ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 117

ซูเตี่ยนฉิงตกใจจนนิ่งค้างไป

ตงฟางหลีก็ชะงักไปเช่นเดียวกัน

ทั้งสองราวกับคาดไม่ถึง ว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์จะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ออกมา

ตู้เหิงยืนมองดูซูเตี่ยนฉิงถูกราดน้ำไปทั้งตัวอยู่อีกฝั่ง เกือบจะปรบมือและร้องตะโกนว่าดี

สายตาของทุกคนรวมอยู่ที่ตัวฉินเหยี่ยนเย่ว์ แต่ละคนแสดงสีหน้าที่แตกต่างกัน

“มองข้าทำไม?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์โยนอ่างทิ้ง และปรบมือ “พวกเจ้ามัวแต่ชักช้า ฟ้ากำลังจะมืดแล้ว ข้าจึงมาช่วยพวกเจ้าสักหน่อย”

น้ำเสียงของนางเย็นชา “ท่านอ๋อง ท่านเห็นหรือยังเพคะ? หลังจากที่ตุ่มแดงบนใบหน้าของแม่นางซูถูกน้ำล้างก็หายไปแล้ว ฮ่าฮ่า เมื่อครู่นางใส่ความข้ากล่าวหาว่าข้าวางยาพิษแก่นาง ท่านมีอะไรจะกล่าวหรือไม่เพคะ?”

นัยน์ตาตงฟางหลีประกายมืด กลิ่นอายบนร่างกายก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกไม่น้อย

ลมหนาวพัดหวีดหวิว อากาศในยามพลบค่ำ หนาวจนทะลุไปถึงก้นบึ้งหัวใจ

เขาจับจ้องดวงตาของฉินเหยี่ยนเย่ว์ กลิ่นไอสังหารก่อตัวขึ้นรอบกาย ก้อนเมฆมืดครึ้มบดบังท้องฟ้า

กลอุบายเล็ก ๆ เช่นนี้ จะสามารถหลอกเขาได้อย่างไร

ซูเตี่ยนฉิงมิใช่คนไร้สมอง ย่อมมิอาจใช้วิธีชั้นต่ำเช่นนี้แน่นอน คนที่เล่นสกปรกจักต้องเป็นฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างแน่นอน

“ท่านอ๋องมองข้าเช่นนี้ทำไม?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้ว รู้สึกไม่สบายใจมาก “ข้าก็เพียงแค่พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองเท่านั้น”

“ฉินเหยี่ยนเย่ว์ ข้าเคยเตือนเจ้าไปแล้ว” เขายกมือขึ้น “หากเจ้ากล้าแตะฉิงเอ๋อร์แม้เพียงแค่นิ้วเดียว ข้าจะทำให้เจ้าอยู่มิสู้ตาย”

“อา อยู่มิสู้ตายหรือ? ท่านกล้าทำร้ายข้าหรือเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองตรงไปยังดวงตาของเขา “เหมือนกับคราวที่แล้ว ที่ทำร้ายข้าโดยมิสนถูกผิดน่ะหรือ?”

ตงฟางหลีคิ้วขมวด จู่ ๆ นางพลันยกมือขึ้นมา คว้าข้อมือของเขา

“ตงฟางหลี ท่านกล้าแตะข้าแม้เพียงหนึ่งครั้ง ข้าก็จะตีนางสิบครั้ง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ท่านควรรู้นิสัยของข้าไว้”

“ดวงตาของท่านบอด หัวใจปิด สมองของท่านถูกสุนัขกินไปแล้ว ถึงได้ปกป้องคนในใจของท่านอย่างไร้สมอง ข้าไม่คิดเล็กคิดน้อย แต่ หากท่านทำร้ายข้า ลงโทษข้าเพียงเพราะเรื่องของหญิงผู้นี้ล่ะก็ ข้าก็จะตอบแทนนางกลับไปสิบเท่า ข้าอยากจะเห็นนักว่า เป็นท่านที่สังหารข้าก่อน หรือว่าเป็นข้าที่จะกำจัดนางก่อน”