ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน นิยาย บท 9

มีเสียงเรียกหาทั้งสามคนจึงรีบไป ไม่มีใครมาหาพวกนานมาหลายเดือนแล้ว

"เสียงนั่นไม่ใช่ผู่เย่วหรอกหรือ นางมาทำไมเดี๋ยวก็ถูกทำโทษหรอก"

เจียงฟางซินรีบไปหาเด็กสาว นางมักจนเอาขนมและอาหารมาฝาก เพราะเด็กคนนี้ไม่ฟังใคร บิดายกย่องเมียรองเป็นฮูหยินจึงทำให้หลินผู่เย่วต่อต้านหนักกว่าเดิม ฮูหยินคนใหม่จับนางแต่งงานกับบัณฑิต ใครจะรู้นางทำเป็นยอมเข้าพิธียังไม่ทันกราบไหวฟ้าดินนางก็พังงานแต่งใช้แส้ฟาดเสียบัณฑิตคนนั้นเกือบพิการ ตั้งแต่นั้นก็ไม่มีใครกล้าส่งแม่สื่อมาอีกเลย

"เย่วเย่ว พี่อยู่นี่เจ้ามาได้อย่างไรที่นี่ไกลจากในเมืองมากนักนะ"

"ข้าเดินเล่นมา แล้วก็มาหาท่านไงเสด็จพี่ฮองเฮา เอ๋นางเป็นใครกันเพคะ"

"พี่ผู่เย่วข้าเอง ซูฉี จางซูฉีที่ท่านชอบมีขนมมาฝากเสมอไงเจ้าคะ" จางซูฉีจำได้สตรีคนนี้แม้จะมุทะลุ แต่เป็นคนจิตใจดียิ่งนัก

"เจ้าหายปัญญาอ่อนแล้วหรือ เอ่อขอโทษไม่ตั้งใจน่ะ แล้วนี่เหตใดเข้ามาอยู่ที่นี่กัน มิใช่ว่าแต่งงานกับเยี่ยอ๋องหรอกหรือ"

"เรื่องมันยาวน่ะ ข้าหิวแล้วไปทำกับข้าวกันเถอะวันนี้ข้าซื้อของมาเยอะถือว่าฉลองมิตรภาพของเราสามคน"

ทั้งสามคนกินข้าวกันไปพูดคุยจนไปถึงรู้ว่าหลินผู่เย่วไม่ได้อยู่ที่จวนแล้วนางถูกบิดาไล่ออกมาให้อยู่เรือนหลังเล็กที่อยู่ท้ายเมือง นั่นคือสิ่งที่นางใฝ่ฝันเลยล่ะอิสระที่นางต้องการ

"พวกพี่รู้จักโรงพิมพ์หรือร้านหนังสือไหม ข้าไม่มีเงินเลยอยากคัดหนังสือขายน่ะ"

"คัดหนังสือได้เงินน้อยนะน้องฉีเอ๋อร์ วาดภาพวาบหวิวสิเงินดีฮ่าๆๆๆ" หลินผู่เย่วหัวเราะ

"เย่วเย่ว สอนอะไรน้องกันฉีเอ๋อร์อย่าไปฟังเด็กบ้านี่เลย แต่ว่าคัดอักษรเงินน้อยไม่คุ้มสายตา แล้วพวกเราจะทำอะไรกันดี อยู่เฉยๆอดตายแน่ วันนี้ถ้าไม่ได้เจ้าช่วยเด็กสองคนนั้นคงทนไม่ไหว" เจียงฟางซินจิ้มจมูกสาวน้อยผู่เย่ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน