ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 128

ชื่อเจี้ยนไม่เข้าใจ

แม้ว่าจะปราบพวกมันไม่ได้ในเวลาเดียวกัน แต่สุนัขดุร้ายเหล่านี้ก็ไม่คณามือนางแม้แต่น้อย

ตราบใดที่เร็วพอ ก็สามารถฆ่าพวกมันได้ในพริบตา และนางก็ไม่น่าจะได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำ

“ต้องถูกปราบในเวลาเดียวกัน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ดูจริงจัง

ยามนี้นางมีวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าอยู่ในมือเพียงอันเดียว ซึ่งเพียงพอสำหรับหนึ่งคนเท่านั้น

หากชื่อเจี้ยนถูกกัดไปอีกคน มันก็ไม่มีวัคซีนสำรองแล้ว

แม้จะเป็นเพียงรอยขีดข่วนน้อยนิด แต่นางก็ไม่อยากเสี่ยงเช่นนี้

“แม้พวกเจ้าจะมีวรยุทธ์ขั้นสูง แต่ก็ไม่สามารถต้านทานสุนัขบ้าได้หรอก”

สุนัขทั้งสามตัวนี้มีบางอย่างผิดปกติ

เมื่อคิดถึงการปรากฏของวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า นางมักจะมีลางสังหรณ์ที่ค่อนข้างเป็นลางร้ายอยู่เสมอเลย

“ไปตามคนมาก่อน แล้วหาวิธีที่ปลอดภัยจับสุนัข” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยขึ้น “อย่าเข้าไปตามอำเภอใจเด็ดขาด”

สีหน้าของชื่อเจี้ยนน่าเกลียดมาก นางรู้สึกว่าพระชายากำลังก่อเรื่องวุ่นวายบางอย่าง

ไป๋โค้วโง่งม แต่ตัวนางไม่ได้ชะล่าใจขนาดนั้น เพียงแค่สุนัขสามตัวเท่านั้นเอง นางรับมือกับพวกมันได้เหลือเฟือ

เมื่อนางยืนกรานที่จะเข้าไป ก็มีชายชราคนหนึ่งก็รีบเร่งเข้ามา

ชายชราหอบหนัก รีบร้อนจนเหงื่อโทรม

“ไอหยา ข้าหาเจอแล้ว” เขาก้มตัวลงและหอบหายใจหนัก “แม่นางไป๋โค้วผู้นี้ไม่ได้เอ่ยอันใดก็พาสุนัขไปด้วยเสียแล้ว ข้ารีบแทบตาย”

“ไม่ได้มีเรื่องอะไรกระมัง…” ชายชรายังพูดไม่พูดจบ ก็มองลอดช่องว่างของกำแพงดอกไม้แล้วเห็นว่าสุนัขกำลังกัดไป๋โค้ว สีหน้าของเขาก็ซีดลง