ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 122

ในขณะเดียวกัน

จวนตระกูลซู

ซูเตี่ยนฉิงที่กำลังโกรธโมโหจนแทบบ้านั้น

ยามที่นางกลับมาถึงจวนตระกูลซู เนื้อตัวพลันเปียกปอนไปหมด ตั้งแต่หัวจรดเท้า เสื้อตัวในตัวนอกต่างก็ถูกลมพัดจนเนื้อตัวแข็งไปหมด

เนื้อตัวที่มีผื่นแดงคันพลันอันตรธานหายไป เป็นตัวนางที่หนาวตัวแข็งจนแทบจะไร้ความรู้สึก

นังสารเลวฉินเหยี่ยนเย่ว์ต้องจงใจวางแผนเรื่องทุกอย่างให้เกิดขึ้นมาแน่ ๆ

วิธีการถอนพิษนั้น คือการทำให้ร่างกายตัวเย็น ทว่า การจะรักษาร่างกายให้มีอุณหภูมิที่เย็นลงนั้น ร่างกายของนางมีแต่ต้องทนหนาวจนตัวแข็งเท่านั้น

ไม่ว่าจะเลือกวิธีการไหน ก็หาได้ดีต่อนางไม่

วันนี้นางถูกนังสารเลวนั่นหลอกล่อจนหัวหมุนไปหมด

ซูเตี่ยนฉิงพลางขว้างปาสิ่งของที่อยู่ในห้องด้วยความบ้าคลั่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นใจ

แผนการในวันนี้ เป็นนางที่พ่ายแพ้เสียจนย่อยยับ

วาจาร้ายกาจมากมายที่กระจุกอยู่ในอก จักเอ่ยออกไปก็มิได้ จักกลืนลงคอก็ไม่ไหว อารมณ์โมโหที่กระจุกอยู่ภายในจวนจะใกล้ระเบิดออกมาเต็มที

นางอดไม่ได้ที่อยากจะฉีกฉินเหยี่ยนเย่ว์ออกเป็นชิ้น ๆ

แจกันดอกไม้ เครื่องแป้ง แก้วชา ต่างก็แตกกระจายอยู่ที่พื้น ซูเตี่ยนฉิงพลางทุบข้าวของไป พร้อมกับกรีดร้องระบายอารมณ์ออกมา

หากในยามนี้ เหล่าบุรุษมากมายที่พร้อมก้มลงมากราบอยู่ที่แทบเท้านางได้มาเห็นสภาพของซูเตี่ยนฉิงในยามนี้ละก็ พวกเขาคงได้ตกใจตายอย่างแน่นอน

ใบหน้าของซูเตี่ยนฉิงในยามนี้ บูดเบี้ยวน่าเกลียดน่ากลัวมิต่างอันใดกับเหล่าแม่ค้าปากร้ายบนท้องถนน ช่างแตกต่างจากท่าทีน่าทะนุถนอมดูน่าสงสารในยามปกติราวกับเป็นคนละคน

หลังจากที่ซูเตี่ยนฉิงขว้างปาสิ่งของทุกอย่างจนหมดแล้วนั้น ยังมิอาจระบายอารมณ์โกรธโมโหให้ลดลงไปได้ มีแต่จะเพิ่มทวีคูณขึ้นมาไม่มีหยุด

เมื่อเห็นตงฟางหลีลงโทษฉินเหยี่ยนเย่ว์พอเป็นพิธีไปนั้น อารมณ์กรุ่นโกรธที่อยู่ภายในยังคงปะทุขึ้นมา ความโกรธที่สุมอยู่ภายในอกแทบจะล้นทะลักออกมาเสีย