ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 103

สมุนไพรทั้งหมดที่ใช้ในยาแก้พิษล้วนเป็นยาพิษ บางชนิดยังเป็นสมุนไพรที่มีพิษร้ายแรง

ไม่เพียงเท่านี้ เมื่อนำยาแก้พิษมาบด เผา เทใส่น้ำ หรือใส่เหล้า วิธีที่ไม่เหมือนกันย่อมได้รับผลลัพธ์ที่แตกต่างกันออกไป น่ามหัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง

อย่างเช่น นำยาเม็ดมาบดแล้วเผาในปริมาณเล็กน้อย จักทำให้ปลายลิ้นชา และร้อนรุ่ม

ไป๋โค้วรีบอ้าปากกว้าง แลบลิ้นออกมา มิกล้าปิดปาก

ฉินเหยี่ยนเย่ว์หัวเราะ พลางเดินกดดัน ต้อนจนนางเข้ามุม

“เจ้า เจ้าอย่าเข้ามา” น้ำเสียงของไป๋โค้วอู้อี้

“หากข้ามิเข้าไป เช่นนั้นก็รู้สึกผิดต่อคำนินทายามปกติของเจ้าน่ะสิ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จ้องมองนางด้วยสายตาเย็นชา “เมื่อสักครู่นี้เจ้ามิใช่ด่าอย่างมีความสุขหรือ? มา ด่าต่อเสียสิ ข้าฟังอยู่”

ไป๋โค้วเบิกตากว้าง

อาการชาที่ปลายลิ้นค่อย ๆ เคลื่อนไปที่โคนลิ้น ก่อนจะเคลื่อนจากโคนลิ้นไปถึงลำคอ ภายในลำคอร้อนรุ่มดั่งไฟเผา ทรมานเป็นอย่างยิ่ง

นางหอบหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ความหวาดกลัวพุ่งขึ้นมาในใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“ความรู้สึกร้อนรุ่มไปถึงลำคอแล้วหรือไม่” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยถามอย่างแผ่วเบา

“ยาแก้พิษ เอายาแก้พิษให้ข้า!” ไป๋โค้วกุมลำคอ “เจ้ามันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว”

“โหดเหี้ยมหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินมาอยู่ตรงหน้าของไป๋โค้ว แล้วบีบคางของนางไว้ “ข้าคิดว่าข้าคงจะอารมณ์ดีจนเกินไป ถึงได้ทำให้เจ้าก่นด่าข้าอยู่ซ้ำ ๆ”

“มนุษย์โคลนยังมีอารมณ์โกรธสามส่วน ยิ่งไปกว่านั้น แต่ไหนแต่ไรมาข้ามิใช่คนที่ยอมเสียเปรียบคนอื่น”

“ไป๋โค้ว เจ้าสำนึกผิดหรือยัง?”

“ยาแก้พิษ” ไป๋โค้วเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาสองคำ