ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 108

แม่นมมิคิดเลยว่า ฉินเหยี่ยนเย่ว์จักกระทำตัวได้บ้าระห่ำเช่นนี้ เมื่อนางถูกถีบติด ๆ กันสองครั้ง โดยเฉพาะในคราที่สอง ฉินเหยี่ยนเย่ว์ใช้แรงถีบที่เต็มไปด้วยพละกำลังมากมายเตะไปที่หน้าท้องของนางอย่างเต็มแรง

ความเจ็บปวดพลันแพร่กระจายออกไปทั่วร่าง แม่นมพยายามสูดลมหายใจของตนเองเข้าไป “ท่านมิอยากให้หม่อมฉันเอ่ยออกมา หม่อมฉันย่อมต้องพูด ยามที่มารดาของท่านหนีไปกับผู้อื่นนั้น ทั้งยังตั้งครรภ์ท่านกลับมาอีก มิรู้ว่าตัวท่านเป็นเมล็ดพันธุ์ของผู้ใดกัน ทั้งท่านทั้งมารดาของท่านต่างก็เป็นสตรีแพศยามต่างกัน หน้ามิอายเสียจริง”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันหลับตาลง พร้อมทั้งมือที่กำหมัดเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "พูด พูดออกมาเสีย "

“มิรู้ว่ามารดาของท่านไปหวานเสน่ห์บุรุษตระกูลใด อีกทั้งท่านยังใช้วิธีน่ารังเกียจเพื่อแย่งชิงท่านอ๋องเจ็ดไปอีก มารยามากเล่ห์ยิ่งนักดั่งงูหนูรังเดียวกัน ไร้การอบรมสั่งสอน คุณหนูของพวกหม่อมฉันและท่านอ๋องเจ็ดต่างก็เหมาะสมกันดั่งกิ่งทองใบหยก แต่เป็นเพราะสตรีมารยาเช่นท่านที่เข้ามาขัดขวางความรักของคนสองคน ขัดขวางคู่รักยวนยาง สตรีร้ายกาจดั่งอสรพิษเช่นท่านจักต้องได้รับผลของการกระทำของตนเองอย่างแน่นอน” แม่นมพลันยกนิ้วมือชี้ด่ากราดฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่มีหยุด

“ดี ดียิ่งนัก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์แย้มยิ้มออกมา

รอยยิ้มนั้นหาใช่รอยยิ้มสดใสไม่ อีกทั้งนางยังปรบมือแสดงท่าทีชื่นชมออกมา

“ข้าเป็นคนจิตใจคับแคบ คิดแค้นอาฆาต ถูกผู้อื่นควบคุมให้โลดแล่นไปตามความต้องการนั้นหาใช่วิถีของข้าไม่ มีแค้นมิยอมชำระมีแต่จักทำให้ข้ากินข้าวไม่อร่อย ตราบใดที่ข้ามีความสุขแค่นั้น เรื่องก็จะผ่านพ้นไปได้”

“วันนี้ เดิมทีข้าเพียงแค่นึกถึงวาจาเราะร้ายของเมื่อวานเท่านั้น ทว่า ข้าเปลี่ยนใจแล้ว” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์หาได้ดังไม่ หากแต่เป็นฝากฟ้าที่เงียบสงบ พร้อมทั้งลมหนาวที่เย็นยะเยือกจนเข้ากระดูก "ข้าจักตัดลิ้นของเจ้าเสีย กรอกยาพิษลงไปในคอของเจ้าให้เป็นใบ้ เช่นนี้ชั่วชีวิตของเจ้าก็มิอาจเอ่ยวาจาน่ารังเกียจออกมาได้อีก"

“ฮ่าฮ่า” เมื่อซูเตี่ยนชิงเห็นท่าทีฉินเหยี่ยนเย่ว์โกรธเคืองนั้น จึงก้าวขึ้นมาบังตัวแม่นมกล่าวว่า “เหตุใดแม่นางฉินถึงต้องเป็นเดือดเป็นร้อนเช่นนี้ด้วยเล่า ? ในเมื่อสิ่งที่แม่นมหลี่เอ่ยออกมานั้น ล้วนเป็นความจริงทั้งหมด หากเจ้าบริสุทธิ์มิได้ทำเช่นนั้นจริง ๆ ย่อมมิต้องเกรงกลัวคำพูดของผู้อื่นมิใช่หรือ ? นอกเสียจากเรื่องราวพวกนี้เป็นความจริง เจ้าถึงมีปฏิกิริยาที่รุนแรงเช่นนี้ได้.....”

“เฮอะ” ฉินเหยียนเย่ว์หันมาเผชิญหน้ากับซูเตี่ยนชิงโดยตรงในทันที

บริสุทธิ์จริงย่อมมิกลัวคำพูดของผู้อื่น?

ยุคโบราณมีสตรีขี้นินทา ยุคปัจจุบันมีพวกเกรียนคีย์บอร์ด

ไม่ว่าจะยุคไหน ๆ คำพูดกล่าวว่าร้ายแย่ ๆ ต่างก็ทำร้ายผู้คนได้ทั้งนั้น แม้ว่าตนเองจักเป็นผู้บริสุทธิ์จิตใจดีก็ตาม ย่อมมิอาจทนทานต่อการนินทาว่าร้ายได้

“ยามที่คุณหนูซูอายุอายามได้สิบห้าปีนั้น นางลักลอบมีความสัมพันธ์สวาทกับข้ารับใช้ผู้หนึ่ง ทั้งยังตั้งครรภ์ขึ้นมาอย่างลับ ๆ หลังจากที่ถูกคนล่วงรู้เข้า ทำเอาบิดาของท่านโมโหเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังสั่งให้คนโบยบ่าวรับใช้ผู้นั้นจนตาย พร้อมทั้งสั่งให้ท่านทิ้งเด็กที่อยู่ในครรภ์เสีย พร้อมทั้งจัดการสั่งเก็บทุกคนที่ล่วงรู้เรื่องนี้ คนนอกจึงมิมีผู้ใดรับรู้ หากแต่ข้ารู้เรื่องนี้แล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวออกมาด้วยท่าทีเฉยเมย