ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 119
เหงื่อเย็นไหลซึมจากหน้าผากซูเตี่ยนฉิง
บรรยากาศตึงเครียด ไม่มีผู้ใดเอ่ยวาจาออกมา มีเพียงลมหนาวพัดมาเท่านั้น
“พอได้แล้ว” ตงฟางหลีเหนื่อยล้าเล็กน้อย เขากระแอมหนึ่งคำ “จะถูกหรือผิด ข้าจะเป็นคนตรวจสอบให้แน่ชัดเอง”
เขาเหลือบมองฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างตักเตือน “เจ้า กลับเรือนโยวหลันเสีย ไม่มีคำสั่งของข้าก็ห้ามก้าวเท้าออกจากเรือนโยวหลันแม้แต่ก้าวเดียว”
“ฉิงเอ๋อร์ เวลาไม่เช้าแล้ว เจ้ารีบกลับเถิด”
ซูเตี่ยนฉิงคาดไม่ถึงว่าตงฟางหลีจะเอ่ยปากไล่คน ก่อนจะชะงักไปเพียงครู่ “เสด็จพี่หลี หม่อมฉัน หม่อมฉัน...”
“หม่อมฉันทำให้ท่านไม่สบายใจหรือไม่เพคะ หากใช่ โปรดให้อภัยหม่อมฉันด้วย หม่อมฉันเป็นห่วงท่านจริง ๆ หม่อมฉันเพียงแค่เป็นห่วงท่านจริง ๆ จึงได้มาที่นี่”
สีหน้าตงฟางหลีลำบากใจเล็กน้อย เขาฝืนยิ้มออกมา “ฉิงเอ๋อร์ เจ้าอย่าคิดมากไป ข้าจะเกลียดเจ้าได้อย่างไร?”
เขาเอ่ยเสียงเบา “ฟ้าก็มืดแล้ว อากาศหนาว แม่นางเช่นเจ้าอยู่นอกบ้านคนเดียวข้าไม่วางใจ”
“รีบกลับก่อนเถิด ข้าจะให้คนไปส่งเจ้า”
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองท่าทางมีเพียงกันและกันของทั้งสองคน ก็ประสานมือ แล้วกล่าวเยาะเย้ย “ตงฟางหลี ท่านก็ช่วยให้แม่นางซูสมหวังสักครั้งเถิดไม่ได้หรือ? แม่นางซูต้องการอาศัยอยู่ในจวนแห่งนี้ของท่าน สามารถเปลี่ยนนางจากข้าวสารเป็นข้าวสุกได้ก็จะดียิ่งกว่า”
“แต่ว่า ตอนนี้ท่านไหวหรือ?”
นางกล่าวจบ สายตาก็มองทอดไกลออกไป น้ำเสียงดูแคลน
“ตู้เหิง” ตงฟางหลีเอ่ยอย่างโกรธขึ้ง
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน