม่นชุดหนึ่งปรากฏชัดสะดุดตา สองขาย่อครั้งหนึ่งแล้วทะยานร่างกลายเป็นเงาติดตาเคลื่อนต่อเป็นสายโถมเข้าใส่หลิ่วหมิง

หลิ่วหมิงสะบัดข้อมืออย่างไม่รีบร้อน แสงกระบี่สีม่วงม้วนกลับมาเหาะวนอยู่เหนือศีรษะรอบหนึ่งก่อนที่เงากระบี่มากมายถี่ยิบจะพุ่งพรวดออกมาจากด้านใน

หลังจากนั้นก็เกิดเสียงดังสนั่น!

เงากระบี่แทงลงบนชุดเกราะที่จี๋อิ่งสวมอยู่จนเกิดสะเก็ดไฟปะทุออกมา แต่ทิ้งรอยกรีดไว้บนชุดเกราะสีแดงไม่ได้สักเส้น

หลิ่วหมิงเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ในใจก็ตกตะลึงอย่างแท้จริง เขาขยับร่างถอยหลังไปอีกครั้งอย่างไม่ลังเลสักนิดทันที

“ตอนนี้คิดหนี ไม่คิดว่าสายไปแล้วหรือ!” จี๋อิ่งหัวเราะชั่วร้าย เงาสีแดงขยับวูบเดียวก็ปรากฏตัวเบื้องหน้าหลิ่วหมิง เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นแล้วเสียบลงมาอย่างโหดเหี้ยมดังฟึบ

การเคลื่อนไหวเหล่านี้ว่องไวดั่งสายฟ้าแลบ แม้หลิ่วหมิงระวังอยู่ก่อนแล้วแต่ก็ตามการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายไม่ทัน เขาได้แต่พยายามเบี่ยงกายสุดกำลัง

แสงสีเลือดสว่างขึ้นวูบเดียว ร่างกายของหลิ่วหมิงพลันม้วนกลิ้งปลิวออกไป อาภรณ์บนหัวไหล่ฉีกขาดเผยให้เห็นรอยตะปบลึกเห็นกระดูกหลายเส้น เลือดสีแดงสดทะลักออกมาดั่งรดน้ำต้นไม้ แต่เขาไม่มีเวลาจัดการบาดแผล ปราณดำบนร่างพวยพุ่งออกมากลายเป็นเงาสีดำสี่ร่างพุ่งเร็วรี่แยกกันไปสี่ด้านทันที

“ใช้ลูกไม้เช่นนี้กับเผ่าหมาป่าเงาอย่างข้า ไม่ประมาณกำลังตนจริงๆ!” จี๋อิ่งขยับร่างกายวูบเดียวก็กลายเป็นเงาสีเลือดห้าหกสายแยกย้ายกันไล่ตามร่างแยกเงาของหลิ่วหมิงไปตัวต่อตัว

เงาสีเลือดกับสีดำพัวพันอยู่ด้วยกันพักหนึ่ง!

เงาสีดำสามร่างถูกฉีกกระชากแทบจะในพริบตา

เสียงปังหนักหน่วงดังขึ้นครั้งหนึ่ง!

บนหน้าอกของหลิ่วหมิงเกิดรอยแผลลึกเส้นหนึ่งขึ้น ทั้งร่างถูกโจมตีปลิวออกไปดั่งลูกกระสุนอีกครั้ง