ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 131

ไป๋โค้วมาที่ลานบ้านของนางเมื่อสองวันก่อน นอกจากจะมาหาเรื่องแล้วยังทำลายข้าวของอีกด้วย แม้ว่านางจะไม่ได้เกลียด แต่นางก็ไม่ได้ชอบเช่นกัน

แม้ว่าปราบนางได้จะมีประโยชน์มาก แต่ถ้าปราบไม่ได้ก็จะมีแต่ปัญหา

“พูดอย่างนั้นแล้ว เจ้าก็เป็นคนของเรือนของข้า” นางจ้องเข้าไปในดวงตาของไป๋โค้ว “ข้าไม่อยากให้เจ้ามาตายอยู่ในลานบ้านของข้า มาสร้างความรำคาญให้ข้า”

“หางน้อย ใช้น้ำต้มที่พักให้เย็นแล้วมาล้างบาดแผล เฟ่ยชุ่ยฆ่าเชื้อ เตรียมเย็บแผล”

ชื่อเจี้ยนไม่ค่อยเข้าใจว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ต้องการทำอะไร จึงชะงักไม่ไหวติง

เฟ่ยชุ่ยดึงแขนเสื้อของนางพลางกระซิบ “แม่นางหางน้อย พระชายาต้องการช่วยไป๋โค้ว รีบไปจัดการเร็วเข้า จะผิดพลาดไม่ได้”

“...” มุมปากของชื่อเจี้ยนกระตุกสองครั้ง “ข้าชื่อชื่อเจี้ยน ชื่อที่มาจากสีแดง เจี้ยนที่มาจากคันศร”

“แม่นางชื่อเจี้ยนรีบทำตามที่บอกเถอะ มีพระชายาอยู่ ไป๋โค้วจะต้องไม่เป็นไร” เฟ่ยชุ่ยยิ้มแล้วพูดต่อ “เชื่อพระชายาเถอะ”

ชื่อเจี้ยนมองรอยยิ้มของเฟ่ยชุ่ย ไม่รู้ว่าทำไมแต่ดูเหมือนนางได้รับความมั่นใจแล้ว รู้สึกว่าไป๋โค้วจะต้องได้รับการช่วยเหลืออย่างแน่นอน และมือก็ยุ่งวุ่นวายขึ้นมา

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไปที่ห้องครัว

วัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าต้องเก็บไว้ในที่เย็น และอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดคือระหว่างสองถึงแปดองศาเซลเซียส หลังจากที่นางได้รับวัคซีนพิษสุนัขบ้ามา ก็เกรงว่ามันจะเสีย จึงหาที่ในห้องครัวที่มีอุณหภูมิเหมาะสม

โชคดีที่วัคซีนไม่ถูกทำลาย

นางเขย่ามันให้เสมอทั่วกัน และดูดเข้าเข็มฉีดยา

“ถอดเสื้อผ้าของนางออก แล้วเอาแขนออกมา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้าไปใกล้พร้อมเข็ม

ไป๋โค้วเบิกตาของกว้าง จ้องเขม็งไปยังเข็มที่ส่องสะท้อนแสง มีความหวาดกลัวอยู่ในดวงตาที่ไม่หวั่นเกรงคู่นั้น

นางส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง ปฏิเสธที่จะให้ฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้าใกล้