ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 125

ซูเตี่ยนฉิงพลันอารมณ์ดีขึ้นมา

หลังจากออกนอกประตูวังมาแล้วนั้น ลมหนาวพลางหอบพัดเข้ามาในทันที

จากที่ที่อบอุ่นสุดๆ มาถึงลานโล่งที่เต็มไปด้วยความหนาวเหน็บเช่นนี้ ย่อมทำให้อาการร้อนหนาวมิอาจปรับตามได้ทัน

เดิมทีซูเตี่ยนฉิงที่ถูกลมหนาวพัดจนตัวแข็งมาก่อนแล้วนั้น เมื่อเข้ายังห้องบรรทมของฮองเฮาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นจนเหงื่อไหล เมื่ออากาศเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเช่นนี้ ความหนาวที่พัดพาจนเข้ากระดูก ทำเอาซูเตี่ยนฉิงยืนตัวสั่นไปด้วยความหนาวถึงกับจามออกมาเสียหลายรอบ

หน้าผากของนางที่ร้อนผ่าวออกมา

อาการเวียนหัวที่ทำเอานางปวดหัวยิ่งนัก

ยามที่ก้าวเดินลงบันไดนั้น นางมีอาการเซไปเล็กน้อย จนทำเอาก้าวพลาดทำให้ข้อเท้าเกิดแพลงขึ้นมา

“คุณหนู ระวังตัวด้วยเจ้าค่ะ” สาวใช้ตกใจจนสีหน้าซีดเผือดไปในทันที

ซูเตี่ยนฉิงที่รู้สึกไม่สบอารมณ์นั้น จึงหันไปตบใบหน้าสาวใช้เสียหนึ่งฉาก “เจ้าตาบอดหรืออย่างไร? เหตุใดถึงมิรู้จักพยุงข้า?”

สาวใช้มิกล้าโต้เถียงกลับ พร้อมทั้งรีบร้อนเข้ามาพยุงซูเตี่ยนฉิงในทันที

ยามที่สาวใช้สัมผัสเข้ากับร่างกายของซูเตี่ยนชิงนั้น พลางร้องออกมาว่า “คุณหนู ตัวคุณหนูร้อนมาก คุณหนูกำลังมีไข้สูง”

“เจ้าจักตะโกนทำไมกัน?” ซูเตี่ยนฉิงที่รู้สึกว่าสถานการณ์ของตัวเองมิค่อยดีนัก ยามที่นางพยายามบังคับตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้าเพียงสองสามก้าวเพื่อรีบร้อนกลับไปที่จวน เพียงแค่กลอกตาไปมา ในหัวก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในทันที

“ฟังอวิ๋น สั่งให้คนขับรถม้าขับรถมุ่งหน้าไปยังตำหนักเทียนจิ้งที่องค์หญิงมู่เหยี่ยประทับอยู่เสีย”

ตราบใดที่นางเป็นลมอยู่หน้าตำหนักเทียนจิ้ง เพื่อให้ฟังอวิ้นเข้าไปขอความช่วยเหลือ เช่นนี้นางก็จะสามารถสร้างความสัมพันธ์กับองค์หญิงมู่เหยี่ยได้อย่างเป็นธรรมชาติแล้ว

สาวบ้านป่าเช่นนั้น นางย่อมมีวิธีรับมือด้วย

ขอเพียงแค่นางไปกระตุ้นความสัมพันธ์ระหว่างมู่เหยี่ยและฉินเหยี่ยนเย่ว์เล็กน้อยเท่านั้น ความเป็นไปได้ของแผนการก็จะประสบความสำเร็จมากขึ้น

……

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่รู้ว่าซูเตี่ยนฉิงเข้าวัง ทั้งยังไปที่ตำหนักขององค์หญิงมู่เหยี่ยเพื่อไปแต่งเรื่องเล่นลิ้น ยิ่งไม่รู้ด้วยว่า กำลังจะมีคลื่นลมพายุอันใดที่รั้งรอนางอยู่