ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 217

นี่ไม่ใช่สิ ร่างกายที่ทำงานหนักเกินไปประคับประคองไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“นางจะเป็นเช่นไรบ้าง?” ตงฟางหลีถาม

“จริง ๆ แล้วปัญหาของพระชายามิได้ใหญ่โต เพียงแค่เหนื่อยและต้องการพักผ่อนเท่านั้นเอง หลับไปหนึ่งตื่นน่าจะดีขึ้นบ้าง” ลู่ซิวเอ่ยตอบ “นางยังมีไข้อยู่ อาจต้องเพิ่มความชื้นสักสองสามครั้ง แล้วยังต้องหาสาวรับใช้มาดูแลจะดีกว่า”

“รู้แล้ว เจ้าไปพักผ่อนเถอะ” ตงฟางหลีดึงม่านเตียงมารั้งไว้ที่มุมเตียง “จริงสิ บรรพบุรุษเฒ่าของเจ้าเล่า สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”

“บรรพบุรุษเฒ่าตื่นเต้นมาก” ลู่ซิวพูดด้วยอารมณ์ปลงตก “ท่านผู้เฒ่ามิเคยเผยสีหน้าเช่นนั้นเลย เขาอยากจะพบพระชายามาก ”

“เช่นนั้นก็ดี” ตงฟางหลีวางกาต้มน้ำลงบนเตาเพื่ออุ่นมันไว้ “มีบรรพบุรุษเฒ่าของสกุลลู่ออกหน้า ก็มิน่าจะมีปัญหาใด”

“ข้าพบกับหลินเฟยจิ้งที่หอเฉินเซียง เขาถูกฉินเหยี่ยนเย่ว์เรียกว่าหมอไร้ฝีมืออยู่สองสามครั้ง เกรงว่าเขาจะโกรธมาก และจะออกจากจวนอ๋องเถิง หากเจ้ามีเวลาก็ไปโน้มน้าวเขาเสียหน่อยเถิด”

“ศิษย์พี่และพระชายาขัดแย้งกันหรือ?” ลู่ซิวปวดหัวเล็กน้อย

ศิษย์พี่มีทักษะแพทย์ล้ำเลิศ ทว่านิสัยจืดชืด ชอบท่องเที่ยวขุนเขา ธารา และทะเลกว้างใหญ่ ไม่ชายตาแลขุนนางผู้มีอำนาจเลย

เขาใช้ความพยายามอย่างมากที่จะพาศิษย์พี่ผู้นี้เข้าไปในจวนท่านอ๋องเถิง

นี่ไม่ถึงสามวันดี ก็ถูกทำให้โมโหจนจะจากไปแล้วหรือ?

“สถานการณ์ค่อนข้างซับซ้อน” ตงฟางหลีเอ่ยขึ้น “ครานี้ ข้าคิดว่าคำพูดของฉินเหยี่ยนเย่ว์นั้นถูกต้อง บางทีอาการป่วยของพี่รองมิใช่ถูกพิษ อย่างไรก็ตาม พยายามให้เขาอยู่ต่อให้ดีที่สุด”

ลู่ซิวเคยประจักษ์ถึงปาฏิหาริย์ภายใต้มือของฉินเหยี่ยนเย่ว์ด้วยสายตาของตน และเชื่อในการตัดสินของนาง “กระหม่อมจะพยายามห้ามปรามศิษย์พี่ให้ดี ๆ ”

ตงฟางหลีจ้องมองพู่ข้างเตียง ดวงตาแคบหรี่ลง

ข้างกายของพี่รองไม่สามารถร้างไร้ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ได้ และหลินเฟยจิ้งคือตัวเลือกที่ดีที่สุด

แต่หวังว่าลู่ซิวจะโน้มน้าวให้เขาอยู่ต่อได้

หลังจากผู้ที่ไม่ข้องเกี่ยวแยกย้ายกันแล้ว ในห้องเหลือเพียงเขาและฉินเหยี่ยนเย่ว์สองคน

ถ่านกระดูกเงินในเตาเผาไหม้อย่างมีชีวิตชีวา อุณหภูมิจึงสูงมาก และอากาศก็แห้งด้วย

ริมฝีปากของฉินเหยี่ยนเย่ว์แตกแห้งอย่างรุนแรง

ดูเหมือนนางกำลังฝันร้าย คิ้วขมวดแน่น สีหน้าหวาดกลัว บางครั้งก็พึมพำแปลก ๆ ออกมา

ตงฟางหลีซึ่งกำลังเอนกายลงบนตั่งคนงามใกล้ ๆ ครั้นเห็นสีหน้าเจ็บปวดของนาง จึงวางม้วนตำราลงและหยิบถ้วยชาให้นาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน