ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 996

“พรึ่บ” เปลวเพลิงลุกโชนออกมาจากร่างของอสูรไก่ ทองคำเปลวทำให้อุณหภูมิรอบด้านพุ่งสูงขึ้นในทันใด

จะว่าไปแมงป่องกับไก่เดิมทีก็เป็นสัตว์ที่เกิดมาข่มกันและกันอยู่แล้ว ทันทีที่พบหน้า ต่างฝ่ายย่อมเหมือนเห็นศัตรู

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ บนใบหน้าก็เผยสีหน้าประหลาดใจจางๆ ออกมา

เห็นชัดว่ายามเซียเอ๋อร์เผชิญหน้ากับราชาไก่ทองคำสี่มงกุฎระดับผลึกตัวนี้นางไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามปราณสีดำพวยพุ่งออกจากร่าง พริบตาเดียวขนาดตัวขยายใหญ่เป็นหนึ่งจั้งกว่าในทันใด ปล้องโค้งกับเหล็กในของส่วนหางเปล่งแสงสีดำระยิบระยับ ร่างกายขยับกลายเป็นเงาดำสายหนึ่งโถมออกไปก่อน

อสูรไก่ทองคำสี่มงกุฎร้อง “กุ๊กๆ” ขณะที่เปลวเพลิงรอบร่างพวยพุ่ง แล้วโถมเข้าประจันหน้ากับแมงป่องกระดูกในทันใด

“ศิษย์น้องหลิ่ว นี่เจ้า…” บุรุษร่างกำยำผมสั้นมองหลิ่วหมิงครั้งหนึ่งแล้วขมวดคิ้ว

“พี่ชิวไม่ต้องใส่ใจ นี่คือจุดประสงค์ที่ข้ายืมอสูรไก่ทองคำสามมงกุฎ” หลิ่วหมิงเอ่ยขึ้นเรียบๆ

เพิ่งเอ่ยจบ เสียงปะทะรุนแรงก็ดังขึ้นกลางอากาศ ทั้งสองฝ่ายพุ่งเข้าชนกัน แสงสองดวงสีแดงกับสีดำปะทะกันอย่างรุนแรงก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกันทอแสงระยิบระยับ

ทว่าเพียงหนึ่งลมหายใจ ราชาไก่ทองคำสี่มงกุฎก็กรีดร้องปลิวถอยออกมาแล้วร่วงลงบนพื้นอย่างหนักหน่วง เปลวเพลิงบนร่างสลายหายไปเกินครึ่ง บนปีกข้างซ้ายมีรอยแผลยาวเส้นหนึ่งอย่างเห็นได้ชัดเจน

อีกด้านหนึ่งแสงสีดำกะพริบวูบหนึ่ง เซียเอ๋อร์ยืนมั่นคงอยู่ที่เดิม ปราณสีดำวนเวียนบนร่าง ปากส่งเสียงร้องออกมาอย่างสะใจ

ราชาไก่ทองคำสี่มงกุฎกรีดร้องอย่างโกรธเกรี้ยว หงอนไก่สี่หงอนบนหัวเปล่งแสงสีแดงสว่างจ้า มันอ้าปากพ่นเปลวเพลิงสีม่วงแดงลำยักษ์หนาเท่าชามข้าวหลายเส้นออกมาม้วนตัวเป็นเสาอัคคีสีม่วงแดงต้นหนึ่ง

จุดที่เปลวเพลิงพุ่งผ่าน อุณหภูมิร้อนระอุแผ่กระจาย ผืนดินถูกย่างไหม้เกรียม กระทั่งอากาศรอบข้างก็ราวกับจะลุกติดไฟ บุรุษร่างกำยำผมสั้นเห็นเช่นนี้ก็อดไม่ได้ถอยหลังไปหลายก้าว

หลิ่วหมิงเลิกคิ้ว นี่น่าจะเป็นเพลิงปีศาจแต่กำเนิดของอสูรไก่ทองคำสามมงกุฎที่บุรุษร่างกำยำผมสั้นเอ่ยถึง

เซียเอ๋อร์ไม่ถอยแม้แต่นิด นางกรีดร้อง แสงสีเหลืองทอแสงบนก้ามยักษ์ทั้งสองข้าง ผืนดินปริแยกในทันใด ศิลาก้อนใหญ่น้อยนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา ชั่วอึดใจรวมตัวกันเป็นธารก้อนหินมหาศาลโถมชนเสาอัคคีที่อสูรไก่ทองคำสี่มงกุฎพ่นออกมา

เปลวเพลิงสีม่วงแดงอุณหภูมิสูงยิ่งนัก ก้อนหินส่วนใหญ่หลอมละลายเกิดควันสีเทาโขมง แต่ก้อนหินด้านหลังรวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ พริบตาเดียวก็ท่วมทับเสาอัคคีสีม่วงแดง

ปังๆ !

ราชาไก่ทองคำสี่มงกุฎกรีดร้อง ร่างกายถูกธารก้อนหินซัดปลิวถอยไปสิบกว่าจั้งแล้วร่วงตกลงบนพื้นอย่างหนักหน่วง ขนนับไม่ถ้วนปลิวว่อนกลางอากาศ แลดูน่าเวทนายิ่งนัก

“พอแล้ว เซียเอ๋อร์!” หลิ่วหมิงถอนหายใจ ส่งกระแสจิตห้ามเซียเอ๋อร์ที่ยังเหมือนจะกระเหี้ยนกระหือรืออยู่

เซียเอ๋อร์ส่งเสียงแผ่วต่ำอย่างได้ใจ ร่างกายหดเล็บในฉับพลันจนกลายเป็นขนาดเท่าฝ่ามืออีกครั้งแล้วเหาะไปเกาะบนหัวไหล่ของหลิ่วหมิง ใช้ก้ามคู่หน้าถูไถลำคอของหลิ่วหมิงอย่างสนิทสนม

บุรุษร่างกำยำผมสั้นด้านข้างที่มองดูอยู่ตาโตอ้าปากค้าง!

แม้ราชาไก่ทองคำสี่มงกุฎตัวนี้ระดับพลังสู้อีกฝ่ายไม่ได้ แต่ตามหลักแล้วเพลิงปีศาจแต่กำเนิดของมันก็ข่มปีศาจอสูรจำพวกแมงป่องได้ แต่แมงป่องสีเงินตัวนี้ของคนแซ่หลิ่วโจมตีสองสามครั้งก็ล้มอสูรไก่ทองคำสี่มงกุฎระดับผลึกตัวนี้ได้

“พี่ชิว เสร็จแล้ว นี่คือหนึ่งแสนหินจิตวิญญาณ อสูรไก่ทองคำตัวนี้เชิญท่านเก็บไปเถิด” หลิ่วหมิงเรียกยันต์เก็บของแผ่นหนึ่งออกมา แล้วส่งถุงสีแดงในมือ รวมทั้งป้ายคำสั่งคืนให้แก่บุรุษร่างกำยำผมสั้น

บุรุษร่างกำยำผมสั้นหัวเราะฝืดเฝื่อนครั้งหนึ่งแล้วรับถุงกับป้ายคำสั่งไป เมื่อเขาทำท่าเคล็ดวิชาท่าหนึ่ง ถุงน้อยสีแดงก็ส่งแสงสีแดงสายหนึ่งออกมาม้วนราชาไก่ทองคำสี่มงกุฎที่คอตกด้วยความหดหู่เข้าไปด้านในในพริบตา

หลิ่วหมิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง บนฝ่ามือก็ทอแสง ไข่อสูรสีทองอ่อนฟองหนึ่งปรากฏขึ้น

“พี่ชิว ท่านเป็นศิษย์ผู้ดูแลสวนที่นี่ น่าจะคุ้นเคยกับไข่อสูรของไก่ทองคำสามมงกุฎยิ่งนัก รบกวนท่านดูสิ่งนี้สักหน่อย” หลิ่วหมิงเอ่ยพลางส่งไข่อสูรในมือให้บุรุษร่างกำยำผมสั้น

เซียเอ๋อร์ไม่กลัวแม้กระทั่งราชาไก่ทองคำสี่มงกุฎระดับผลึก ถ้าเช่นนั้นในสิบส่วนก็มีโอกาสแปดถึงเก้าส่วนที่ไข่อสูรฟองนี้จะไม่ใช่ไข่อสูรของอสูรไก่ทองคำสามมงกุฎ

“นี่คือไข่อสูรของอสูรไก่ทองคำสามมงกุฎ…แต่เหมือนจะเป็นไข่ฝ่อฟองหนึ่งนะ” บุรุษร่างกำยำผมสั้นรับไข่อสูรสีทองไป แต่พิจารณาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งก็เอ่ยขึ้นอย่างหมดความสนใจ

“นี่เป็นสิ่งที่ข้าบังเอิญพบในซากโบราณสถานแห่งหนึ่ง ใกล้ๆ กันมีไข่ฝ่อของอสูรไก่ทองคำสามมงกุฎอีกไม่น้อย แต่ไข่อสูรฟองนี้เหมือนจะมีบางอย่างพิเศษ ข้าจึงนำติดมาด้วย” หลิ่วหมิงเอ่ยอย่างนิ่งสงบ

บุรุษร่างกำยำผมสั้นฟังแล้วก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็ท่องมนตร์ แสงสีขาวจุดหนึ่งโผล่ออกมาจากบนปลายนิ้วจิ้มลงบนไข่อสูรสีทอง

ครู่หนึ่งหลังจากนั้นเขาก็เลื่อนปลายนิ้วออก ในดวงตาเผยความสงสัยแล้วมองสำรวจอย่างละเอียดรอบหนึ่ง แต่ในที่สุดก็ส่งไข่อสูรคืนให้หลิ่วหมิง จากนั้นส่ายศีรษะเอ่ยขึ้นว่า